เมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด [รีบูต] - บทที่ 14 ความรู้สึกที่ยากจะเอ่ย: ใกล้ถึงเวลาบอกลา เวอร์ชันดั้งเดิม โดย Nyx Stellarion @Plotteller

ขนมหวานอร่อยระดับตำนาน ที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตและโลกทั้งใบ พร้อมให้คุณลิ้มรสความหวานนี้แล้วในตอนนี้!

เมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด [รีบูต] - บทที่ 14 ความรู้สึกที่ยากจะเอ่ย: ใกล้ถึงเวลาบอกลา เวอร์ชันดั้งเดิม โดย Nyx Stellarion @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,ข้ามเวลา,จีน,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Nyx Stellarion

เรื่องย่อ

ประกาศ นิยายเรื่องเมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด นั้นจะรีบูตเนื่อหาทั้งหมดและเริ่มต้นเดินทางกันใหม่ทั้งหมด และ ตอนที่เริ่ม รีบูต คือ ตอนที่ 17 นั้นเองนับเป็นตอนที่ 1ของการเริ่มต้นนับ 1 ใหม่นั้นเอง

เนื้อหายังคงเดิมไม่เปลียนตัวละครดำเนินด้วยตัวละครเดิมแต่เนื้อเรื่องใหม่นั้นเอง เริ่มต้นตั่งแต่ตอนที่ 17 สำหรับเนื้อหาที่จะ รีบูต ส่วนตอนเก่าๆคือตอนที่1-15 ยังอยู่ปกติและจะตั่งเป็นอนุสรณ์สถานและจะไม่ลบออกไปไหนนั้นเองและหลังจากนี้ ขอให้สนุกกับการอ่านเนื้อเรื่อง ที่กำลังจะเริ่มต้นใหม่นะครับ

และสิ่งสุดท้ายที่ผมจะฝากก็คือ ถ้าผมอัพตอนนิยายช้ากว่าปกติแล้วนั้นก็ขออภัยมาณที่นี้ด้วยนะครับ

"หลี่เหวิน" เชฟหนุ่มอัจฉริยะผู้เชี่ยวชาญด้านขนมหวานจากทั่วทุกมุมโลก เขาคือสุดยอดเชฟดาวรุ่งแห่งยุค ที่มีชื่อเสียงในวงการเบเกอรี่ระดับโลก ด้วยความสามารถในการรังสรรค์ขนมหวานทุกรูปแบบ ตั้งแต่เค้กฝรั่งเศสไปจนถึงขนมพื้นบ้านไทย ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้!

ในวันแข่งขันชิงแชมป์เชฟโลก ณ กรุงปารีส เขาได้รับกล่องไม้โบราณจากแฟนคลับนิรนาม ภายในกล่องคือ "คริสตัลขนมหวาน" ปริศนา... ทันทีที่สัมผัสมัน โลกทั้งใบก็หมุนคว้าง ก่อนที่เขาจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในดินแดนแปลกตา จีนโบราณ!

ยุคสมัยแห่งขุนนาง การเมือง และสงครามระหว่างตระกูล ที่ซึ่งขนมหวานไม่ใช่ของกินเล่น... แต่คือ "เครื่องมือ" แห่งอำนาจ, สัญลักษณ์แห่งฐานะ, และแม้แต่เครื่องบรรณาการต่อจักรพรรดิ!

ท่ามกลางความไม่เข้าใจในโลกใหม่ เขาได้รับระบบสุดเทพที่ปรากฏในหัว
[ระบบขนมหวานสวรรค์ ได้ทำการติดตั้งแล้ว]
ระบบที่สามารถค้นหาสูตรขนมโบราณ เสกวัตถุดิบหายาก ดัดแปลงวัตถุดิบในมือ และปลดล็อกพลังพิเศษของขนมแต่ละชนิด!

