เมื่อมือสังหารต้องเลือกเส้นทาง… ระหว่างความถูกต้องกับความแค้น หยาดเลือดจะเป็นตัวตัดสิน!
ไซไฟ,ลึกลับ,แอคชั่น,สงคราม,จิตวิทยา,สืบสวนสอบสวน,ดราม่า,สายลับ,แวมไพร์,พล็อตสร้างกระแส,แอ็คชั่น ,แอ็คชั่น,สงคราม,สงครามโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อมือสังหารต้องเลือกเส้นทาง… ระหว่างความถูกต้องกับความแค้น หยาดเลือดจะเป็นตัวตัดสิน!
ผู้แต่ง
SekineDoyoubi
เรื่องย่อ
"ในโลกที่เต็มไปด้วยความขัดแย้งระหว่างมนุษย์และแวมไพร์ เซเรีย อาร์มสตรอง หญิงสาวผู้ถูกฝึกให้เป็นนักฆ่าตั้งแต่ยังเยาว์วัยจากสก็อตแลนด์ ต้องเผชิญหน้ากับภารกิจที่เปลี่ยนแปลงชีวิตเธอไปตลอดกาล เมื่อองค์กรก่อการร้าย ไฮมานา ที่ตั้งอยู่ตะวันออกกลาง นำโดย กามิล มูฮัมหมัด คิดจะทำลายสมดุลแห่งโลก เซเรียและ คุซานางิ ลูอิส แวมไพร์นินจาปริศนาจากญี่ปุ่น และพรรคพวก ต้องร่วมมือกันเพื่อหยุดหายนะนี้ แต่ในเงามืดที่ซ่อนเร้น อดีตที่โหดร้ายของพวกเขากลับคอยตามหลอกหลอน การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ใช่แค่ภารกิจ แต่มันคือเส้นทางแห่งการล้างแค้น ศรัทธา และเสรีภาพของพวกเขา!"
อัพเดทตอนทุกวันพฤหัสค่ะ จะพยายามอัพนะคะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น จะแจ้งข่าวทาง X และ Facebook นะคะ
คำเตือน
นิยายไลท์โนเวลเรื่องนี้มีเนื้อหาเหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป
ภายในเรื่องประกอบด้วยฉากความรุนแรง การต่อสู้ การทรมาน จิตวิทยามืด และการควบคุมทางอำนาจในโลกที่เต็มไปด้วยความขัดแย้ง
เรื่องราวทั้งหมดเป็นผลงานสมมติ สร้างขึ้นเพื่อเล่าเรื่องในจักรวาลแฟนตาซี-ไซไฟ และไม่ได้มีเจตนาเชิดชูพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมใด ๆ ทั้งสิ้น
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และพักใจหากรู้สึกไม่สบายใจในบางประเด็น
วันที่ 5 สิงหาคม ค.ศ.2323 เวลา 16:00 น.
