ขนมหวานอร่อยระดับตำนาน ที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตและโลกทั้งใบ พร้อมให้คุณลิ้มรสความหวานนี้แล้วในตอนนี้!
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,ข้ามเวลา,จีน,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![เมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด [รีบูต] โดย Nyx Stellarion @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01K5Z741TBFPQBVSR899F7FN73/cover/01K5Z741TBFPQBVSR899F7FN73-1758763026251 "เมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด [รีบูต] โดย Nyx Stellarion @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ขนมหวานอร่อยระดับตำนาน ที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตและโลกทั้งใบ พร้อมให้คุณลิ้มรสความหวานนี้แล้วในตอนนี้!
ผู้แต่ง
Nyx Stellarion
เรื่องย่อ
ประกาศ นิยายเรื่องเมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด นั้นจะรีบูตเนื่อหาทั้งหมดและเริ่มต้นเดินทางกันใหม่ทั้งหมด และ ตอนที่เริ่ม รีบูต คือ ตอนที่ 17 นั้นเองนับเป็นตอนที่ 1ของการเริ่มต้นนับ 1 ใหม่นั้นเอง
เนื้อหายังคงเดิมไม่เปลียนตัวละครดำเนินด้วยตัวละครเดิมแต่เนื้อเรื่องใหม่นั้นเอง เริ่มต้นตั่งแต่ตอนที่ 17 สำหรับเนื้อหาที่จะ รีบูต ส่วนตอนเก่าๆคือตอนที่1-15 ยังอยู่ปกติและจะตั่งเป็นอนุสรณ์สถานและจะไม่ลบออกไปไหนนั้นเองและหลังจากนี้ ขอให้สนุกกับการอ่านเนื้อเรื่อง ที่กำลังจะเริ่มต้นใหม่นะครับ
และสิ่งสุดท้ายที่ผมจะฝากก็คือ ถ้าผมอัพตอนนิยายช้ากว่าปกติแล้วนั้นก็ขออภัยมาณที่นี้ด้วยนะครับ
"หลี่เหวิน" เชฟหนุ่มอัจฉริยะผู้เชี่ยวชาญด้านขนมหวานจากทั่วทุกมุมโลก เขาคือสุดยอดเชฟดาวรุ่งแห่งยุค ที่มีชื่อเสียงในวงการเบเกอรี่ระดับโลก ด้วยความสามารถในการรังสรรค์ขนมหวานทุกรูปแบบ ตั้งแต่เค้กฝรั่งเศสไปจนถึงขนมพื้นบ้านไทย ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้!
ในวันแข่งขันชิงแชมป์เชฟโลก ณ กรุงปารีส เขาได้รับกล่องไม้โบราณจากแฟนคลับนิรนาม ภายในกล่องคือ "คริสตัลขนมหวาน" ปริศนา... ทันทีที่สัมผัสมัน โลกทั้งใบก็หมุนคว้าง ก่อนที่เขาจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในดินแดนแปลกตา จีนโบราณ!
ยุคสมัยแห่งขุนนาง การเมือง และสงครามระหว่างตระกูล ที่ซึ่งขนมหวานไม่ใช่ของกินเล่น... แต่คือ "เครื่องมือ" แห่งอำนาจ, สัญลักษณ์แห่งฐานะ, และแม้แต่เครื่องบรรณาการต่อจักรพรรดิ!
ท่ามกลางความไม่เข้าใจในโลกใหม่ เขาได้รับระบบสุดเทพที่ปรากฏในหัว
[ระบบขนมหวานสวรรค์ ได้ทำการติดตั้งแล้ว]
ระบบที่สามารถค้นหาสูตรขนมโบราณ เสกวัตถุดิบหายาก ดัดแปลงวัตถุดิบในมือ และปลดล็อกพลังพิเศษของขนมแต่ละชนิด!
จากเชฟธรรมดาในโลกปัจจุบัน
เขาจะกลายเป็น “เทพขนมหวานแห่งยุคโบราณ”
ที่จะเปลี่ยนแปลงวิถีแห่งขนมในยุคนี้ไปตลอดกาล
พบกับการเดินทางของเชฟผู้ทะลุมิติ
สู่เส้นทางแห่งขนมหวานที่รสชาติไม่เพียงแต่หวานลิ้น...
แต่หวานถึงหัวใจ และร้อนแรงยิ่งกว่าไฟสงคราม!
