เมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด [รีบูต] - บทที่ 4 สองเส้นทางที่มาบรรจบ เวอร์ชันดั้งเดิม โดย Nyx Stellarion @Plotteller

ขนมหวานอร่อยระดับตำนาน ที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตและโลกทั้งใบ พร้อมให้คุณลิ้มรสความหวานนี้แล้วในตอนนี้!

เมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด [รีบูต] - บทที่ 4 สองเส้นทางที่มาบรรจบ เวอร์ชันดั้งเดิม โดย Nyx Stellarion @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,ข้ามเวลา,จีน,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Nyx Stellarion

เรื่องย่อ

ประกาศ นิยายเรื่องเมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด นั้นจะรีบูตเนื่อหาทั้งหมดและเริ่มต้นเดินทางกันใหม่ทั้งหมด และ ตอนที่เริ่ม รีบูต คือ ตอนที่ 17 นั้นเองนับเป็นตอนที่ 1ของการเริ่มต้นนับ 1 ใหม่นั้นเอง

เนื้อหายังคงเดิมไม่เปลียนตัวละครดำเนินด้วยตัวละครเดิมแต่เนื้อเรื่องใหม่นั้นเอง เริ่มต้นตั่งแต่ตอนที่ 17 สำหรับเนื้อหาที่จะ รีบูต ส่วนตอนเก่าๆคือตอนที่1-15 ยังอยู่ปกติและจะตั่งเป็นอนุสรณ์สถานและจะไม่ลบออกไปไหนนั้นเองและหลังจากนี้ ขอให้สนุกกับการอ่านเนื้อเรื่อง ที่กำลังจะเริ่มต้นใหม่นะครับ

และสิ่งสุดท้ายที่ผมจะฝากก็คือ ถ้าผมอัพตอนนิยายช้ากว่าปกติแล้วนั้นก็ขออภัยมาณที่นี้ด้วยนะครับ

"หลี่เหวิน" เชฟหนุ่มอัจฉริยะผู้เชี่ยวชาญด้านขนมหวานจากทั่วทุกมุมโลก เขาคือสุดยอดเชฟดาวรุ่งแห่งยุค ที่มีชื่อเสียงในวงการเบเกอรี่ระดับโลก ด้วยความสามารถในการรังสรรค์ขนมหวานทุกรูปแบบ ตั้งแต่เค้กฝรั่งเศสไปจนถึงขนมพื้นบ้านไทย ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้!

ในวันแข่งขันชิงแชมป์เชฟโลก ณ กรุงปารีส เขาได้รับกล่องไม้โบราณจากแฟนคลับนิรนาม ภายในกล่องคือ "คริสตัลขนมหวาน" ปริศนา... ทันทีที่สัมผัสมัน โลกทั้งใบก็หมุนคว้าง ก่อนที่เขาจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในดินแดนแปลกตา จีนโบราณ!

ยุคสมัยแห่งขุนนาง การเมือง และสงครามระหว่างตระกูล ที่ซึ่งขนมหวานไม่ใช่ของกินเล่น... แต่คือ "เครื่องมือ" แห่งอำนาจ, สัญลักษณ์แห่งฐานะ, และแม้แต่เครื่องบรรณาการต่อจักรพรรดิ!

ท่ามกลางความไม่เข้าใจในโลกใหม่ เขาได้รับระบบสุดเทพที่ปรากฏในหัว
[ระบบขนมหวานสวรรค์ ได้ทำการติดตั้งแล้ว]
ระบบที่สามารถค้นหาสูตรขนมโบราณ เสกวัตถุดิบหายาก ดัดแปลงวัตถุดิบในมือ และปลดล็อกพลังพิเศษของขนมแต่ละชนิด!

จากเชฟธรรมดาในโลกปัจจุบัน
เขาจะกลายเป็น “เทพขนมหวานแห่งยุคโบราณ”
ที่จะเปลี่ยนแปลงวิถีแห่งขนมในยุคนี้ไปตลอดกาล

พบกับการเดินทางของเชฟผู้ทะลุมิติ
สู่เส้นทางแห่งขนมหวานที่รสชาติไม่เพียงแต่หวานลิ้น...
แต่หวานถึงหัวใจ และร้อนแรงยิ่งกว่าไฟสงคราม!