พิธีศพของซามูเอล เทย์เลอร์ จัดขึ้นอย่างสมเกียรติ ท่ามกลางบรรยากาศโศกเศร้าแต่เปี่ยมด้วยเกียรติยศ เจ้าหน้าที่ทุกระดับร่วมไว้อาลัยให้ชายผู้เป็นมากกว่าผู้นำ — เขาคือพ่อของทุกคนในองค์กร
เสียงสวดส่งวิญญาณเงียบสงบ ดอกไม้ขาวเรียงรายตลอดทางเดิน และรูปถ่ายของซามูเอลในชุดเครื่องแบบถูกประดับไว้หน้าโลงศพ ผู้คนยืนเรียงแถวแสดงความเคารพเป็นครั้งสุดท้าย บรรยากาศอบอวลไปด้วยความคิดถึงและน้ำตา
หลังจากพิธีสิ้นสุดลง เซเรียมีโอกาสได้คุยกับอดัมที่ยืนอยู่ข้างอนุสาวรีย์ใหม่ที่สร้างขึ้นเพื่อรำลึกถึงซามูเอล
"ขอบคุณที่ดูแลฟรานซิสมาตลอดนะ เซเรีย... ฉันเห็นแล้วว่าเธอคือคนที่เขาเลือกจริง ๆ" อดัมเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแต่เปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน
เซเรียยิ้มเล็กน้อย ก่อนโค้งศีรษะให้เขาอย่างสุภาพ "อ้อ ไม่หรอกค่ะ ทางนี้ต้องขอบคุณมากกว่า
เพราะในอดีต ตอนที่หนูเข้ามาทำงานใหม่ๆ เขาเป็นคนช่วยหนูมาตลอดเลย"
"ตั้งแต่วันนี้ เธอคือครอบครัวเราแล้ว ไม่ต้องเกรงใจอะไรอีกต่อไปแล้วนะ" อดัมวางมือลงบนไหล่เธอเบา ๆ อย่างยอมรับในตัวเธอ
เซเรียเดินไปหาฟรานซิสที่อยู่อีกด้านหนึ่งของอนุสาวรีย์ เขากำลังซึมกับการจากไปของพ่อของเขา
“ขอโทษนะ ที่ไม่สามารถอยู่ถึงช่วงฌาปนกิจได้น่ะ” ฟรานซิสขอโทษเซเรีย
“ไม่หรอก คุณน้าของนายเค้าบอกมาแล้วล่ะ” เซเรียตอบกลับไปและจับมือซ้ายของฟรานซิส “ท่านไปสบายแล้วล่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก
แต่ฉันน่ะหนักว่า ยังไม่ได้บอกลาพ่อกับแม่ของตัวเองแม้แต่คำเดียวเลย”
“อืม ขอบใจนะเซเรีย” ฟรานซิสกับเซเรียยืนไว้อาลัยสักพัก ก่อนที่จะกลับห้องพักไป
สามวันผ่านไป ถึงแม้จะเป็นวันทำงานปกติ แต่ยังมีความเศร้าหมองอยู่ เพราะเพื่อนร่วมงานบางส่วนที่อยู่ในองค์กรหายสาบสูญไป บางส่วนได้จากไปกระทันหัน
วันนั้น นิโคลัสได้แวะมาหาเซเรียและฟรานซิสที่ศูนย์บัญชาการ พร้อมข่าวสำคัญเกี่ยวกับเมแกน
“เรื่องสำคัญเหรอคะ พี่นิโคล” เซเรียถาม
“เกี่ยวกับเมแกนน่ะ” นิโคลัสตอบและได้ยื่นแท็บเล็ดให้ดู ฟรานซิสกับเซเรียถึงกับช็อคไปตามกัน
“หมายความว่ายังไงเหรอครับ” ฟรานซิสรีบถามทันที
"เธอยังไม่ตายน่ะ... เมแกนยังมีชีวิตอยู่ ตอนนี้กำลังทำกายภาพบำบัดอยู่ที่แคมบริดจ์" นิโคลัสพูด
เซเรียถึงกับนิ่งไป ขณะเปิดรูปดูรูปถ่ายล่าสุดของเมแกน
"พี่ ฉันอยากไปหาเธอ... นัดวันมาเถอะ ฉันต้องไปให้ได้" เซเรียรีบตัดสินใจทันที ถึงเธออยากจะร้องไห้ออกมา แต่เธอก็ต้องพิสูจน์ให้ชัดๆก่อน
วันที่นัดหมาย เซเรียและฟรานซิสเดินทางไปยังโรงพยาบาลฟื้นฟูที่เมืองแคมบริดจ์ ตลอดทางเธอนั่งเงียบมองวิวหน้าต่าง นึกถึงภาพอดีตในวัยเด็กที่เล่นกับเมแกนที่บ้านเกิด
เมื่อมาถึง นิโคลัสมาพร้อมภรรยาและลูก ๆ สองคน เด็กชายอายุประมาณ 7 และเด็กหญิงวัย 5 ขวบ ต่างยิ้มแย้มและทักทายเซเรียอย่างน่ารัก
"สวัสดีค่ะ น้าเซเรีย!" เด็กหญิงโค้งพูดทักทาย
เซเรียหัวเราะเบา ๆ และย่อตัวลงลูบหัวเด็กน้อย "สวัสดีจ้ะ น่ารักกันทุกคนเลย"
หลังจากทักทายกันเสร็จ พวกเขาเดินเข้าไปที่ห้องพักฟื้น เมแกนนั่งอยู่ข้างหน้าต่าง กำลังอ่านหนังสือการ์ตูนเล่มโปรด เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูบานเลื่อน เธอเงยหน้าขึ้นมา
"พี่... เซริ...?"
