คุณทำแบบนี้ทำไม คุณนี่มันไม่ไหวจริงๆ งานการอื่นที่มีประโยชน์มีให้ทำเยอะแยะ ทำแบบนี้มันเกินไปนะ
อาชญากรรม,ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,ผู้ใหญ่,เลือดสาด,สืบสวนสอบสวน,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รุ่งเช้าวันต่อมาอัญญาอาการไม่ดีขึ้นเลยแต่วันนี้ก็ต้องจับคนร้ายให้ได้ พร้อมทั้งหาตัวคนร้ายให้เจอ เธอกลับไปหอพักนั้น เดินดูเบาะแสตามห้องน้ำ ห้องครัว และห้องนอน ผลสรุปว่าไม่เจออะไรนอกจากรอยเลือดโซฟา เพื่อนเธอที่เป็นตำรวจตามมาดูด้วย
“อ้าว อัญญา ฉันนึกว่าเธอจะไม่มาซะแล้ว”
“ถึงศพมันจะเละขนาดไหนก็เถอะ ต้องมาอยู่ดี กู้ภัยเอาศพออกไปแล้วนะ ฉันสั่งให้พวกเขาเอาออกไปเองล่ะ แล้วขีดไว้ว่าศพอยู่ตรงไหน”
“โอเค เธอได้หาเบาะแสแถวนี้บ้างไหม”
“หาแล้ว ไม่เจออะไรสักอย่าง นอกจากตรงนี้”
“ขอฉันไปดูอีกรอบนะ”
“เชิญเลย”อัญญาเกลี่ยทางให้เพื่อนของเธอ ส่วนอัญญานั้นลองดูตามซอกมุมห้องนั่งเล่นอีกครั้ง ทันใดนั้นเองเธอเห็นขวดหนึ่งเหมือนกระบอกน้ำ บอกให้เหล่าสืบสวนมาช่วยดันตู้โชว์
“โอ้ นั้นมันอะไรน่ะ”ชายฝ่ายสืบสวนตกใจกับสิ่งที่เธอหยิบขึ้นมา
“ในนี้ไม่มีน้ำเหลืออยู่เลย เหมือนจะเป็นกระติกน้ำร้อนนะ ข้างในมีถุงชาด้วย คงจะชอบกินชาล่ะสินะ เอ๊ะ ศพทำท่าเหมือนจะดื่มชา พอดื่มปุ๊บโดนยาพิษอย่างงี้เหรอ”
“น่าจะใช่ครับ”
“อ่า เอาล่ะ เก็บหลักฐานนี้ไว้ด้วย”อัญญายื่นขวดน้ำให้สายสืบ
เธอรีบเข้าไปดูเพื่อนของเธอว่าเจออะไรบ้าง เพื่อนเธอตอบกลับมาว่ายังไม่เจออะไรสักชิ้น
“เอาไงดีล่ะ ฉันหมดหวังล่ะ”เพื่อนของเธอเศร้าใจ
“ไม่เป็นไร ฉันเจอกระบอกน้ำ คาดว่าแฟนเธอคงใส่ยาพิษไป แล้วเธอดื่มกินจนหมด จากนั้นเขาหยิบกรรไกรมาตัดอวัยวะเธอนำไปขาย สำหรับฉันนะคิดว่าแฟนเธอคงจะทำงานคนเดียว แล้วจู่ๆล้มละลาย ไม่รู้จะทำอะไร เห็นคนขายอวัยวะแล้วรวยเลยจัดการแฟนซะเลย”
“จะบ้าเหรอ เอาหัวใจไป อย่างอื่นไม่เอาไปเนี่ยนะ”
“หรือเขาแสดงให้เห็นว่า เธอเป็นคนไม่มีหัวใจ”
“อื้ม อย่างนี้ค่อยน่าฟังหน่อย”เพื่อนเธอยิ้มมุมปาก
เพื่อนอัญญาพาเธอเดินออกจากห้องพัก วนไปมาชวนคุยเรื่องผู้ชายคนนั้นที่ตามเธอมาถึงบ้าน
“แล้วนี่เป็นไงบ้างกับผู้ชายคนนั้น”
“ฉันไล่มันออกจากบ้านไปแล้ว ไม่ได้ยุ่งกับมันแล้ว”
“ฮ่าฮ่า เธอนี่นะ มีแฟนแล้วก็ไม่บอก”
“บ้า ไม่ใช่แฟนฉันนะ ฉันไม่อยากมีสักหน่อย”เธอกอดอกแถมเมินหน้าใส่ เพื่อนของเธอยังหัวเราะไม่หยุด เธอไม่สนใจเลยเดินกลับเข้าไปในห้อง
“อ้าวนี่เธอ เรายัง...”เธอปิดปากเพื่อนเสียก่อนที่หยิบผงสีขาวในถุงซิปอันเล็ก เธอรีบส่งให้หน่วยสืบสวนคาดว่าเป็นผงยาพิษ
“มีผงแบบนั้นได้ไง เอามาจากไหน”
“โถ เธอ เดี๋ยวนี้เขามีสั่งซื้อจากเว็บโน้นนี่เต็มไปหมด”
“จะว่าไป ผู้ชายที่ฉันเจอดูแปลกอยู่นะ โรคจิตเปล่า”เธอแสดงสีหน้าหงุดหงิด เพื่อนเธอคิดแบบนั้นเช่นกัน แต่ตอนนี้ยังไม่ได้คิดอะไรมาก ทั้งสองเลยช่วยฝ่ายสืบสวนหาเบาะแสต่อไป
“โอเค วันนี้พอก่อนนะ ไปกินข้าวเที่ยงเถอะ คงหิวแล้วล่ะสิ”อัญญาบอกให้ฝ่ายค้นหาเบาะแสหยุดพัก ส่วนเธอไปกินข้าวกับเพื่อน ระหว่างทางได้คุยกันจนอัญญาเกือบโดนรถชนกลางทางไปแล้ว
