เมื่อมือสังหารต้องเลือกเส้นทาง… ระหว่างความถูกต้องกับความแค้น หยาดเลือดจะเป็นตัวตัดสิน!
ไซไฟ,ลึกลับ,แอคชั่น,สงคราม,จิตวิทยา,สืบสวนสอบสวน,ดราม่า,สายลับ,แวมไพร์,พล็อตสร้างกระแส,แอ็คชั่น ,แอ็คชั่น,สงคราม,สงครามโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
------ อ๊ากกกก!!!!
เสียงกรีดร้องของเหล่าชายหนุ่มดังขึ้นเรื่อยๆ เป็นเสียงแห่งการโหยหวนความเจ็บปวดจากการฆ่าฟัน ซึ่งเป็นฝีมือของมือสังหารแน่นอน ทันใดนั้น มีเงาของหญิงสาวปรากฎตัวต่อหน้าพวกเขา
“ลูกพี่ ทางนั้น...มีผู้หญิงอยู่”
“จับนังนี่มาเป็นของเล่นบำเรอซะ”
พูดยังไม่ทันไร เงาของหญิงสาวหายไปในพริบตา
“หายไปไหนวะ”
เพียงเสี้ยววินาที เธอก็โผล่มาจาข้างหลังพวกเขาแล้ว
“มันจบแล้วล่ะ” เสียงของหญิงสาวที่เย็นเหมือนน้ำแข็งขั้วโลกเหนือ แผ่ซ่านเข้าใบหูของพวกเขาก่อนที่จะถูกเชือดแทง และยิงทิ้งในเวลาต่อมา ซึ่งหญิงสาวคนนี้ คือ เซเรีย พร้อมกับ ฟรานซิส ที่เป็นคนเก็บกวาดให้ พวกเขาจัดการพวกอาชญากรได้สำเร็จ
“ทำได้ดีมาก เซเรีย” ฟรานซิสเอ่ยปากชม
“ยังมีอีกเยอะที่ต้องกำจัดทิ้งนะ รุ่นพี่” เซเรียรีบเตือน เพราะยังมีอีกหลายคนที่กำลังจะมาเล่นงานทั้ง 2 คน
---- ย้อนกลับไปเมื่อ 7 ชั่วโมงก่อน ที่องค์กร The Resistor
หลังจากที่เซเรียทำงานมาได้ 3 วัน เธอรู้นิสัยที่แท้จริงของฟรานซิสทันที ถึงภายนอกจะดูเป็นคนซีเรียส แต่นิสัยภายใน ถ้าอยู่ในทีมเดียวกัน จะเป็นคนละขั้วกันเลย
นิสัยที่แท้จริงของฟรานซิสนั้น เป็นคนที่ไม่ค่อยจริงจังกับหน้าที่เท่าไหร่ ยิ่งเซเรียเองก็เป็นรุ่นน้อง ทำเอาเธอปวดกบาลไปอีก
“ให้ตายเถอะ... งานห่านี่มันมากกว่าที่คิดแฮะ” ฟรานซิสพ่นลมหายใจพลางเอนตัวพิงกำแพงสำนักงาน ลอบมองรายชื่อเป้าหมายที่ต้องจัดการในแฟ้มเอกสาร
“ทำไมล่ะรุ่นพี่? คิดจะถอนตัวเหรอคะ?” เซเรียเห็นรายชื่อแล้วก็ถอนหายใจเล็กน้อย แต่เธอก็มีความมุ่งมั่นจะลอบสังหารคนที่เป็นเป้าหมายอยู่ ซึ่งภารกิจแรก จะอยู่ที่ประเทศอังกฤษ เขตชายแดนย่อยที่ 3
