(อ่านฟรีจนจบ) บ้านเช่าของฉันมี..ประตูมิติ..เชื่อมต่อกับ..ต่างโลก (มี E-Book เล่มเดียวจบ) - ตอนที่ 11 โดย CherryFaang @Plotteller

"บ้านเช่าร้างเก่าๆ หลังนี้ มีอะไรบางอย่างที่ไม่มีใครรู้..." ฉันแค่สาวโรงงานคนหนึ่ง เช่าบ้านเพื่อใช้ชีวิตเรียบง่ายในเมือง แต่แล้วฉันก็พบว่า... ประตูห้องเก็บของด้านหลังบ้าน..เชื่อมต่อไปยัง 'อีกโลกหนึ่ง'

(อ่านฟรีจนจบ) บ้านเช่าของฉันมี..ประตูมิติ..เชื่อมต่อกับ..ต่างโลก (มี E-Book เล่มเดียวจบ) - ตอนที่ 11 โดย CherryFaang @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,แฟนตาซี,ผจญภัย,ต่างโลก,ระบบ,ค้าขาย,สร้างตัว,เวทมนตร์,เวทมนต์,ต่อสู้,มอนสเตอร์,ดันเจี้ยน,สโลว์ไลฟ์,ชีวิตประจำวัน,ไม่ฮาเร็ม,มิตรภาพ,ยุโรป,ยุคกลาง,พีเรียดไทย,มิติวิเศษ,ประตูมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

ตอนที่ 11

ระหว่างครุ่นคิดอยู่นั้น ก็สังเกตเห็นเครื่องหมายแปลกๆ ในช่องเก็บซากก็อบลิน

รินทร์ขมวดคิ้ว ก่อนจะลองแตะมันดู จู่ๆ ก็มีหน้าต่างเด้งขึ้นมาว่า

[ซากศพก็อบลิน เลเวล 1

ต้องการชำแหละหรือไม่?]

“...หืม?”

รินทร์กะพริบตาปริบๆ ก่อนจะขยับนิ้วกด [ต้องการ]

ทันใดนั้น หน้าต่างใหม่ก็ปรากฏขึ้น พร้อมช่องใส่ตัวเลข

เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะลองใส่ 1 แล้วกดตกลง

ตัวเลขในช่องซากก็อบลินลดลงเหลือ 16

ในขณะเดียวกัน มีไอเทมใหม่เพิ่มขึ้นมาในช่องเก็บของอีกสองช่อง!

25 เหรียญทองแดง

1 เศษผ้าสกปรก (สำหรับคราฟต์เสื้อผ้าหรือผ้าพันแผล)

รินทร์เบิกตากว้างมองไอเทมที่เพิ่งปรากฏขึ้นในช่องเก็บของ

"มีของออกมาด้วยแฮะ..."

หญิงสาวกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะก้มลงมองดูซากก็อบลินที่ยังเหลืออีกมากมายในช่องเก็บของ

ถ้ามันให้ของแบบนี้ได้...แล้วถ้าเธอชำแหละทั้งหมดล่ะ?

เธอสูดหายใจเข้าลึก รู้สึกขนลุกนิดๆ กับความคิดของตัวเอง แต่ก็ตัดสินใจกดปุ่ม [ชำแหละทั้งหมด]

ร่างของก็อบลินทั้งหมดในช่องเก็บของสลายไปเป็นแสงเรืองรอง แล้วหายวับไปต่อหน้าต่อตา แทนที่ด้วยของหลากหลายชนิดที่เพิ่มเข้ามาในช่องเก็บของแทน

[ได้รับไอเทม]

10 เศษผ้าสกปรก

1 เหรียญทอง

3 เหรียญเงิน

98 เหรียญทองแดง

1 แหวนเวทมนตร์ของก็อบลินโบราณ (เพิ่มค่าโชค +5) [หายาก]

รินทร์เบิกตากว้างหนักกว่าเดิม

“โอ้โห...มีเงินเหรียญกับแหวนเพิ่มค่าโชคให้ด้วย!?”

เธอนำแหวนเวทมนตร์ออกมา นิ้วเรียวพลิกดูแหวนวงเล็กสีดำสนิทสลักลวดลายโบราณ บรรยากาศรอบตัวมันให้ความรู้สึกขลังแปลกๆ

“แหวนเวทมนตร์ของก็อบลินโบราณ เพิ่มค่าโชคได้จริงหรือ?"

