เมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด [รีบูต] - บทที่ 3 อิสระที่ซ่อนเร้นในคราบหญิงชาวบ้าน เวอร์ชันดั้งเดิม โดย Nyx Stellarion @Plotteller

ขนมหวานอร่อยระดับตำนาน ที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตและโลกทั้งใบ พร้อมให้คุณลิ้มรสความหวานนี้แล้วในตอนนี้!

เมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด [รีบูต] - บทที่ 3 อิสระที่ซ่อนเร้นในคราบหญิงชาวบ้าน เวอร์ชันดั้งเดิม โดย Nyx Stellarion @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,ข้ามเวลา,จีน,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Nyx Stellarion

เรื่องย่อ

ประกาศ นิยายเรื่องเมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด นั้นจะรีบูตเนื่อหาทั้งหมดและเริ่มต้นเดินทางกันใหม่ทั้งหมด และ ตอนที่เริ่ม รีบูต คือ ตอนที่ 17 นั้นเองนับเป็นตอนที่ 1ของการเริ่มต้นนับ 1 ใหม่นั้นเอง

เนื้อหายังคงเดิมไม่เปลียนตัวละครดำเนินด้วยตัวละครเดิมแต่เนื้อเรื่องใหม่นั้นเอง เริ่มต้นตั่งแต่ตอนที่ 17 สำหรับเนื้อหาที่จะ รีบูต ส่วนตอนเก่าๆคือตอนที่1-15 ยังอยู่ปกติและจะตั่งเป็นอนุสรณ์สถานและจะไม่ลบออกไปไหนนั้นเองและหลังจากนี้ ขอให้สนุกกับการอ่านเนื้อเรื่อง ที่กำลังจะเริ่มต้นใหม่นะครับ

และสิ่งสุดท้ายที่ผมจะฝากก็คือ ถ้าผมอัพตอนนิยายช้ากว่าปกติแล้วนั้นก็ขออภัยมาณที่นี้ด้วยนะครับ

"หลี่เหวิน" เชฟหนุ่มอัจฉริยะผู้เชี่ยวชาญด้านขนมหวานจากทั่วทุกมุมโลก เขาคือสุดยอดเชฟดาวรุ่งแห่งยุค ที่มีชื่อเสียงในวงการเบเกอรี่ระดับโลก ด้วยความสามารถในการรังสรรค์ขนมหวานทุกรูปแบบ ตั้งแต่เค้กฝรั่งเศสไปจนถึงขนมพื้นบ้านไทย ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้!

ในวันแข่งขันชิงแชมป์เชฟโลก ณ กรุงปารีส เขาได้รับกล่องไม้โบราณจากแฟนคลับนิรนาม ภายในกล่องคือ "คริสตัลขนมหวาน" ปริศนา... ทันทีที่สัมผัสมัน โลกทั้งใบก็หมุนคว้าง ก่อนที่เขาจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในดินแดนแปลกตา จีนโบราณ!

ยุคสมัยแห่งขุนนาง การเมือง และสงครามระหว่างตระกูล ที่ซึ่งขนมหวานไม่ใช่ของกินเล่น... แต่คือ "เครื่องมือ" แห่งอำนาจ, สัญลักษณ์แห่งฐานะ, และแม้แต่เครื่องบรรณาการต่อจักรพรรดิ!

ท่ามกลางความไม่เข้าใจในโลกใหม่ เขาได้รับระบบสุดเทพที่ปรากฏในหัว
[ระบบขนมหวานสวรรค์ ได้ทำการติดตั้งแล้ว]
ระบบที่สามารถค้นหาสูตรขนมโบราณ เสกวัตถุดิบหายาก ดัดแปลงวัตถุดิบในมือ และปลดล็อกพลังพิเศษของขนมแต่ละชนิด!

จากเชฟธรรมดาในโลกปัจจุบัน
เขาจะกลายเป็น “เทพขนมหวานแห่งยุคโบราณ”
ที่จะเปลี่ยนแปลงวิถีแห่งขนมในยุคนี้ไปตลอดกาล

พบกับการเดินทางของเชฟผู้ทะลุมิติ
สู่เส้นทางแห่งขนมหวานที่รสชาติไม่เพียงแต่หวานลิ้น...
แต่หวานถึงหัวใจ และร้อนแรงยิ่งกว่าไฟสงคราม!

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่ 3 อิสระที่ซ่อนเร้นในคราบหญิงชาวบ้าน เวอร์ชันดั้งเดิม

ณ เรือนหงเหมย เรือนไม้ไผ่ชั้นเดียวที่ตั้งอยู่ ณ ชานเมืองใกล้ภูเขาเหยียนซาน ภายในเรือนตกแต่งอย่างเรียบง่ายทว่าเปี่ยมไปด้วยรสนิยมทางศิลปะ มีภาพวาดดอกเหมยอันสง่างาม เครื่องดนตรีวางเรียงราย ผ้าคลุมลายเมฆ และมุมครัวขนาดเล็กที่ซูเหยาใช้เป็นที่ทดลองทำขนมสูตรโบราณด้วยตนเอง แม้จะไม่เก่งกาจ แต่ก็พยายามฝึกฝนอยู่เสมอ ด้านหลังเรือนมีสระน้ำดอกบัวขนาดเล็กสำหรับจิบชาและอ่านบทกวี เป็นที่ที่เธอใช้ชีวิตอย่างอิสระห่างจากสายตาของขุนนางและราชสำนัก โดยแสร้งว่าสร้างไว้เพื่อศึกษาธรรมะ

