(อ่านฟรีจนจบ) บ้านเช่าของฉันมี..ประตูมิติ..เชื่อมต่อกับ..ต่างโลก (มี E-Book เล่มเดียวจบ) - ตอนที่ 18 โดย CherryFaang @Plotteller

"บ้านเช่าร้างเก่าๆ หลังนี้ มีอะไรบางอย่างที่ไม่มีใครรู้..." ฉันแค่สาวโรงงานคนหนึ่ง เช่าบ้านเพื่อใช้ชีวิตเรียบง่ายในเมือง แต่แล้วฉันก็พบว่า... ประตูห้องเก็บของด้านหลังบ้าน..เชื่อมต่อไปยัง 'อีกโลกหนึ่ง'

(อ่านฟรีจนจบ) บ้านเช่าของฉันมี..ประตูมิติ..เชื่อมต่อกับ..ต่างโลก (มี E-Book เล่มเดียวจบ) - ตอนที่ 18 โดย CherryFaang @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,แฟนตาซี,ผจญภัย,ต่างโลก,ระบบ,ค้าขาย,สร้างตัว,เวทมนตร์,เวทมนต์,ต่อสู้,มอนสเตอร์,ดันเจี้ยน,สโลว์ไลฟ์,ชีวิตประจำวัน,ไม่ฮาเร็ม,มิตรภาพ,ยุโรป,ยุคกลาง,พีเรียดไทย,มิติวิเศษ,ประตูมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

ตอนที่ 18

เธอทึ้งหัวตัวเองเบาๆ "โธ่เว้ย ไอ้รินทร์เอ๊ย เอ็งจะรับเควสต์ทั้งจากระบบเกมและจากโครงกระดูกเลยรึไง!?"

ราวกับเธอกำลังเป็นโรคไบโพล่าร์ เนื่องจากอารมณ์ขั้นสุดสองขั้นเกิดขึ้นในเวลาต่างกันนิดเดียว เพราะไม่นาน รอยยิ้มกลับแต้มขึ้นมุมปาก

"เอาน่า... ได้บ้านฟรีทั้งหลัง แถมสมบัติติดมืออีก คุ้มจะตาย!"

เธอยืดตัวตรง พลางปัดฝุ่นออกจากเสื้อเบาๆ "งั้นก็ได้... เมืองโวลเดนไฮม์ คือสถานีต่อไปของฉัน!"

ยังไม่ทันได้ทำอะไรต่อ เสียงท้องร้องดังขึ้นเป็นสัญญาณเตือนว่าเธอยังไม่ได้กินมื้อเย็น

“อ้อ...ยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลยนี่นา” รินทร์พึมพำกับตัวเอง พลางเหลือบมองไปรอบบ้านร้างแห่งนี้ ไม่มีทั้งไฟฟ้า ไม่มีน้ำประปา ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เธอจะหุงหาอาหารได้สะดวกนัก

“กลับไปทำอะไรกินที่บ้านเช่าก่อนก็แล้วกัน คราวหน้าควรพกอาหารสำเร็จรูปมาด้วยแฮะ”

หลังจากพับจดหมายเก็บเข้าช่องเก็บของ รินทร์ก็เหลือบมองแหวนวงหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะ มันเป็นแหวนสีเงินเก่าแก่ แกะสลักลวดลายเถาวัลย์พันเกี่ยวกันอย่างประณีต ตรงกลางฝังอัญมณีสีน้ำเงินเข้มที่สะท้อนแสงราวกับเก็บห้วงเวหาไว้ภายใน

‘นี่สินะ... แหวนของวิกเตอร์’ เธอครุ่นคิด ก่อนจะยื่นมือไปหยิบมันขึ้นมาพินิจ

แม้จะเป็นเพียงแหวนวงเล็ก แต่ให้ความรู้สึกหนักแน่น ราวกับมีพลังบางอย่างสถิตอยู่

รินทร์สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วหันไปหยิบมีดปลอกผลไม้ที่วางอยู่บนโต๊ะ ก่อนใช้ปลายนิ้วปัดฝุ่นออกเล็กน้อย

