คุณทำแบบนี้ทำไม คุณนี่มันไม่ไหวจริงๆ งานการอื่นที่มีประโยชน์มีให้ทำเยอะแยะ ทำแบบนี้มันเกินไปนะ
อาชญากรรม,ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,ผู้ใหญ่,เลือดสาด,สืบสวนสอบสวน,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ผู้ชายคนตกปลาที่เป็นแฟนนางเงือกเขาเป็นแฟนกันจริงไหม หญิงสาวเงือกที่ตีสนิทกับฉันเธอมาได้อย่างไร จะว่าไปเธอไม่ได้อันตราย ยังพอจะพกไปกินข้าวได้ ฉันยังไม่ได้ถามชื่อเธอด้วยซ้ำ หรือว่าฉันถามแล้ว เธออาจจะชื่อเพราะกว่าฉันก็เป็นได้ อิจฉาเข้าไปอีก ไม่เอาดีกว่า
ส่วนศพเนี่ยฆาตกรถึงกับตัดหางปลาไปทั้งท่อน มันยาวมากเลยนะ เอาไปต้มยำหางปลากินเหรอ นั่นมันเนื้อนางเงือกนะ จำได้ช่วงเด็กปู่ย่าตายายเคยบอกว่าถ้ากินเนื้อนางเงือกจะดูอ่อนเยาว์ หน้าเด็ก บ้าบอ ไม่ใช่สักหน่อย ถ้าอยากหน้าเด็กไปศัลยกรรมหรือทาครีมทุกวันจะดีกว่ามั้ง
ไม่ทันใดเพื่อนเธอเข้ามาในห้องทั้งสองคน อัญญาตกใจเพราะเธอกำลังคิดเรื่องคดีอยู่ เธอเปิดประตูให้พวกเขาเข้ามา
“อัญญา เธอสืบคดีคนเดียวได้ไง มีเพื่อนช่วยคิดหน่อยคงจะดีนะ”เธอแอบมองว่ามีใครไหม พอดูว่าไม่มีใครเธอให้เพื่อนเข้ามา
“เป็นอะไรของเธอ มองซ้ายมองขวาอยู่นั้นแหละ ฉันงงกับเธอนะเนี่ย”
“โทษทีนะ ฉันกลัวว่ามีคนมองอยู่ โดยเฉพาะคนตกปลาคนนั้น”สาวเงือกรู้สึกแปลกใจ
“เอ๊ะ เขาดูน่าสงสัยเหรอ”
“ใช่อยู่หรอก อาวุธคือเบ็ดตกปลา ถ้าให้ฉันมองไปรอบ ไม่มีใครมาตกปลานอกจากเขา”เพื่อนอัญญามองตามที่เธอพูด ก็เห็นเป็นแบบเดียวกัน”
“เอ ไม่น่าหรอกมั้ง คนบ้าอะไรเป็นแฟนกันถึงขั้นต้องทำร้ายกันเลยเหรอ”
“โธ่ เขาเป็นแฟนกันนานกี่ปีแล้วล่ะ”อัญญาถามลากยาว
“ไม่รู้ เห็นชาวเงือกบอกว่าสิบปีได้”
“อื้ม เป็นไปได้ที่จะมีอาการเบื่อหรือรำคาญ คงเป็นเพราะอายุด้วยแหละนะ ฉันว่า”อัญญาพูดอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง
“อะไรกัน มนุษย์ทำขนาดนี้เชียวหรือ”
“แน่นอน เป็นบางคนน่ะ บางคู่คบกันดีนะจนแก่เฒ่า บางคู่ ห้าปีเลิกล่ะ บางคู่หนึ่งปีเลิก”
“เอาล่ะ มีอะไรก็บอกเรานะอัญญา อย่าเดินเข้าห้องคนเดียว”เพื่อนของเธอบอกแล้วชี้หน้าเธอ ต่อจากนั้นอัญญานึกขึ้นมาได้ว่าอยากรู้ชื่อของนางเงือก
“เธอชื่ออะไรเหรอ ฉันไม่กล้าถามเธอเลย คิดว่าเธอคงจะมีชื่อเพราะกว่าฉัน เห็นในหนังมาเยอะ”อัญญาก้มหัวต่อหน้าสาวเงือก แต่นางกลับไม่โกรธอะไรเธอทั้งนั้น
“ฉันชื่อ อันนา”หญิงสาวเงือกตอบเสียงหวานอย่างช้าๆพร้อมใบหน้าที่มีรอยยิ้มธรรมชาติ อัญญาเงยหน้าขึ้นมาอย่างเกรงกลัว เธอลุกขึ้นและแนะนำเพื่อนของเธอให้รู้จัก
“นี่เพื่อนฉันนะ ชื่อ เซสซิก้า เธอเป็นลูกครึ่งทางยุโรป ไม่รู้ประเทศอะไร เพราะพ่อเธอไม่ให้บอก”
“อ่าว ทำไมล่ะ กลัวโดนล้อเลียนเหรอ เอาจริงหน้าตาเธอสวยอยู่นะ”นางเงือกพูดจาอ่อนน้อม
“เธอนี่พูดเพราะนะ เงือกน้อย ฉันว่านะนี่คงเป็นเงือกฝ่ายดีแน่เลย”เซสซิก้าพูด อันนาตกใจว่าเธอรู้ได้อย่างไร
“ไม่ต้องสงสัยนะ ฉันเคยดูการ์ตูนและละครมา มีทั้งฝ่ายดีและฝ่ายไม่ดี”
