รัก,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ระทึกขวัญ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เสียงแว่วคลอยตามลม จะหวนสู่เพลาแห่งโชคชะตา
ผู้แต่ง
แมวสลิดศรีสยาม
เรื่องย่อ
เท้าความนวนิยาย
เรื่อง ปิ่นลดา
คำสาปร้ายจากอัญมณีในป่าที่ผู้เป็นหัวหน้าตระกูลได้นำกลับมาจากป่าลึกครั้งที่ได้รับว่าจ้างให้ติดตามคณะสำรวจเข้าไปยังป่าที่มีขุมสมบัติโบราณมากจะจินตนาการได้นั้น ด้วยเหตุบางอย่างทำให้ตนได้รับกล่องไม้โบราณภายใน ได้บรรจุอัญมณีหลากสีส่องประกายอันสวยงาม
แต่ทว่าในความวิจิตงดงามนั้นเองกลับแฝงไปด้วยคำสาปร้ายที่จะคอยทำร้ายผู้ที่ได้ครอบครอง ด้วยความผิดพลาดของ ธราเทพ ในอดีตที่ตนไม่ได้ตะหนักถึงคำสาปที่ติดมากับอัญมณีด้วยนั้น ธราเทพ ได้ทำเครื่องประดับตามความถนัดของตน แบ่งออกเป็นเจ็ดชนิดภายในตัวเรือนเครื่องประดับ ธราเทพได้ฝังอัญมณีคำสาปร้ายเอาไว้ เนื่องด้วย ณ ตอนนั้นตนคิดเพียงว่าเป็นสิ่งที่ล้ำค่า และได้มอบให้เหล่าลูกๆ ของตนเพื่อเป็นของขวัญแต่งงานที่ตนจะให้เหล่าลูกๆ ได้ในขณะนั้น
แต่แล้วคำสาปก็ได้เริ่มสัมแดงฤทธิ์ หลังจากที่เหล่าลูกๆ ของตนได้รับของขวัญจากผู้เป็นพ่อในพิธีแต่งงาน และได้แยกย้ายไปมีครอบครัวของตน ทำให้ธราเทพ ไม่ได้รับรู้ถึงคำสาปร้ายที่เริ่มทำลายลูกของตนเองทีละนิด จนกระทั่งใช้เวลาหลายสิบปีที่ผู้เป็นพ่อถึงจะรับรู้ความผิดพลาดที่ได้ทำลงไป
ธราเทพ ได้มอบหมายให้หลานข้างกายอย่าง คิรัน ลูกชายของลูกคนสุดท้อง ออกตาหาเหล่าครอบครัวของลูกสาวทั้งหก ของตนที่แยกย้ายในที่ต่างกัน ด้วยความหวังที่ว่าเหตุการณ์จะไม่เลวร้ายไปมากกว่านี้ จนในที่สุดก็ได้พบกับหนึ่งในลูกสาวของตน นั้นคือ “ทิมพิกา” ที่ได้ย้ายขึ้นมาเชียงรายตามผู้เป็นสามีของตน กว่าที่คิรันจะพบ ก็สายเกินไป ทิมพิกา ได้มอบ ปิ่นปักผมที่มีอัญมณีทับทิมสีแดงสด ให้กับ “ลดา” ลูกสาวอันเป็นที่รักไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทำให้คำสาปได้ผูกมัดกับ ลดา ผู้เป็นลูกสาวของตน และโชคชะตาได้ชี้นำให้ได้รับรู้ถึงเรื่องราวบางอย่างของความลับของอัญมณีเหล่านั้น...
นิยายชุด ปริญธิดา เรื่อง แว่วพาขวัญ เป็นเนื้อหาที่สองในนิยายทั้งเจ็ดเรื่อง เรื่องราวจะเล่าถึงหญิงสาวนามว่าพาขวัญ ที่ได้รับกระพรวนที่ฝังอัญมณีมรกต ที่ได้รับสืบทอดมาจากมลิกา แม่ของตนตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งเรื่องราวกับต้องเข้าไปพัวพันกับความลับบางอย่างที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับ จ้าวมรกต...