‘ต้องใช้เลือดผูกพันธะสินะ...’ ร่างบางครุ่นคิดพลางยกมีดขึ้นจรดปลายนิ้วหัวแม่มือ

ปลายมีดเย็นเฉียบกดลงบนปลายนิ้ว เธอรู้สึกเจ็บแปลบเล็กน้อยก่อนที่หยดเลือดสีแดงสดจะค่อยๆ ซึมออกมา รินทร์บีบปลายนิ้วเบาๆ ให้เลือดหยดลงบนอัญมณีของแหวน

ทันทีที่หยดเลือดแตะพื้นผิว อัญมณีสีน้ำเงินเข้มก็ส่องแสงวาบขึ้น รินทร์สะดุ้งเฮือกเล็กน้อย มองดูด้วยความตื่นเต้น

แหวนสั่นสะเทือนแผ่วๆ ราวกับตอบรับ ก่อนที่แสงจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว กลับคืนสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง

รินทร์จ้องแหวนในมืออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะลองสวมลงบนนิ้วกลาง ทันทีที่แหวนสัมผัสผิว มันปรับขนาดตัวเองโดยอัตโนมัติให้พอดีกับนิ้วของเธอ

"สุดยอด... เวทมนตร์จริงๆ ด้วย" เธอยิ้มแย้ม อย่างพอใจ เธอลองคิดคำสั่งในใจ

'เปิดแหวนมิติ'

แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น “อ่าว..ใช้งานยังไงล่ะทีนี้?”

รินทร์ยืนงงอยู่สักพัก ก็นึกถึงค่าพลังเวทของตัวเองในหน้าต่างผู้ใช้งาน ร่างบางไม่รอช้าเปิดอ่านวิธีใช้งานพลังเวททันที

เมื่อเข้าใจกระบวนการแล้ว เธอหลับตาทำสมาธิจนรับรู้ได้ถึงการไหลเวียนของพลังในร่างกาย เส้นพลังแบ่งออกเป็นสามสี สีเขียวพลังชีวิต สีฟ้าคือพลังเวท และสีส้มคือพลังงาน

แล้วลองนึกภาพให้พลังสีฟ้าไหลตามร่างกายมาสู่แหวนของวิกเตอร์เล็กน้อย พลางคิดในใจว่า ‘เปิดแหวนมิติ’ พอรู้สึกว่าทุกอย่างเข้าที่ รินทร์ก็ลืมตาขึ้น

ด้านในเป็นห้องสี่เหลี่ยม ใหญ่เท่ากับสนามฟุตบอล แต่มีสิ่งของวางเรียงอย่างเป็นระเบียบไว้ในมุมเล็กๆ มุมหนึ่งเท่านั้น

ชั้นวางของด้านหนึ่งเต็มไปด้วยกล่องสมุนไพรที่ใช้บ่อย

ชั้นวางของอีกฝั่งหนึ่งเป็นกล่องสมุนไพรหายาก

นอกจากนี้ ขวดน้ำยาหลากสีสันระดับกลางไปจนถึงระดับสูง ยังถูกจัดเรียงไว้เป็นแถวบนชั้นวางของอีกแถวด้วยเช่นกัน

สายตาของรินทร์กวาดไปเจออีกส่วนหนึ่ง มีม้วนทักษะธาตุน้ำ—ขั้นเชี่ยวชาญ วางอยู่ข้างๆ

และเงิน 46 เหรียญทอง, 30 เหรียญเงิน, และ 10 เหรียญทองแดง ที่วางกองซ้อนกันเป็นระเบียบ

"ว้าว... ของเยอะกว่าที่คิดแฮะ ขอบคุณนะคุณวิกเตอร์"

เธอยิ้มเล็กๆ ขณะมองดูสิ่งของเหล่านั้น แล้วค่อยๆ ถอนจิตออกจากพื้นที่มิติ ดวงตาของเธอสะท้อนแสงวิบวับ ราวกับตื่นเต้นกับการค้นพบครั้งใหม่นี้

รินทร์ย้ายเงินสี่เหรียญทองที่ได้จากภารกิจ ออกจากช่องเก็บของมาเก็บไว้ในแหวนมิติ

แล้วนำม้วนกระดาษโบราณที่มีลวดลายเวทมนตร์จางๆ เคลื่อนไหวบนผิวกระดาษออกมา

"ทักษะธาตุน้ำ—ขั้นเชี่ยวชาญ" เธอพึมพำก่อนจะคลี่มันออก

ทันทีที่ม้วนกระดาษถูกเปิดออก แสงสีฟ้าก็ส่องสว่างขึ้น หน้าต่างโปร่งแสงปรากฏตรงหน้า

