(อ่านฟรีจนจบ) บ้านเช่าของฉันมี..ประตูมิติ..เชื่อมต่อกับ..ต่างโลก (มี E-Book เล่มเดียวจบ) - ตอนที่ 6 โดย CherryFaang @Plotteller

"บ้านเช่าร้างเก่าๆ หลังนี้ มีอะไรบางอย่างที่ไม่มีใครรู้..." ฉันแค่สาวโรงงานคนหนึ่ง เช่าบ้านเพื่อใช้ชีวิตเรียบง่ายในเมือง แต่แล้วฉันก็พบว่า... ประตูห้องเก็บของด้านหลังบ้าน..เชื่อมต่อไปยัง 'อีกโลกหนึ่ง'

(อ่านฟรีจนจบ) บ้านเช่าของฉันมี..ประตูมิติ..เชื่อมต่อกับ..ต่างโลก (มี E-Book เล่มเดียวจบ) - ตอนที่ 6 โดย CherryFaang @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,แฟนตาซี,ผจญภัย,ต่างโลก,ระบบ,ค้าขาย,สร้างตัว,เวทมนตร์,เวทมนต์,ต่อสู้,มอนสเตอร์,ดันเจี้ยน,สโลว์ไลฟ์,ชีวิตประจำวัน,ไม่ฮาเร็ม,มิตรภาพ,ยุโรป,ยุคกลาง,พีเรียดไทย,มิติวิเศษ,ประตูมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

ตอนที่ 6

หากสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอคือหนึ่งในสิ่งนั้นล่ะ? ประตูบานนี้ก็อาจเป็นจุดเชื่อม... ทางลัดระหว่างโลกแห่งความจริงกับโลกอีกใบ

ความคิดนั้นทำให้ขนลุกซู่ แต่ก็ชวนให้ตื่นเต้นในคราวเดียวกัน ราวกับเธอกำลังยืนอยู่บนเส้นแบ่งบางๆ ระหว่างความจริงกับความฝัน และเพียงก้าวเดียว เธอก็ได้ก้าวเข้าสู่โลกที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน

ทันใดนั้น..

จู่ๆ ก็มีหน้าต่างโฮโลแกรมโปร่งแสงปรากฏขึ้นกลางอากาศตรงหน้าเธอ ราวกับบางสิ่งกระตุ้นให้มันทำงานเองโดยอัตโนมัติ บนหน้าจอนั้นมีไอคอนอยู่สามอันเรียงเป็นระเบียบ

[ข้อมูลผู้ใช้งาน] | [ช่องเก็บของ] | [ภารกิจ]

หญิงสาวสะดุ้งเฮือก ก้าวถอยหลังไปเล็กน้อยด้วยความตกใจ หัวใจเธอเต้นรัว ‘นี่มันอะไรกัน?!’ เธอหลับตาปี๋แล้วลืมตาใหม่ แต่มันก็ยังลอยอยู่ตรงนั้น เหมือนภาพฉายจากโลกอนาคต

"นี่เราหลอน หรือว่า…"

เธอยื่นมือออกไปแตะหน้าจออย่างระมัดระวัง และเมื่อปลายนิ้วสัมผัสเข้ากับไอคอน [ข้อมูลผู้ใช้งาน] หน้าต่างใหม่ก็ปรากฏขึ้นแทบจะในทันที

ชื่อ: รินทรามาศ หนองไผ่ล้อม อายุ 18 ปี

เลเวล 1 (0/1000)

พลังชีวิต: 1000/1000

พลังเวท: 1000/1000

พลังงาน: 680/1000

แข็งแกร่ง: 2 | ว่องไว: 2 | เสน่ห์: 2 | โชค: 2

ธาตุ: ไม่มี

ทักษะต่อสู้: ไม่มี

ทักษะอื่น: ไม่มี

ไอเทมติดตัว: ช่องเก็บของ

รินทร์ตาโตขณะไล่สายตาอ่านรายละเอียดตรงหน้า ก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัว

"โอ้ว...นี่มันหน้าต่างสถานะ เหมือนในเกมมือถือเลยนี่นา!"

