"บ้านเช่าร้างเก่าๆ หลังนี้ มีอะไรบางอย่างที่ไม่มีใครรู้..."
ฉันแค่สาวโรงงานคนหนึ่ง เช่าบ้านเพื่อใช้ชีวิตเรียบง่ายในเมือง แต่แล้วฉันก็พบว่า...
ประตูห้องเก็บของด้านหลังบ้าน..เชื่อมต่อไปยัง 'อีกโลกหนึ่ง'
แฟนตาซี,แฟนตาซี,ผจญภัย,ต่างโลก,ระบบ,ค้าขาย,สร้างตัว,เวทมนตร์,เวทมนต์,ต่อสู้,มอนสเตอร์,ดันเจี้ยน,สโลว์ไลฟ์,ชีวิตประจำวัน,ไม่ฮาเร็ม,มิตรภาพ,ยุโรป,ยุคกลาง,พีเรียดไทย,มิติวิเศษ,ประตูมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"บ้านเช่าร้างเก่าๆ หลังนี้ มีอะไรบางอย่างที่ไม่มีใครรู้..."
ฉันแค่สาวโรงงานคนหนึ่ง เช่าบ้านเพื่อใช้ชีวิตเรียบง่ายในเมือง แต่แล้วฉันก็พบว่า...
ประตูห้องเก็บของด้านหลังบ้าน..เชื่อมต่อไปยัง 'อีกโลกหนึ่ง'
ผู้แต่ง
CherryFaang
เรื่องย่อ
"บ้านเช่าร้างเก่าๆ หลังนี้ มีอะไรบางอย่างที่ไม่มีใครรู้..."
ฉันแค่สาวโรงงานคนหนึ่ง เช่าบ้านเพื่อใช้ชีวิตเรียบง่ายในเมือง แต่แล้วฉันก็พบว่า...
ประตูห้องเก็บของด้านหลังบ้าน..เชื่อมต่อไปยัง 'อีกโลกหนึ่ง'
โลกที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของขนมปังสด โลกที่มีเวทมนตร์ พ่อค้า นักผจญภัย
และโอกาสมากมายที่โลกเดิมไม่เคยให้
ฉันจะใช้ประตูบานนี้เปลี่ยนชีวิตตัวเองในทั้งสองโลกให้ดีขึ้นได้ไหมนะ?
คำเตือน : นิยายแนวชีวิตประจำวัน ดำเนินเรื่องแบบเรียบง่าย แต่ชวนให้รู้สึกราวกับได้ร่วมผจญภัยเคียงข้างตัวเอก
E-Book : เล่มเดียวจบ (193,147 คำ : 1,393 หน้า : 81 ตอน)
E-Book มีวางขายบน Dek-D, Meb, PintoBook
Meb กดซื้อตรงนี้ :
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMzExMDQzNCI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjM4NjkwOSI7fQ
ลงวันละ 1 ตอน, เวลา 19.00 น. ทุกวัน
** เปิดให้อ่านฟรี 3 วัน จากนั้นจะติดเหรียญถาวรตอนละ 3 บาท รีบอ่านก่อนปิดเหรียญกันน๊า **
เช่น
ตอนที่ 21 เปิดอ่านฟรีวันที่ 8/8 - 11/8 , จากนั้น 12/8 = ติดเหรียญถาวร 3 บาท
ตอนที่ 22 เปิดอ่านฟรีวันที่ 9/8 - 12/8 , จากนั้น 13/8 = ติดเหรียญถาวร 3 บาท
หากท่านใดไม่อยากรออ่านทุกวัน มีอีบุ๊คให้อ่านรวดเดียวได้นะคะ ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนไรท์มาตลอดค่ะ กราบงามๆ ให้ผู้มีอุปการะคุณทุกท่านเจ้าค่ะ ^__^
รินทร์ลงจากรถเมล์แล้วเดินกลับบ้านเช่าพร้อมกับความคิดล่องลอย จิตใจของเธอไม่ได้อยู่ในโลกนี้อีกต่อไป แต่กำลังคาดเดาว่าโลกอีกฝั่งกำลังมีรางวัลอะไรรอเธออยู่...