[ต้องการเรียนรู้หรือไม่?] [ใช่ / ไม่ใช่]

รินทร์ไม่ลังเลกด [ใช่] ทันที

ความรู้เกี่ยวกับธาตุน้ำทะลักเข้าสู่สมองของเธอ ราวกับมีสายน้ำเย็นเฉียบไหลวนอยู่ในจิตใจ เธอหลับตาลงเพื่อซึมซับข้อมูล ทุกอย่างตั้งแต่โครงสร้างพลังเวท วิธีการควบคุม ไปจนถึงเทคนิคเฉพาะของธาตุน้ำไหลเข้าสู่ความคิดของเธออย่างรวดเร็ว

รินทร์ส่งพลังเวทสู่ปลายนิ้วชี้เล็กน้อย บอลน้ำขนาดเท่าลูกปิงปองก่อตัวขึ้นและลอยอยู่เหนือปลายนิ้วของเธอ

"ว้าว… สำเร็จจริงๆ" เธอยิ้มก่อนจะปล่อยบอลน้ำให้ตกลงกับพื้น หยดน้ำกระเซ็นเป็นวงเล็กๆ

"แบบนี้ก็อาบน้ำ ดื่มน้ำ หรือรดน้ำต้นไม้ได้สบายเลย!" เธอพูดกับตัวเองอย่างขำๆ

แต่เธอยังรู้สึกว่า สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้

รินทร์สูดหายใจเข้า ก่อนจะลองอีกครั้ง คราวนี้เธอรวบรวมพลังเวทมากขึ้น ค่อยๆ ควบคุมบอลน้ำให้บีบอัดจนเล็กลง ขนาดของมันหดเหลือเพียงเท่าปลายนิ้วก้อย

เธอจ้องไปที่หน้าต่างไม้เก่าๆ แล้วสะบัดนิ้วชี้ไปทางหน้าต่าง

กระสุนน้ำพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว แทบไม่เห็นเส้นทางการเคลื่อนที่

ปัง!

เสียงแผ่วเบาดังขึ้น ก่อนที่รูขนาดเล็กเท่าปลายนิ้วก้อยปรากฏบนลำต้นของต้นไม้หลังหน้าต่าง มันถูกเจาะทะลุไปอย่างง่ายดาย

รินทร์เบิกตากว้าง แล้วยิ้มด้วยความดีใจ

"เยี่ยมเลย… ธนูใช้พลังงาน ยิงกระสุนน้ำใช้พลังเวท! แบบนี้ก็มีอาวุธลับเพิ่มอีกอย่างแล้วสิ"

เธอลองทำอีกครั้ง บอลน้ำอีกลูกปรากฏขึ้นทันที

พลังเวทธาตุน้ำตอบสนองเธออย่างลื่นไหล

รินทร์พยักหน้าพอใจ พลางปล่อยบอลน้ำลงพื้น ก่อนจะเตรียมตัวออกจากห้อง

ก่อนออกจากห้อง รินทร์เหลือบไปเห็นสมุดเล่มหนึ่งที่ก่อนหน้านี้ถูกจดหมายทับอยู่ เธอหยิบขึ้นมาพลิกดูอย่างสนใจ

“นี่มัน...ไดอารี่เหรอ?”

ดวงตากลมโตไล่มองตัวอักษรที่เขียนด้วยลายมือหนักแน่น บางหน้ามีสูตรปรุงยาที่วิกเตอร์คิดค้นขึ้นเอง

"ของดีเลยนี่ เก็บไว้ก่อนละกัน ไปหาอะไรกินก่อนดีกว่า"

รินทร์คิดในใจ ‘เก็บสมุดไดอารี่เข้าแหวนมิติ’ สมุดไดอารี่หายไปทันที

ระหว่างเดินกลับลงมาที่ห้องรับแขก รินทร์ก็ถอดชุดเกราะออก เสื้อเกราะเงาทมิฬ, สนับมือเหล็กดำ, สนับแขนเงาทมิฬ และเก็บเข้าช่องเก็บของ