ในเมืองสมัยใหม่ที่เต็มไปด้วยความเร่งรีบและเสียงอึกทึกของเครื่องยนต์ ยังมีเชฟหนุ่มผู้หนึ่งนามว่า หลี่เหวิน (李文) ชายวัย 27 ปีผู้เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ด้านการทำขนมหวาน ชื่อของเขาเป็นที่รู้จักในวงการระดับโลก และในวันนี้เขากำลังจะเดินทางไปยังกรุงปารีสเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันชิงแชมป์เชฟโลก นั้นเอง
ณ ท่าอากาศยานนานาชาติเซี่ยงไฮ้ผู่ตง หลี่เหวินในชุดลำลองโทนสีเอิร์ธโทนที่ดูดีมีรสนิยมลากกระเป๋าเดินทางมุ่งตรงไปที่เคาน์เตอร์เช็กอิน พนักงานสาวรับตั๋วและโหลดสัมภาระให้เขาด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เขาจะเดินไปยังเกตเพื่อรอขึ้นเครื่อง เมื่อถึงเวลา หลี่เหวินยื่นตั๋วให้พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินแล้วเดินเข้าสู่ชั้นเฟิร์สคลาส เขานั่งลงบนเบาะที่นั่งข้างหน้าต่าง มองออกไปนอกเครื่องบินด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม
“อีกตั้ง 13 ชั่วโมง 34 นาทีสินะ ถึงจะเดินทางถึง” เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆ เครื่องบินเริ่มออกตัวและทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าสีขาวโพลน หลี่เหวินเหม่อมองก้อนเมฆที่ลอยอยู่เบื้องล่างจนเผลอหลับไป
หลังจากใช้เวลานานนับสิบชั่วโมง ในที่สุดเขาก็เดินทางมาถึงกรุงปารีสตามที่คาดไว้ ทีมงานจากผู้จัดงานแข่งขันชิงแชมป์เชฟโลกมารอรับเขาพร้อมป้ายชื่ออย่างดี หลี่เหวินและทีมงานเดินทางมายังโรงแรมที่พัก ซึ่งเป็นห้องสวีทสุดหรูสำหรับผู้เข้าแข่งขัน เมื่อก้าวเข้ามาในห้อง เขาก็วางกระเป๋าเดินทางลงข้างเตียงทันที และตรงเข้าไปอาบน้ำเพื่อชำระความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง
เมื่อรู้สึกสดชื่นแล้ว หลี่เหวินจึงเดินออกไปยืนที่ระเบียง ชมวิวทิวทัศน์ของเมืองปารีสในยามบ่าย ทัศนียภาพอันงดงามของตึกรามบ้านช่องในสไตล์ยุโรปทำให้เขารู้สึกตื่นตาตื่นใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หอไอเฟล (Eiffel Tower) ที่ตั้งตระหง่านอยู่ไม่ไกลจากโรงแรม
เขายกโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา ณ ตอนนั้นคือเวลา 12:30 น. เขายิ้มออกมาและคิดว่า “ไปหาเดินเที่ยวชมเมืองสักหน่อยกีกว่าและหาของกินอร่อยๆ เข้าปากสักคำ”
และในตอนนั้นเอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น “ก๊อกๆ”
หลี่เหวินหันไปมองประตูด้วยความสงสัย “ใครกันนะ พนักงานโรงแรมเหรอ หรือว่าผู้จัดงานจะให้พนักงานนำอาหารมาให้กันนะ?” เขาเดินไปที่ประตูและส่องตาแมวมองออกไป แต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นเพียงกล่องพัสดุสีน้ำตาลกล่องหนึ่งที่วางอยู่หน้าห้อง ไม่เห็นมีใครอยู่เลย
เขาตัดสินใจเปิดประตูออกอย่างระมัดระวัง บนกล่องมีกระดาษโพสต์อิทติดอยู่เขียนด้วยลายมือบรรจงว่า “โปรดรับไว้ด้วยนะครับ ของขวัญจากแฟนคลับคนหนึ่ง”
หลี่เหวินยิ้มกว้างด้วยความประทับใจในความทุ่มเทของแฟนคลับ เขาก้มลงหยิบกล่องขึ้นมาและนำมันเข้ามาในห้อง วางลงบนเตียง “ถ้าเปิดออกมาไม่ใช่ของขวัญละก็น่ากลัวเอาเรื่องอยู่นะ” เขาพึมพำกับตัวเองพลางหัวเราะเบาๆ แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขารวบรวมความกล้าและค่อยๆ เปิดกล่องออก
ข้างในกล่องมีคริสตัลรูปทรงขนมหวานเรืองแสงสีฟ้าอ่อนๆ เปล่งประกายสว่างวาบออกมา หลี่เหวินไม่รอช้าค่อยๆ เอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาถือไว้ในสองมือ
“ว้าว ไม่คิดว่าแฟนคลับจะลงทุนขนาดนี้เพื่อของขวัญชิ้นเดียวเลยนะเนี่ย” เขาพูดด้วยความตื่นเต้น
ทันทีที่พูดจบ ร่างกายของหลี่เหวินก็เริ่มเซอย่างควบคุมไม่ได้ หัวของเขารู้สึกหนักอึ้งและมึนงงจนต้องพึมพำออกมาว่า “เดี๋ยวนะ... นี่เราเป็นอะไรไป?”