เวลาเริ่มเย็น พระอาทิตย์กำลังจะหายลับฟ้าไป สามคนคิดว่าพอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยตรวจสอบใหม่ คงไม่มีอะไรหายไป ความคิดของเซสซิก้าทำให้อัญญาเป็นห่วงซากศพ
“เธอ น้ำทะเลน่ะ เราไม่แน่ใจมันจะขึ้นหรือจะลงนะ ฉันว่าถ่ายรูปไว้หรือทำอะไรเก็บไว้ไม่ดีกว่าเหรอ ซากยังอยู่ตรงนั้น หลักฐานอยู่นั้น ทะเลอาจจะเอาไปได้นะ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เจ้าหน้าที่จัดการให้เรียบร้อย เธอไม่ต้องกลัว นอนเถอะ พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปหาตำรวจของพื้นที่นี้กัน”เซสซิก้าห่มผ้าเพื่อให้เธอนอน
“เธอไม่นอนเหรอ อันนา”เซสซิก้ามองไปหาอันนา
“ไม่หรอก ฉันเป็นเงือก ฉันไม่รู้จักการนอน เดี๋ยวฉันเฝ้ายามให้”
“โอเค ฝากด้วย พรุ่งนี้เช้าเจอกัน”
หลังจากทั้งสองคนนอน อันนาออกมาข้างนอกนั่งเฝ้าหน้าบ้านพัก เล่นไอแพดเพลินจนถึงรุ่งเช้า
อัญญาตื่นขึ้นมาเป็นคนแรกตอนเจ็ดโมง เธอเห็นอันนายังนั่งเล่นอยู่ รู้สึกแปลกใจที่ไม่นอนสักที จึงเข้าไปคุยกับเธอ
“เธอไม่นอนจริงเหรอเนี่ย เห็นเล่นตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ”
“ทำไมอ่ะ เสียงดังเหรอ บอกเราได้นะ”
“ไม่หรอก ฉันแค่แปลกใจ ความจริงฉันไม่ค่อยสนใจเทพนิยายหรอก ไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำ”
“ช่างมันเถอะ เธอมาจากไหนล่ะถึงไม่เชื่อ”
“ฉันแค่มาพักร้อนน่ะ ไม่คิดว่าจะเจอเหตุการณ์นั้นอีก ฉันมาจากสำนักงานตำรวจแห่งชาติ”
“โอ้โห คงจะอยู่แต่เมืองกรุงล่ะสิ พาฉันไปเที่ยวบ้างสิ”สาวเงือกลุกขึ้นกระโดดดีใจ เธอตอบตกลง เสียงดังลั่นจนเธอทำให้เซสซิก้าตื่น
“โอ๊ย เสียงไซเรนที่ไหนเนี่ย ปวดหูแต่เช้าเลย”สาวเงือกได้ยินเสียงนั้นยกมือไหว้ยอมรับทันทีต่อหน้าเซสซิก้า
“อ้อ เสียงเธอเองเหรอ เธอต้องหัดเกรงใจคนอื่นบ้างนะ”นางเงือกยอมรับคำพูด
สามคนเริ่มออกไปทานข้าวร้านอาหารแห่งหนึ่ง ในเมนูไม่มีต้มจีดให้นางเงือกกิน ทำให้เธอเศร้ามาก ท้องร้องเสียงดัง อัญญาขอร้องให้พนักงานทำให้หน่อย ดังนั้นเจ้าของร้านตัดสินใจให้ลูกน้องไปซื้อที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ
สาวเงือกดีใจที่คนพวกนี้เข้าใจดี พวกเขารู้ว่าที่นี่มีประชาชนนางเงือกเยอะ แต่ใกล้จะสูญพันธ์เพราะมนุษย์ต่างถิ่นเอาไปกิน อาทิเช่น ต้มหางปลาอย่างที่อัญญาว่า นางเงือกเล่าเรื่องทุกอย่างให้อัญญาฟังทั้งหมด แต่เซสซิก้ากลับอยากขอให้เธอเล่าตอนกินเสร็จดีกว่า
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงอัญญากับเซสซิก้ากินข้าวเสร็จเตรียมจะเก็บตัง เหลือน่องไก่อยู่อันหนึ่ง อัญญาคิดจะหยิบให้แต่เธอก็ตัดสินใจไม่กิน
“เธอกินอะไรได้บ้าง นอกจากสาหร่าย เพราะว่าเราต้องไปแล้ว ไม่งั้นจะสายเอา”อัญญาไม่รู้จะพูดอะไรจึงทำเป็นไม่สนใจเธอ สิบนาทีต่อมาต้มจืดมาเสิร์ฟก่อนที่เซสซิก้ากำลังจะเรียกเช็คบิล ทั้งสองคนจ้องตาไม่กะพริบ สาวเงือกกินอย่างมีความสุข อัญญาและเซสซิก้าเผยยิ้มออกมาให้รู้ว่าพวกเธอมีความสุขเช่นกัน
