เรื่องราวของความเจ็บปวด การเติบโต และการค้นหาตัวตนอีกครั้ง ในโลกที่ความรักอาจเป็นทั้งยาพิษและยาถอน แต่สำหรับเธอ คำตอบสุดท้ายอาจไม่ใช่การให้อภัย...แต่เป็นการเลือกที่จะเป็นอิสระจากทุกสิ่ง
รัก,ดราม่า,อาชญากรรม,ระทึกขวัญ,ชาย-หญิง,นักศึกษา,มหาวิทยาลัย,รักวัยรุ่น,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่องราวของความเจ็บปวด การเติบโต และการค้นหาตัวตนอีกครั้ง ในโลกที่ความรักอาจเป็นทั้งยาพิษและยาถอน แต่สำหรับเธอ คำตอบสุดท้ายอาจไม่ใช่การให้อภัย...แต่เป็นการเลือกที่จะเป็นอิสระจากทุกสิ่ง
ผู้แต่ง
กุชุก พิรันซ์
เรื่องย่อ
ในโลกที่ความรักและความเจ็บปวดมักเดินเคียงข้างกัน อัญญา หญิงสาวที่เคยเชื่อในความรักอย่างหมดหัวใจ จนกระทั่งถูกหักหลังและทำร้ายจนจิตใจแหลกสลาย เธอจึงตัดสินใจเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ไม่เพียงแต่เป็นเรื่องของรูปลักษณ์ภายนอก แต่คือการปฏิวัติภายในจิตใจ จากหญิงสาวขี้อาย สู่ผู้หญิงที่แข็งแกร่ง เย็นชา และเต็มไปด้วยไฟแค้น
เมื่ออัญญากลับมาที่มหาวิทยาลัยด้วยใบหน้าที่สวยงามราวกับเทพี เธอไม่ใช่อัญญาคนเดิมอีกต่อไป เธอปฏิเสธความอ่อนแอ เลือกเดินบนเส้นทางที่เต็มไปด้วยความสัมพันธ์ชั่วคราว และการแก้แค้นต่อผู้ที่เคยทำร้ายเธอ แต่ในความมืดมิดนั้น ยังมีคำถามหนึ่งที่คอยหลอกหลอนเธอ เธอกำลังทำเพื่อพิสูจน์ตัวเอง หรือเพื่อหลีกหนีจากความเจ็บปวดที่ยังคงฝังลึกในใจ
อัญญาทรุดลงกับพื้น ร้องไห้อย่างไร้เสียง ตัวสั่นเหมือนเด็กหญิงอายุหกขวบในวันที่แม่หายไปจากบ้าน หัวใจเหมือนแตกเป็นเสี่ยง ๆ
แต่แล้ว...ความโกรธก็แล่นขึ้นมาจากใต้ผิวหนัง มันคือความโกรธที่ถูกสะสมมานาน ความโกรธที่เคยถูกฝังไว้ใต้ความกลัว
เธอลุกขึ้น ยืนหน้ากระจก มองดวงตาแดงก่ำของตัวเอง เหมือนพูดกับเงาที่สะท้อนอยู่ในนั้น “พวกแกทำร้ายฉันไม่ได้อีกต่อไป”
มือสั่น ๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดเบอร์ของใครบางคนที่เธอเคยผลักไสออกจากชีวิต เสียงปลายสายดังขึ้น
“การันต์…ช่วยฉันที”
เสียงในสายเงียบงันไปเนิ่นนาน ก่อนที่เธอจะได้ยินบางอย่าง เสียงที่แทบไม่เคยได้ยินจากเขามาก่อนเลยตลอดเวลาที่รู้จักกัน เสียงที่เต็มไปด้วยความจริงใจ
“อัญญา เธออยู่ไหน…ฉันจะไปหา”
อัญญาไม่ตอบทันที หัวใจของเธอกำลังสั่นไหว ความลังเลแล่นเข้ามาท่วมท้นเมื่อย้อนนึกถึงสิ่งที่เคยทำกับเขา ผู้ชายคนหนึ่งที่เธอผลักไส ทั้งที่เขาเคยตามง้อไม่รู้กี่ครั้ง เธอเคยเมินเฉยต่อข้อความของเขา ไม่ตอบแม้แต่สายโทรเข้า แต่เขาก็ยังยิ้มให้เธอเหมือนเดิม…แม้แววตานั้นจะเจ็บลึกเพียงใดก็ตาม