เสียงพึมพำของเธอดังก้องอยู่ในห้องรับแขกอันสวยงามและอบอุ่น หญิงสาวขยับนิ้วสัมผัสไปที่เครื่องหมายคำถามเล็กๆ มุมขวาบนของหน้าจอ แล้วข้อความอธิบายก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้น

พลังชีวิต : ลดลงถึงศูนย์จะตาย ฟื้นฟูด้วยการรักษา

พลังเวท : ใช้สำหรับทักษะธาตุ ฟื้นฟูด้วย 'น้ำยาฟื้นฟูพลังเวท' หรืออาหารที่มีพลังวิญญาณ

พลังงาน : ลดลงถึงศูนย์จะสลบ ฟื้นฟูด้วยการพักผ่อนและกินอาหาร

แข็งแกร่ง : ความแข็งแรงและพละกำลังของร่างกาย (คนทั่วไป 2-12, นักผจญภัย 13-200)

ว่องไว : ความเร็วและความแม่นยำ (คนทั่วไป 2-12, นักผจญภัย 13-200)

เสน่ห์ : มีผลต่อการเจรจาต่อรองและรูปลักษณ์

โชค : ส่งผลต่อการดรอปไอเทมและเหตุการณ์พิเศษ

"แล้วนี่มันอะไรกันเนี่ย... เกม? ระบบ? หรือว่าเราอยู่ในต่างโลก? โลกคู่ขนาน?"

ร่างบางกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง ขณะที่ข้อมูลมากมายไหลเข้าสู่หัวของเธออย่างไม่ทันตั้งตัว เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ของตัวละครเอกในนิยายแฟนตาซีที่เคยอ่าน หรือเกมแนว RPG [[1]]

และที่สำคัญ…

"อาหารที่มีพลังวิญญาณ?"

เธอเพ่งมองบรรทัดสุดท้ายของคำอธิบาย

การกิน “อาหารที่มีพลังวิญญาณ” เช่น เนื้อมอนสเตอร์, ผักผลไม้พิเศษ จะช่วยเติมพลังเวท และพลังงาน

"เดี๋ยวนะ… เนื้อมอนสเตอร์?"

รินทร์หายใจลึก ตอนนี้เธอเริ่มแน่ใจแล้วว่า โลกที่เธอยืนอยู่… น่าจะเป็นโลกแฟนตาซี!

หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อย สายตาของเธอกวาดไปรอบห้องรับแขกที่เงียบสงัด มีเพียงแสงที่ลอดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นปะปนกับความไม่แน่ใจ

บรรยากาศรอบตัวช่างแปลกตาไปหมด ทุกสิ่งดูสมจริงเกินกว่าจะเป็นแค่เกม ตัวอย่างชัดเจนที่สุดคือความเย็นของอากาศ เย็นกว่าประเทศไทยที่เธอเพิ่งจากมาอย่างเห็นได้ชัด อุณหภูมิน่าจะราวๆ 25 องศาเซลเซียส เย็นสบาย ไม่ร้อนหรือหนาวจนเกินไป

แต่ในขณะเดียวกัน เธอกลับเห็นหน้าต่างโฮโลแกรมลอยอยู่กลางอากาศ ดูล้ำยุคและเหนือจริง จนยากจะเชื่อว่าโลกใบนี้เป็นเพียงโลกธรรมดา

เธอเหลือบไปเห็นตู้หนังสือในมุมห้อง รินทร์เดินเข้าไปก่อนจะเอื้อมมือหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมา ปกหนังสือสีแดงทำจากวัสดุที่ดูเก่าแก่เหมือนของโบราณ ปราศจากตัวอักษรที่เธอคุ้นเคย

“ภาษาอะไรเนี่ย... อ่านไม่เข้าใจเลย” เธอพึมพำเบาๆ ความสงสัยเริ่มก่อตัวในใจ “แล้วโลกแฟนตาซีนี้จะอยู่กาแล็กซี่ทางช้างเผือก [[2]] ด้วยไหมนะ?”

