คุณทำแบบนี้ทำไม คุณนี่มันไม่ไหวจริงๆ งานการอื่นที่มีประโยชน์มีให้ทำเยอะแยะ ทำแบบนี้มันเกินไปนะ
อาชญากรรม,ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,ผู้ใหญ่,เลือดสาด,สืบสวนสอบสวน,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สาวเงือกรออยู่ตรงโขดหินแบบไม่ให้ใครเห็น อัญญาเอาเสื้อของเธอมาให้นางใส่ไปก่อน จากนั้นเธอพาสาวเงือกเข้าบ้านพักตากอากาศ ลองชวนเธอคุยเรื่องต่างๆนานา
“ฉันอยากลองไปใต้น้ำอีกสักครั้งบ้างจัง เธอพาไปได้ไหม”
“ฉันอาจจะพาเธอไปไม่ได้ตลอดนะ เดี๋ยวชาวเงือกจะตกใจเอา”
“โอเค ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจดี”อัญญาหน้าเศร้าไป
“ว่าแต่ คดีเธอล่ะ เป็นไง”นางเงือกถามขณะเธอเหม่อลอย ขณะนั้นเองสาวเงือกดีดนิ้วใส่หน้าเธอจนเธอสะดุ้ง
“ขอโทษนะ คดีน่ะเหรอ ไม่ราบรื่นเลยน่ะสิ”
“ให้ฉันช่วยไหม ฉันชอบสืบคดีนะ ฉันน่ะชอบอ่านเชอร์ล็อกอะไรนั่นด้วย สนุกมาก”เงือกสาวคิดถึงวันวานที่เธอจับหนังสือ อัญญาว่าเธอเอาไปอ่านใต้น้ำได้ไง หนังสือคงจะเปียกหมด เมื่อเธอนึกภาพคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ เธอหัวเราะท้องแข็ง
“โอ้โห อย่าทำเป็นคนโบราณไปหน่อยเลยน่า นางเงือกก็ทันสมัยนะ มีไอแพดไว้อ่าน เป็นแบบรุ่นกันน้ำได้”
“ว้าว เธอซื้อที่ไหน เธออยู่ใต้น้ำหลายวันเลยนะ”
“ใช่ ฉันซื้อตามร้านโทรศัพท์ของชาวเงือก ซึ่งมีอยู่ร้านเดียว ขายแพงมาก ที่ฉันซื้อได้เพราะเก็บออมไว้ มีของอยากได้ก็ต้องทำแบบนี้แหละ ถ้าไม่เก็บออมเองก็อย่าหวังว่าจะได้ของตามเป้าหมาย”
อัญญาตกใจในคำพูดของเธอ มันช่างเป็นคำพูดที่ดี ดูสุภาพ ไม่มีคำว่าคิดจะด่าหรือตะคอกใส่
“แรงมากแม่”เธอปรบมือเปาะๆ
“ใช่ไหม มนุษย์มันก็คงเป็นไม่กี่คนที่ไม่รู้จักเก็บออม”
“จริงอย่างที่เธอพูด ฉันเห็นหลายคนแล้ว ถ้าเด็กสมัยนี้คงไม่สนใจแล้ว มิน่าล่ะ ถึงได้แต่ขอตังค์พ่อแม่ มีเอาตังค์ไปกินเหล้าบ้าง ไปทำในสิ่งไม่ดี เล่นพนันมั่วไปหมด แต่ช่างมันเถอะ ชีวิตมันไม่ใช่ชีวิตเรา”
“ขนาดนั้นเชียวหรือ แต่เมืองนางเงือกของฉันแทบจะไม่มีร้านเหล้า ถ้าจะชอบซื้อของ จะใช้กันฟุ่มเฟือยมากคือเสื้อผ้า แต่นางเงือกที่ฐานะยากจน ตอนนี้ยังไม่มีนะ”
“ดีจังเลย ส่วนตอนนี้คดีของฉันไม่ราบรื่น เธอช่วยฉันได้ไหม แต่ฉันไม่รู้จะให้อะไรตอบแทนดีเลย เอาเป็นขนมสาหร่ายในห้างละกันนะ”สาวเงือกยิ้มดีใจตอบรับ จากนั้นอัญญาเล่าคดีให้เธอฟัง เมื่อเธอฟังแทบจะทนไม่ไหว
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง สาวเงือกขอออกมาข้างนอกกับเธอเพราะว่าอัญญาอธิบายเรื่องศพให้ฟังจนเธอจะอาเจียนขึ้นมา เธอบอกว่าร่างกายมนุษย์สยองยิ่งกว่าร่างกายปลาอีก
