"กูเลี้ยงมึงมากับมือ ใครก็พรากมึงไปจากกูไม่ได้!"เศรษฐีหนุ่มใหญ่วัย 39 ปี ที่หวงเด็กในอุปการะพี่เลี้ยงมาอย่างปาริชาติ เด็กกำพร้าที่นับวันยิ่งโตยิ่งสวยนับวันยิ่งหัวกระไดไม่แห้งเพราะเธอต้องเป็นของเขา
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,ผู้ใหญ่,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ผ่านพ้นเรื่องราวร้ายๆที่ร้านเสื้อผ้าเศรษฐีไกรสรสั่งให้ไอ้เข้มพาปาริชาติกลับมาที่คฤหาสน์ของตนเองในยุคนั้นความเจริญรุ่งเรืองก็ไม่ได้มากมายนักใครที่มีรถยนต์ขับก็ถือว่าร่ำรวย
ต่างมีคนนับหน้าถือตาอย่างเศรษฐีไกรสรเขาร่ำรวยมาด้วยความสามารถและทรัพย์ที่พ่อแม่เคยทิ้งเอาไว้ให้แต่ก็พ้วงด้วยบุญบารมี
เขานับถือครูบาอาจารย์ที่วัดแห่งหนึ่งเคยไปสักเอาไว้จนเต็มตัวใครเห็นก็ต้องเกรงขามแค่มองหน้าก็ยังต้องหลบสายตาที่ดุคมเข้มเหมือนกับพญาเสือจ้องมอง
เมื่อมาถึงคฤหาสน์หนูน้อยปาริชาติที่ผ่านเจอเรื่องราวมากมายในวันนี้และเพิ่งจะเลิกเรียนมาเหนื่อยๆเธอจึงปล่อยหลับบนอกแกร่งของเศรษฐีไกรสร
เขาจึงอุ้มปาริชาติด้วยสองมือของเขาเองเดินผ่านหน้าคนงานนับสิบคน ทุกคนจ้องมองมาที่ทั้งสองพร้อมกับพูดไปต่างๆนานาในสถานะที่ไม่ชัดเจนของปาริชาติ
แต่ไม่ว่าปาริชาติจะอยู่ในสถานะอะไรทุกคนก็ไม่กล้าอาจเอื้อมแตะต้องเธอเพราะเศรษฐีไกรสรหวงปาริชาติยิ่งกว่าไข่ในหินนับตั้งแต่วันที่พาเธอมาจนถึงตอนนี้ก็ตามใจเธอทุกอย่างส่วนปาริชาติก็เป็นเด็กเรียบร้อยน่ารักและเตรียมตัว
"ดูนั่นสิบุญของแม่หนูปาริชาติเนาะ ปกติท่านเศรษฐีไม่เคยให้ใครเข้ามาเหยียบคฤหาสน์หลังนี้เลยสักครั้ง ยกเว้นคุณพวงพยอมเจ้าประจำที่โดนไล่ตะเพิดแต่ก็ยังมา ฮิ ๆ"นางนวลพูดขึ้นขณะที่กำลังทำความสะอาดสวนอยู่กับป้าแขก
"แต่แม่หนูน้อยคนนี้ท่านเศรษฐีดูแลประคบประหงม อย่างกับไข่ในหินไม่รู้ว่าถ้าโตเป็นสาว .จะหวงเหมือนจงอางหวงไข่. หรือเปล่าหน้าตาแม่หนูปาริชาติสวยซะขนาดนี้"
ป้าแขกแม่บ้านอีกคนนึงพูดกับนางนวลที่กำลังช่วยกันทำความสะอาด ป้าแขกคือคนที่คอยช่วยทำความสะอาดตกแต่งสวนเธออยู่กับสามีของเธอที่นี่มาเป็นเวลาร่วมสิบปีหันมาพูดกับเหล่าบรรดาแม่บ้านที่กำลังเก็บกวาดใบไม้กันอยู่
"เอาทำความสะอาดกันเข้ามัวแต่ยืนนินทาเจ้านายอยู่นั่นแหละ" ป้าหน่อยแม่บ้านอาวุโสของบ้านได้ยินก็รีบเดินเข้ามาดุทันที
"ไม่ได้นินทาสักหน่อยจ้ะป้า ก็แค่ชื่นชมความน่ารักของแม่หนูน้อยปาริชาติ ไม่รู้ว่าทำยังไงถึงได้ชนะใจท่านเศรษฐีไกรสรของเราได้ ใครๆ ก็รู้ว่าท่านใจแข็งเหมือนหินผา"นางนวลหันมาตอบป้าหน่อยแม่บ้านประจำบ้านอย่างทันควันเช่นกัน