“ฝันไปเถอะ อีกอย่างนะ เซเรีย เรียกรุ่นพี่แบบนี้มันดูห่างเหินนะ เรียก ‘ฟรานซิส’ ก็พอ” ฟรานซิสทำหน้าน้อยใจ
“ก็รุ่นพี่เอาแต่อู้งานน่ะสิ อีกอย่างหนูเพิ่งทำงานแค่ 3 วันเองนะ ผบ.เค้าก็กำชับมาแล้วค่ะว่าต้องสนิทกันอยู่แล้วด้วย” เซเรียเทศนาฟรานซิสจนหูชา
ฟรานซิสหัวเราะในลำคอ ปิดแท็บเล็ตและจอคอมทั้งหมดแล้วเดินไปหยิบปืนที่โต๊ะ
“ฉันแค่คิดว่า นี่คงเป็นครั้งแรกที่ฉันต้องจับคู่ทำงานกับผู้หญิงในองค์กรล่ะนะ”
“ฉันก็คิดแบบนั้น” เซเรียตอบเรียบๆ พร้อมเช็กอาวุธของตัวเอง “แต่ช่วยอย่าเป็นตัวถ่วงของฉันล่ะ รุ่นพี่”
ฟรานซิสถอนหายใจแรงก่อนท่จะยิ้มมุมปาก พลิกมีดสั้นในมืออย่างคล่องแคล่ว “เอาอีกละ ก็บอกอยู่ว่าอย่าเรียกว่ารุ่นพี่”
ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน
เสียงลมหวีดหวิวพัดผ่านซากโกดังร้าง แสงไฟกระพริบจากเสาไฟฟ้าเป็นระยะๆ ให้บรรยากาศน่าขนลุก ศัตรูของพวกเขาคือแก๊งค้ามนุษย์รายใหญ่ที่กำลังลำเลียงสินค้าเถื่อนและ “เหยื่อ” ไปยังตลาดมืด
“เป้าหมายเยอะกว่าที่คาดอีกนะ” ฟรานซิสกระซิบ ขณะมองกลุ่มชายฉกรรจ์ที่เดินลาดตระเวน
“ตอนแรกนึกว่าจะมีแค่ 10 คนซะอีก ที่ไหนได้ 70 คน” เซเรียกระซิบตอบกลับ
“แถมมีเหยือเป็นผู้หญิงซะด้วยสิ ระวังด้วยล่ะ” ฟรานซิสตอบกลับ
“ต้องช่วยเหยื่อเป็นร้อยเลยล่ะ” เซเรียพูดจบก็รีบประสานงานไปที่ทีมช่วยเหลือ
“แต่ว่านะ เซเรีย จำนวนเยอะขนาดนี้จะไหวเหรอ” ฟรานซิสถาม
“เยอะก็ฆ่าให้หมดซะสิ” เซเรียตอบง่ายๆ แล้วจัดการลอบเร้นเข้าไปในเงามืด
ฟรานซิสหัวเราะเบาๆ ก่อนจะตามเธอไป ทั้งสองเคลื่อนไหวอย่างเงียบกริบ ร่างของศัตรูค่อยๆ ล้มลงไปทีละคนใต้เงาของมีดและกระสุนปืน
เซเรียได้ทำการใส่ที่เก็บเสียงปืน และลอบสังหารเหล่าชายฉกรรจ์ด้วยความเร็ว
ส่วนฟรานซิส ใช้มีดสั้นไล่จ้วงจากข้างหลัง ขณะที่กำลังจะไปอีกจุดหนึ่งนั้น
แต่แล้ว…
“เฮ้ย! ใครวะ!!”