เซเรียยกมือปิดปาก น้ำตาไหลพราก เธอรีบเดินเข้าไปกอดน้องสาวแน่น ไม่พูดอะไรนอกจากเสียงสะอื้น
" เมแกน... โล่งอกไปที...พี่คิดว่าเธอตายแล้ว พี่โทษตัวเองมาตลอด..." เสียงเธอสั่นไหวด้วยความรู้สึกที่อัดแน่น
เมแกนยิ้มพร้อมน้ำตาและลูบหลังพี่เบา ๆ "ไม่ใช่ความผิดของพี่เซริเลย ว่าแต่คนที่มากับพี่ด้วยคือ...”
“อ้อ โทษที ลืมแนะนำตัวไปซะสนิทเลย พี่เป็นแฟนของเซเรีย ชื่อฟรานซิส ฝากตัวด้วยนะ” ฟรานซิสรีบแนะนำตัวทันที
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ พี่ฟรานซิส” เมแกนแนะนำตัวกลับไป
หลังจากนั้น เมแกนเริ่มอธิบายให้ฟัง
“หลังเหตุการณ์ที่กลาสโกว หนูหมดสติไป แล้วทางองค์กรยุโรปก็ช่วยไว้ พามารักษาที่นี่ตั้งแต่ตอนนั้น พวกเขาปิดข่าวเพื่อความปลอดภัยน่ะค่ะ" เมแกนบอกอีกด้วยว่า ช่วงระหว่างที่รักษาตัว ทางโรงเรียนให้เมแกนเรียนและสอบเก็บคะแนนผ่านออนไลน์ ซึ่งตอนนี้เธอกำลังจะเรียนจบมัธยมปลายปีนี้
“แบบนี้นี่เอง เข้าใจแล้วล่ะ” เซเรียเริ่มเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น
เมแกนหันไปมองหน้าต่าง พลางพูดต่อ "ตอนนี้หนูอายุ 18 แล้วนะ อีกไม่นานก็จะหายดีแล้ว หนูอยากลองสอบเป็นตำรวจ... อยากช่วยคนเหมือนที่พี่ช่วยหนู"
เซเรียพยักหน้า มือยังจับมือน้องไว้แน่น "เธอต้องทำได้แน่ เชื่อพี่เถอะ... ไม่ว่าใครจะพูดอะไร เธอเก่งที่สุดในสายตาพี่เสมอนะ"
เมแกนหัวเราะเบา ๆ พร้อมยกแขนขึ้นขยับกล้ามเนื้อให้ดู "หมอบอกว่าพรุ่งนี้หนูจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว เพราะตอนนี้ร่างกายกลับมาใช้งานได้ตามปกติแล้วนะ"
หลังจากใช้เวลาพูดคุยกันอีกสักพัก ทั้งหมดก็แยกย้ายกลับ เซเรียหันกลับไปมองเมแกนอีกครั้งก่อนออกจากห้อง
"เธอคือปาฏิหาริย์ของพี่ เมแกน..." เธอกระซิบกับตัวเองเบา ๆ
และนั่นคือการเริ่มต้นใหม่ของครอบครัวที่สูญเสีย... กับการกลับมาของคนที่ไม่คิดว่าจะได้พบเจออีกครั้ง
ชีวิตยังคงเดินหน้า และพวกเขาทุกคนกำลังกลับไปทำหน้าที่ของตน — ภารกิจของผู้พิทักษ์โลกที่ไม่มีวันจบ