เมื่อรินทร์กลับมาถึงบ้านเช่า เธอทิ้งกระเป๋าสะพายลงกับโซฟา ถอนหายใจยาวด้วยความเหนื่อยล้า
แต่แทนที่จะพักผ่อน เธอกลับเดินตรงไปเก็บเสื้อผ้าที่ตากไว้เมื่อวาน แล้วรีดเสื้อผ้าเก็บเข้าตู้ พร้อมกับเตรียมชุดทำงานของพรุ่งนี้ จากนั้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่
เมื่อรู้สึกสดชื่นแล้ว รินทร์ก็เดินตรงไปยังห้องเก็บอุปกรณ์ทำสวน มือเอื้อมไปผลักประตูบานเล็กที่ซ่อนอยู่ในมุมห้อง
ทันทีที่ก้าวเข้าสู่โลกอีกฟาก แสงแดดยามเช้าทอดตัวลอดผ่านหน้าต่าง กระทบลงบนพื้นไม้ของห้องรับแขก อากาศยามเช้าชื้นเย็น กลิ่นดินเปียกและใบไม้แห้งโชยมาตามสายลม แตะต้องปลายจมูกอย่างแผ่วเบา
สายตาของหญิงสาวเหลือบไปยังนาฬิกาบนโต๊ะเล็ก มันเป็นของที่เธอวางไว้เมื่อวาน ตัวเลขดิจิตอลแสดงวันที่ 3 มิถุนายน 2568 เวลา 12.39 น.
รินทร์เดินออกไปชานหน้าบ้าน มองท้องฟ้า แล้วดูอย่างไรก็เป็นช่วงเช้า แต่ไม่รู้กี่โมง เธอจึงเดินกลับเข้ามาในบ้าน ปรับเวลาดิจิตอลให้เป็น 8.00 น.
“งืม..ความต่างของเวลาน่าจะประมาณเกือบสามเท่า ช่างเถอะ! คิดเยอะปวดหมอง..ยังดีที่ยังเป็นกลางวัน” เธอพึมพำกับตัวเอง พลางสูดลมหายใจเข้าลึก รับกลิ่นอายธรรมชาติของโลกใบนี้เข้าสู่ปอด
รินทร์นั่งลงที่โต๊ะรับแขก แล้วเปิดหน้าต่างภารกิจ
[ภารกิจที่ 1 สำเร็จ ได้รับ :
เงิน 4 เหรียญทอง,
ธนูไม้เลเวล 1 พร้อมลูกธนู 20 ดอก]
ตัวอักษรสีทองปรากฏขึ้นกลางอากาศ เปล่งประกายระยิบระยับ รินทร์เบิกตากว้างเมื่อเห็นตัวเลข 4 เหรียญทอง นั่นมากกว่าที่เธอคาดไว้!
“ว้าว! ได้ตั้ง 4 เหรียญทองแน่ะ!” เธออุทาน ดวงตาเป็นประกาย มือกำแน่นจนรู้สึกถึงแรงสั่นไหวของตัวเอง นี่มันเกินกว่าที่เธอคาดหวังไว้เยอะ!
แต่ยังไม่ทันที่เธอจะทำอะไร หน้าต่างอีกบานก็เด้งขึ้นมา พร้อมกับตัวอักษรสีเงินที่ดูหรูหรายิ่งกว่าเดิม
[รางวัลโบนัส "ทำภารกิจสำเร็จครั้งแรก" ได้รับ :
ทักษะประเมินและตรวจสอบ-ระดับสูง,
ทักษะเข้าใจทุกภาษา-ระดับสูง,
ทักษะยิงธนู-ขั้นกลาง]
รินทร์อ้าปากค้าง ทักษะระดับสูงสองอย่างเลยเหรอ!? ความตื่นเต้นพุ่งพล่านจนแทบจะกระโดดออกจากเก้าอี้
ยังไม่ทันได้ฉลองดี ภารกิจใหม่ก็เด้งขึ้นมาต่อทันที
[ภารกิจที่ 2 : กำจัดมอนสเตอร์เลเวล 2 อย่างน้อย 1 ตัว
ระยะเวลา : 3 วัน
รางวัล : ขึ้นอยู่กับจำนวนและระดับของมอนสเตอร์ที่สังหารเมื่อครบเวลาทำภารกิจ]
รินทร์ขมวดคิ้วกับภารกิจใหม่ แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเธอที่สุดกลับเป็น "ทักษะ" ที่เพิ่งได้รับมา
เธอรีบเปิดช่องเก็บของเลื่อนสายตาหาจนเจอ ม้วนทักษะสีทองอ่อน สามม้วน เธอลังเลครู่หนึ่งก่อนจะกดใช้ม้วนแรก “ทักษะเข้าใจทุกภาษา”
[ต้องการเรียนรู้หรือไม่? ใช่ / ไม่ใช่]
“แน่นอน! ใช่สิ!”