เสียงตะโกนทำให้ทั้งโกดังตื่นตัวขึ้นมาในทันที ไฟฉายถูกส่องไปทั่ว ฟรานซิสสบถเบาๆ “ชิบหาย!! โดนจับได้ซะแล้ว”
“ช่างแม่ง ลุยกันเถอะ” เซเรียบิดข้อนิ้วตัวเองดังกรอบแกรบ ก่อนจะถอดปลอกเก็บเสียงกระสุนปืนแล้วพุ่งออกไปซัดกระสุนใส่ศัตรูตรงหน้า ฟรานซิสไม่รอช้า ก้าวเข้ามาประกบหลังเธอพร้อมปัดกระสุนที่ยิงเข้ามาด้วยมีดสั้นของเขา
ขณะเดียวกัน เซเรียปล่อยพลังไฟฟ้าแรงสูงใส่รอบๆ ชายฉกรรจ์ในวงกว้าง
“เธอนี่บ้าเลือดจริงๆ”
“เลิกบ่นเถอะน่า”
“แบบนี้จะไม่เป็นไรแน่นะ เซเรีย”
“ก็รุ่นพี่ไม่ได้ห้ามนี่”
“เฮ้อ ตามใจละกัน”
ทั้งสองเคลื่อนตัวเป็นหนึ่งเดียว ราวกับเต้นรำบนสนามรบ ทุกการโจมตีแม่นยำและรุนแรงจนไม่มีศัตรูคนไหนรอดไปได้ แต่แล้ว กลับต้องเจอเรื่องที่ไม่คาดคิด จู่ๆ หัวหน้ากลุ่มอาชญากรปรากฏตัวออกมา
หัวหน้ากลุ่มอาชญากรเป็นชายร่างสูงใหญ่ สวมเสื้อโค้ทยาวสีดำ มีรอยสักพาดเต็มแขนและดวงตาเย็นชาที่สะท้อนความโหดเหี้ยม เขายืนอยู่บนระเบียงชั้นสองของโกดัง มองลงมายังสนามรบที่เต็มไปด้วยร่างไร้วิญญาณของลูกน้องตน
“กูว่าแล้วว่าต้องมีตัวอันตรายแฝงตัวมา...” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยออกมา ดังก้องไปทั่วบริเวณ
เซเรียรีบเงยหน้ามอง พร้อมเล็งปืนไปที่ศัตรูคนใหม่ แต่ก่อนที่เธอจะเหนี่ยวไก ก็สัมผัสได้ถึงบางอย่างที่ผิดปกติ—กระแสพลังงานที่ไหลวนรอบตัวชายคนนั้น
“ระวังตัวให้ดีนะ เซเรีย” ฟรานซิสกระซิบเบาๆ ก่อนจะขยับตัวเข้ามายืนข้างเธอ จับมีดแน่นขึ้น
ชายคนนั้นก้าวลงมาจากระเบียงอย่างเชื่องช้า ก่อนที่ร่างของเขาจะเผยพลังพิเศษ—ละอองสีแดงหมุนวนรอบตัว มันคือพลังของ “เลือด”
“ขอโทษทีที่ต้องรบกวน แต่พวกมึงมาทำลายธุรกิจของกูแบบนี้ คงปล่อยไปไม่ได้”
ทันใดนั้น เขาสะบัดมือเพียงเล็กน้อย และของเหลวสีแดงเข้มที่เปื้อนพื้นจากศพของลูกน้องตัวเอง ก็พลันพุ่งขึ้นสู่กลางอากาศ ก่อตัวเป็นใบมีดแหลมคม
“เฮ้ยๆ พลังของหมอนี่มัน...” ฟรานซิสเลิกคิ้วขึ้น พลางขยับตัวเตรียมรับมือ
ฉึก!
ใบมีดเลือดพุ่งตรงมาหาทั้งสองคน เซเรียดีดตัวหลบไปด้านข้าง ขณะที่ฟรานซิสใช้มีดปัดการโจมตีไปได้แบบเฉียดฉิว แต่แรงกระแทนของมันกลับหนักกว่าที่คิด
“เลือดควบแน่นจนกลายเป็นโลหะงั้นเหรอวะ? ไอเชี่ยนี่จะมากเกินไปแล้วนะ!!” เซเรียพึมพำ ก่อนจะยิงสวนกลับไป แต่ชายคนนั้นเพียงสะบัดมือ ก็มีโล่เลือดขึ้นมาปกป้องตัวเอง กระสุนทุกนัดที่ยิงไปถูกดูดซับทั้งหมด
“ล้อเล่นกันเกินไปแล้ว...” ฟรานซิสกัดฟัน
เซเรียไม่รอช้า ปลดปล่อยพลังไฟฟ้าของตัวเองออกมา ประกายแสงสีฟ้าวาบไปทั่วโกดัง ก่อนที่เธอจะพุ่งตัวเข้าประชิดหมายจะซัดศัตรูด้วยกระแสไฟแรงสูง
แต่แล้ว…
ฉึก!!!