*สามารถอ่านฟรี ตั้งแต่ตอนที่ ๑ ถึงตอนที่ ๓๙*
*ตอนจบ สงวนราคา ๕ เหรียญทอง*
- ทั้งนี้เราขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่สนใจในนิยายของเรา -
คำเตือน
เนื้อหาภายในนิยายเกิดจากจินตนาของผู้เขียนมิได้อ้างอิงถึงบุคคลภายนอกแต่อย่างใดชื่อตัวละคร และสถานที่
หากพาดพิงหรือกล่าวถึงต่อบุคคลในชีวิตจริงทางทีมงานขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
แว่วพาขวัญ
ผู้เขียน : แมวสลิดศรีสยาม
เผยแพร่ครั้งแรก : พฤษจิกายน ๒๕๖๘
© สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.๒๕๕๘
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนหนึ่งส่วนใดเพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์
เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น
เรียบเรียง : แมวสลิดศรีสยาม
ออกแบบปก : แมวสลิดศรีสยาม รูปเล่ม : แมวสลิดศรีสยาม
๓
ในเวลาเช้าตรู่ ณ ห้องทำงานภายในสำนักงาน ของบริษัทในตึกสูงใหญ่ของ P.J.P. Group พาขวัญที่มาก่อนพนักงานภายในแผนกของตน เพื่อเตรียมความพร้อมก่อนจะออกเดินทางในอีกไม่กี่วัน เพื่อตรวจสอบความเรียบร้อยในการดำเนินงาน ของแต่ละโรงแรมในโปรเจกต์ Emerald Trail และสิ่งที่อยู่เบื้องหลังที่ต้องเก็บเป็นความลับก็คือการตามหาวัตถุคำสาปแต่ล่ะชิ้นที่คาดการณ์ว่าจะอยู่ภายในโรงแรมที่ซื้อไว้ทั้งยี่สิบแห่ง
“ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...” เสียงเคาะประตูดังขึ้น พาขวัญตกใจเล็กน้อยก่อนมองไปทางประตู ตนทางเสียงนั้นคือ แจสเปอร์ ที่มาพร้อมกับเอกสารบางอย่างในมือ
“มาเช้าจังเลยนะคะ...ท่านประธาน” แจสเปอร์มองดูนาฬิกา เวลาพึ่งจะเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า
“คุณแจสเปอร์ก็เหมือนกันนะคะ...” พาขวัญตอบบทสนทนาก่อนที่จะหันไปสนใจกับเอกสารที่กองอยู่บนโต๊ะทำงานของตนต่อ...
“ดิฉันนำเอกสารข้อมูลเพิ่มเติมของโรงแรม และสรุปโครงการ "Emerald Trail" ที่เราจะเดินทางไปมาให้ค่ะ...” พาขวัญยื่นมือรับเอกสารจากแจสเปอร์ด้วยความสนใจ แจสเปอร์อธิบายแผนการเดินทาง และสรุปข้อมูลต่าง ๆ ได้อย่างรวดเร็วและกระชับ ทำให้พาขวัญแอบรู้สึกประทับใจในการทำงาน แต่ไม่วายที่แจสเปอร์จะสังเกตเห็นสีหน้าที่ชื่นชอบที่แสดงออกมาบนใบหน้าพาขวัญ
“เริ่มชอบดิฉันแล้ว...สินะคะ” แจสเปอร์ยื่นใบหน้าเข้าใกล้พาขวัญ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจเบา ๆ
“พูด...พูด...อะไรคะ” พาขวัญรีบลุกออกจากที่นั่งด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน จนแจสเปอร์เผลอยิ้มออกมา ไม่นานนักเสียงฝีเท้าจากด้านนอกดังขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนจะมาหยุดด้านหน้าห้องของพาขวัญ ตามมาด้วยเสียงเคาะประตูดังขึ้น...
“ขวัญพี่เอง” เสียงคิรันดังออกมาจากอีกฟากของประตู เมื่อประตูเปิดออกสิ่งที่พาขวัญมองไปที่พี่ชายของตนนั้นก็คือ ชายปริศนาที่เจอในงานรับมอบตำแหน่ง ได้เดินเข้ามากับพี่ชายตนด้วย
“เอาน่าน้องขวัญ...อย่าพึ่งสงสัยพี่เลย พี่จะแนะนำอีกครั้ง...คุณเมฆา...” เมฆา เดินออกมาจากด้านหลังคิรัน ก่อนจะยิ้มให้พาขวัญ และแจสเปอร์
“สวัสดีครับ สาว ๆ” คิรันยิ้ม
“ตั้งแต่วันนี้ไป...พี่จะให้เมฆาเป็นที่ปรึกษาพิเศษด้านวัตถุโบราณ ในบริษัทเราชั่วคราว และพี่จะให้เมฆา ติดตามน้องไปด้วย...เพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัยไง น้องขวัญ...”
“ขวัญก็ยังไม่ได้ค้านอะไรนี่ค่ะ...อย่าร้อนตัวสิคะพี่คิรัน...” พาขวัญยังคงส่งสายตาจับผิดไปที่คิรันไม่หยุดหย่อน
“เอาล่ะ ๆ วันนี้น้องและทั้งสองกลับไปเตรียมตัวเดินทางเถอะนะ ทางนี้พี่จะดูแลให้เอง...”