"ก็จริงอย่างที่นางนวลมันว่านะพี่หน่อย ไม่รู้ว่าแม่หนูน้อยปาริชาติ ทำบุญด้วยอะไรดูสิขนาดหลับอยู่บนตักยังต้องอุ้มเลยไม่ต้องปลุกให้เดิน เท้าแทบจะไม่แตะพื้น" ป้าแขกหันมาผสมโรงกับนางนวลเป็นตี่เป็นขลุ่ย
"สงสัยไม่อยากจะทำงานกันละมั้ง งั้นออกจากงานแล้วไปนั่งคุยกันเลยดีไหม เดี๋ยวฉันจะเรียนนายท่านให้" ป้าหน่อยหันมาเอ็ดแล้วยื่นคำขาดแบบเรียบนิ่งทำให้ป้าแขกกับนางนวลวิ่งกระเจิดกระเจิงรีบเอาถุงขยะใส่ใบไม้แล้วหิ้วไปทิ้งคนละทิศละทางทันที
"ว๊าย..!ป้าไม่ต้องขนาดนั้นหรอกจ้ะ ฉันก็อยากทำงานอยู่นะ" นางนวลพูดจบก็วิ่งคว้าไม้กวาดโกยขยะใบไม้แยกกับป้าแขกไปคนละทาง
ป้าหน่อยที่เห็นท่าทางของเราควรใช้ของเจ้านายตัวเองก็ถึงกับส่ายหัวไปมาเพราะแต่ละคนก็เอาแต่พูดถึงเรื่องของแม่หนูน้อยปาริชาติ
ส่วนนางตาลวัน ๆ ก็เอาแต่ชะเง้อคอมองท่านเศรษฐีไกรสรทุกวันเหมือนหมาเห่าเครื่องบินทำอย่างไรก็คงเอื้อมไม่ถึงยิ่งวันนี้เห็นว่าท่านเศรษฐีอุ้มแม่หนูน้อยปาริชาติเข้าไปบนตึกใหญ่นั่นก็ยิ่งสูงไฟแค้นอยากจะครอบครองท่านเศรษฐีเข้าไปอีกเป็นเท่าตัวนางจะอ่อยอย่างไรท่านเศรษฐีก็ไม่สน
"คอยดูเถอะ ท่านเศรษฐีจะต้องเป็นของฉันสักวันหนึ่ง"
นางตาลที่แอบอยู่หลังพุ่มไม้มองเห็นทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตั้งแต่ได้ยินเสียงของรถท่านเศรษฐีมาจอดหน้าคฤหาสน์ไม้สักทุกวัน นางจะมาแอบดูว่าท่านเศรษฐีจะกลับมาเมื่อไหร่ทำอะไรนางตาลจะรู้หมดแต่ก็ไม่อาจอาจเอื้อมแตะต้องเศรษฐีไกรสรได้แม้แต่ปลายเส้นผม
ทางด้านเศรษฐีที่อุ้มแม่หนูน้อยปาริชาติขึ้นมาที่ชั้นสองแล้วก็อุ้มเธอเข้าไปนอนบนห้องของเธอบนเตียงกว้างขนาดใหญ่ที่เขาจัดสั่งทำขึ้นมาใหม่
เพราะทุกคืนเขามักจะมานอนกับปาริชาติเพียงแค่เปิดประตูกันข้างที่สั่งทำพิเศษสามารถทะลุไปหากันได้โดยสามารถล็อคได้แค่เพียงทางฝั่งของท่านเศรษฐีแต่ปาริชาติไม่สามารถล็อคประตูนี้ได้
ขณะที่วางร่างเล็กลงป้าแม่บ้านป้าหน่อยก็ขึ้นมาหาท่านเศรษฐีไกรสรเผื่อว่ามีอะไรจะให้เธอทำเธอจึงเคาะประตูขออนุญาตผู้เป็นนาย
"นายท่านคะมีอะไรให้ป้าช่วยหรือเปล่า" เสียงหญิงสูงอายุตะโกนออกมาอยู่ด้านหลังประตูหน้าห้องนอนของหนูน้อยปาริชาติ
"เข้ามา.." เสียงเศรษฐีไกรสรตะโกนตอบกลับไปแต่เขาก็ไม่อยากทำให้แม่หนูน้อยปาริชาติที่กำลังรับอุตุจะต้องตื่นขึ้นมา
ป้าหน่อยป้าแม่บ้านเปิดประตูแล้วก็เดินเข้ามาหาผู้เป็นเจ้านายของตัวเองแล้วเอ่ยถามขึ้นว่านายท่านต้องการสิ่งใดให้ป้าเตรียมให้ไหมป้าหน่อยเอ่ย