รินทร์พึมพำ ก่อนจะลองสวมมันลงบนนิ้วของตัวเอง

ทันใดนั้น

วูบ!

กระแสพลังงานบางอย่างแผ่ซ่านไปทั่วร่าง หญิงสาวสะดุ้งเฮือก รู้สึกเหมือนมีอะไรซึมเข้าสู่ร่างกาย เธอใจเต้นแรง รีบเปิดหน้าต่างสเตตัสดู

ค่าโชคของเธอเพิ่มขึ้นมาอีก 5 หน่วย!

เธอจ้องแหวนวงนี้นิ่งๆ ก่อนจะหัวเราะแห้งๆ

“...แบบนี้ถ้าฉันไปเปิดหีบสมบัติคงได้ของดีขึ้นสินะ?”

เธอรู้สึกเหมือนโลกนี้เริ่มจะมีอะไรสนุกๆ รอเธออยู่อีกมากมายแล้วล่ะ!

รินทร์ลองเรียก “เงินของต่างโลก” ออกมาดู

เงินเหรียญที่หลากสีระยับประกายจากทอง เงิน และทองแดงถูกวางกองอยู่บนพื้น เสียงแผ่วเบาของลมพัดทำให้ประกายแสงส่องผ่านเหล่านั้นเป็นประกายระยิบระยับ

“นี่ทองจริงหรือเปล่านะ? น่าจะเอาไปขายได้ด้วย” เธอพึมพำเบาๆ ขณะที่หยิบเงินเหรียญทองขึ้นมาดูอย่างละเอียด

หลังจากตรวจสอบจนพอใจแล้ว เธอก็เก็บเงินเข้าช่องเก็บของอย่างรอบคอบ ก่อนจะเดินกลับไปยังบ้านเช่าในโลกจริง เพราะความรู้สึกเหน็ดเหนื่อยและอยากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้สดชื่น

ระหว่างผลักประตูมิติเชื่อมสองโลกกลับไปยังบ้านเช่า รินทร์รู้สึกได้ว่าเธอออกแรงน้อยกว่าปกติเป็นอย่างมาก

ณ บ้านเช่าในโลกจริง

แม้กระทั่งตอนอาบน้ำ หรือหยิบจับสิ่งของในโลกจริง รินทร์ก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าสิ่งของนั้นเบากว่าปกติเป็นอย่างมาก

เธอไม่ลังเลที่จะทดสอบความคิดของตัวเอง หลังจากอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า หญิงสาวลองยกโซฟาแบบนั่งคนเดียวในห้องรับแขกของบ้านเช่าดู ปรากฏว่าไม่ต้องออกแรงมากเลย เธอก็ยกมันได้ด้วยสองมือ

“สงสัยเป็นเพราะค่าความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นแน่เลย ตอนทำความสะอาดเมื่อวันแรกยังยกโซฟานี้แทบไม่ขึ้น ต้องใช้วิธีเลื่อนไปมาเอา วันนี้ยกลอยเหนือพื้นด้วยสองมือได้ไม่ยากเลยแฮะ” รินทร์พึมพำ พลางยิ้มกว้างกับร่างกายที่แข็งแรงขึ้น

แต่ไม่ใช่แค่พละกำลังเท่านั้นที่เปลี่ยนไป ความรวดเร็วของเธอก็เช่นกัน

รินทร์ลองทดสอบด้วยการวิ่งจากประตูบ้านไปยังกำแพงอีกฝั่งหนึ่งภายในห้องรับแขก ก้าวเท้าเพียงไม่กี่ครั้ง ร่างของเธอก็แทบจะพุ่งไปแตะผนังราวกับลูกศรที่ถูกยิงออกจากคันธนู

เสียงฝ่าเท้าแทบไม่มีเลยแม้แต่น้อย ความเงียบงันนั้นทำให้เธอตกใจยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด

“นี่เราวิ่งเร็วขนาดนี้แล้วเหรอ…?”

