อิงฟ้า เป็นนักเขียนที่ซ่อนรักแรกไว้ในนิยาย
เจ้าขุน เป็นนักแสดงที่ซ่อนตัวตนไว้ในคอมเมนต์
เมื่อแฟนคลับลับ ๆ คนนั้น
กลับกลายเป็นคนเดียวที่รู้จักหัวใจเธอดีที่สุด
คำถามหนึ่งในงานจับมือนักเขียน
อาจเปลี่ยนทั้งชีวิต… และตอนจบของนิยายเล่มนี้
รัก,ชาย-หญิง,ชาย-ชาย,ไทย,หญิง-หญิง,พล็อตสร้างกระแส,LGBTQIA+,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
อิงฟ้า เป็นนักเขียนที่ซ่อนรักแรกไว้ในนิยาย
เจ้าขุน เป็นนักแสดงที่ซ่อนตัวตนไว้ในคอมเมนต์
เมื่อแฟนคลับลับ ๆ คนนั้น
กลับกลายเป็นคนเดียวที่รู้จักหัวใจเธอดีที่สุด
คำถามหนึ่งในงานจับมือนักเขียน
อาจเปลี่ยนทั้งชีวิต… และตอนจบของนิยายเล่มนี้
ผู้แต่ง
ทิวา-ไอเดีย
เรื่องย่อ
อิงฟ้า ไม่เคยคิดว่านิยายที่เธอเขียน
จะถูกอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยใครบางคน
ที่ไม่เคยเปิดเผยตัวตน
ไม่เคยเรียกร้อง
และไม่เคยหายไป
เจ้าขุน นักแสดงที่ทั้งประเทศรู้จัก
เลือกเป็นเพียง “แฟนคลับนิรนาม”
ของนักเขียนที่เคยเป็นรักแรกในชีวิตจริง
จนวันที่ทั้งสองกลับมาเจอกันอีกครั้ง
ในฐานะนักเขียนกับผู้อ่าน
พร้อมคำถามง่าย ๆ
ที่ซ่อนความรู้สึกไว้มากกว่าทั้งนิยาย
เขาว่ากันว่านักเขียนมักซ่อนรักแรกไว้ในงานเขียน
แล้วถ้ารักแรกคนนั้น…
เป็นคนอ่านทุกบรรทัดมาตลอดล่ะ?
บทที่ 7
07
“แสบขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ยัยเด็กแสบ”
ทางด้านอิงฟ้า
“ให้ตายเถอะ ยัยอิงฟ้า”
“ยัยบ้าเอ้ย ทำอะไรลงไป>////<”
ฉันเอ่ยปากบอกกับตัวเองขึ้นมามือบางยกขึ้นปิดหน้าของตัวเองวิ่งออกจากกองถ่ายซีรีส์ที่มีพี่เจ้าขุนเป็นตัวหลักวิ่งไปโบยรถสารธารณะกับโรงแรงทันที
ปึ้ง!
“โอ้ย เจ็บ ให้ตายเถอะ ใครกันมาเดินชนฉันแบบนี้คนยิ่งรีบๆอยู่”
“เดี๋ยวฟ้า ไม่ใช้เหรอ มาทำอะไรตรงนี้”
เสียงนุ่มลึกของใครบางคนเอ่ยปากถามฉันขึ้นมาเงยหน้าขึ้นมองเจ้าเสียง ที่คุ้นเคย ก่อนที่ฉันจะเอ่ยปากเรียกชื่อ เจ้าของแผ่นอกกว้างของคนตรงหน้าขึ้นม
“พี่ธารเองเหรอค่ะ”
“ก็พี่นะสิ พอดีพี่นัดพี่สาวเราเอาไว้ จะพาไปกินข้าวเที่ยง ว่าแต่นี่เราเห็นพี่สาวเราไหม”
พี่ธารเอ่ยปากถามฉันขึ้นมา ก่อนที่ฉันจะเอ่ยปากตอบคำถามของพี่ธารขึ้นมา
“อยู่ด้านในค่ะ”
“ฟ้ากำลังจะกลับ”
“กลับ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว อยู่ต่ออีกแป๊บหนึ่งสิ เดี๋ยวไปกินข้าวกัน ไม่เจอกันตั้งนาน โตขึ้นเยอะเลยนะ”