ในโถงกลางของเรือนหลัก ซูเหยากำลังบรรจงถอดเครื่องประดับอันหรูหราออกอย่างช้าๆ ตั้งแต่ปิ่นทองฝังไข่มุกไปจนถึงหยกขาวที่ประดับผมและชุดฮั่นฝูไหมแท้ชมพูจางลายดอกบัว ขณะที่สาวใช้กำลังนำเสื้อผ้าอีกชุดมาวางไว้ตรงหน้า ภาพในอดีตก็ฉายซ้อนขึ้นมาในห้วงความคิด

ในห้องทำงานของท่านพ่อ...

ซูอวิ๋นหลง อัครเสนาบดีฝ่ายบุ๋น ยิ้มอบอุ่นเมื่อเห็นลูกสาวก้าวเข้ามา “ไหน ลูกสาวแสนสวยของข้า มีเรื่องอะไรถึงได้มาถึงนี่กัน”

ซูเหยาถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยปากขอร้อง “ใช่แล้ว ท่านพ่อ ข้ามีเรื่องจะขอร้องท่าน ข้าอยากจะขออนุญาตท่านไปเที่ยวงานเทศกาลโคมไฟ ได้หรือไม่”

แต่เมื่อได้ยินคำขอ สีหน้าของซูอวิ๋นหลงก็เปลี่ยนไปในทันที คำตอบที่ได้กลับมาสั้นและเด็ดขาด “ไม่...”

...กลับสู่ปัจจุบัน

ซูเหยาสะบัดความคิดนั้นทิ้งไป เธอเปลี่ยนเครื่องแต่งกายอย่างรวดเร็ว จากชุดฮั่นฝูที่ดูสูงศักดิ์ก็กลายเป็น ชุดผ้าฝ้ายสีเทาอ่อนปนเขียว ที่ทำให้เธอดูคล้ายสาวชาวบ้านธรรมดา มีผ้าคลุมบางๆ ปกคลุมศีรษะครึ่งหนึ่ง ของติดตัวมีเพียง พัดพับไม้ไผ่ลายดอกเหมย ที่ใช้บังหน้าเวลาไม่อยากให้ใครจำได้ และ ลูกประคำหยก ที่ได้จากมารดาซึ่งเชื่อว่าช่วยปกป้องจากสิ่งชั่วร้าย เธอใช้ชื่อปลอมว่า “เสี่ยวเหยา (小瑶)” แล้วก้าวเท้าออกจากเรือนหงเหมย มุ่งหน้าสู่งาน เทศกาลโคมไฟ (Lantern Festival / 元宵节 Yuánxiāojié) ที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนในเมือง

ในขณะเดียวกัน ณ กระท่อมไม้ กลางป่าที่หลี่เหวินเพิ่งจะยึดครอง บัดนี้มันได้กลายสภาพเป็นครัวเคลื่อนที่ขนาดย่อม ภายในเต็มไปด้วยเครื่องครัวที่ถูกเสกขึ้นมาอย่างเป็นระเบียบ ทั้งเตาอบและอุปกรณ์ทำขนมสมัยใหม่ที่มาพร้อมกับระบบ

หลี่เหวินในชุดที่ดัดแปลงใหม่ให้คล่องตัวในการทำครัว เป็นเสื้อคลุมยาวสีน้ำตาลอ่อนและเทาที่ดูอบอุ่นเหมือนขนมปังอบ มีผ้ากันเปื้อนผ้าฝ้ายที่เขาเย็บเองพร้อมช่องใส่ตะหลิวและช้อนตวง เขากลัดกิ๊บโลหะรูปมีดพับเล็กๆ ที่เป็นของจากโลกเดิมไว้ที่เข็มขัด และมีสมุดบันทึกสูตรที่ถูกแปลเป็นอักษรจีนโบราณอยู่ข้างกาย

“เอาล่ะ มาเริ่มการทำ มาการอง (Macarons) กันเลยดีกว่า” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความสุข ราวกับกำลังกลับคืนสู่สนามรบที่คุ้นเคย

เขาเริ่มต้นขั้นตอนการทำมาการองแบบ French Meringue อย่างเชี่ยวชาญ มือเรียวของเขาร่อนอัลมอนด์ป่นและน้ำตาลไอซิ่งอย่างพิถีพิถัน ตีไข่ขาวกับน้ำตาลจนตั้งยอดเป็นเมอแรงก์ที่เงาวับ จากนั้นจึงถึงขั้นตอนสำคัญที่สุด การผสมแบบ Macaronage เขาใช้ไม้พายยางตะล่อมส่วนผสมอย่างแผ่วเบาแต่แม่นยำ ไม่นานนัก ส่วนผสมที่ได้ก็ไหลเป็นสายริบบิ้นต่อเนื่องเมื่อยกไม้พายขึ้น

