อิงฟ้า เป็นนักเขียนที่ซ่อนรักแรกไว้ในนิยาย
เจ้าขุน เป็นนักแสดงที่ซ่อนตัวตนไว้ในคอมเมนต์
เมื่อแฟนคลับลับ ๆ คนนั้น
กลับกลายเป็นคนเดียวที่รู้จักหัวใจเธอดีที่สุด
คำถามหนึ่งในงานจับมือนักเขียน
อาจเปลี่ยนทั้งชีวิต… และตอนจบของนิยายเล่มนี้
รัก,ชาย-หญิง,ชาย-ชาย,ไทย,หญิง-หญิง,พล็อตสร้างกระแส,LGBTQIA+,รักโรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
อิงฟ้า เป็นนักเขียนที่ซ่อนรักแรกไว้ในนิยาย
เจ้าขุน เป็นนักแสดงที่ซ่อนตัวตนไว้ในคอมเมนต์
เมื่อแฟนคลับลับ ๆ คนนั้น
กลับกลายเป็นคนเดียวที่รู้จักหัวใจเธอดีที่สุด
คำถามหนึ่งในงานจับมือนักเขียน
อาจเปลี่ยนทั้งชีวิต… และตอนจบของนิยายเล่มนี้
ผู้แต่ง
ทิวา-ไอเดีย
เรื่องย่อ
อิงฟ้า ไม่เคยคิดว่านิยายที่เธอเขียน
จะถูกอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยใครบางคน
ที่ไม่เคยเปิดเผยตัวตน
ไม่เคยเรียกร้อง
และไม่เคยหายไป
เจ้าขุน นักแสดงที่ทั้งประเทศรู้จัก
เลือกเป็นเพียง “แฟนคลับนิรนาม”
ของนักเขียนที่เคยเป็นรักแรกในชีวิตจริง
จนวันที่ทั้งสองกลับมาเจอกันอีกครั้ง
ในฐานะนักเขียนกับผู้อ่าน
พร้อมคำถามง่าย ๆ
ที่ซ่อนความรู้สึกไว้มากกว่าทั้งนิยาย
เขาว่ากันว่านักเขียนมักซ่อนรักแรกไว้ในงานเขียน
แล้วถ้ารักแรกคนนั้น…
เป็นคนอ่านทุกบรรทัดมาตลอดล่ะ?
ตอนที่ 1 |01
“ผมเคยได้ยินมาว่านักเขียนบางคนมักซ่อนรักแรกของตัวเองเอาไว้ในงานเขียน”
“จริงหรือเปล่าครับ…คุณนักเขียน”
เสียงทุ้มที่เอ่ยถามดังขึ้นจากคนตรงหน้า ทำให้อิงฟ้า—ในถนัดนักเขียน—ชะงักมือลงเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้าของเสียง
เป็นเสียงที่คุ้นเคย…และเธอไม่เคยลืมมันได้เลย
“ไม่รู้สิคะ”
เธอยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเอ่ยย้อนกลับไป
“คุณคิดว่ายังไงล่ะคะ”
ปลายปากกาหยุดนิ่งอีกครั้ง ก่อนจะขยับเขียนลายเซ็นลงบนหน้าปกอย่างบรรจง
อิงฟ้าส่งหนังสือคืนให้ พร้อมรอยยิ้มที่เธอฝึกฝนมาเป็นอย่างดี—รอยยิ้มสำหรับการอยู่ต่อหน้าสาธารณะ
“ขอบคุณที่มานะคะ”
น้ำเสียงสุภาพ แต่แฝงความสั่นไหวเพียงเล็กน้อย
“ครับ…”เขาตอบสั้น ๆ ก่อนจะรีบเดินออกจากแถว เปิดทางให้แฟนคลับคนถัดไปอิงฟ้าทำหน้าที่ของเธอต่อไปจนจบงาน ก่อนจะแยกกลับคอนโดทันทีระหว่างทาง เธอเงยหน้ามองโปรเจกต์ที่แฟนคลับจัดขึ้นให้ศิลปินคนโปรดแสงไฟ สีสัน และรอยยิ้มของผู้คน…ทำให้หัวใจเธอหนักขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ
“งานวันนี้จบแล้วใช่ไหมคะ ฟ้าอยากกลับห้องแล้ว”เธอหันไปถามบรรณาธิการส่วนตัวด้วยรอยยิ้มสุภาพ
“ค่ะ เสร็จหมดแล้ว วันนี้กลับได้เลยนะคะ”อีกฝ่ายยิ้มตอบ ก่อนจะพูดต่อ
“พี่ขอแวะไปดูงานลูกชายแถวนี้หน่อย แต่ถ้าน้องอิงฟ้าสนใจจะไปด้วยกันก็ได้นะคะ”
“ขอผ่านดีกว่าค่ะ ฟ้าต้องกลับไปปั่นงานต่อ”
“โอเคค่ะ”รถรับจ้างถูกเรียกมาจอดเทียบท่าหน้าป้ายอิงฟ้าก้าวขึ้นรถ ก่อนจะบอกปลายทาง
“ไปคอนโด xxx ค่ะ” รถค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปตามถนนยามเย็น ก่อนจะหยุดลงหน้าคอนโดหรูใจกลางเมือง