เสียงนุ่มลึกของพี่ธารเอ่ยปากบอกกับฉันขึ้นมา แต่ก่อนที่ฉันจะได้ตอบกลับอะไรพี่ธารไปเสียงกรี๊ดปรอทแตกของแม่นักแสดงสนทบก็ดังขึ้นมาทำเอาฉันกับพี่ธารยกมือปิดหูกันแทบไม่ทันก่อนที่ฉันกับพี่ธารจะหันมองหน้ากันพอใจกันวิ่งกลับเข้าไปในกองถ่ายอีกครั้ง เห็นเป็นร่างของเพลงรักที่ดูเหมือนจะเป็นคนเขียนบทซีรีส์นี้ยืนใช้มือบางของตัวเองปิดปากของยัยเอแคร์แม่นักแสดงเพื่อนสนิทของตัวเองเอาไว้ ทีมงานคนอื่นๆก็ยกมือขึ้นปิดหู มองไปที่ยัยปรอทวัดไข้อย่างไม่สมอารมณ์เล็กน้อยก่อนที่ฉันกับพี่ธารจะเดินเข้าไปถามสถานการณ์จากพี่อิงดาวกับซันเดย์
“เกิดอะไรขึ้น”
“จะอะไรสักอีกละคะ แม่ปรอทแตกนี่นะสิ ไม่ยอมเล่นตามบท จะให้แก้บทให้ได้”
“เอาแต่ใจชะมัด ได้เป็นส่วนหนึ่งของซีรีส์ เพราะใช้เส้นสายของเพื่อนตัวเองแท้ๆยังจะมาเอาแต่ใจอีก”
เสียงหวานของพี่อิงดาวเอ่ยปากตอบคำถามฉันกับพี่ธารขึ้นมา ก่อนที่พี่อิงดาวจะหมดอารมณ์เดินอ้อมมายืนข้างๆพี่ธาร ส่วนฉันขยับออกเล็กน้อย ไม่ยืนข้างๆซันเดย์แทนที่พี่อิงดาว ซันเดย์เองก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย เดินไปยืนข้างๆพี่เจ้าขุนที่กำลังเข้าบทกับคุณเอแคร์อยู่
“จะให้แก้บทเหรอค่ะ บทมันมีปัญหาอะไร ขอฉันดูบทหน่อยได้ไหมค่ะคุณเพลงรัก”
สิ้นประโยคดังกล่าวของฉันคุณเพลงรักก็ส่งบทในมือของตัวเองมาให้ฉันอยู่ ฉันอ่ายบทอยู่สักพักก่อนจะถอดหายใจเล็กน้อย ก่อนที่ฉันจะเอ่ยปากบอกกับคุณเพลงรักขึ้นมา
“ตอนจบแบบนี้เพื่อนของคุณก็เขียนดีอยู่นะคะ”
“เพราะบทสรุปสุดท้ายของตัวร้ายก็ได้พบกับรักแท้ของตัวเอง ดีไม่ดี ดีกว่าพระเอกหลายเท่าด้วยซ้ำ”
“คุณยังอย่างให้แก้อะไรอีก ให้ตัวร้ายได้กลับพระเอกก็ไม่ใช้หรือเปล่าค่ะ”
“พระเอกก็ควรคู่กับนายเอกหรือเปล่า”
“ขอเถอะค่ะ ถ้าจุดจบของตัวแบบนี้คุณยังไม่พอใจ”
“คุณก็ควรคิดทบถ้วนใหม่ดีว่าคุณยังเหมาะที่จะทำงานนี้อยู่หรือเปล่า”
“มันก็แค่ซีรีส์เรื่องหนึ่ง พอฉายจบ ตัวละครก็กลับไปอยู่ในเรื่องราวของมันอยู่ดี”
สิ้นประโยคดังกล่าวของฉัน ฉันก็ถอนหายใจออกมาก่อนที่ฉันจะส่งบทที่คุณเพลงรักเขียนกลับคืนไปให้กับเธอ ก่อนที่ฉันจะเอ่ยปากบอกกับเธอขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม
“บทที่คุณเขียนดีมากเลยนะคะ คุณคงรักเพื่อนคุณคงมากเลยนะคะ แต่การตามใจเธอมากๆไม่ใช้เรื่องดี ถ้าคุณรักเพื่อนคุณคงนี้มาก บ้างที่คุณก็ควรแข็งกับเธอบ้างนะคะ”
“ถ้ามีโอกาสหวังว่าฉันจะได้ร่วมงานกับคุณสักครั้งนะคะ”
สิ้นประโยคดังกล่าวที่ฉันเอ่ยปากพูดกับเพลงรัก รอยยิ้มปรากฏออกมาบนใบหน้าของคุณเพลงรักเล็กน้อย ในจังหวะที่ฉันจะเดินออกจากกองถ่ายอีกครั้ง มือเรียวของคุณเพลงรักก็คว้าข้อมือฉันเอาไว้ ก่อนที่คุณเพลงรักจะเอ่ยปากบอกกับพี่เจ้าขุนขึ้นมา
“คุณเจ้าขุนค่ะ ฉันว่าฉันเลือกได้แล้ว ว่าจะให้ใครมาเขียนบทโปรเจคใหม่ร่วมกับฉัน ในฐานะคนเขียนบทร่วม”
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบทใบหน้าของพี่เจ้าขุน กับคนอื่นๆในกอง ก่อนที่ทุกคนจะพร้อมใจกันพยักหน้าเบาๆเห็นด้วยยกเว้นคุณเอแคร์ที่ตั้งค่าจะคัดค้าง แต่ก็ถูกผู้กำกับสปอนเซอร์หลักของโปรเจคใหม่ที่จัดทำขึ้นเร็วๆนี้
“ฉันไม่มีปัญหา ถ้าไม่ใช้เด็กคนนี้ก็ไม่รู้ว่าใครจะเหมาะมาเป็นคนเขียนบทร่วมกับเธอแล้ว”
“ผมก็ไม่ปัญหานะครับ ผมพร้อมเป็นสปอนเซอร์ไม่อั้มถ้าคนเขียนบทร่วมเป็นอิงฟ้านะครับ”
“เอ่อ…คือ…พูดถึงเรื่องอะไรกันเหรอค่ะ”
ฉันเอ่ยปากถามพวกคุยเพลงรักขึ้นมา รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าไอซันเดย์เล็กน้อยก่อนที่มันจะเอ่ยปากไขความข้องใจของฉันขึ้นมา
“เอาแบบนี้ ถ้าแกอย่างรู้ก็อยู่จนกองถ่ายนี้เลิกสิ อีสเตอร์กับพี่เพรชแฟนมันก็จะมาเหมือนกัน”
“ตามนั้นและ อยู่ต่อจนกว่ากองถ่ายจะเลิกเถอะ คิดสักว่าเปลี่ยนบรรยากาศเขียนนิยายและกัน”
สิ้นประโยคดังกล่าวของพี่อิงดาว พี่อิงดาวยิ้มให้กับฉันเล็กน้อยก่อนที่พี่อิงดาวจะเอ่ยปากช่วงพี่ธารไปกินข้าว
“ส่วนที่รัก มารับดาวไปกินสินะคะ ถ้างั้นเราไปกันเถอะ ดาวหิวจะแยกแล้วนะคะ”
สิ้นประโยคดังกล่าวของพี่อิงดาวพี่ธารพยักหน้ารับคำเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้ม ก่อนที่พี่อิงดาวจะผลักแผ่นหลังฉันเบาๆให้เดินไปยืนข้างๆพี่เจ้าขุน พร้อมกับที่พี่อิงดาวเอ่ยปากบอกกับพี่เจ้าขุนขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม
“เอาล่ะ เดียวฉันจะออกไปกินข้าวกับที่รักของฉัน ส่วนน้องสาวของฉันฝากให้นายดูแลด้วยนะคะ อย่าให้ใครมารังแกน้องสาวของฉัน เข้าใจตรงกันนะ”
“ไม่งั้นฉันไม่ยกน้องสาวฉันให้นายแน่ ถ้านายดูแลน้องฉันไม่ดี ตามนั้นนะคะ”
“ไปกันเถอะที่รัก”
“คร๊าบบบบบ”