คุณทำแบบนี้ทำไม คุณนี่มันไม่ไหวจริงๆ งานการอื่นที่มีประโยชน์มีให้ทำเยอะแยะ ทำแบบนี้มันเกินไปนะ
อาชญากรรม,ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,ผู้ใหญ่,เลือดสาด,สืบสวนสอบสวน,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ถ้าให้นึกถึงภาพการกระทำของคนร้ายฉันคิดว่า เธอเห็นคนร้ายเลยปักเป็นคำใบ้ แต่ก่อนนั้นเธอไปเอาเพลงมาใส่ในต่างหูก่อนเผื่อใครมาเจอแต่แล้วคนละแวกนี้ไม่มีใครสนใจ ขนาดวันนี้ทุกคนยังไม่มีความสนใจสักตั้ง
จะว่าไปก็เท่านั้นแหละ คนพวกนี้คงชอบเธอแบบแกล้งเล่น บอกว่ารู้จักเป็นอย่างดี เธอเป็นคนดีมาก โอ้โห ฉันเพิ่งนึกออก
อัญญานั่งชมวิวริมชายฝั่ง เธอนั่งดูฝ่ายสืบสวนจดเบาะแสว่าเจออะไรบ้าง เวลาผ่านไปสามสิบนาทีเธอเริ่มรู้สึกร้อน แสงตะวันส่องตรงกลางพอดีเป๊ะ ฝ่ายสืบสวนกำลังทำงาน เธออดดูไม่ได้ แต่อย่างไรหลักฐานต้องเอาขึ้นศาลอยู่แล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่เป็นห่วงอีกต่อไป เธอเดินไปบอกพวกเขา เก็บเบาะแสให้หมด เจออะไรจดไว้ หลังจากนั้นเธอเดินไปพักที่สถานีตำรวจ
เดินมาถึงสถานี อัญญาดิ่งเข้ามาในห้องสืบสวน ตำรวจชายสงสัยว่าเธอเป็นอะไร
“อ้าว เป็นอะไร หน้างุ่ยเชียว”ตำรวจชายถามเธอ
“ไม่หรอก แค่แดดส่องหน้า ฉันร้อน เลยกลับเข้ามา”
“ได้อะไรมาบ้าง ไปโน่น”
“ได้แค่รูปถ่ายมา ต่างหูของเธอมีหน่วยความจำเก็บไว้ข้างใน”
“อ้อ ผมเห็นแล้ว เป็นเพลงที่บอกนิสัยคนร้ายแน่เลย เนื้อเพลงมีอยู่ว่า ทำดีเพียงแค่ผิวเผิน แต่ลับหลังรุนแรง ใครกันล่ะ เพลงนี้ผมเคยฟัง ชื่อว่า ผักชีโรยหน้าข้าวมันไก่”
“ชื่อยาวจังเลยนะ ว่าไหม”
“เชิงนั้น แต่ผมคิดว่ามันดี คุณคิดว่าใครล่ะ”
“คนร้ายน่ะเหรอ ใครที่มันทำดีต่อหน้า แต่ลับหลังรุนแรง ไม่รู้เลย”
“ตอนนี้คนที่ใกล้ชิดกับเธอมีแฟนที่เป็นนักตกปลา เขามักจะมาตกปลาทุกคืน คนที่สอง หมอตำแย หมอคนนี้ฉันก็สงสัย พูดจาดีมาก ยาทุกอย่างที่เขาขายทำให้หายดี อ้อ แล้วอีกคนรวมถึงเธอด้วยนะอันนา เธอก็เป็นนางเงือก เป็นไปได้ว่าเธออาจจะอิจฉาที่นางหางสวยเป็นพิเศษ”อัญญากล่าวยาวและชี้ไปที่รูปผู้ต้องสงสัยแต่ละคน อันนาพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง
“ฉันไม่ได้ทำแบบนั้นน่ะ”อันนาร้อนตัว เธอลุกขึ้นทุบโต๊ะ