ในโลกที่คนทั่วไปมีความว่องไวแค่เพียงระดับ 1 ถึง 12

แต่ด้วยค่าความว่องไวระดับ 6 ในตอนนี้ ก็ทำให้สิ่งที่เธอแสดงออกมานั้นราวกับนักกีฬาสมัครเล่นที่ฟิตร่างกายเป็นประจำ เคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วและแม่นยำเกินกว่าคนธรรมดา แต่ยังไม่ถึงขั้นนักวิ่งมืออาชีพหรือทหารผ่านการฝึกหนัก ทว่าเมื่อเทียบกับเธอในอดีต นี่คือการเปลี่ยนแปลงที่น่าทึ่งเกินจะละสายตา

ปลายนิ้วของเธอสามารถหยิบเหรียญที่กลิ้งอยู่บนโต๊ะก่อนมันจะตกถึงพื้นได้อย่างง่ายดาย เธอสามารถเปิดขวดน้ำอัดลมได้ในเสี้ยววินาทีโดยไม่รู้สึกว่าข้อมือถูกใช้งานหนักเลยสักนิด

กล้ามเนื้อที่แน่นกระชับและน้ำหนักตัวที่ถูกควบคุมอย่างสมดุล ทำให้เธอเคลื่อนไหวราวกับเสือดำ ทั้งเงียบ ทั้งเร็ว และแม่นยำ

รินทร์ยืนนิ่งอยู่กลางห้อง ดวงตาจ้องมองมือของตัวเองอย่างไม่อยากเชื่อ

"แค่เลเวล 5 เองนะ... แล้วถ้าสูงกว่านี้อีกล่ะ?"

ความตื่นเต้นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ราวกับโลกใบเดิมที่เคยช้าและหนักหน่วง ได้แปรเปลี่ยนกลายเป็นสนามเด็กเล่นของเธอแล้วในตอนนี้

เมื่อทดสอบจนพอใจแล้ว รินทร์ก็นั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขก พลางสั่งการในใจเรียกเงินเหรียญทองออกมาจากช่องเก็บของ แต่ผลที่ได้กลับเป็นความเงียบสงัด ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นเลย

เธอจึงพึมพำออกเสียงว่า

“เปิดช่องเก็บของ”

แต่ก็ยังไม่มีสัญญาณอะไรตอบกลับมา

ลองอีกครั้ง “เปิดหน้าต่างผู้ใช้งาน”

เสียงของเธอค่อยๆ เบาลงลงในความเงียบ เหมือนกับว่าโลกจริงไม่ได้รองรับเวทมนตร์ของหน้าต่างโฮโลแกรมเช่นนี้

“หรือว่าที่โลกจริงจะไม่สามารถใช้งานหน้าต่างโฮโลแกรมได้?” รินทร์ถามตัวเองด้วยความสงสัยที่ค่อยๆ แทรกซึมเข้ามาในใจ

เพื่อตรวจสอบความคิดของตัวเอง เธอรีบเดินกลับไปยังบ้านต่างโลกอีกครั้ง แล้วลองเรียกเปิดช่องเก็บของดูอีกครั้ง

“โอ๊ะ... ดูเหมือนว่าช่องเก็บของนี้ใช้ได้เฉพาะในต่างโลกเท่านั้นจริงๆ” เธอยิ้มแฉ่งด้วยความรู้สึกที่ทั้งงงและทึ่ง

รินทร์จึงทดลองเอาเงินเหรียญทองใส่กระเป๋ากางเกง แล้วเดินผ่านประตูกลับไปยังห้องเก็บอุปกรณ์ทำสวนในโลกจริง

ปรากฏว่า เหรียญทองตามเธอมาจริงๆ ด้วยความแปลกใจและความพึงพอใจในเวลาเดียวกัน

“สรุปว่า... เราต้องถือเข้ามา ถึงจะเอาของจากต่างโลกมาโลกจริงของเราได้สินะ” รินทร์กล่าวพลางจับคางด้วยมือข้างหนึ่ง คิดอย่างลึกซึ้งและยิ้มด้วยความพึงพอใจ

จากนั้นเธอก็ทดลองนำอุปกรณ์ทำสวนในห้องนี้ใส่รถเข็นดิน แล้วเข็นรถกลับไปยังต่างโลก ปรากฏว่าทำได้อย่างไม่มีปัญหาอะไร

รินทร์ฉีกยิ้มกว้างอย่างดีใจด้วยความตื่นเต้นที่ได้ค้นพบความลับแห่งการเชื่อมโยงระหว่างโลกทั้งสอง