ทันทีที่กดตอบตกลง ความรู้มหาศาลก็พุ่งทะลักเข้าสู่สมองของเธอราวกับกระแสน้ำเชี่ยว รินทร์เบิกตากว้าง หัวสมองร้อนราวกับถูกเผา มือทั้งสองข้างยกขึ้นกุมศีรษะขณะที่ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่าง
"อึก...!" เธอทรุดตัวลงกับพื้น รู้สึกเหมือนสมองจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ภาพของอักขระ ภาษา และไวยากรณ์มากมายไหลในหัวเข้ามาอย่างควบคุมไม่ได้
กว่าความเจ็บปวดจะจางลง ก็เหมือนผ่านไปชั่วกัปชั่วกัลป์ รินทร์หอบหายใจหนัก ก่อนจะค่อยๆ ประคองตัวเองลุกขึ้น เธอหยิบหนังสือเล่มหนึ่งจากชั้นวางในห้องรับแขกของบ้านต่างโลก พลิกไปหน้าสุ่มๆ
ตัวอักษรที่เคยเป็นเพียงสัญลักษณ์ประหลาด ตอนนี้กลับเข้าใจได้อย่างชัดเจน!
"อ่านออกแล้ว!" เธอพึมพำด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น "ฉันเข้าใจภาษาของโลกนี้แล้ว!"
รินทร์ยังไม่หยุดแค่นั้น เธอกลับไปยังโลกเดิม คว้ามือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา
ทดสอบเปิดเว็บไซต์เป็นภาษาอังกฤษ แล้วเปลี่ยนเป็นภาษาจีน อ่านข่าวภาษาญี่ปุ่น และไล่อ่านตัวอักษรฮันกึลของเกาหลี
"สุดยอด…!" หญิงสาวพึมพำอย่างเหลือเชื่อ ทักษะนี้ใช้ได้ทั้งสองโลกจริงๆ เธอฉีกยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกายด้วยความดีใจ
แต่แล้ว รินทร์ก็ฉุกคิดขึ้นมา..ยังมีทักษะที่ยังไม่ได้เรียนรู้
หญิงสาวหันหลังกลับเข้าไปในบ้านต่างโลกอีกครั้ง เสียงฝีเท้าของเธอเบาแผ่วบนพื้นปูน ขณะที่เปิดช่องเก็บของขึ้นมา แล้วกดไปยัง “ม้วนทักษะประเมินและตรวจสอบ – ขั้นสูง”
[ต้องการเรียนรู้หรือไม่? ใช่ / ไม่ใช่]
รินทร์จ้องมองตัวอักษรเหล่านั้น ทักษะนี้จะมีประโยชน์มากแค่ไหนกันนะ? เธอจินตนาการถึงการมองเห็นค่าของไอเทมทุกชนิด การวิเคราะห์ศัตรู หรือแม้แต่การแยกแยะของล้ำค่าที่คนอื่นมองข้าม
แม้จะมีความลังเลอยู่เพียงเสี้ยววินาทีจากความเจ็บปวดของทักษะก่อนหน้านี้ แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจกด [ใช่]
ทันทีที่ยืนยัน กระแสพลังบางอย่างหลั่งไหลเข้าสู่ร่างของเธอ!
"อึก!" รินทร์สะดุ้ง รู้สึกเหมือนมีคลื่นพลังบางอย่างพุ่งเข้าสู่สมอง ภาพอักขระโบราณ สูตรวิเคราะห์แร่ธาตุ และกลไกของพลังเวทไหลผ่านเข้ามาในหัวเป็นชั้นๆ เธอยกมือขึ้นกุมขมับ พยายามควบคุมตัวเอง
แต่เมื่อผ่านไปไม่กี่วินาที ความรู้สึกวูบโหวงนั้นก็จางหายไป แทนที่ด้วยบางสิ่งที่ชัดเจนขึ้น
เธอเงยหน้าขึ้น ลองกวาดตามองรอบๆ ห้องอย่างระมัดระวัง แต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนเดิม ไม่ได้มีตัวอักษรลอยเต็มไปหมด หรือข้อมูลพรั่งพรูเข้ามาตลอดเวลาอย่างที่เธอกังวล
เธอขมวดคิ้ว ลองเพ่งสมาธิไปที่ม้วนทักษะที่เหลือในช่องเก็บของ
[ม้วนทักษะ : ยิงธนู-ระดับกลาง
ระดับความสมบูรณ์ : 100%
วิธีใช้งาน : เปิดและเรียนรู้โดยตรง
ผลข้างเคียง : อาจมีอาการปวดศีรษะเล็กน้อยในช่วงแรกของการใช้งาน]
"โอ้..." รินทร์อ้าปากเล็กน้อย แบบนี้ก็ใช้ได้ง่ายกว่าที่คิด!