ความเจ็บแปลบแล่นผ่านแขนขวาของเธอ เซเรียรีบกระโดดถอยออกมา เลือดไหลซึมจากบาดแผล—ชายคนนั้นสามารถควบคุมเลือดให้พุ่งโจมตีได้แม้เธอจะอยู่ในระยะประชิด
“เซเรีย! เป็นอะไรไหม!?” ฟรานซิสตะโกนเรียก แต่เซเรียเพียงกัดฟันแน่น
“ไม่เป็นไร รุ่นพี่...แต่หมอนี่อันตรายกว่าที่คิดนะ”
“เหอะ!! นังหนู ยอมแพ้ตอนนี้แล้วมาเป็นสินค้าชั้นเลิศของกูดีกว่าไหม” หัวหน้าอาชญากรแสยะยิ้ม ทำตาโรคจิต
“ไม่มีวันเว้ย!!!” เซเรียตะโกนออกมา เธอโดนหัวหน้าอาชญากรโจมตีไม่ยั้ง เธอเริ่มคำรามออกมาเป็นสัตว์ป่า
“เซเรีย!!” ฟรานซิสหันมาเห็นเซเรียกำลังกรีดร้องแบบทรมาน ทำให้หัวหน้าแก๊งรู้สึกสะอิดสะเอียน
“หนวกหูชิบหายนังนี่!!! แทนที่จะกรีดร้องออกมา แม่งตะโกนออกมาเป็นเสียงคำรามของสัตว์ป่าเฉยเลย!!”
เธอเริ่มระเบิดสายฟ้าออกมา ทำให้หลุดพ้นจากการโจมตีได้อีกครั้ง แต่ทันใดนั้น เซเรียก็รู้อะไรบางอย่าง นั่นก็คือ..
“รุ่นพี่!! หนูรู้จุดอ่อนของมันอยู่!!”
“หือ? ว่ามา” ฟรานซิสถาม ก่อนที่จะเข้ามาให้เซเรียกระซิบข้างหู
“อย่างงี้นี่เอง เข้าใจแล้วล่ะ” ฟรานซิสเริ่มยิ้มแสยะออกมาชั่วร้าย พร้อมเตรียมจัดการเป้าหมาย
เซเรียเริ่มตั้งหลักได้ พร้อมเข้าสู่แผน 2
“งั้นก็ถึงตาผมบ้างแล้วล่ะ” ฟรานซิสยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนที่อุณหภูมิรอบตัวเขาจะลดลงฉับพลัน
ไอเย็นสีขาวค่อยๆ ก่อตัวขึ้นรอบกายของฟรานซิส น้ำแข็งเริ่มแผ่กระจายไปตามพื้น ขณะที่เขาหมุนมีดสั้นในมืออย่างชำนาญ
“ระหว่างเลือดกับน้ำแข็ง มาดูกันหน่อยว่าใครจะเหนือกว่า”
ฟรานซิสระเบิดพลังน้ำแข็งออกมา ไอเย็นปกคลุมทั่วโกดังในพริบตา พื้นที่เคยเปื้อนเลือดกลายเป็นน้ำแข็ง แข็งตัวจนศัตรูเริ่มเคลื่อนไหวลำบาก
“เหี้ยเอ้ย! แม่งแช่แข็งเลือดกู!?” หัวหน้าแก๊งสบถออกมา เมื่อเห็นพลังของตัวเองเริ่มถูกต้าน
เซเรียไม่รอช้า ฉวยโอกาสที่ศัตรูเสียจังหวะ พุ่งตัวเข้าไปด้วยความเร็วเหนือมนุษย์ มือซ้ายกระชากปืนขึ้นก่อนเหนี่ยวไก สีหน้าของเธอเริ่มเผยถึงความป่าเถื่อนของเธอ
ปัง! ปัง!
กระสุนเจาะเข้าที่ไหล่ของชายตรงหน้า ทำให้เขาถอยหลังไปสองก้าว
“สัส...! นังนี่เร็วชิบหาย” ชายคนนั้นคำราม ก่อนจะพยายามรวบรวมเลือดเพื่อโจมตีอีกครั้ง แต่ฟรานซิสไม่ปล่อยให้เป็นแบบนั้น
“อย่ามัวแต่พูดให้มากนัก ไอ้เวร” ฟรานซิสกระแทกส้นเท้าลงบนพื้น น้ำแข็งพุ่งขึ้นจากพื้น ดักแขนและขาของศัตรูจนขยับไม่ได้!