จากเชฟธรรมดาในโลกปัจจุบัน
เขาจะกลายเป็น “เทพขนมหวานแห่งยุคโบราณ”
ที่จะเปลี่ยนแปลงวิถีแห่งขนมในยุคนี้ไปตลอดกาล

พบกับการเดินทางของเชฟผู้ทะลุมิติ
สู่เส้นทางแห่งขนมหวานที่รสชาติไม่เพียงแต่หวานลิ้น...
แต่หวานถึงหัวใจ และร้อนแรงยิ่งกว่าไฟสงคราม!

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่ 14 ความรู้สึกที่ยากจะเอ่ย: ใกล้ถึงเวลาบอกลา เวอร์ชันดั้งเดิม

ภายในห้องพัก หลี่เหวินนอนอยู่บนเตียง จ้องมองหน้าต่างระบบที่แสดงจำนวนการขายขนม (2,000,000/10,000,000 ชิ้น, 20%) อย่างเงียบงัน “เวลาช่างตีกรอบเราเข้ามาเรื่อย ๆ เลยนะเนี้ย” เขาพึมพำในใจ พลางหันไปมองเตียงของ หยางโหย่ว ศิษย์คนแรกที่นอนหลับสนิท “จะเป็นยังไงกันนะ...เมื่อข้าหายไปจากโลกใบนี้”

เขาค่อยๆ ลุกจากเตียงและเดินออกไปนอกห้อง ณ จุดจัดงานเทศกาลขนมนกฟีนิกซ์ เขามองไปตามร้านรวงต่าง ๆ ที่จัดเตรียมกันอย่างคึกคัก ก่อนที่รอยยิ้มบาง ๆ จะจางหายไป

“นี่หลี่เหวิน...เจ้านอนไม่หลับงั้นเหรอ” เสียงหนึ่งดังขึ้น หลี่เหวินหันไปก็พบกับ ซูเหยา ในชุดนอน เขาพยักหน้าเล็กน้อย “ใช่ ข้านอนไม่หลับ แล้วเจ้าล่ะ”

ซูเหยายิ้มออกมา “อ๋อ...งั้นเหรอ เจ้าคงนอนไม่หลับเช่นเดียวกับข้า” เธอเดินเข้ามาใกล้และกุมมือของเขาเบาๆ “นี่หลี่เหวิน เจ้ามีอะไรในใจที่จะเล่าให้ข้าฟังหรือเปล่า หรือว่า...”

ซูเหยายังไม่ทันพูดจบ หลี่เหวินก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งแต่ในใจกลับว้าวุ่น “นี่ซูเหยา...ถ้าสมมติว่าข้าหายไป...เจ้าจะอยู่ได้ไหมโดยที่ไม่มีข้า”

ซูเหยาชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจและยิ้ม “หายไปงั้นเหรอ...ไม่รู้สิ มันเป็นคำตอบที่ตอบยากและง่ายในเวลาเดียวกัน ทั้งที่ปากของข้าบอกว่าได้สิ ข้าอยู่ได้ แต่หัวใจกลับบอกว่า...อยากให้เจ้าอยู่ต่อนะ”

หลี่เหวินหันไปมองซูเหยาอย่างช้า ๆ “หัวใจงั้นเหรอ...”

ใบหน้าของซูเหยาแดงขึ้นเล็กน้อย หลี่เหวินยิ้มขำ “นี่...เจ้าเขินข้าเหรอ...” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงล้อเลียน ซูเหยารีบหันหน้าหนีพร้อมกับหันหลังให้ “เอา...เป็นว่าในคืนนี้...ราตรีสวัสดิ์นะ หลี่เหวิน” ในคืนนั้นจึงจบลงด้วยความสับสนในใจของซูเหยามากกว่าหลี่เหวินเสียอีก

