เรื่องราวของความเจ็บปวด การเติบโต และการค้นหาตัวตนอีกครั้ง ในโลกที่ความรักอาจเป็นทั้งยาพิษและยาถอน แต่สำหรับเธอ คำตอบสุดท้ายอาจไม่ใช่การให้อภัย...แต่เป็นการเลือกที่จะเป็นอิสระจากทุกสิ่ง
รัก,ดราม่า,อาชญากรรม,ระทึกขวัญ,ชาย-หญิง,นักศึกษา,มหาวิทยาลัย,รักวัยรุ่น,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่องราวของความเจ็บปวด การเติบโต และการค้นหาตัวตนอีกครั้ง ในโลกที่ความรักอาจเป็นทั้งยาพิษและยาถอน แต่สำหรับเธอ คำตอบสุดท้ายอาจไม่ใช่การให้อภัย...แต่เป็นการเลือกที่จะเป็นอิสระจากทุกสิ่ง
ผู้แต่ง
กุชุก พิรันซ์
เรื่องย่อ
ในโลกที่ความรักและความเจ็บปวดมักเดินเคียงข้างกัน อัญญา หญิงสาวที่เคยเชื่อในความรักอย่างหมดหัวใจ จนกระทั่งถูกหักหลังและทำร้ายจนจิตใจแหลกสลาย เธอจึงตัดสินใจเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ไม่เพียงแต่เป็นเรื่องของรูปลักษณ์ภายนอก แต่คือการปฏิวัติภายในจิตใจ จากหญิงสาวขี้อาย สู่ผู้หญิงที่แข็งแกร่ง เย็นชา และเต็มไปด้วยไฟแค้น
เมื่ออัญญากลับมาที่มหาวิทยาลัยด้วยใบหน้าที่สวยงามราวกับเทพี เธอไม่ใช่อัญญาคนเดิมอีกต่อไป เธอปฏิเสธความอ่อนแอ เลือกเดินบนเส้นทางที่เต็มไปด้วยความสัมพันธ์ชั่วคราว และการแก้แค้นต่อผู้ที่เคยทำร้ายเธอ แต่ในความมืดมิดนั้น ยังมีคำถามหนึ่งที่คอยหลอกหลอนเธอ เธอกำลังทำเพื่อพิสูจน์ตัวเอง หรือเพื่อหลีกหนีจากความเจ็บปวดที่ยังคงฝังลึกในใจ
โครม!
เสียงทุบลูกบิดประตูดังกึกก้องในความเงียบงันครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับจะทำลายมันให้แหลกคามือ ไม่กี่วินาทีต่อมา ลูกบิดก็ปลิวกระเด็นออกจากบานประตู ร่างสูงทะลุเข้ามาพร้อมกับค้อนในมือ ใบหน้าของเขาแดงก่ำ ดวงตาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง
“หยุดอยู่ตรงนั้น” การันต์ตะโกนขึ้นทันที พร้อมยกปืนขึ้นเล็งตรงหน้า “ไม่งั้นกูยิง”
แต่รัชกลับหัวเราะเย็นยะเยือก…ก่อนจะตะคอกกลับอย่างบ้าบิ่น “ยิงสิวะ! แน่จริงมึงก็ยิง!”