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่ 4 สองเส้นทางที่มาบรรจบ เวอร์ชันดั้งเดิม

เมื่อแสงตะวันสุดท้ายลับขอบฟ้าไป ความมืดมิดไม่ได้นำมาซึ่งความเงียบงัน แต่กลับปลุกให้เมืองทั้งเมืองตื่นขึ้นสู่ความรื่นเริงและแสงสีที่สว่างไสวไปทั่วทุกหัวระแหง นี่คือค่ำคืนแห่ง "เทศกาลโคมไฟ" หรือ "หยวนเซียวเจี๋ย" ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของการเฉลิมฉลองเทศกาลตรุษจีนที่ยาวนาน

ทั่วทั้งเมืองประดับประดาไปด้วยโคมไฟหลากสีสันละลานตา โคมไฟรูปทรงกลมสีแดงสดแขวนเรียงรายตามชายคาบ้านเรือน ส่วนตามถนนหนทางและริมคลองน้ำก็มีโคมไฟรูปร่างแปลกตามากมาย ตั้งแต่โคมไฟรูปมังกรพ่นไฟ โคมไฟรูปหงส์รำแพน ไปจนถึงโคมไฟรูปปลาและสัตว์มงคลต่างๆ แสงเทียนอ่อนๆ ที่ส่องประกายอยู่ภายในโคมไฟแต่ละดวงทำให้เกิดเงาที่เต้นระบำอยู่บนกำแพงและพื้นถนนราวกับมีชีวิต

ผู้คนในชุดผ้าไหมสีสันสดใสพากันออกมาเดินเล่นตามท้องถนนที่เต็มไปด้วยแสงสว่างและเสียงหัวเราะ เสียงพูดคุยและเสียงเพลงดังผสมผสานกันไปทั่วทั้งเมือง เด็กๆ วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน บางคนถือโคมไฟรูปกระต่ายน้อยหรือปลาน้อยเดินตามพ่อแม่ไปอย่างตื่นตาตื่นใจ

ในบริเวณลานกว้างของจัตุรัสกลางเมือง บรรยากาศยิ่งคึกคักเป็นพิเศษ ผู้คนมากมายยืนล้อมรอบ "ต้นโคมไฟปริศนา" ที่มีปริศนาอักษรเขียนไว้บนแผ่นกระดาษเล็กๆ ห้อยลงมาจากโคมไฟ ใครทายถูกก็จะได้รับรางวัลเล็กๆ น้อยๆ เสียงผู้คนพากันคิดและส่งเสียงร้องอย่างสนุกสนานเมื่อมีใครทายปริศนาได้ถูกต้อง

กลิ่นหอมหวานของ "หยวนเซียว" ลอยอบอวลไปทั่วบริเวณ พ่อค้าแม่ค้าตั้งแผงขายขนมลูกกลมๆ สีขาวที่ทำจากแป้งข้าวเหนียว ซึ่งมีไส้หวานทำจากงาดำหรือถั่วแดง ผู้คนต่างพากันซื้อหยวนเซียวมาแบ่งกันกินเป็นสัญลักษณ์ของความกลมเกลียวและความสมบูรณ์ของครอบครัว

ในอีกมุมหนึ่งของจัตุรัส มีการแสดงที่น่าตื่นตาตื่นใจเริ่มขึ้น เสียงกลองและฉาบดังขึ้นเป็นจังหวะเร้าใจ ขบวนเชิดสิงโต ที่แต่งแต้มสีสันสวยงามกระโดดโลดเต้นไปตามเสียงดนตรีอย่างคล่องแคล่ว มีนักแสดง "ระบำไม้ต่อขา" ที่ก้าวเดินอย่างสง่างามบนไม้สูง และนักแสดงที่ร่ายรำพร้อมพัดคู่ใจอย่างงดงาม

ยามค่ำคืนเริ่มดึก แสงจันทร์เต็มดวงสาดส่องลงมาจากท้องฟ้าที่ไร้เมฆ แสงนวลของดวงจันทร์ผสมผสานกับแสงสีทองของโคมไฟนับพันดวง ทำให้เมืองทั้งเมืองกลายเป็นดินแดนแห่งความฝัน ผู้คนยังคงเดินเล่นและชื่นชมบรรยากาศแห่งความสุขกันอย่างไม่รู้เบื่อ

เทศกาลโคมไฟจึงไม่ใช่แค่การชมโคมไฟ แต่เป็นค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความสุข ความหวัง และการรวมตัวของครอบครัวและชุมชน เป็นบทสรุปที่สวยงามของเทศกาลปีใหม่และเป็นสัญลักษณ์ของการก้าวเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิที่กำลังจะมาถึง พร้อมกับความหวังใหม่ๆ ที่กำลังจะเบ่งบานไปพร้อมกับแสงสว่างของโคมไฟที่ส่องประกายทั่วเมือง