“ขวัญก็ว่าอย่างนั้นค่ะพี่คิรัน เอกสารขวัญก็จัดการเสร็จหมดแล้วด้วย...ถ้าอย่างนั้นขวัญขอตัวก่อนน่ะค่ะ...”
“ดิฉันด้วยขอตัวก่อนน่ะค่ะ...” แจสเปอร์ และคิรันเดินออกจากห้องตามกันไปติด ๆ ก่อนที่พาขวัญจะเก็บของ เดินออกจากห้องไปนั้น เมฆาได้พูดตามหลังพาขวัญ...
“ระวังนะครับท่านประธาน...คนสวย ๆ มักจะมีอะไรซ่อนอยู่เยอะ...จนยากจะรับรู้ได้นะครับ” เมื่อพาขวัญได้ยินประโยคที่มาจากเมฆา ทำให้พาขวัญมองไปที่เมฆา แต่กลับเห็นว่า เมฆาพูดแต่ไม่ได้สนใจตนแต่อย่างใด แต่กลับมองไปที่สร้อยคอเฉลว ของตนจ้องมองอะไรบางอย่าง แต่พาขวัญไม่ได้สนใจ และได้เดินออกจากห้องไป...
ในคืนก่อนเดินทางไปยังโรงแรมแห่งแรก...พาขวัญที่กำลังอ่านเอกสารที่แจสเปอร์ทำแผนการเดินทางไว้ให้ได้กลิ่นหอมของแจสเปอร์ที่ยังคงหลงเหลือบนเอกสาร พาขวัญจำได้จากเหตุการณ์เมื่อช่วงเช้า...
“คิดอะไรเนี่ย...ไอ้ขวัญ...” พาขวัญเรียกสติตัวเองกลับคืนมา...แต่ทว่า ขณะที่พาขวัญกำลังตรวจสอบเอกสารของโรงแรมธาราพันปี อยู่ในห้องนอนของตนอยู่นั้น บรรยากาศรอบ ๆ กลับมีอุณภูมิลดลงจนรู้สึกหนาวสั่นอย่างผิดปกติ “กรุ๊งกริ๊ง...” เสียงบางอย่างดังขึ้น พาขวัญรู้ได้ทันที ว่านั้นคือเสียงกระพรวนที่ตนคุ้นเคย แต่ก็ต้องตื่นตระหนกอีกครั้ง เพราะว่ากระพรวนทั้งสอง อยู่บนข้อเท้าของตนไม่ได้ขยับจนทำให้เกิดเสียงแต่อย่างใด...เมื่อสายตาพาขวัญเหลือบไปทางบานกระจกภายในห้องนอน ภาพหลอนของหญิงสาวสไบดำ ปรากฏภายในกระจกผ่านไปเพียงแวบเดียว พาขวัญใจสั่นจนบอกไม่ถูก แต่แล้วก็ต้องได้สติกลับคืนในเวลาไม่นาน เนื่องด้วยข้อเท้าซ้ายของพาขวัญรับรู้ถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากอัญมณีมรกต บนกระพรวนของตน และสั่นอย่างรุนแรง แสงสีเขียววิ่งซึมลึกเต็มไปทั่วทั้งขาข้างซ้ายของตน ก่อนจะหมดสติไปบนที่นอน...ในค่ำคืนนั้นในเครื่องบินส่วนตัวที่ทางบริษัทฯ ได้จัดหาไว้ให้เพื่อบินไปยังเชียงใหม่ พาขวัญ แจสเปอร์ และเมฆา ได้ขึ้นเครื่องเพื่อดำเนินการตามภารกิจที่ได้รับมอบหมายในการแก้คำสาป มรกตของพาขวัญ เมื่อขึ้นเครื่องเมฆา ใช้เวลานอนเป็นส่วนใหญ่ ทำให้พาขวัญ อยู่กับแจสเปอร์ ตามลำพัง
“ท่านประธานพักผ่อนนะค่ะ...” แจสเปอร์นำผ้าห่มมาห่มให้พาขวัญอย่างอ่อนโยน แต่พาขวัญกลับรู้สึกใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก ก่อนที่มือของตนจะสัมผัสได้ว่ามือของแจสเปอร์จับลงบนมือของตน
“ท่านประธานไม่ต้องกลัวอะไรนะคะ...ดิฉันจะปกป้อง ‘สิ่งที่ล้ำค่าที่สุด’ ของดิฉันเองค่ะ...” ก่อนทั้งคู่จะมองเข้าไปในตาของกันและกันในบรรยากาศเช้าตรู่ที่พระอาทิตย์กำลังพ้นขอบฟ้าด้วยแสงสีส้มส่องไปทั่วทั้งน่านฟ้า...