ยังไม่ทันที่การันต์จะตัดสินใจเหนี่ยวไก ค้อนในมือของรัชก็เหวี่ยงมาด้วยแรงมหาศาล ฟาดเข้ากับขมับของการันต์เต็มแรง เสียงค้อนกระแทกกะโหลกดังก้องไปทั้งห้อง
ร่างชายหนุ่มล้มฟุบลงกับพื้น ปืนในมือหลุดกระเด็นไปตกใกล้ลำตัว รัชไม่หยุดแค่นั้น เขายกค้อนขึ้นทุบลงบนใบหน้าการันต์อีกครั้ง เสียงเหล็กกระทบเนื้อดัง ปึก! ร่างที่ดิ้นอยู่กระตุกเพียงครั้งเดียว ก่อนจะแน่นิ่ง
รัชหันกลับมามองอัญญาด้วยสายตาอันน่ากลัว ใบหน้าเขาเปรอะเลือด ดวงตาวาวโรจน์ เขาเดินเข้ามาช้า ๆ แล้วเอ่ยเสียงเรียบเสียจนหนาวไปทั้งกาย
“ทีนี้…ก็เหลือแค่เราสองคนแล้วนะ ที่รัก”
อัญญาตัวสั่น หัวใจเต้นรัวเหมือนจะหลุดออกจากอก เธอหันซ้ายหันขวา หาทางหนีสุดกำลัง แต่รัชขวางทางออกไว้ หญิงสาวก้มตัวพรวดเข้าไปใต้เตียง พยายามหลบหนีเหมือนหนูกำลังตื่นตระหนก
เสียงหัวเราะของรัชดังไล่หลังมาราวกับปีศาจ เขาคว้าขาเธอไว้ได้ และกระชากออกมาเต็มแรง อัญญากรีดร้องลั่น เกาะขาเตียงไว้แน่น สองมือสั่นระริก ไม่ยอมปล่อย
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้นกลางห้องที่เงียบราวกับป่าช้า เลือดสีแดงเข้มพุ่งกระจายราวกับสาดด้วยแปรงทาสี กระสุนทะลุกะโหลกของรัชจนร่างเขาทรุดลงในพริบตา
การันต์ที่ควรจะสิ้นใจไปแล้วกลับลืมตาขึ้น มือเขากำปืนไว้แน่น แม้ลมหายใจจะรวยรินแค่ไหน เขาก็ยังหันปลายกระบอกปืนมาช่วยชีวิตคนรักเป็นครั้งสุดท้าย...ก่อนที่เปลือกตาจะปิดลงอีกครั้ง
อัญญานั่งนิ่งบนพื้นเย็นเฉียบ แผ่นหลังแนบติดผนัง หอบหายใจรุนแรง ดวงตาเบิกกว้าง เธอมองร่างสองร่างที่นอนอยู่ตรงหน้า
หนึ่งคือการันต์
อีกหนึ่งคือรัช
ใบหน้าของทั้งคู่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ใบหน้าที่ครั้งหนึ่งเคยทอดสายตามองเธอด้วยความปรารถนา บัดนี้ไร้ซึ่งลมหายใจ
อัญญาค่อย ๆ ลุกขึ้น ขาสั่น แต่ใจนิ่ง เธอก้าวไปหยิบค้อนที่ตกอยู่ข้างตัวรัช หันกลับมาหาการันต์อีกครั้ง มองเขาด้วยสายตาเย็นเยียบ
แล้วเธอก็เหวี่ยงค้อนฟาดลงบนใบหน้าเขา…
ครั้งแล้วครั้งเล่า
เสียงกระแทกดัง ปึก! ปึก! ปึก!...
ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีความลังเล ไม่มีความเมตตา
เมื่อทุกอย่างเงียบลง เธอวางค้อนลงบนพื้น ราวกับปลดภาระที่แบกมานานแล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์จากโต๊ะ นิ้วกดโทรออก
เสียงปลายสายดังขึ้นไม่กี่วินาทีถัดมา “191 สายด่วนตำรวจ มีเหตุอะไรครับ”
เสียงของอัญญาตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่มีน้ำตา ไม่มีเสียงสะอื้น “เกิดเหตุฆ่ากันตายค่ะ…มีคนตายสองราย”
เสียงไซเรนของรถตำรวจไม่ช้าก็ดังใกล้เข้ามา แสงไฟวาบสีแดงน้ำเงินฉาบทาบลงบนใบหน้าของหญิงสาวที่ยังเปรอะเลือด เธอยืนอยู่นิ่ง ๆ ข้างร่างของชายสองคนที่ไร้ลมหายใจ
สองคนที่เธอไม่เคยขอให้ตายแทน แต่ตอนนี้…เธอไม่เสียใจเลยที่พวกเขาตายไปเสียที
ไม่นานนัก ข่าวก็เริ่มแพร่กระจายราวกับไฟลามทุ่ง
“หญิงสาวเป็นชนวนเหตุให้ชายสองคนฆ่ากันตาย”
“รักสามเส้าจบลงด้วยความตาย”
สื่อวิเคราะห์ พาดหัวข่าว พูดถึงเธออย่างสนุกปาก ผู้คนพยายามตีความว่าเธอเป็นใคร บางคนเรียกเธอว่าหญิงแพศยา บางคนมองว่าเธอคือเหยื่อของสังคมชายเป็นใหญ่ แต่ไม่มีใครรู้ว่า...ในคืนที่เสียงปืนลั่น เธอกลับรู้สึก ‘เป็นอิสระที่สุดในชีวิต’