หลังจากที่เดินกันจนเหนื่อย สาวเงือกพักที่โขดหิน เธอดูอาการไม่ดีขึ้นเลย อัญญาคิดว่าจะเอาน้ำมาให้เธอ โดยไปซื้อที่ร้านขายของชำ
“อ่ะนี่น้ำไหม”ยังไม่ทันไรสาวเงือกคว้าน้ำจากมือเธอมาทันที
ระหว่างนั้นเพื่อนอัญญาได้โผล่มา เธอทักทายอัญญาอย่างสุภาพ ยังไม่ทันไรก็ได้เห็นอัญญามีเพื่อนใหม่ เธอคิดว่าคงไม่สนใจแล้ว จึงตัดสินใจหนีกลับดีกว่า
“ว่าไง เธอ มานั่งก่อนสิ นี่เราพบเพื่อนใหม่ เป็นนางเงือก(เธอแอบกระซิบข้างหูเพื่อน)”แต่เพื่อนเธอกลับพูดเสียงดัง เธอทำท่าปิดปากเพราะไม่อยากให้คนแถวนี้รู้ พอทั้งสองหันมองมาที่สาวเงือกเหมือนจะเห็นนางไม่ตกใจอะไรเลย
“ไม่ต้องกลัวหรอก ผู้คนที่นี่เขารู้กันหมด แล้วนักท่องเที่ยวที่มาเขาก็อยากเห็นนางเงือก และอยากมีเพื่อนเป็นนางเงือกทั้งนั้น”ทั้งสองตกใจเนื่องจากคิดมาตลอดว่ามันเป็นไปไม่ได้
“เธอสองคนคงคิดว่าพวกนั้นคงจะใส่หางปลอมใช่ไหมล่ะ ไม่ใช่เลย เวทีที่โชว์อยู่นั้นเป็นเวทีแสดงโชว์นางเงือกของจริง มนุษย์ที่กำลังตกปลาเป็นคนดำเนินการ เขาจะมีโชว์นางเงือกเวลาหกโมงเย็นทุกวันเสาร์อาทิตย์ แล้วอีกอย่าง เขายังมีแฟนเป็นเงือกด้วย ตอนนี้เงือกตัวนั้นยังดูสาวอยู่เลย แต่ตัวเขาเริ่มแก่ลง นางก็ไม่เคยคิดจะเกลียดเขาเลยด้วยซ้ำ”
“แล้วนี่เธอจะให้นางเงือกช่วยไขคดีเหรอ จะบ้าน่า”
“ไม่หรอก ให้นางช่วยก็ยังดี แค่ช่วยหาคนร้าย บางทีคนร้ายอาจอยู่ตามมุมตามซอก”อัญญาพูดให้เพื่อนเธอฟัง จากนั้นเพื่อนเธอยอมให้ไปด้วยกัน
ตะวันเริ่มส่องตรงกลาง พวกเธอเริ่มรู้สึกร้อน อัญญามองนาฬิกาข้อมือเป็นเวลาเที่ยงเป๊ะ คิดว่าจะหาข้าวกินแถวนี้ ดังนั้นเธอจึงเลือกร้านอาหารทะเลที่อยู่ตรงกับภูเขา
“เอาอะไรกันดี”เธอถามเพื่อนแล้วเปิดเมนูดูไปด้วย ส่วนนางเงือกเป็นคนเขียนใบสั่ง เพื่อนเธอแทบไม่อยากจะสั่งอะไรเลยยกให้อัญญาสั่งไปคนเดียวเพราะของแพงมาก
“ฉันไม่น่าเชื่อว่าปูมันจะแพงขนาดนี้ สามตัวห้าร้อยบาท เธอดูสิ ฉันอยากกินปูมาก”
“เอาเป็นส้มตำไหม ถูกดี คงจะใส่ปูไม่กี่ตัว”
“ปูม้าเหรอ เอาก็ได้”
พอสั่งกันเสร็จ จากนั้นรอของกิน อัญญาได้นั่งคิดว่าคนร้ายจะหนีไปไหน ตกจากชั้นสามแค่ขาหัก ไปไหนได้มาไกล อาจจะหลบอยู่ตามซอยแคบ
อาหารมาเสิร์ฟแล้ว สาวเงือกไม่ได้ทานอะไรมาก เธอสั่งแค่น้ำเปล่ากับต้มสาหร่าย เพื่อนอัญญามองเธอกินแล้วแอบหัวเราะบอกว่า เหมือนกับละครมาก เธอไม่คิดว่าเจอของจริง
เจ้าของร้านอาหารทะเลร้านเริ่มเปิดหน้าจอทีวี ในระหว่างที่สามคนกำลังกินข้าว ข่าวร้อนดังก็แถลงการณ์ว่า พบศพสยองกลางทะเล พบว่าเป็นที่เมืองแห่งนี้ เมืองที่ทั้งสามคนนั่งอยู่ อัญญาตกใจก่อนเพื่อน ตามมาด้วยนางเงือกเธอสำลักข้าวและเพื่อนอัญญาหยิบตะกร้ามาอาเจียน
