คุณทำแบบนี้ทำไม คุณนี่มันไม่ไหวจริงๆ งานการอื่นที่มีประโยชน์มีให้ทำเยอะแยะ ทำแบบนี้มันเกินไปนะ
อาชญากรรม,ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,ผู้ใหญ่,เลือดสาด,สืบสวนสอบสวน,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
อัญญายื่นต่างหูของศพให้เขาดู สีหน้าเขาขมวดคิ้ว ประมาณเขาบอกว่า มันเกี่ยวอะไร
“ต่างหูเป็นของแฟนคุณใช่ไหม”
“ใช่สิ อ้อ มีอีกอัน เธอให้ของขวัญมา”เขาหยิบต่างหูจากกระเป๋ากางเกงออกมา”อัญญาพยักหน้าให้ตำรวจตรวจสอบต่างหูที่เขาได้
“แล้วมีอะไรครับ”ผู้ชายยิ้มเยาะ
“ต่างหูอันนี้มีเสียงเพลงข้างใน คาดว่าเธอคงใส่หน่วยความจำไว้นี้เพื่อจะบอกนิสัยคนร้าย เพลงมีชื่อว่า ผักชีโรยหน้าข้าวมันไก่”ยังไม่ทันพูดจบเขาก็หัวเราะเยาะเธออีกครั้ง จนอันนาคิดว่าเขาบ้าไปแล้วแน่
“แค่เพลงผักชีโรยหน้าทำให้ตำรวจคิดได้แล้วว่าคนร้ายคือใคร จะบ้าเหรอ คนดีที่นี่มีเยอะแยะไปหมด ฮ่า”หนุ่มตกปลาหัวเราะเยาะไม่หยุดดังก้องไปถึงข้างนอก
“คุณคะ ที่นี่ไม่ใช่สนามเด็กเล่นนะคะ คุณมีอะไรก็พูดมาเถอะค่ะ พวกเราจะได้เก็บข้อมูล”อัญญาลุกขึ้นทุบโต๊ะและกัดปากตัวเอง
“อะไร ที่ผมชอบเธอก็เพราะเธอสวยสง่า แถมยังให้ของขวัญกับผมด้วย ผมเลยชอบเธอ มันแปลกตรงไหน ขนาดผู้คนแถวนี้ยังมีแฟนเป็นเงือกไม่รู้กี่สิบคน”อัญญามองไปที่อันนาเหมือนจะรู้ว่าเธอคงมีแฟนเป็นมนุษย์ จึงออ้าปากถามเธออย่างสุภาพ
“อันนา ตอบฉันมาหน่อยสิ”อันนาโลเล เธอรีบเดินมาหาอัญญา
“ฉันยังไม่มีแฟนนะ”สีหน้าเธออารมณ์กลัวเกิดขึ้น แต่อัญญาไม่ได้ว่าอะไรเธอไปมากเลย
“เอาล่ะ ฉันไม่อยากเสียเวลามาก ถ้าฉันถามว่าคุณเป็นคนร้ายที่ฆ่าเธอไหม คุณอาจจะตอบว่าไม่ใช่ ดังนั้นฉันขอถามว่า คุณเจอแฟนคุณครั้งสุดท้ายเมื่อไร”ชายหนุ่มหดหัวลงไปที่พื้น เขารู้สึกเจ็บแสบหัวใจที่ได้ยินเธอพูดออกมา
“ผม ผม จำได้ว่าเมื่อวันนั้นก่อนที่เธอจะตายเธอให้ของขวัญไว้กับผม บอกว่าเป็นเปลือกหอยทรงคุณค่า ลองตรวจสอบดูนะครับ ผมเอามาด้วย”
“ขอบคุณมากค่ะ เธอลองตรวจสอบดูสิ”อัญญายื่นเปลือกหอยอันใหญ่เบ้งให้หนุ่มตำรวจทั้งสอง
“มีอะไรอีกไหมคะ”ชายหนุ่มสีหน้าซีด เขาดูเคร่งเครียดผิดปกติเสมือนไปทำอะไรผิดมา อัญญาเห็นดังนั้นจึงบอกให้เขาใจเย็นลงโดยการนับเลข แล้วให้เขานั่งพักครึ่งชั่วโมงจนกว่าผลตรวจจะออกมา
“ต้องขอโทษด้วยนะคะ คุณคงอึดอัดใจจริงๆ คนที่ใกล้ชิดสุดฉันหาใครไม่ได้แล้วนอกจากคุณ ถ้าคุณรู้ว่ามีใครใกล้ชิดสนิทสนมอีก บอกพวกเราได้นะคะ”
“เคยเห็นเธอบอกผมอยู่ครั้งหนึ่งครับ เป็นเพื่อนที่เป็นเงือกด้วยกัน แต่เขาขึ้นมาชายฝั่งบ้าง ลงน้ำบ้างเพราะแฟนเธอเป็นมนุษย์ครับ”
ครึ่งชั่วโมงผ่านไปเครื่องตรวจสอบวัตถุได้ผลออกมาแล้วเป็นเปลือกหอยจริง อัญญาขอเก็บใส่ถุงซิปไว้ก่อน จากนั้นเธอปล่อยให้นักตกปลาออกไป
อัญญานั่งดูเปลือกหอยและต่างหูมุกมาเทียบกัน ทุกอย่างเป็นของจริงหมด หลังจากนั้นเธอไปบ้านหลังนั้นกับอันนา อย่างที่นักตกปลาได้บอกทางไว้