“ไหวไหมอัญญา”
“ไหว ฉันยังไม่หายเรื่องเมื่อวานเลย ศพนั้นฉันจำติดตา เปิดกระเป๋าเดินทางมายิ่งแหวะกว่าเดิม ฉันขอพักได้ไหมล่ะ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าอยากไปเที่ยวทะเลมาก”
“น่าจะได้นะ ถ้าเธอได้เจอคนร้ายที่นั้นก็ดี มันอาจจะหลบแถวนั้นก็ได้ ใครจะไปรู้ เดี๋ยวฉันจะทำต่อเอง ถ้าเจอคนร้ายเมื่อไรเดี๋ยวบอก”
“ได้สิ”หลังจากนั้นกินข้าวเสร็จเธอเดินกลับไปเตรียมของแล้วลาหยุดสามวัน สัญญากับหัวหน้าตำรวจว่าจะจับคนร้ายให้ได้
วันต่อมาเธอขับรถมาถึงชายทะเลที่สวยที่สุด น้ำใสเหมือนไม่มีใครไปทำร้ายมัน เธอเปลี่ยนชุดแล้วว่ายน้ำลงไปในทะเลที่ไม่ลึกมากนัก ระหว่างที่เธอเล่นน้ำอยู่ ได้เจอหางปลา คาดว่าน่าจะเป็นปลาเกยตื้นมา เธอเข้าไปใกล้แต่มันไม่ใช่อย่างที่คิด นั้นเป็นนางเงือกที่กำลังเหมือนขาดอากาศหายใจ
“นั้นเธอเป็นอะไรน่ะ เป็นเงือกเหรอ”หญิงสาวเงือกตกใจเธอ จึงรีบกระโดดลงน้ำไป
“อ้าว ยังไม่ทันได้แนะนำกันเลย ช่างมันเถอะ เขาคงไม่เป็นไรหรอกมั้งนะ”เธอรีบว่ายน้ำขึ้นฝั่งเพราะเห็นว่าเริ่มลึกขึ้น หลังขึ้นฝั่งกลับมาเธอได้คิดว่าเหมือนหนีงานมาอยู่นี่ แล้วโยนให้คนอื่น เธอรู้สึกไม่สบายใจเอาซะเลย
“อยากจะสืบคดีนะ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อดีเลย เศร้าใจจัง ฉันยังหาคนร้ายไม่เจอเลย ป่านนีคงหนีไปต่างประเทศแล้วมั้ง”เธอนั่งร้องไห้กลางชายฝั่ง นางเงือกเห็นจึงกลับมาดูเธอ
“นี่ เป็นอะไรเหรอ”เธอลืมตาขึ้นมาเห็นหญิงสาวครึ่งคนครึ่งปลาจึงวิ่งเตลิดไปถึงรถตนเอง
“ไม่ต้องกลัวนะ ฉันมาดี ว่าแต่เธอเป็นอะไรล่ะ”อัญญาได้ยินดังนั้นทำให้เธอคิดว่า ถ้าเจอใครที่ประหลาดสามารถขอพรแล้วเป็นจริงได้ เธอจึงเดินลงไปหานางเงือกตัวนั้นอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย ฉันสามารถขอพรเธอได้ไหม”
“โอ้โห เธอคงไปเชื่อชาวบ้านมาล่ะสิท่า”
“ขอได้ แต่ขอได้แค่ข้อเดียวนะ เอาให้อยู่ในความสามารถฉันด้วย”
“นั้นสิ ความสามารถเธอจะได้เหรอ ฉันอยากขอให้เจอคนร้ายสักที”อัญญาจับมือนางเงือกเตรียมจะขอร้อง
“เธอคงเป็นตำรวจล่ะสิ เฮ้ย ฉันชอบสืบคดีนะ มากับฉันไหม ไปคุยกันแถวใต้น้ำ ไม่ต้องกลัวว่าจะหายใจไม่ได้ ฉันมีสาหร่ายทะเลเป็นนช่อเลย กินได้นะ อร่อยด้วย”เธอกินทีละนิด เห็นว่ามันอร่อยขึ้น จึงหยิบกินไม่หยุด
“ขอบคุณมากนะ ไปกันเถอะ”ทั้งสองดิ่งลงน้ำไปใต้สุด หญิงสาวเงือกพาเธอไปคุยกับเหล่าเพื่อนปลาสวยงาม รวมทั้งหอย กุ้งและปลาหมึก พอคุยกันไปเห็นว่าสนุกกันดีจนอัญญาลืมตัวไปว่า ถึงเวลาเข้าฝั่งแล้ว
“อุ๊ย ฉันลืมไป พาฉันกลับเข้าฝั่งหน่อย ฉันต้องไปโรงแรมแล้ว พรุ่งนี้เจอกันนะ ไว้พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปสืบคดี”
“อื้ม ได้สิ”
“เธอแปลงร่างเป็นคนเต็มตัวได้ไหม ฉันจะหาเสื้อผ้าให้”
“ได้เลย โอเคตามนั้น”นางเงือกส่งเธอกลับขึ้นฝั่งอย่างปลอดภัย พร้อมโบกมือลาพวกปลาทั้งหลาย จากนั้นเธอรีบบึ่งเข้าไปพักในโรงแรมหน้าชายหาดทันที