รินทร์เม้มริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนจะเหลือบตามองไปที่ช่องเก็บของอีกครั้ง ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัว

‘ถ้าลองทำแบบในนิยายแฟนตาซีล่ะ?’ เธอลองคิดในใจว่า

‘เก็บหนังสือในมือเข้าช่องเก็บของ’

วูบ!

หนังสือในมือหายไปในพริบตา รินทร์เบิกตากว้างอย่างตกตะลึง

ช่องเก็บของช่องหนึ่ง ในหน้าต่างโฮโลแกรมปรากฏรูปหนังสือพร้อมตัวเลข 1 ห้อยด้านขวาล่าง หญิงสาวเข้าใจทันทีว่ามีหนังสือหนึ่งเล่มถูกเก็บในช่องเก็บของนี้

“เฮ้ย...นี่มันเรื่องจริงเหรอเนี่ย!?” เธออุทานออกมา รอยยิ้มแห่งความตื่นเต้นปรากฏขึ้นบนใบหน้า มือเรียวสั่นเล็กน้อยเมื่อลองนำหนังสือออกมาใหม่ และมันก็กลับมาอยู่ในมือเธออย่างง่ายดาย

ความตื่นเต้นแล่นพล่านไปทั่วร่าง รินทร์เริ่มทดลองเก็บสิ่งของอื่นๆ ในห้อง

ทีแรกเป็นแจกันใบเล็ก ตามด้วยกาน้ำชา จากนั้นเธอก็เริ่มทดสอบกับเฟอร์นิเจอร์ชิ้นใหญ่ขึ้น โต๊ะ เก้าอี้ และสุดท้าย…

“ทั้งตู้หนังสือเลยก็ได้เหรอ!?” เธออ้าปากค้างเมื่อเห็นทั้งตู้ถูกดูดเข้าไปในช่องเก็บของโดยไม่มีปัญหาอะไร

“ดูเหมือนจะไม่จำกัดขนาดและจำนวนแฮะ…” หญิงสาวพึมพำอย่างตื่นเต้นพลางสำรวจรายละเอียดในหน้าต่างโฮโลแกรม เธอรู้สึกเหมือนตัวเองได้รับพลังพิเศษ มันให้ความรู้สึกน่าทึ่งและอันตรายในเวลาเดียวกัน

เมื่อพอใจกับการทดลองแล้ว หญิงสาวก็วางสิ่งของและเฟอร์นิเจอร์กลับเข้าจุดเดิม จากนั้นกดแถบภารกิจ

[ภารกิจที่ 1 : กำจัดมอนสเตอร์เลเวล 1 อย่างน้อย 1 ตัว

ระยะเวลา : 3 วัน

รางวัล : ขึ้นอยู่กับจำนวนและระดับของมอนสเตอร์ที่สังหารเมื่อครบเวลาทำภารกิจ]

รินทร์จ้องมองข้อความในหน้าต่างโฮโลแกรม คิ้วของเธอขมวดเข้าหากัน

“มอนสเตอร์? ฉันจะสู้ได้หรือ?” เธอกลืนน้ำลายลงคอแผ่วเบา หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น ความกังวลเริ่มก่อตัวในใจ

‘ถ้าทำไม่ได้ภายในสามวันจะเกิดอะไรขึ้น? จะมีบทลงโทษหรือเปล่า? หรือว่า… ประตูเชื่อมโลกนี้จะหายไป?’

รินทร์สะบัดหัวเบาๆ ไล่ความคิดในแง่ร้าย

‘ช่างเถอะ มาสำรวจสักหน่อยก่อนดีกว่า เผื่อจะมีข้อมูลอะไรเพิ่มขึ้นบ้าง’

เธอคิดพลางกดเครื่องหมายปิด ที่มุมขวาบนของหน้าต่างโฮโลแกรม

หน้าต่างภารกิจหายไปทันที

“อ้าวเฮ้ย… หายไปเลย แล้วจะเปิดช่องเก็บของยังไงล่ะทีนี้?” เธอพึมพำ ก่อนที่หน้าต่างช่องเก็บของ จะปรากฏขึ้นใหม่ราวกับตอบสนองความคิดของเธอเอง