ไม่ทันขาดคำ ร่างของเขาก็ล้มลงนอนแน่นิ่งไปกับพื้นห้อง และในห้วงความคิดสุดท้ายของเขาก่อนที่ทุกอย่างจะมืดลง มีเสียงหนึ่งดังขึ้นก้องในหัว…
[ระบบขนมหวานสวรรค์ ได้ทำการติดตั้งเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว]
เมื่อหลี่เหวินรู้สึกตัวอีกครั้ง เขายันตัวขึ้นมานั่งช้าๆ ใช้มือซ้ายกุมขมับที่ปวดตุบๆ “นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย ปวดหัวชะมัด” เมื่อเริ่มมีสติ เขาก็มองสำรวจไปรอบๆ ตัวเอง และสิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาตกใจจนแทบสิ้นสติ
เขาไม่ได้อยู่ในห้องพักโรงแรมอีกต่อไปแล้ว แต่กลับอยู่ในซอยแคบๆ แห่งหนึ่งที่ดูแปลกตาไปจากที่เคยเห็น เขาพยายามพยุงตัวเดินออกมาจากซอย และเมื่อเดินมาถึงถนนใหญ่ ภาพเบื้องหน้าก็ทำให้เขาเข้าใจในทันทีว่าตัวเองอยู่ที่ไหน
ผู้คนที่เดินไปมาแต่งกายด้วยชุดโบราณที่ไม่คุ้นตา มีทั้งรถม้าและแผงลอยขายของ เขาโผล่มาอยู่ในย่านตลาดที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย และเหนือประตูเมืองที่ตั้งตระหง่านมีป้ายขนาดใหญ่เขียนด้วยอักษรจีนโบราณว่า “เมืองหลวง หลงเฉิง (龙城)”
หลี่เหวินเดินไปตามถนนหนทางของ เมืองหลวงหลงเฉิง (龙城) ด้วยสีหน้าที่สับสนงุนงง ผู้คนมากมายเดินสวนกันไปมาแต่กลับไม่มีใครสนใจเขาเลย
“ถึงจะงงๆ ก็เถอะนะ... แต่จะว่าไปฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันนะ” เขาพึมพำกับตัวเอง พลางก้มลงสำรวจเสื้อผ้าบนตัว ซึ่งตอนนี้กลายเป็นชุดผ้าฝ้ายธรรมดาๆ ของชาวบ้าน ไม่ใช่เสื้อผ้าแบรนด์เนมที่เขาใส่ตอนอยู่สนามบินอีกแล้ว “เสื้อผ้าก็เปลี่ยนไป แล้วใครเป็นคนเปลี่ยนให้ฉันละเนี้ย?”
เขาหยุดยืนนิ่งๆ ท่ามกลางความวุ่นวาย พยายามทำความเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมด “นี่ไม่ใช่ความฝันสินะ… แล้วเสียงที่ได้ยินในหัวคือเสียงอะไรกันแน่นะ….”
หลี่เหวินตัดสินใจเดินออกมาจากตัวเมืองเล็กน้อย เพื่อหลีกหนีความวุ่นวายและหาที่สงบๆ คิดทบทวน เขาเดินมายังชานเมืองและสายตาก็ไปสะดุดกับกระท่อมไม้หลังเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ใกล้ป่าแต่ไม่ไกลจากตัวเมืองมากนัก เขาเดินเข้าไปใกล้แล้วตะโกนถาม “สวัสดีครับ มีใครอยู่ไหมครับ?”
ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวเขา “ว่าไง!”
หลี่เหวินสะดุ้งเล็กน้อย หัวใจเต้นแรงด้วยความตกใจ เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง “นี่เจ้า หันมาข้างหลังสิ ข้างหลังเจ้านะ!”
เขาหันไปตามคำสั่งและก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นหน้าต่างสีขาวเรืองแสงลอยอยู่ตรงหน้าเขา หลี่เหวินขยี้ตาตัวเองซ้ำๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ตาฝาดไปเอง “นี่เราต้องฝันไปแน่ๆ หน้า..หน้าต่างลอยได้งั้นเหรอ…”
แต่หน้าต่างลอยได้กลับตอบกลับมา “ไม่หรอก เจ้าไม่ได้ฝันไปหรอก ข้าขอพูดอีกครั้งนะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่ยุคจีนโบราณขอรับ! และใช่ ข้าคือ ระบบขนมหวานสวรรค์ นั้นเอง”
หลี่เหวินนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ “อย่าบอกนะ... ตอนที่ฉันสลบไป เสียงที่ฉันได้ยินคือเสียงของนายเองงั้นเหรอ!”