เมื่อทดสอบจนพอใจแล้ว หญิงสาวก็เดินเข้าไปในห้องครัว เพราะรู้สึกหิวมากแล้ว ร่างกายที่ผ่านการผจญภัยในโลกต่างโลกมายาวนานเรียกร้องอาหาร เธอเปิดตู้เก็บของ หยิบมาม่าและไข่มาต้มในน้ำเดือด รอจนเส้นมาม่าสุก ก็เทใส่ชาม พร้อมแก้วน้ำเย็นที่รินจากเครื่องกรองน้ำแบบทำความร้อนและเย็นอัตโนมัติ

“เอาแค่ประทังหิวไปก่อนละกัน ถ้าขายเงินเหรียญทองได้จริง ค่อยหาอะไรอร่อยๆ กินทีหลัง”

รินทร์พึมพำกับตัวเอง ขณะที่ยกชามมานั่งที่โต๊ะทานอาหาร ตะเกียบในมือขยับไปมาหยิบเส้นมาม่าขึ้นมาอย่างช้าๆ พร้อมกับตักน้ำซุปเข้าปาก

แต่ทันใดนั้น สายตาของเธอก็ไปสะดุดเข้ากับนาฬิกาบนฝาผนังที่แสดงเวลา 9:38 น.

“เอ๊ะ... เมื่อเช้าเราออกจากบ้านไปตอน 9 โมงเช้าไม่ใช่เหรอ?” รินทร์พูดพึมพำด้วยความสับสน

“แล้วทำไมตอนนี้ยังแค่ 9.38 น. ล่ะ? สู้กับก็อบลินตั้งนาน น่าจะเที่ยงแล้วสิ”

คำถามนี้เริ่มหมุนวนในหัวของเธอ พยายามหาคำตอบให้กับตัวเอง แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งงงหนักขึ้น

ในที่สุด ความคิดหนึ่งก็พลันแล่นเข้ามาในหัว

“หรือว่า...เวลาสองโลกจะต่างกัน?”

รินทร์หยุดกินมาม่าไปครู่หนึ่ง เธอเริ่มสังเกตเห็นว่าอะไรบางอย่างอาจไม่เป็นอย่างที่เธอคิด ก่อนจะเริ่มทำการทดลองอย่างไม่ลังเล

เธอรีบกินมาม่า แล้วทำความสะอาดจานชามอย่างเร่งรีบ ก่อนจะเดินไปหยิบนาฬิกาดิจิตอลแบบตั้งโต๊ะบนเคาน์เตอร์ทีวี ซึ่งเป็นแบบบอกวันที่และเวลา

แล้วเดินไปหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดบ้าน เช่น ไม้กวาด ไม้ถูพื้น ผ้าเช็ดโต๊ะ ถังน้ำ และถุงใส่ขยะ พลางมองนาฬิกา 9.51 น. ก่อนที่จะเดินไปยังประตูเชื่อมโลกจริงและต่างโลก อย่างตื่นเต้น

ณ ห้องรับแขกในบ้านต่างโลก

หญิงสาวเลือกวางนาฬิกาไว้บนโต๊ะเล็กในห้องรับแขกของบ้านต่างโลก สายตาจับจ้องตัวเลขบนนาฬิกาอยู่ครู่หนึ่ง เพื่อให้แน่ใจว่ามันยังคงเดินตามเวลาปกติ

"ถ้ามันเดินปกติ ก็แปลว่าเวลาในโลกนี้ไหลไปตามธรรมชาติของมัน..." รินทร์พึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเริ่มลงมือทำความสะอาดบ้านต่างโลก

เวลาผ่านไปสักพัก เมื่อทุกอย่างสะอาดสะอ้านขึ้น เธอจึงเดินหยิบถุงขยะและอุปกรณ์ทำความสะอาดทั้งหมด ก่อนที่จะเดินกลับไปยังประตูมิติ ก้าวข้ามไปยังโลกจริงอีกครั้ง

เมื่อเธอกลับมาที่ห้องเก็บอุปกรณ์ทำสวนของโลกจริง ดวงตาของเธอก็หันไปจับจ้องนาฬิกามือถือที่เธอวางไว้ทันที