คุณทำแบบนี้ทำไม คุณนี่มันไม่ไหวจริงๆ งานการอื่นที่มีประโยชน์มีให้ทำเยอะแยะ ทำแบบนี้มันเกินไปนะ
อาชญากรรม,ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,ผู้ใหญ่,เลือดสาด,สืบสวนสอบสวน,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนั้นอัญญาพาเพื่อนกลับไปที่สถานี แล้วกล่าวขอโทษทุกคนที่ต้องมาเสียเวลาจนไม่ได้กลับบ้าน แต่เพื่อนไม่สนใจ ตำรวจนายหนึ่งมีข้อเสนอดีให้เธอ
“มีใครอีกไหมที่เธอสงสัย”ตำรวจคนนั้นยื่นหน้ามาใกล้เธอ เธอกลับก้มหน้าใส่
“ก็ไม่มีนะ”
“อ่าว แล้วตำรวจปราบปรามคนนั้นล่ะ ที่ตามติดเธอมาตลอดน่ะ”อันนาพูดแทรกขึ้นมา
“เออ ฉันลืมไปเลย ตำรวจคนนั้นตามฉันมาติดจนถึงบ้าน ฉันตกใจมาก ช่วยตรวจสอบหน่อย”
ตำรวจอีกคนอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์กดค้นหาทันที แต่ไม่รู้ชื่อ จึงถามข้อมูลจากสำนักงานตำรวจแห่งชาติ จากการโทรถามพบว่า ไม่มีตำรวจที่บอกไว้
“เธอมีรูปภาพไหม”
“ไม่มี แต่ฉันมีโปรไฟล์ ให้นามบัตรเสียบมาตรงกล่องจดหมายหน้าบ้าน”
“อ้อ ชื่อนี้ ไม่คุ้นเลยแฮะ”นายตำรวจโทรหาสำนักงานอีกรอบจนตำรวจในสำนักงานนั้นรำคาญแต่ต้องตอบไปว่าไม่เคยเจอรายชื่อนี้ อัญญารู้สึกไม่ดีเหมือนโจรเข้าบ้านเธอมา เธออดสงสัยไม่ได้ว่าเอากุญแจไปได้อย่างไร
“นี่มันไม่ใช่ตำรวจล่ะ เธอรู้อะไรไหม ตำรวจแทบจะทุกคนบนโลกนี้เลยนะ เขาจะไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องเพศตรงข้ามเลยด้วยซ้ำ เพราะเท่าที่ฉันเห็นมาล้วนเป็นคนมีครอบครัวแล้ว หรือไม่ก็ชอบสืบสวนมากกว่านั่งเพ้อสาว”ตำรวจนายหนึ่งเล่าให้เธอฟัง เนื่องจากไปเจอประสบการณ์มาเยอะ อันนาเดินวนไปมาเธอเหมือนจะคิดอะไรออก นั้นคือ เธอแอบสงสัยว่าลูกผู้ใหญ่บ้านหน้าตาเป็นอย่างไร”
“อัญญา พอจะจำได้ไหมว่าลูกของผู้ใหญ่บ้านหน้าตาเป็นอย่างไร”
“ก็หน้าตาดีนะ ทำไมเหรอ”
“มีความคลับคล้ายคลับคลากับใครไหม”
“อืม ไม่นะ มันคล้ายใครเหรอ”
“โอเค ฉันขอโทษนะ ฉันลืมบอกไป เธอเชื่อไหมว่านางเงือกมักจะมีพลังวิเศษอย่างหนึ่งเพื่อการเอาตัวรอดของแต่ละคน ฉันสามารถเห็นใบหน้าได้ ถึงแม้เธอจะให้ฉันแอบอยู่ก็ตาม”อัญญาตกใจฮึกเหิมขึ้นมา หัวใจเธอเต้นแรงราวกับไม่เคยเห็นไม่เคยได้ยินว่าอันนาเป็นแบบนี้ เธอรู้สึกอยากจะต่อว่าอันนา แต่ก็ตัดใจไม่ได้เพราะเธอยินดีช่วยมาตลอด
“ทำไมเธอไม่บอกฉันแต่แรก”อัญญาโกรธจัด เธอเตรียมจะทำร้ายสาวเงือกแต่ตำรวจสองคนห้ามไว้ได้ทัน
“เอาล่ะ อย่าไปสนใจ ตอนนี้หาตัวคนร้ายให้ได้ก่อน ลองคิดย้อนกลับไปก่อนไหม ไปยังที่เกิดเหตุครั้งก่อน”อัญญาพยายามที่จะกลับไปที่เดิมนั่นคือ หอพักอันสวยหรูแต่แล้วเพื่อนเธอได้หายไปในพริบตา เธอนั่งลงร้องไห้ ทุกคนได้เพียงแค่ปลอบใจเธอเท่านั้น จากนั้นเธอขอร้องอะไรอย่างหนึ่งจากอันนา
อัญญาพาเธอไปนั่งที่ริมชายหาดเป็นเพื่อน เธอได้เล่าให้อันนาฟังถึงเซสซิก้า ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันมาเซสซิก้าไม่เคยเป็นแบบนี้ ไม่เคยละทิ้งงานแต่นี่กลับไปเชื่อตำรวจนั้นเฉยว่าจับคนร้ายได้แล้ว อัญญาแอบสงสัยไม่หยุด เธอยังคิดติดอยู่ว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรกันแน่