หลังจากบีบมาการองลงบนกระดาษรองอบแล้ว เขาเคาะถาดเบาๆ เพื่อไล่ฟองอากาศ ก่อนจะปล่อยให้พักจนผิวแห้งสนิท ขั้นตอนนี้คือหัวใจสำคัญเพื่อให้เกิด “ขา” ที่เป็นเอกลักษณ์ของมาการอง

เมื่ออบเสร็จ ฝามาการองสีชมพูอ่อนละมุน ก็ถูกนำออกมาจากเตาอบ มันเงาวับราวกับเคลือบด้วยเวทมนตร์ ปลายนิ้วของหลี่เหวินสัมผัสลงบนเปลือกที่บางเฉียบ รู้สึกได้ถึงความกรอบที่เปราะบางราวกับใยแมงมุม เมื่อมันถูกส่งเข้าปาก...

กรึบ!

เสียงแรกที่ได้ยินคือเสียงเปลือกนอกที่แตกตัวอย่างรวดเร็วและเด็ดขาด ความกรุบกรอบของมันสร้างความตื่นเต้นเล็กๆ ก่อนที่รสสัมผัสจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เนื้อสัมผัสภายในที่นุ่มหนึบละลายปนกับไส้ครีมรสราสป์เบอร์รีหอมหวานซ่อนเปรี้ยว ลิ้นรับรู้ถึงความเนียนนุ่มของครีมกานาชที่ค่อยๆ แผ่ซ่านไปทั่วโพรงปาก พร้อมกับกลิ่นหอมของอัลมอนด์ที่อบอวล

รสชาติหวานนำแต่ไม่เลี่ยน ตัดด้วยความเปรี้ยวซาบซ่าของราสป์เบอร์รีได้อย่างลงตัว มันคือการเต้นรำของรสชาติที่สมบูรณ์แบบ ความกรอบของเปลือก ความนุ่มหนึบของเนื้อ ความหวานของครีม และความสดชื่นของผลไม้ ทุกอย่างผสมผสานกันเป็นหนึ่งเดียวอย่างกลมกลืน หลี่เหวินหลับตาลงโดยไม่รู้ตัว ปล่อยให้ทุกโสตประสาทจมดิ่งในความสุขเล็กๆ จากมาการอง มันไม่ใช่แค่ขนม แต่มันคือประสบการณ์อันแสนวิเศษที่ทำให้โลกหมุนช้าลง...ชั่วขณะหนึ่ง

เมื่อรสสัมผัสสุดท้ายค่อยๆ จางหายไป ก็เหลือไว้เพียงความปรารถนาที่จะหยิบชิ้นต่อไปขึ้นมาอย่างไม่ลังเล...เพราะมาการองเพียงชิ้นเดียว ไม่เคยพอสำหรับใครเลยจริงๆ

หน้าต่างระบบที่อยู่ตรงหน้าหลี่เหวินปรากฏข้อความขึ้น “แม้ข้าเลือกคนไม่ผิดจริงๆ” จากนั้นก็พูดต่อ “จะว่าไปแล้ว ในเมืองเขากำลังจัด เทศกาลโคมไฟ อยู่ เจ้าจะเข้าไปในเมืองไหม มันเหมือนจะอยู่ไม่ห่างจากที่นี่มากนะ”

หลังจากที่กินมาการองเสร็จ หลี่เหวินก็พยักหน้าและตอบอย่างกระตือรือร้น “เอาสิ! ไปกัน ถือว่าได้ยืดเส้นยืดสายสักหน่อย และหาข้าวกินด้วย”

โปรดติดตามตอนต่อไป
敬請期待下一集。

เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกียวกับตัวละคร รูปร่างหน้าตา

ซูอวิ๋นหลง (苏云龙)

ตำแหน่ง: ขุนนางใหญ่แห่งราชสำนัก (อัครเสนาบดีฝ่ายบุ๋นแห่งแคว้นต้าหลง) อายุ: 55 ปี

ลักษณะภายนอก

รูปร่าง: สูงใหญ่ ผึ่งผาย บ่าใหญ่ ดวงตาเฉียบคม ผิว: ขาวซีดตามวัย มีร่องรอยแห่งกาลเวลารอบดวงตา แต่สายตายัง

มีอำนาจและบารมี ใบหน้า: หน้ารูปเหลี่ยม แก้มตอบเล็กน้อย คิ้วเข้มเฉียงขึ้น ดวงตาทรงอำนาจ เครายาวเรียงเส้นเรียบร้อย ผม: ผมยาวประบ่า สีดำแซมเทา มัดรวบไว้ด้วยแถบผ้าสีทอง มีปิ่นหยกขาวประดับศีรษะ หนวดเครา: เครายาวตรงใต้คางแสดงถึงฐานะและวัยวุฒิ ดูภูมิฐานและมีความสง่า สีหน้า: มักเคร่งขรึม ไม่แสดงอารมณ์เกินจำเป็น ใบหน้าเปรียบได้ดั่งผาหินที่ไม่สะทกสะท้านต่อพายุ