ในที่สุด วันเปิดงาน เทศกาลขนมนกฟีนิกซ์ (白凤糖节) ก็มาถึง ผู้คนจากทั่วทุกเมืองเดินทางมาร่วมงานกันอย่างล้นหลาม ที่ร้านป๊อปอัพของหลี่เหวินที่อยู่มุมพิเศษ ผู้คนยิ่งคับคั่งเป็นพิเศษ ด้านหลังร้านมีเต็นท์ทำอาหารที่ปิดอย่างมิดชิด ภายในเต็มไปด้วยเครื่องครัวทันสมัย

วันแรกผ่านไปอย่างหนักหน่วง ผู้คนมากมายกรูกันเข้ามาซื้อขนมจนหมดเกลี้ยง หลี่เหวิน หยางโหย่ว และซูเหยาต่างล้มตัวลงบนเตียงเมื่อกลับถึงห้องพัก พวกเขาพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “ช่างเป็นวันที่ทรหดจริงๆ”

วันที่สองมาถึง ทั้งสามก็เริ่มต้นเปิดร้านอีกครั้ง คราวนี้พวกเขาเตรียมขนมไว้มากมาย แต่ก็ดูเหมือนจะยังไม่เพียงพอต่อความต้องการของผู้คนที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ หลี่เหวินต้องเร่งทำขนมจนมือเป็นระวิง “นี่ซูเหยา...ขนมรอบต่อไปอบเสร็จหรือยัง!” เขาตะโกนบอก ซูเหยาและหยางโหย่วที่อยู่ในเต็นท์ก็ช่วยกันอย่างเต็มที่

เมื่อจบวัน หลี่เหวินนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความเหนื่อยล้า มองไปยังหน้าเคาน์เตอร์เก็บเงิน “นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ข้ารู้สึกว่า...ข้าอยากจะพักจากการทำงานสักปีหนึ่งก็น่าจะดี”

เมื่อวันสุดท้ายของเทศกาลมาถึง หลี่เหวินทำขนมในครัวพลางมองหน้าต่างระบบ จำนวนขนมที่ขายได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เขามองไปยังประตูเต็นท์ที่ปิดสนิทและคิดในใจ “คงใกล้จะถึงเวลาบอกลากันแล้วสินะ” เขาจัดขนมใส่ถาดและส่งออกไปหน้าร้าน งานในวันสุดท้ายก็เต็มไปด้วยผู้คนเช่นเคย แต่ครั้งนี้มีความรู้สึกบางอย่างเข้ามาแทรกแซงในจิตใจ

เมื่อเทศกาลจบลง ทั้งสามช่วยกันเก็บร้าน หลี่เหวินเดินเข้าไปในเต็นท์ครัว “เวลานั้นใกล้มาถึงแล้วสินะ”

ซูเหยามองตามและยื่นมือไปแตะไหล่เขา “เวลาอะไรงั้นเหรอ...”

หลี่เหวินหยุดชะงัก เครื่องครัวภายในเต็นท์เริ่มหายไปทีละชิ้นๆ “บ้าน...” เขาหยุดพูดไปชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยประโยคต่อ “บ้านยังไงละ...บ้านของเรา...”

โปรดติดตามตอนต่อไป
敬請期待下一集。

เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกียวกับ

เทศกาลขนมนกฟีนิกซ์ (白凤糖节)

จัดขึ้นทุกปีในช่วงฤดูใบไม้ผลิ (ปลายเดือนสามตามปฏิทินจีน) คนทั่วทุกเมืองจะเดินทางมาร่วมงาน และเปิดร้านขายขนมตามลานกลางเมือง มีเวทีแข่งทำขนมพื้นบ้าน ขนมประดิษฐ์ และ “ขนมฟีนิกซ์” ซึ่งเป็นขนมประจำเมือง (ลักษณะคล้ายโมจิไส้ลาวา ลายปีกฟีนิกซ์) งานเทศกาลจัดต่อเนื่อง 3 วัน 3 คืน มีขบวนพาเหรด ตีฆ้อง แข่งเชฟ และประกวดร้านยอดนิยม