เศรษฐีไกรษรหันมามองหน้าของป้าหน่อยแล้วบอกออกไปว่า "เดี๋ยวป้าหน่อยช่วยให้เด็กเตรียมชุดของปาริชาติแล้วเอามาให้ฉันด้วย ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ" ป้าหน่อยแค่ได้ยินคำว่าจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ปาริชาติก็มีใบหน้าอึดอัดเล็กน้อยเพราะหนูน้อยปาริชาติตอนนี้สิบสองขวบแล้ว
"ป้าว่า ให้ป้าทำให้ดีกว่า ถ้าคุณท่านทำมันจะดูไม่เหมาะสม เพราะคุณหนูปาริชาติเธอเป็นเด็กผู้หญิง" ป้าหน่อยจึงหันมาพูดกับเศรษฐีไกรสรด้วยท่าทีจริงจัง
"ขอโทษฉันลืมตัวไปน่ะ งั้นเดี๋ยวป้าจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ยัยหนูปาริชาติให้ผมทีแล้วกันผมก็จะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกัน" พูดจบเศรษฐีไกรสรก็เดินกลับไปที่ห้องของตนป้าหน่อยถึงกับถอนหายใจโล่งอก
หนูน้อยปาริชาติที่ผ่านเรื่องราวหนักหน่วงมาทั้งวันทำให้เธอนอนหลับสลบไสลแทบจะไม่รู้สึกตัวแต่เมื่อน้ำโดนตัวถูกเช็ดตัวจนทำให้เธอได้ตื่นขึ้นมาเธอเห็นฝ้าเพดานที่คุ้นเคยพร้อมโคมระย้าที่ตกแต่งอยู่ในห้องเธอก็พอจะนึกออกว่าเกิดอะไรขึ้นแต่สิ่งที่เธอเห็นก็คือเสื้อผ้าที่ถูกเปลี่ยนเรียบร้อยแล้ว
"ป้าหน่อยจ๊ะ ป้าเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หนูหรอ" หนูน้อยปาริชาติหันมาถามทำตาโตใสแป๋วด้วยความสงสัย
"ป้าเปลี่ยนให้เองแหละ เห็นสภาพมอมแมมไปทำอะไรมาล่ะวันนี้" ป้าหน่อยถามด้วยความเอ็นดู
ปาริชาติจึงเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้ป้าหน่อยได้ฟังว่าเธอได้ไปพบไปเห็นอะไรมาบ้างและได้ทำวีรกรรมอะไรไว้ด้านนอก
"เรื่องทั้งหมดก็เป็นอย่างนี้แหละจ๊ะป้า" ปาริชาติตอบด้วยความภาคภูมิใจที่ได้กระโดดเอาตัวไปบังท่านเศรษฐีของเธอเอาไว้
ส่วนป้าหน่อยแม่บ้านอาวุโสที่ได้ฟังก่อนถึงเอามือทาบที่อกเพราะไม่คิดว่าปาริชาติที่ตัวเล็กแค่นี้จะใจกล้าบ้าบิ่นกระโดดบังคนร้ายให้นายท่าน
"วันหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะปาริชาติป้าเป็นห่วง"ป้าหน่อยหันมาแอบดุเบาๆ
"ขอโทษจ้ะ แต่ป้าหน่อยไม่ต้องดุฉันแล้วนะ เพราะท่านเศรษฐีดุปาริชาติตั้งแต่อยู่บนรถแล้วจ้ะ" ปาริชาติส่งยิ้มแห้งๆพร้อมเกาหัวแกรกๆ
"ดีแล้วที่ท่านยังดุ ถ้าหากเธอกระโดดไปรับคมมีดคมดาบแบบนั้น แล้วเกิดไม่รอดขึ้นมาจะทำยังไง เวลาทำอะไรเธอต้องคิดเยอะ ๆ นะปาริชาติ" แม่บ้านอาวุโสอย่างป้าหน่อยค่อย ๆ ขัดเกลาความคิดของปาริชาติค่อย ๆ เติบโตทีละเล็กละน้อย...