บ้านของเขาท่าจะดูมีครอบครัวแล้ว เด็กสาวและเด็กชายเล่นกันอยู่เต็มบ้าน ดูจากสายตาคนที่เป็นพ่อแทบจะปวดหัว อัญญาลองกดกริ่งหน้าประตูบ้าน ผู้ชายคนเป็นพ่อเดินออกมา
“มาหาใครครับ ผมไม่คุ้นหน้าคุณเลย”
“เป็นตำรวจค่ะ พอดีว่าภรรยาคุณสนิทกับผู้ตายค่ะ ตอนนี้เธออยู่ไหมคะ”
“เธออยู่ห้องครัว เข้ามาก่อนสิ”ชายหนุ่มเปิดประตูให้อัญญาเข้าไป ทันใดนั้นสามีไปเรียกภรรยาของเขามาว่ามีคนมาหา ภรรยาของเขาบอกให้นั่งรอไปก่อน
จนทำอาหารเสร็จเธอก็เดินมาเสิร์ฟน้ำให้ทั้งสอง อันนารีบดื่มเป็นคนแรก ส่วนอัญญามองรอบบ้านไปคร่าวๆ
“ครอบครัวพวกคุณนี่ดีจังนะคะ”
“ใช่ค่ะ ตั้งแต่มาอยู่นี่ฉันมีความสุขมากค่ะ เอ่อ แล้วมานี่ทำไมคะ หรือว่ามีเหตุคนยิงกัน ตายแล้ว”
“ไม่ ไม่ใช่ค่ะ มีคนตาย เพื่อนของคุณที่เป็นนางเงือกถูกตัดหางปลา โดยไม่รู้ว่าฆาตกรต้องการอะไร แล้วที่คุณบอกมาว่า มีคนยิงกัน หมายความว่าไงคะ แถวนี้มียิงกันบ่อยเหรอ”
“ไม่รู้สิคะ แฟนฉันบอกว่ายิงกันบ่อยมากจนรำคาญ จนต้องไล่พวกมันไปไกลๆ”
ในขณะที่พูดอยู่ แฟนเธอดึงมือขึ้นมากัดเล็บเบาๆ เหมือนว่าแอบแฝงอะไรในใจ ฉันสังเกตเห็นเขานานแล้ว ตั้งแต่กดกริ่งแล้วบอกว่าฉันเป็นตำรวจเขามือสั่นตลอดการนำทางเข้าบ้าน
“แฟนคุณเป็นแพนิคเหรอคะ เห็นมือสั่นตลอดเลย”
“ไม่หรอกค่ะ เขาเป็นแบบนี้ล่ะ เขากลัวตำรวจ”
“โอ๊ย ไม่ต้องกลัวนะคะ คุณยังไม่ทำอะไรผิดค่ะ”อัญญาบอกเหตุผลกับชายหนุ่มทำให้เขาหายมือสั่นทันที ไม่นานหญิงสาวได้มานั่งพร้อมที่จะฟังเธอ อัญญาเริ่มสอบปากคำเธอทันทีพร้อมทั้งถามข้อมูลเปลือกหอยกับต่างหู
“สนิทกับเธอมากแค่ไหนคะ”
“มากที่สุด ประมาณว่าไปไหนก็ไปด้วยกัน กินข้าวก็กินด้วยกันค่ะ”
“ขนาดนั้นเลย”เธอหยิบสมุดเล่มเล็กมาจดบันทึกไว้
“อ้อ แล้วต่างหูนี่สามารถเก็บหน่วยความจำได้ด้วยเหรอคะ ฉันไม่เห็นรู้เลย ขนาดต่างหูที่บ้านฉันยังทำไม่ได้เลย”อัญญาถามเธอ แต่เธอพูดอะไรอยู่ในใจออกมาทางปาก อัญญาเลยเข้าไปใกล้หน้าเธอทำให้เธอตกใจ
“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร ต่างหูนั่นทำมาจากมุก ไม่มีนางเงือกตัวไหนทำได้นะคะ นอกจากว่ามีทักษะด้านคอมพิวเตอร์ หรือไม่ก็ใส่เสียงตัวเองลงไป”
“อ้อ เข้าใจล่ะ”
“ฉันก็ว่าล่ะมันแปลก ขนาดของฉันมุกแท้จะดึงออกได้อย่างไร”อันนาเอาต่างหูมุกของเธอออกมา
อัญญาดูต่างหูของเธออย่างละเอียดเทียบกับต่างหูของผู้ตาย พอลองแอบแกะของผู้ตายดูปรากฏว่าแกะไม่ออก
“นั่นไง เห็นไหม มันแกะไม่ออกจริงๆ เพราะมุกนี้มาจากหอย นางเงือกมักจะมาประยุกต์ใช้ทำโน่นนี่”อันนากล่าวอย่างฉะฉาน
“เอ๊ะ สรุปมันยังไงกัน ฉันกำลังไขคดีอะไรอยู่ นี่ฉันสับสนไปหมดแล้ว”อัญญารู้สึกว่าตัวเองคงจะคิดผิดไปตามที่หัวหน้าตำรวจบอก
ความจริงของคดีที่เธอรับผิดชอบอยู่อาจได้ตัวคนร้ายแล้ว เธอเดินโซเซออกไปด้วยความอ่อนล้า บอกลาบ้านหลังนั้น ออกมานั่งตรงชายฝั่ง เธอมีความรู้สึกว่ามันไม่เกี่ยวกัน ฆาตกรต่อเนื่องที่เธอคิดอยู่ก็ไม่ใช่ เธอนั่งร้องไห้ก้มหน้ารับความผิด แต่อันนาไม่เชื่อ เพราะฆาตกรอาจจะหนีไปได้ไม่ไกล ถ้าคดีเกิดขึ้นอีก นั้นก็คือ ฆาตกรคนนั้นที่ฆ่าศพพวกนี้