หญิงสาวลองกวาดสายตาไปที่โต๊ะไม้...ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เมื่อลองเพ่งพินิจ ตั้งใจที่จะ ‘ประเมินและตรวจสอบ’ ขึ้นมาในใจ ทันใดนั้นก็มีหน้าต่างโปร่งแสงปรากฏขึ้นมากลางอากาศ ข้างๆ โต๊ะไม้ทันที
[โต๊ะไม้โอ๊ค - คุณภาพปานกลาง / อายุการใช้งานประมาณ 5 ปี / ความทนทานระดับ D]
"เจ๋ง!" รินทร์ยิ้มอย่างพอใจ นั่นหมายความว่าทักษะนี้ไม่ได้ทำงานตลอดเวลา แต่จะเปิดใช้งานเมื่อเธอตั้งใจเท่านั้น แบบนี้ไม่ต้องกังวลว่าโลกจะเต็มไปด้วยตัวอักษรก่อกวนตลอดเวลา
ร่างบางสูดหายใจลึก จากนี้ไป เธอจะสามารถมองเห็นสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น และใช้มันให้เป็นประโยชน์ได้แน่นอน!
แต่ยังไม่หมดเพียงเท่านั้น…
สายตาของเธอเลื่อนไปยังม้วนทักษะสุดท้ายที่อยู่ในช่องเก็บของ “ม้วนทักษะยิงธนู-ขั้นกลาง”
‘ทักษะต่อสู้ขั้นกลาง’ รินทร์คิด ก่อนจะยื่นมือไปแตะมัน
ทันทีที่ยืนยันการเรียนรู้ แรงสั่นสะเทือนแผ่วเบาส่งผ่านไปทั่วร่าง ข้อมูลเกี่ยวกับการยิงธนูพลันไหลทะลักเข้ามาในความคิดของเธอ ราวกับสายน้ำเชี่ยวกราก
การตั้งท่าที่มั่นคง
การจับคันธนูและดึงสายอย่างถูกต้อง
จังหวะหายใจที่สอดรับกับการปล่อยลูกธนู
หญิงสาวหลับตาลงโดยไม่รู้ตัว ร่างกายเริ่มตอบสนองไปเอง
มือขวาของเธอยกขึ้นเสมือนกำลังจับคันธนู มือซ้ายเคลื่อนมาแตะที่สายราวกับเตรียมง้างออก แม้ในมือของเธอจะไม่ได้จับอุปกรณ์อะไรเลย แต่กล้ามเนื้อกลับจดจำการเคลื่อนไหวได้อย่างสมบูรณ์
มันเหมือนกับเธอได้ฝึกซ้อมมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว!
เธอสัมผัสได้ถึงจังหวะการขยับของกล้ามเนื้อ ทุกการเคลื่อนไหวเป็นไปอย่างลื่นไหล ขณะที่ความรู้ใหม่ยังคงหลอมรวมเข้ากับร่างกาย
เวลาผ่านไปเนิ่นนานโดยไม่รู้ตัว แสงแดดจากภายนอกที่ลอดผ่านหน้าต่างเริ่มร้อนแรง บ่งบอกว่าเป็นยามเที่ยงแล้ว
รินทร์ลืมตาขึ้น สูดหายใจลึก
‘ทักษะต่อสู้นี่สำคัญจริงๆ …มันอาจช่วยให้เราผ่านภารกิจใหม่ไปได้’ เธอคิด
เมื่อเดินมาถึงสวนผลไม้หลังบ้าน เธอก็เรียกอาวุธออกมา
ธนูไม้-เลเวล 1, พร้อมลูกธนู 20 ดอก
คันธนูไม้ธรรมดาปรากฏขึ้นในมือ มันดูเรียบง่าย ไม่มีลวดลาย ไม่มีแสงเรืองรองใดๆ ทั้งสิ้น เมื่อลองออกแรงง้างดู รินทร์ก็รู้สึกได้ว่าต้องใช้แรงมากกว่าที่คิด และไม่มีอะไรช่วยเสริมความมั่นคงเลย
"ลองยิงดูหน่อยละกัน"