อัญญารีบวิ่งไปดูกลาวงทะเล บอกทุกคนที่รุมอยู่ว่าจงมีสติ อย่าเพิ่งตื่นตระหนกและอย่าแตะต้องอะไรทั้งสิ้น เพราะเธอเรียกตำรวจที่รับผิดชอบละแวกนี้มา
ไม่นานตำรวจได้มาถึงที่ พวกเขาเรียกรถกู้ภัยมารับศพ เพื่อนเธอสองคนเดินตามมาพร้อมเห็นภาพที่สยอง สาวเงือกปิดตาหลบข้างเพื่อนอัญญา จากนั้นเธอร้องไห้ เพราะร่างที่ถูกฆ่าเป็นสาวเงือกที่โดนถูกกระทำ คาดว่าคนร้ายเอาชิ้นส่วนทั้งหมดไปทำอะไรสักอย่าง ไม่ใช่แค่กรีดหน้าท้อง แต่กรีดหางปลาด้วย เงือกตัวนี้เป็นแฟนของคนนั่งตกปลา นักตกปลากำลังนั่งตกปลาอย่างชิลล์ เขาหันมาเห็นตำรวจคิดว่าคงมีอะไรแน่ เมื่อเขาเห็นว่าซากนั้นเป็นแฟนเขาจึงโอบกอดด้วยความเสียใจ เขาไม่คิดว่าใครมันกล้าทำเธอขนาดนี้ เขาเริ่มพูดเสียงดังและยืนขึ้นพร้อมทั้งกำหมัดไว้ในมือ
“ไอ้คนบ้าที่ไหนมันทำเธอ ฉันจะฆ่ามันให้แหลก ไอ้พวกบ้าเอ๊ย”อัญญาได้ยินดังนั้นเธอจึงห้ามให้เขาพูดแล้วถอยห่างออกไป เพราะตำรวจจะเก็บหลักฐาน
“เอาล่ะค่ะคุณ ตั้งสตินะคะ แฟนคุณเขาไปดีแล้วค่ะ ต้องเสียใจด้วยนะคะ”เขามองหน้าเธออย่างสงสัยว่าเธอรู้ได้อย่างไร
“ไม่ต้องสงสัยค่ะ ฉันเจอเพื่อนที่เป็นนางเงือก อยากช่วยฉันไขคดี เธอเลยอยากร่วมงานกับฉัน”
“อ๋อ เธอเป็นนางเงือกเหรอ”ชายคนนั้นดูหน้าเธอใกล้ๆแล้วถอยหลังมากล่าวขอโทษที่พูดดังเกินไปเมื่อกี้ ทุกคนที่มารุมต่างบอกว่าไม่เป็นไร เพราะพวกเขาไม่ได้ตกใจ เข้าใจดีว่าไม่มีใครอยากให้เกิด เพราะทุกคนในเมืองนี้ชอบดูแฟนเขามาก
“เจออะไรบ้างไหมคะคุณตำรวจ”
“ไม่เจอออะไรเลยครับ ผมว่า แหม่ เนื้อปลาท่อนล่างไปหมดเลย ท่าทางคนร้ายอาจจะหิว เลยคิดว่า ตกปลาไม่ได้แต่ตกนางเงือกได้”
อัญญานั่งดูเหยื่อที่ติดเบ็ด เป็นหนอน เธอคิดว่าถ้าจะเป็นหนอนนางเงือกมันคงไม่กิน อาจจะมีปลาที่ติดเบ็ดแล้วแต่นางเงือกดึงออกช่วยไว้ได้ เธอเลยจะติดเบ็ดแทน
“แล้วทำไมต้องเป็นแฟนผมด้วย”ชายตกปลาโมโห เขาจับหัวแสดงอารมณ์โกรธชัดเจน
“เฮ้อ ช่วยไม่ได้ ฉันคิดว่าคนร้ายคนเดียวกับคดีที่แล้วแน่นอน ฉันพลาดล่ะ มันอยู่ใต้น้ำเหรอ มันอยู่ตรงไหน ทำไมฉันไม่เห็น โอ๊ย ฉันอยากตาย”อัญญากำมือสุดแรง เธอโกรธที่ไม่เจอคนร้ายสักที
จากนั้นเพื่อนเธอและนางเงือกขอร้องให้ชาวบ้านและนักท่องเที่ยวกลับเข้าที่พักไปก่อน เพราะตำรวจจะกันไว้ไม่ให้ใครเข้ามาเพื่อ ชายหนุ่มแฟนนางเงือกขอร้องกับตำรวจว่าเอาให้ถึงที่สุด ซึ่งเธอตอบตกลง ส่วนเขาร้องไห้กลับไปนั่งท่าเรือเพื่อตกปลาต่อ อัญญาชักรู้สึกกังวลใจเล็กน้อยเกี่ยวกับเขา พร้อมสังเกตอาการท่าทางที่เขา
แสดงออก เธอว่าจะเก็บผู้ชายคนตกปลาไว้เพราะดูน่าจะมีความเสี่ยงสูง จึงฝากตำรวจให้เอาเขาไปสอบปากคำด้วย ต่อมาเธอได้เดินกลับบ้านพักไปคนเดียวโดยไม่ให้เพื่อนตามไป