“เหี้ยแล้ว!?” ชายคนนั้นเบิกตากว้าง พยายามดิ้นรน แต่ก่อนที่เขาจะทำอะไรได้
“ไปคุยกับรากมะม่วงซะเถอะ!!!” เซเรียคำรามออกมาซัดกระแสไฟฟ้าแรงสูงใส่ร่างมันเต็มแรง!
“อ๊ากกกกก!!!” เสียงกรีดร้องดังลั่น ร่างของมันกระตุกเกร็ง เลือดที่เคยเป็นอาวุธไหม้เกรียมด้วยพลังไฟฟ้า ก่อนที่ร่างของมันจะหมดแรง ทรุดลงกับพื้น
เงียบสนิท—ทุกอย่างจบลงในพริบตา
เซเรียยืนหอบเล็กน้อย ก่อนจะหมุนปืนในมือแล้วเก็บเข้าซองข้างเอว หันไปมองฟรานซิสที่ยืนเอามีดพาดบ่า ยิ้มกวนประสาทเหมือนเดิม
“ให้มันได้อย่างนั้นดิวะ ไอเศษสวะ”
“โอ้โห...โหดฉิบหาย” ฟรานซิสเอ่ยขึ้น “นี่ถ้าผมเผลอกวนตีนเธอสักหน่อย คงโดนย่างสดไปแล้วมั้ง”
“รุ่นพี่ก็ควรระวังตัวไว้ตลอดนั่นแหละค่ะ อย่าลืมสิว่าไฟฟ้าของหนูมันแรงขึ้นตามความเจ็บปวดนะคะ” เซเรียตอบเสียงเรียบ ก่อนจะปัดฝุ่นที่เสื้อเบาๆ
“เอาอีกละ เรียกรุ่นพี่อีกแล้วนะ ยัยป่าเถื่อน” ฟรานซิสบ่นพึมพำ
“เมื่อกี้ว่าไงนะ!?” เซเรียถาม
ฟรานซิสหัวเราะเบาๆ “เออๆ น่ากลัวจริงว่ะ” เขากระชับมีดสั้นเข้าที่ก่อนจะหันไปมองซากโกดังที่เละไม่มีชิ้นดี “แล้วไงต่อ? เดินออกไปแบบเท่ๆ หรือจะเผาสถานที่นี่ทิ้งไปเลย?”
เซเรียเหลือบมองรอบๆ ก่อนจะพูดขึ้นเสียงเรียบ “ก็เผาแม่งไปสิ จะให้ใครมาเก็บหลักฐานรึไง?”
ฟรานซิสยิ้มกริ่ม “คิดอยู่แล้วว่าต้องพูดแบบนี้” เขาดึงไฟแช็กออกจากกระเป๋า จุดเปลวไฟขึ้นแล้วโยนมันลงบนพื้นไม้ที่เปื้อนน้ำมัน
เปลวไฟลุกโชน—กลืนกินทุกอย่างในโกดังแห่งนี้
ทั้งสองเดินออกมาอย่างไม่รีบร้อน ทิ้งซากศพและเปลวไฟไว้เบื้องหลัง
ฟรานซิสหันไปมองเซเรีย ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ภารกิจแรกของเราสองคน...ก็ผ่านไปด้วยดีสินะ”
เซเรียปรายตามองก่อนจะตอบกลับ “แล้วรุ่นพี่เรียกว่าดี?”
ฟรานซิสหัวเราะ “เอาน่า อย่างน้อยพวกเหี้ยพวกนี้ก็ตายกันหมดล่ะนะ”
เซเรียกลอกตาเล็กน้อย ก่อนจะเดินนำหน้าไป “กลับกันได้แล้วค่ะ รุ่นพี่ ก่อนที่ตำรวจจะโผล่มา”
ฟรานซิสหมุนมีดในมือเล่นก่อนจะเดินตาม “ครับๆ รุ่นน้องจอมเฮี้ยบ”
ค่ำคืนนั้น ไฟเผาไหม้โกดังจนเหลือแต่เถ้าถ่าน ขณะที่สองนักฆ่าค่อยๆ หายไปในเงามืด…
เมื่อกลับมาที่องค์กร ทั้ง 2 คน ได้ไปรายงานภารกิจกับผู้บัญชาการ ในระหว่างนั้น ฟรานซิสก็โดนผู้บัญชาการเทศนา
“แกดูแลรุ่นน้องยังไงให้บาดเจ็บแบบนี้เนี่ย!?”