รินทร์นึกได้ว่ายังไม่ได้ดูหน้าต่างผู้ใช้งานระบบ จึงเปิดดู

ชื่อ: รินทรามาศ หนองไผ่ล้อม อายุ 18 ปี

เลเวล 6 (2500/7000)

พลังชีวิต: 6000/6000

พลังเวท: 4850/6000

พลังงาน: 3430/6000

แข็งแกร่ง: 7 | ว่องไว: 7

เสน่ห์: 3 | โชค: 3 (+5)

ธาตุ: น้ำ

ทักษะต่อสู้: เชี่ยวชาญการใช้หอก-ขั้นต้น, เชี่ยวชาญการยิงธนู-ขั้นกลาง, บอลน้ำ-ขั้นต้น, กระสุนน้ำ-ขั้นต้น

ทักษะอื่น: เข้าใจทุกภาษา-ขั้นสูง, ประเมินและตรวจสอบ-ขั้นสูง

ไอเทมติดตัว: ช่องเก็บของ, แหวนมิติขนาดกลาง, แหวนเวทมนตร์ก็อบลินโบราณ (ค่าโชค +5)

‘เลื่อนเป็นเลเวล 6 แล้ว ค่าความแข็งแกร่งกับว่องไวเพิ่มขึ้น มีธาตุน้ำและทักษะต่อสู้เพิ่มขึ้นด้วย’ หญิงสาวยิ้มอย่างพึงพอใจกับความก้าวหน้าของตัวเอง

หลังจากปิดหน้าต่างข้อมูลผู้ใช้งานแล้ว รินทร์นำเนื้อหมูป่าราว 500 กรัมจากช่องเก็บของมาถือไว้ในมือ แล้วเดินข้ามผ่านประตูในห้องรับแขก กลับมายังห้องเก็บอุปกรณ์ทำสวนในโลกจริง

ณ บ้านเช่าในโลกจริง

ระหว่างเดินออกจากห้องเก็บอุปกรณ์ทำสวน หญิงสาวเอามือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงออกมาดู เธอเห็นมือถือมีสัญญาณแล้ว และเวลาก็ปรับกลับมาเป็นเวลาของโลกจริงอัตโนมัติ เพราะเธอตั้งค่าโทรศัพท์ให้แสดงวันที่และเวลาท้องถิ่นเสมอ

จากนั้นจึงเดินตรงไปที่สวนหลังบ้าน เด็ดพริกสด ใบกะเพรา และกระเทียมอย่างคล่องแคล่ว เมื่อได้วัตถุดิบครบ เธอก็ตรงเข้าสู่ครัว เตรียมทำมื้อเย็นอย่างไม่รอช้า

เสียงเนื้อหมูป่าถูกผัดในกระทะดังฉ่า กลิ่นหอมของใบกะเพราผสมกับพริกและกระเทียมอบอวลไปทั่วห้องครัว ไข่ดาวฟองโตถูกทอดจนขอบกรอบสีทอง หญิงสาวยิ้มพอใจพลางมองผลงานของตัวเอง

ระหว่างที่รอข้าวสุก เธอถือโอกาสไปอาบน้ำให้สดชื่น เมื่อกลับมาอีกที ข้าวสวยร้อนๆ ก็พร้อมพอดี

"อ่า...หอมชะมัด" เธอพึมพำ ก่อนจะลงมือสวาปามมื้อเย็นอย่างหิวโหย

เมื่อเคี้ยวเนื้อหมูป่าได้คำแรก ดวงตาของเธอเบิกกว้างเล็กน้อย

"อร่อยกว่าที่คิดอีกแฮะ...ไม่น่าเชื่อว่าเนื้อหมูป่าจากต่างโลกมันจะหอมนุ่มละมุนลิ้นขนาดนี้"

แม้เธอจะกินไปเยอะ แต่ผัดกะเพราหมู่ป่าก็ยังเหลืออีกเยอะเลย รินทร์จึงตักแบ่งข้าวกะเพราหมูไข่ดาว ใส่กล่องอาหารสามกล่อง ปิดฝาแน่นหนา

"คราวหน้าไปต่างโลกจะได้ไม่อด"

เธอไม่ลืมเติมน้ำเย็นใส่กระบอกหลายขวดเช่นกัน

หญิงสาวลองคิดในใจ

‘เก็บอาหารทั้งหมดตรงหน้าเข้าแหวนมิติ’