“ฉันแค่สมมติ แค่ความคิดของฉันเท่านั้น ยังไม่มีอะไรที่บอกได้ ตอนนี้มีแค่ต่างหู”คำพูดนั้นทำให้อันนาโล่งใจไป
อัญญาออกไปข้างนอกห้องสืบสวนแต่ก็ใช้เวลาคิดไม่ได้เพราะคนมาแจ้งความกันเต็ม เธอเลยคิดกลับเข้าไป เซสซิก้าเห็นเธอแปลกไป
“มีอะไรก็คุยกับเราตรงนี้เลยก็ได้ ฉันบอกแล้วไงอย่าคิดคนเดียว”เซสซิก้าพูดเสียงเข้ม
“ฉันว่าฉันพอจะนึกออก”
“คนร้ายเหรอ ใครล่ะ”
“นักตกปลานี่น่าสงสัยสุด น่าจะอยู่ใกล้สุดตลอด ฉันว่าติดต่อคนนี้ซะ”อัญญาขอข้อมูลจากทางตำรวจสืบสวน ได้ตรวจพบเบอร์โทรของเขา
“สวัสดีค่ะ โทรมาจากสถานีตำรวจพื้นที่ค่ะ อยากเชิญให้คุณมาที่สถานีตอนนี้ได้ไหมคะ”
“ได้เลยครับ ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนะครับ ให้ผมไปโรงพักจะบ้าเหรอคุณ”
“ไม่ใช่ค่ะ ขอแค่มาสอบปากคำ เพราะคุณเป็นคนที่ใกล้ชิดเธอมากที่สุดค่ะ”ผู้ชายในสายตอบรับแล้ววางสายไปทันที
ผ่านไปไม่นานระหว่างที่เธอรอเขาอยู่หัวหน้าตำรวจจากสำนักงานที่อัญญาทำโทรมา
“สวัสดี เราจับคนร้ายได้แล้วนะ ไม่ใช่ฆาตกรต่อเนื่องแน่นอน เขาสารภาพหมดเปลือกแล้ว”
“เดี๋ยวก่อนสิคะ หมายความว่าไง”ยังไม่ทันพูดเขากดวางสายไป
“อะไรกันอัญญา คนร้ายเป็นคนละคนเหรอ สรุปนี่มันยังไงกันเนี่ย เธอทำงานพังหมดแล้ว บอกว่าเป็นฆาตกรต่อเนื่อง แล้วนี่มันอะไร ฉันไม่รู้ล่ะ ขอกลับไปก่อน ฉันจะไม่เชื่อเธออีกต่อไปแล้ว”อัญญารั้งมือเซสซิก้า แต่เธอสะบัดมือทิ้ง จากนั้นเธอเดินกลับไปที่รถเพื่อจะออกไปจากที่นี่ ทำให้อัญญาอยู่กับอันนาสองคนกับตำรวจหนุ่มอีกสองคน
ฉันไม่รู้ฉันทำอะไรใส่เธอไป หัวหน้าตำรวจอาจจะจับมั่วเพื่อให้คดีเสร็จรวดเร็วจะได้ไม่ต้องค้างคา ตำรวจแบบนี้มีบ่อยแทบจะทุกที่ที่เห็นมา ช่างมัน เราต้องหาตัวคนร้ายให้เจอ สักวันท่านหัวหน้าจะได้เห็นดีกันว่าฉันพูดถูก
“เอ ฉันว่าฉันงงนะ อยู่ดีๆก็ไป กล่าวหากันแบบนี้มันไม่แปลกไปหน่อยเพื่อนเธอเนี่ย ดูน่าสงสัยนะ อารมณ์เหมือนว่าฉันอดมานานแล้ว”
“เฮ้ย ทำไมเธอคิดว่า ไม่ ไม่ ไม่มีทาง”อัญญามีความรู้สึกว่าหัวหน้ากับเพื่อนเธอมีอะไรกันแต่มันไม่มีทางเป็นไปได้
.ในช่วงนี้ทำได้แค่รอผู้ชายคนนั้นมา และตรวจสอบต่างหูของเธอ ไม่นานผู้ชายคนนั้นโผล่มา เขาเดินตรงมาที่ห้องสืบสวน ตัวสั่นเหมือนกลัวตนจะถูกขัง
“ว้าว มาพอดีเลย นั่งค่ะ”อัญญายกเก้าอี้ให้นักตกปลานั่ง
“ขอบคุณครับ”