“อะจื๋ย!!” ฟรานซิสสะดุ้งชุดใหญ่ ขณะเดียวกันเซเรียทำหน้ากวนๆ ใส่พร้อมกลั้นขำ
“คุณอาร์มสตรองเกือบตายแล้วนะ ยังดีที่เธอเป็นคนพริ้วไหวเลยรอดมาแบบหวุดหวิดน่ะ” ผู้บัญชาการเทศนาจนฟรานซิสทำหน้าจ๋อยเป็นหมาที่โดนเจ้านายดุมาแบบแรงจนหง๋อย
“ขอโทษครับ”
“เรื่องที่จะรายงานมีเพียงเท่านี้ค่ะ” เซเรียพูดหลังจากนั้น ผู้บัญชาการจึงได้ทำการปล่อยทั้ง 2 คนไปพักผ่อน แต่ก่อนที่จะไป เขาได้บอกอะไรบางอย่างให้ทั้งคู่ได้รับรู้
“ขอบใจมาก ทั้งคู่ไปพักผ่อนได้ แต่ก่อนจะไปนะ ฟรานซิส”
“ครับ?” ฟรานซิสขานรับ
“ในฐานะที่ฉันเป็นพ่อของแก ฉันยังสามารถคอยดูแลได้อยู่ แต่ถ้าเกษียณเมื่อไหร่ แกรับช่วงต่อจากพ่อซะนะ”
เนื่องจากปัจจุบันนี้ ผู้บัญชาการขององค์กรมีอายุ 54 ปี ซึ่งกำลังจะเข้าสู่วัยเกษียณในอีก 6 ปี แถมฟรานซิสเป็นบุตรชายคนเดียวในตระกูลที่สามารถรับหน้าที่ต่อจากผู้เป็นพ่อได้
“รับทราบครับ เพราะยังไง คนในองค์กรนี้ก็เป็นครอบครัวผมเหมือนกัน”
หลังจากรายงานภารกิจเสร็จ ทั้งคู่กำลังจะเดินกลับไปเก็บของส่วนตัวที่ห้องทำงาน โถงทางเดินที่ข้างนอกเป็นท้องฟ้ายามราตรี ซึ่งเวลาตอนนี้ คือ เที่ยงคืน สายลับที่ทำงานอยู่กะดึกก็มีจำนวนไม่น้อย ทันใดนั้น มีขายหนุ่มหน้าหวานคนหนึ่งเดินเข้ามาหา
“ฟรานซิสสสสส” เขาเดินเข้ามาด้วยเสียงหวาน
ชายหนุ่มคนนี้ มีชื่อว่า “เอเดรียน ลอว์เรนส์” เขาเป็นแฟนของฟรานซิส มีผมสีชมพูอ่อน ตาสีเขียวมรกต เขาเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มและกอดฟรานซิสเป็นการเติมพลังให้เขา
“ไง เอเดรียน เหนื่อยมากเลยสินะ”
“อืม ว่าแต่ผู้หญิงคนนี้คือใครเหรอ”
“อ๊ะ!! พี่เอเดรียน!?” เซเรียอึ้งไปสักพัก ก่อนที่เอเดรียนจะจำใบหน้าของเธอได้
“เซเรีย!! น้องโตขึ้นเยอะเลย”
“รู้จักกันด้วยเหรอ?”