“ใช่แล้ว ข้าเอง” ระบบตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ “และต่อไปนี้... อ้อ กระท่อมไม้หลังนี้เจ้าเข้าไปพักได้เลยนะ เพราะช่วงนี้ไม่มีคนอาศัยอยู่เลยนะ”
ดวงตาของหลี่เหวินเบิกกว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะหลุดคำพูดออกมา “นี่ฉันมาอยู่ต่างโลกงั้นเหรอ?”
ระบบเสริมขึ้นทันที “ใช่! แต่อยู่ในยุคจีนโบราณยังไงละ...”
และเวลาก็ได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลี่เหวินก่อกองไฟขึ้นหน้ากระท่อมเพื่อคลายหนาว ท้องของเขาเริ่มส่งเสียงร้องครวญคราง เขาเอามือลูบท้องแล้วบ่นเบาๆ “หิวชะมัดเลย ตั้งแต่มาถึงปารีสก็ยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่สิ”
หน้าต่างระบบลอยมาอยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้ง “จะว่าไปตั่งแต่ตอนนั้นเจ้ายังไม่ได้ทานอะไรเลยนิถ้างั้น ก็เอาเป็นว่า ครั้งนี้ข้าจะเลี้ยงข้าวเจ้าก่อนแล้วกันนะ”
ทันทีที่ระบบพูดจบ โต๊ะกินข้าวขนาดกะทัดรัดพร้อมเก้าอี้ก็ปรากฏขึ้นพร้อมกลิ่นหอมชวนน้ำลายสอ ลอยมาเตะจมูกของหลี่เหวิน อาหารที่อยู่บนโต๊ะคือ ติ่มซำ อาหารกวางตุ้งที่เสิร์ฟในเข่งเล็กๆ มีทั้งฮะเก๋า ขนมจีบ และซาลาเปา
หลี่เหวินเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะอย่างช้าๆ แล้วยิ้มออกมา “อ๋อ... ฉันพอจะรู้แล้วว่านายทำอะไรได้”
“ใช่ ข้าสามารถเสกอาหารให้เจ้าได้ยามจำเป็น และยังทำได้อีกหลายอย่าง” หน้าต่างระบบลอยเข้ามาใกล้เขา “ถ้าเจ้ากิน ติ่มซำ นี้หมดแล้ว ข้าจะบอกทุกอย่างที่เกี่ยวกับโลกนี้ให้เลยนั้นเอง”
หลี่เหวินยิ้มออกมาอย่างรู้ทันเหมือนกับว่าเขาคิดอะไรบางอย่างออก
เมื่อรุ่งเช้ามาเยือน หลี่เหวินลุกขึ้นจากเตียงไม้แข็งๆ เดินออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์นอกกระท่อม เขาบิดขี้เกียจเพื่อคลายความเมื่อยล้า หน้าต่างระบบก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งข้างๆ ภาพความทรงจำในตอนที่เขากำลังกินติ่มซำก็ย้อนกลับมาในหัว
“ใช่สิ่งที่ข้าจะบอกก็คือ... ตัวข้าสามารถขายวัตถุดิบจากโลกยุคปัจจุบันให้เจ้าได้ และยังมีอีกหลายอย่าง ถ้าเจ้าเคยเล่นเกมหรืออ่านนิยาย มังงะ อนิเมะแนวต่างโลกคงจะรู้ว่าสิ่งที่ลอยอยู่ตรงหน้าเจ้าคืออะไร” ระบบพูด
หลี่เหวินพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะกินติ่มซำจนหมด “นั่นสินะ... ระบบของนายก็คล้ายกับระบบในเกมเลยอย่างนั้นใช่ไหม”
“ใช่ ถูกต้องอย่างที่เจ้าพูดเลย” ระบบตอบกลับมา
ตัดภาพกลับมายังปัจจุบัน ระบบที่ลอยอยู่ข้างหลี่เหวินพูดขึ้นว่า “เจ้าพร้อมที่จะเริ่มต้นวันใหม่หรือยัง”
หลี่เหวินมองไปข้างหน้าด้วยแววตาแน่วแน่ “ใช่! ฉันพร้อมแล้ว เราออกไปเผชิญโลกกว้างกันดีกว่า!”
โปรดติดตามตอนต่อไป
敬請期待下一集。