รินทร์ชะงักไปชั่วขณะก่อนจะลองคิดในใจอีกครั้ง ‘ปิดช่องเก็บของ’

ทันใดนั้น หน้าต่างก็หายไปอีกครั้ง หญิงสาวกะพริบตา และทดลองซ้ำสองสามครั้ง ก่อนจะยิ้มออกมา

‘ดีจัง แค่คิดในใจก็ทำได้ สะดวกดีแฮะ…’

รินทร์รู้สึกตื่นเต้นและกังวลผสมปนเปกันในใจ เพราะดูเหมือนการเดินทางในโลกที่ไม่คุ้นเคยนี้เพิ่งเริ่มต้นขึ้น

เมื่อปิดหน้าต่างโฮโลแกรมโปร่งแสงแล้ว หญิงสาวก็คิดจะสำรวจบ้านหลังนี้ต่อ แต่ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกถึงลมหนาววูบหนึ่งพัดผ่านแขนของเธอ

รินทร์สะดุ้งเฮือก หัวใจแทบหยุดเต้น มือเย็นเฉียบ ร่างกายแข็งทื่อราวกับถูกแช่แข็ง เธอกวาดสายตาไปทั่วห้องรับแขกที่มีเพียงแสงอาทิตย์ส่องผ่านหน้าต่างไม้เก่า

"สะ...สวัสดีค่ะ..." เธอเอ่ยถามออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ น้ำเสียงสั่นเครือ

"มีใครอยู่ไหมคะ?"

ขณะที่พูดออกไป ใจของเธอก็พลันเต้นแรงขึ้น พลางคิดในใจว่า

'ฉะ...ฉัน...ไม่ได้กลัวผีเลยนะ ไม่ได้กลัวเลย...ตะ...แต่...คุณปู่คุณย่าที่เป็นเจ้าของบ้านเช่าที่เชื่อมต่อกับที่นี่...เขาตายไปหมดแล้วนี่นา...'

รินทร์ครุ่นคิด พร้อมกับสูดหายใจลึกพยายามควบคุมสติ เธอรวบรวมความกล้าเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

และมองซ้ายขวาอย่างระแวดระวัง พลางค้นหาสัญญาณของสิ่งมีชีวิตอย่างสุดกำลังดวงตา

เงียบ...ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา

เธอเม้มริมฝีปากแน่น ขาที่สั่นเทายังคงฝืนก้าวเดินช้าๆ สำรวจรอบบ้านเพื่อหาสิ่งมีชีวิต แม้ใจหนึ่งจะกลัวจับใจ แต่อีกใจหนึ่งก็อยากรู้ว่าที่นี่คือที่ไหนกันแน่

"สะ..สวัสดีค่ะ! มีใครอยู่ไหมคะ?" เธอตะโกนถาม พลางเดินสำรวจไปด้วย

ผ่านไปไม่นานความกลัวก็เริ่มจางหายไป เมื่อเห็นความร่มรื่นน่าอยู่ของบ้านหลังนี้

สิ่งที่ปรากฏแก่สายตาของเธอคือ..

[[1]] RPG (Role-Playing Game) หรือ เกมเล่นตามบทบาท เป็นแนวเกมที่ให้ผู้เล่นสวมบทบาทเป็นตัวละครหนึ่งหรือหลายตัวในโลกของเกม ซึ่งตัวละครจะมีการพัฒนา ค่าพลัง (Statistics), ทักษะ (Skills), อาวุธและไอเทม (Equipment), รวมถึงการดำเนินเรื่อง (Story Progression)

[[2]] "กาแล็กซี่ทางช้างเผือก" คือหนึ่งในหลายพันล้านกาแล็กซี่ในจักรวาล มีรูปร่างเป็นกังหัน (Spiral Galaxy) เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 100,000 ปีแสง มีดาวฤกษ์มากกว่าร้อยพันล้านดวง รวมถึงระบบสุริยะของเรา ตั้งอยู่ในแขนกลุ่มดาวนายพราน (Orion Arm) ทางช้างเผือกหมุนรอบแกนกลางที่เชื่อว่ามีหลุมดำมวลยิ่งยวดอยู่ ณ ใจกลาง