“อ่า…ค่ะ พวกเราเป็นเพื่อนสมัยเด็กน่ะ” เอเดรียนตอบกลับ
“ห๊ะ!? เพื่อนสมัยเด็ก!?” ฟรานซิสอึ้งไปพักใหญ่
“ไม่เจอกันนานเลยนะ ว่าแต่นิกกี้และเมแกนล่ะเป็นไงบ้าง” เอเดรียนถามเซเรีย
“พี่นิโคลน่ะเหรอ เค้ายุ่งกับงานสอนลูกศิษย์อยู่น่ะค่ะ ส่วนเมแกนกำลังเรียนมัธยมค่ะ”
เอเดรียนและเซเรียรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ ซึ่งเอเดรียนอายุห่างจากเซเรีย 5 ปี ซึ่งอายุเท่ากันกับนิโคลัส พี่ชายของเธอ แต่เพราะเหตุผลทางครอบครัว ทำให้เอเดรียนย้ายไปอยู่ต่างประเทศ
ขณะที่เซเรียกับเอเดรียนกำลังพูดคุยสารทุกสุขดิบอยู่นั้น ฟรานซิสเริ่มแผ่รังสีความหึงหวงออกมาให้ทั้งคู่เห็น ทั้งเซเรียและเอเดรียนต่างขนลึกกับสีหน้าที่ฟรานซิสทำอยู่ตอนนี้
“เซเรีย ผมขอตัวไปหวานกับแฟนก่อนนะ”
“โอเค…งั้นทั้ง 2 คน ขอให้เป็นค่ำคืนที่ดีนะคะ” เซเรียขำแห้งก่อนที่เธอจะกลับไปห้องส่วนตัว
“เจอกันจ้า (โดนเบบหึงเฉยเลย ฮือๆ) ” เอเดรียนกล่าวลา
เซเรียเดินกลับห้องพักของเธอ พร้อมวิดีโอคอลหาทางครอบครัว พวกเขา ซึ่งวันนี้เป็นวันเกิดของอาเทอร์ พ่อของเธอพอดี ที่บ้านของเธอเต็มไปด้วยแขกมากมาย เพราะญาติพี่น้องมาหาพอดี เซเรียเลยพูดคุยกับทางครอบครัวยาวๆ
ตัดภาพมาที่ฟรานซิสและเอเดรียน พวกเขากำลังใช้เวลาร่วมกันเอเดรียนโดนฟรานซิสกอดจากข้างหลังและฟัดหลังคอด้วยความหึงหวง จนเอเดรียนเริ่มรู้สึกเหมือนโดนหมาที่บ้านไล่ฟัดและคลอเคลียตลอดเวลา ซึ่งตอนนี้ทั้ง 2 คนเปลี่ยนชุดเป็นชุดนอนเรียบง่ายแล้ว
“ฟรานซิส จะฟัดคอผมไปอีกนานไหมครับ” เอเดรียนถามด้วยน้ำเสียงขี้อ้อนเหมือนลูกหมา
“นี่ เอเดรียน ถึงผมจะอายุน้อยกว่า แต่ผมก็หึงเป็นนะ” ฟรานซิสพูดข้างหูเอเดรียน แสดงความเป็นเจ้าของ แต่ก็โดนเอเดรียนหยิกมือซะก่อน
“หึงอยู่นั่นแหละ เพราะผมสนิทกับเซเรียเหรอ คุณถึงได้หึงน่ะ” เอเดรียนทำสีหน้าน้อยใจ
“ก็ใช่แหละ ฮะๆ” ฟรานซิสขำ ก่อนที่จะหยอกล้อเอเดรียนต่อ
“ฮึ่ม เห็นแก่ตัวชะมัดเลย”
กลายเป็นศึกมวยปล้ำบนเตียง ต่ายฝ่ายต่างไม่ยอมกัน
หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็นอนสลบไป
ตัดภาพมาที่อีกด้านหนึ่งของเมืองเอดินบาระ ฐานทัพใต้ดินแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นแหล่งซ่องสุมของเหล่าแวมไพร์ ที่พร้อมจะก่อการร้ายในเร็วๆ นี้ พวกเขาเป็นกลุ่มที่มีนามว่า “The Underblood Fang” ที่นั่นมีทั้งหนุ่มสาวแวมไพร์ที่พร้อมจะก่อกบฎพวกมนุษย์ และในนั้น มี คู่สามีภรรยาคู่หนึ่งอยู่ในนี้ด้วย
ภารกิจสุดหินของเซเรีย กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า