“เอาจริงนะ เธอคงสงสัยเซสซิก้า งั้นเธอบอกฉันมาก่อนว่าหน้าตาผู้ชายคนนั้นเป็นอย่างไร”
“คนนั้นน่ะเหรอ ก็ดีนะ ผมตรงดูธรรมชาติ นึกๆไปแล้ว เอ๊ะ ทำไมเหมือนผู้ชายที่มาบ้านฉันล่ะ”อัญญาเริ่มลุกออกจากที่นั่งตรงนั้น อันนาเผยใบหน้าแสยะยิ้มของเธอเหมือนจะรู้อะไร
“อย่าบอกนะว่า เธอรู้มานานแล้ว”
“ใช่ ฉันบอกแล้วไง ว่านางเงือกมีพลังที่ไม่เหมือนใคร บางตัวสามารถมองเห็นการณ์ไกลได้ บางตัวได้รู้ว่าคนอื่นพูดอะไรข้างรอบตัวเรา ส่วนฉันสามารถเข้าถึงจตใจคนอื่นได้ ในตอนนั้นฉันเจอเธอฉันสัมผัสได้ทันทีว่าเธอเดือดร้อนอะไรมา แล้วเธออยากหาตัวช่วยมาตลอด”
“ไม่เป็นไรนะ ฉันจะช่วยเธอเอง”อันนาจับมือแล้วบอกให้เธอนั่งลงก่อน
“พอฉันมาคิดดูนะ แม่ฉันบอกว่า ต่างหูเนี่ยมันสื่อความหมายได้ก็จริง แต่มันไม่ได้ช่วยอะไรมากนะ จริงๆแล้วแม่เราบอกว่าเขาอาจอยู่ที่ไหนสักแห่ง แต่หนีไปได้”
“อ่าว แล้วสิ่งที่เห็นล่ะ คืออะไร”
“ไม่แน่ใจนะ อาจจะเป็นร่างปลอมของเธอ เพราะฉันเพิ่งคิดได้ตอนที่เธอพาไปดูผู้หญิงคนนั้นที่ไปดูแม่หมอไง ฉันเลยปิ๊งขึ้นมาเลยว่าเธออาจจะใช้แบบนี้เพราะเริ่มเห็นสิ่งไม่ดีเข้ามา แม่ฉันบอกว่าเงือกตัวนี้เป็นดาราดังแห่งท้องทะเล เธอมีความสามารถพิเศษคือการอำพรางตัว จะบอกอะไรให้ ไม่ใช่ว่าอำพรางตัวแบบคนนะแต่นางเงือกใช้วิธีการร่ายมนตร์เหมือนจริง แต่ถ้าให้ลองถอดคาถาดูใบหน้าจริงอาจจะเป็นหัวปลา”อัญญารีบวิ่งไปดูศพที่ถูกกั้นไว้
“หยุด หยุด เรื่องเก็บหลักฐานไปถึงไหนกันแล้ว ฉันขอดูได้ไหม”เจ้าหน้าที่สืบสวนมองหน้ากัน จากนั้นตัดสินใจให้เธอทำ
“ได้สิ แต่เธอจะทำอะไรกับศพ”
“ฉันจะถอดคาถาให้ค่ะ”อันนาพูดขึ้น เจ้าหน้าที่ตกใจคิดว่าเป็นไปไม่ได้ และสั่งให้อันนาออกไปเขตกั้นเพราะมันไร้สาระ แต่อัญญาบอกให้เธอเข้ามา แล้วบอกเจ้าหน้าที่สืบสวนไปว่าเธอช่วยได้ดีมาก
หลังจากนั้นอันนาร่ายมนตร์ถอนคาถาของนางเงือกสาว อัญญารอสักพักเธอคิดว่าร่ายยาวเกินไปจนน่าเบื่อทำให้เธอต้องลุกออกไป แต่อันนาฉุดรั้งเธอไว้ด้วยคาถาอีกอันหนี่ง ต่อมาคาถาได้เผยออกมาให้เห็นว่า เป็นอย่างที่อันนาคิด ทุกคนที่ยืนอยู่ในรัศมีนั้นตกใจอย่างเห็นได้ชัด อันนาภูมิใจที่พูดถูกต้อง
ถัดมาเธอได้บอกถึงต่างหูว่า ต่างหูนี้ไม่ได้สื่อถึงความช่วยเหลือแต่อย่างใด เธออาจจะเพียงแค่อยากบอกตัวคนร้ายเป็นใคร ถ้าเธอได้ยินเสียงไซเรนรถตำรวจแล้วเธอจะกลับมา
“โห อันนา เก่งมาก”
“ไม่ใช่หรอก เมื่อวันนั้นฉันขอต่างหูของเธอที่ยึดไว้เป็นของกลาง ฉันเอาไปตรวจสอบ พยายามเคาะจนมันมีกระดาษงอกออกมาเป็นกระดาษแข็งสีน้ำตาล เขียนว่า สิ่งที่ต่างหูปักมันคือทางเดินสำหรับหนีคนร้ายที่ชอบมาย่ำยีฉัน ฉันทนไม่ไหวจึงอยากออกไปอยู่กับเขาบนเกาะนั้นที่มีบ้าน ถ้าฉันได้ยินเสียงไซเรนรถตำรวจมาจับคนร้ายที่ถูกต้องฉันจะกลับไป
“อืม เขาเป็นห่วงแฟนนี่เอง จึงโกหกไป ใช่ไหม”
“แล้วผมมาทำอะไรที่นี่เนี่ย”เจ้าหน้าที่สืบสวนขว้างของที่เขาถือมา ในถุงล้วนเป็นหลักฐานที่เป็นของกลางทั้งนั้น เขารู้สึกเสียเวลาที่มาทำอะไรไม่รู้ แล้วสุดท้ายเจอหัวปลาที่ถูกตัดไปท่อนหนึ่ง อัญญาเข้าไปใกล้เขา ได้เล่าให้ฟังว่าอันนาไม่อยากบอกความจริงเพราะกลัวตำรวจไม่เชื่อ