“ค่ารถตัดจากบัตรนะคะ”
เธอเอ่ยบอก ก่อนจะเดินเข้าห้องของตัวเองทันทีเมื่อประตูปิดลง อิงฟ้าทิ้งตัวนั่งหน้า MacBook อย่างไม่ลังเลเธอนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนเสียงหนึ่งจะดังขึ้นในหัว
“เคยได้ยิน…สินะ” อิงฟ้าเอนหลังพิงเก้าอี้ หลับตาลงแผ่วเบาภาพความทรงจำในอดีตค่อย ๆ ไหลย้อนกลับมา ราวกับวิดีโอที่ถูกตั้งค่าให้เล่นซ้ำในวันที่เธอยังเป็นนักเขียนโนเนมยังไม่มีชื่อบนปกหนังสือ และเขา…ก็ยังเป็นเพียงนักแสดงหน้าใหม่
“เขียนต่อสิครับผมรออ่านตอนต่อไปอยู่นะ”คอมเมนต์แรกของทุกตอนชื่อเดิม…ไม่เคยเปลี่ยนมันทำให้เธอยิ้มและทำให้เธออยากเขียนต่อ เพียงเพราะนักอ่านเพียงคนเดียว
“ฟ้า พี่กลับมาแล้วนะ”เสียงสดใสดังขึ้นจากด้านหลัง
“วันนี้ทำอะไรให้พี่กินบ้าง ไหนเสนอมาเลย น้องสาวคนสวยของพี่”อิงดาวคล้องแขนรอบคอของน้องสาวด้วยความรักอิงฟ้ายิ้มรับ
“มัสมั่นไก่ น้ำพริกอ่อน แล้วก็แกงส้มค่ะ ของโปรดพี่อิงดาว”
“ว้าว กำลังอยากกินพอดี” อีกฝ่ายหัวเราะ ก่อนจะเหลือบมองหน้าจอ
“เขียนนิยายอีกแล้วเหรอ” อิงดาวอ่านประโยคบนหน้าจอช้า ๆ
“เขียนต่อสิครับ ผมรออ่านตอนต่อไปอยู่นะ”
“เจ้าเดิมอีกแล้วสินะ”เธอแซวด้วยรอยยิ้ม
“พี่เริ่มสงสัยแล้วว่าแฟนคลับ—หรือแฟนครับ—ของน้องพี่คือใครกันแน่”อิงฟ้าแก้มแดงจัด
“ไม่ใช่แฟนสักหน่อยค่ะ ฟ้ายังไม่เคยเห็นหน้าเขาด้วยซ้ำ”
“แต่คุยกันทุกวันเนี่ยนะ”
“ถ้ามีวันไหนอยากสารภาพ พี่พร้อมฟังเสมอ” อิงดาวหัวเราะเบา ๆ
“ว่าแต่ ไปกินข้าวได้ยัง พี่หิวแล้ว”
ระหว่างมื้ออาหาร
“ฟ้า…เจ้าขุนติดต่อพี่มา”อิงดาวเอ่ยขึ้นอย่างระมัดระวัง
“เขากลับมาไทยแล้ว อยากเจอฟ้า”อิงฟ้าชะงัก
“ฟ้าไม่อยากรบกวนค่ะ พี่เจ้าขุนเพิ่งเข้าวงการ”
“แต่เขาอยากเจอจริง ๆ นะ”
“ขอผ่านดีกว่าค่ะ”ในจังหวะนั้น หน้าจอมือถือของเธอสว่างขึ้น
“ฟ้าครับ พี่กลับมาแล้ว เจอกันหน่อยไหม”
ปัจจุบัน
“งานจับมือวันนี้เป็นยังไงบ้างครับ”
“ผมอยากเจอคุณจังคุยกันมาตั้งแต่คุณยังไม่มีชื่อเสียง ตอนนี้มีแต่คนรู้จักคุณแล้ว“ อิงฟ้ายิ้มบาง ๆ
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะที่ฉันมีวันนี้ได้ก็เพราะคุณ ขอบคุณนะคะ”
“ผมเป็นกำลังใจให้คุณเสมอ หลับฝันดีนะครับ คุณนักเขียน“
“หลับฝันดีเช่นกันนะคะ คุณนักอ่าน”
อีกด้านหนึ่ง
หน้าจอโทรศัพท์ของเจ้าขุนสว่างขึ้น พร้อมข้อความจากใครบ้างคนที่ส่งมา
My Only You : หลับฝันดีเช่นกันนะคะ คุณนักอ่าน
เจ้าขุนส่งมือถือให้ผู้จัดการ ก่อนจะออกไปพบแฟนคลับ รอยยิ้มของเขาไม่เคยจาง แม้งานจะยาวนานเพียงใด เมื่อกลับถึงห้อง เขาเปิดอ่านข้อความสุดท้ายอีกครั้ง
“ครับ ผมถึงคอนโดแล้ว หลับฝันดีนะครับ”สายตาของเขาไปหยุดที่รูปถ่ายบนโต๊ะทำงาน
“ตอนนี้…เราจะเป็นยังไงบ้างนะ”
“พี่คิดถึงเราจังเลย”
ห้าปีแล้ว ข้อความ ยังคงค้างไม่มีการตอบกลับ จนวันนี้…อ่านแล้วและข้อความสั้น ๆ
“สบายดีค่ะ…”เพียงเท่านั้นก็เพียงพอให้เขาหลับฝันดีอีกครั้ง