สองชั่วโมงผ่านไป เสียงรองเท้ากระทบพื้นหน้าห้องก็ดังขึ้น อัญญาเปิดม่านมองออกไป การันต์ยืนอยู่ตรงนั้น ชายหนุ่มผู้ที่เธอเคยคิดว่าหมดเยื่อใยไปนานแล้ว
เขาหันมาสบตาเธอพอดี สีหน้าเรียบเฉย ควบคุมอารมณ์ได้อย่างสมบูรณ์ แต่ในแววตานั้น…เต็มไปด้วยคำถามมากมายที่เขาไม่ยอมเอ่ยออกมา
เมื่อประตูเปิดออกช้า ๆ การันต์ก็เอ่ยประโยคแรกที่ไม่ใช่คำถามธรรมดา แต่มันคือความเจ็บปวดที่เคลือบอยู่ในน้ำเสียง
“ทำไมเพิ่งนึกถึงฉัน”
อัญญาไม่ตอบ เธอแค่มองหน้าเขานิ่ง ๆ จากนั้นก็เดินเข้าหาอย่างเงียบงัน…แล้วโผเข้าไปกอดเขาแน่น แน่นเหมือนเด็กคนหนึ่งที่หลงทางและเพิ่งได้เจอคนที่ตามหามาทั้งชีวิต
การันต์ไม่ถามอะไรอีก เขาไม่ตำหนิ ไม่ขุดอดีตขึ้นมาซ้ำเติม เพียงแค่ยกมือขึ้นลูบผมเธออย่างแผ่วเบา ให้ความอบอุ่นเงียบ ๆ แทนคำพูดหลายพันถ้อยคำ
คืนนั้นเอง…อัญญาได้นอนหลับสนิทในอ้อมแขนของใครสักคน โดยไม่ต้องหวาดกลัวเสียงเคาะประตูยามวิกาล ไม่ต้องสะดุ้งกับข้อความจากเบอร์แปลกหน้า
ไม่มีคำว่า “ก็เธอสมควรแล้ว”
ไม่มีเสียงเหน็บแนมว่า “เธอทำตัวเองนี่นา”
มีเพียงเสียงของชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่กระซิบเบา ๆ ข้างหูเธอว่า “อัญญา…ฉันจะปกป้องเธอเอง”
แต่ขณะที่เธอได้พักใจอยู่ในความสงบ อีกด้านหนึ่ง ความมืดกำลังเริ่มคืบคลานอีกครั้ง
รัชเริ่มจับสังเกตได้ เขารู้ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียวอีกแล้ว และนั่นทำให้เขาไม่พอใจอย่างมาก และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือ เขาไม่ได้เป็นแค่ผู้ชายที่มีปัญหาทางอารมณ์อีกต่อไป เขากำลังกลายเป็นนักล่า
และสำหรับนักล่า…ไม่มีอะไรท้าทายเท่ากับเหยื่อที่มีผู้คุ้มกัน โดยเฉพาะผู้คุ้มกันที่พร้อมจะสู้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
คืนนั้น อัญญากำลังจะปิดม่านหน้าต่าง แต่บางสิ่งทำให้เธอชะงัก เงาคนหนึ่งแอบซ่อนอยู่ตรงมุมทางเดิน สายตาเย็นเยียบคู่นั้นจับจ้องมาอย่างไม่หลบซ่อน
เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เสียงการันต์ก็ดังขึ้นช้า ๆ ข้างหลัง เขายืนอยู่ในความเงียบ แต่ดวงตามองออกไปนอกหน้าต่างนานแล้ว
“ฉันรู้ว่าเขาอยู่ข้างนอก”
จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ หยิบบางสิ่งออกมาจากกระเป๋า มันเป็นปืนพกจริง สีเงินเย็นเยียบ เงาสะท้อนวาววับ
“คืนนี้…ถ้าเกิดอะไรขึ้น ขังตัวเองไว้ในห้องน้ำ ห้ามออกมาเด็ดขาด เข้าใจไหม”
อัญญาพยักหน้า น้ำเสียงเขานิ่ง แต่สายตาเต็มไปด้วยคำสัญญา และเธอรู้…คืนนี้จะไม่เหมือนคืนก่อน ๆ อีกต่อไปแล้ว