ท่ามกลางผู้คนที่มากมาย เสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างแผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความรู้สึก “ท่านแม่ ข้าอยากให้ท่านได้มาเห็นจังเลยว่าที่แห่งนี้งดงามแค่ไหน” เสียงนั้นเป็นของ เสี่ยวเหยา หรือ ซูเหยา ในชุดผ้าฝ้ายสีเทาอ่อนปนเขียว เธอถอดเครื่องประดับอันสูงค่าออกทั้งหมด เหลือเพียงพัดพับไม้ไผ่ที่ใช้บังหน้าและลูกประคำหยกที่ได้รับจากมารดาติดตัวไว้

ในขณะที่เธอยืนนิ่งอยู่กับที่ เสียงทุ้มของชายหนุ่มคนหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากอีกทางหนึ่ง “แม้ ช่างเป็นสถานที่ที่ข้าไม่ได้เห็นมานานแล้วนะเนี้ย”

เสี่ยวเหยาหันไปตามเสียง มองเห็นชายหนุ่มที่ดูเหมือนกำลังพูดอยู่คนเดียว ทว่าก็ไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้ ราวกับกาลเวลาได้หยุดลงไปชั่วขณะหนึ่ง “เจ้าช่างดูมีความสุขจริงๆ นะ” เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ

ภาพชายหนุ่มผู้นั้นเดินลับหายไปกับผู้คนที่หนาแน่น เสี่ยวเหยายิ้มบางๆ ก่อนจะหันหลังและเดินสำรวจงานเทศกาลต่อไป

ภาพตัดกลับมาที่ หลี่เหวิน เขายืนอยู่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวแห่งหนึ่ง กลิ่นหอมฉุยของน้ำซุปลอยมาเตะจมูกให้ท้องร้องโครกคราก เขาเอามือล้วงกระเป๋า ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่มีเงินแม้แต่ตำลึงเดียว “จะว่าไป ข้าไม่มีเงินนี่น่า”

เขาหันไปมองหน้าต่างระบบที่ลอยอยู่ข้างๆ ระบบถอนหายใจออกมาเล็กน้อย “ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวข้าเสกเงินของที่นี่ให้ ละ...ตอนนี้อยู่ในกระเป๋าของเจ้าแล้ว เอาล่ะ ทานได้”

หลี่เหวินหยิบเงินตำลึงออกมาจากกระเป๋าเสื้อคลุมที่ถูกเปลี่ยนไปอย่างงงๆ “ข้าเป็นหนี้บุญคุณเจ้าแล้วนะ” เขายิ้ม ก่อนจะพูดอย่างกระตือรือร้น “เอาล่ะ เราไปกินก๋วยเตี๋ยวกันดีกว่า”

เขาหันไปมองหน้าต่างระบบอีกครั้ง แววตาที่เคยฉายความสุขในเทศกาลเมื่อครู่พลันเปลี่ยนเป็นจริงจัง “แต่หลังจากกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้ว เรามาคุยเรื่องที่จริงจังกว่านี้ดีกว่า อย่างนั้นดีไหม”

โปรดติดตามตอนต่อไป
敬請期待下一集。

เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกียวกับเทศการ
เทศกาลโคมไฟ (Lantern Festival / 元宵节 Yuánxiāojié)

ช่วงเวลา: วันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 1 ตามปฏิทินจันทรคติจีน (เป็นวันสิ้นสุดเทศกาลตรุษจีน) กิจกรรมสำคัญ: ชมโคมไฟ: ผู้คนจะออกไปชมโคมไฟที่ประดับประดาอย่างสวยงามตามท้องถนนและสถานที่ต่างๆ ทายปริศนาโคมไฟ: เป็นกิจกรรมยอดนิยมที่ผู้คนจะเล่นทายปริศนาที่เขียนไว้บนโคมไฟ กินขนมหยวนเซียว: เป็นขนมลูกกลมๆ ทำจากแป้งข้าวเหนียว ซึ่งมีความหมายถึงความกลมเกลียวและสมบูรณ์ การแสดงต่างๆ: มีการละเล่นและการแสดง เช่น ระบำไม้ต่อขา, ระบำพัด, เชิดสิงโต เป็นต้น