เมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด [รีบูต] - บทที่ 2 กระท่อมกลางป่า และคำทักทายจากระบบ เวอร์ชันดั้งเดิม โดย Nyx Stellarion @Plotteller

ขนมหวานอร่อยระดับตำนาน ที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตและโลกทั้งใบ พร้อมให้คุณลิ้มรสความหวานนี้แล้วในตอนนี้!

เมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด [รีบูต] - บทที่ 2 กระท่อมกลางป่า และคำทักทายจากระบบ เวอร์ชันดั้งเดิม โดย Nyx Stellarion @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,ข้ามเวลา,จีน,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Nyx Stellarion

เรื่องย่อ

ประกาศ นิยายเรื่องเมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด นั้นจะรีบูตเนื่อหาทั้งหมดและเริ่มต้นเดินทางกันใหม่ทั้งหมด และ ตอนที่เริ่ม รีบูต คือ ตอนที่ 17 นั้นเองนับเป็นตอนที่ 1ของการเริ่มต้นนับ 1 ใหม่นั้นเอง

เนื้อหายังคงเดิมไม่เปลียนตัวละครดำเนินด้วยตัวละครเดิมแต่เนื้อเรื่องใหม่นั้นเอง เริ่มต้นตั่งแต่ตอนที่ 17 สำหรับเนื้อหาที่จะ รีบูต ส่วนตอนเก่าๆคือตอนที่1-15 ยังอยู่ปกติและจะตั่งเป็นอนุสรณ์สถานและจะไม่ลบออกไปไหนนั้นเองและหลังจากนี้ ขอให้สนุกกับการอ่านเนื้อเรื่อง ที่กำลังจะเริ่มต้นใหม่นะครับ

และสิ่งสุดท้ายที่ผมจะฝากก็คือ ถ้าผมอัพตอนนิยายช้ากว่าปกติแล้วนั้นก็ขออภัยมาณที่นี้ด้วยนะครับ

"หลี่เหวิน" เชฟหนุ่มอัจฉริยะผู้เชี่ยวชาญด้านขนมหวานจากทั่วทุกมุมโลก เขาคือสุดยอดเชฟดาวรุ่งแห่งยุค ที่มีชื่อเสียงในวงการเบเกอรี่ระดับโลก ด้วยความสามารถในการรังสรรค์ขนมหวานทุกรูปแบบ ตั้งแต่เค้กฝรั่งเศสไปจนถึงขนมพื้นบ้านไทย ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้!

ในวันแข่งขันชิงแชมป์เชฟโลก ณ กรุงปารีส เขาได้รับกล่องไม้โบราณจากแฟนคลับนิรนาม ภายในกล่องคือ "คริสตัลขนมหวาน" ปริศนา... ทันทีที่สัมผัสมัน โลกทั้งใบก็หมุนคว้าง ก่อนที่เขาจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในดินแดนแปลกตา จีนโบราณ!

ยุคสมัยแห่งขุนนาง การเมือง และสงครามระหว่างตระกูล ที่ซึ่งขนมหวานไม่ใช่ของกินเล่น... แต่คือ "เครื่องมือ" แห่งอำนาจ, สัญลักษณ์แห่งฐานะ, และแม้แต่เครื่องบรรณาการต่อจักรพรรดิ!

ท่ามกลางความไม่เข้าใจในโลกใหม่ เขาได้รับระบบสุดเทพที่ปรากฏในหัว
[ระบบขนมหวานสวรรค์ ได้ทำการติดตั้งแล้ว]
ระบบที่สามารถค้นหาสูตรขนมโบราณ เสกวัตถุดิบหายาก ดัดแปลงวัตถุดิบในมือ และปลดล็อกพลังพิเศษของขนมแต่ละชนิด!

จากเชฟธรรมดาในโลกปัจจุบัน
เขาจะกลายเป็น “เทพขนมหวานแห่งยุคโบราณ”
ที่จะเปลี่ยนแปลงวิถีแห่งขนมในยุคนี้ไปตลอดกาล

พบกับการเดินทางของเชฟผู้ทะลุมิติ
สู่เส้นทางแห่งขนมหวานที่รสชาติไม่เพียงแต่หวานลิ้น...
แต่หวานถึงหัวใจ และร้อนแรงยิ่งกว่าไฟสงคราม!

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่ 2 กระท่อมกลางป่า และคำทักทายจากระบบ เวอร์ชันดั้งเดิม

หลี่เหวินนั่งลงบนพื้นหญ้านุ่มๆ กลางทุ่งกว้างสุดลูกหูลูกตาที่รายล้อมด้วยป่าทึบ ลมพัดเอื่อยๆ ทำให้ใบไม้เสียดสีกันเป็นเสียงแผ่วเบา เขาพยายามสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด สัมผัสถึงความบริสุทธิ์ของอากาศที่ไม่เคยมีในโลกเดิม “อ๋อ คือจะบอกว่าที่นี่คือโลกใบใหม่ที่ฉันจะต้องอยู่สินะ เพื่อทำภารกิจและเพื่อจะได้กลับบ้านสินะ” เขาพึมพำกับตัวเอง

หน้าต่างระบบที่ลอยอยู่ตรงหน้าก็ปรากฏข้อความขึ้น “ใช่มั้ยล่ะ โลกของเจ้าไม่มีอย่างนี้ใช่หรือไม่ และใช่ ข้าจะตอบคำถามเจ้า ในช่วงแรกที่เจ้าได้ถามข้ามา ใช่ เจ้าต้องอยู่โลกใบใหม่ที่เจ้าไม่คุ้นเคย และต้องทำภารกิจเพื่อที่จะกลับบ้าน”

เมื่อระบบพูดจบ หลี่เหวินก็ลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้ามุ่งมั่น “นั่นสินะ ฉันต้องอยู่ที่นี่ให้ได้ จนกว่าจะกลับบ้านหรือยุคสมัยของตนเองได้ แต่ก็นะ ฉันอาจจะชอบที่นี่ก็ได้” เขาก้าวเดินไปตามเส้นทางอย่างไร้จุดหมาย โดยมีหน้าต่างระบบลอยตามไปด้วย

ระหว่างทาง หลี่เหวินก็นึกขึ้นได้ “นั่นสินะ คงจะพูดคำว่า คุณ ฉัน เธอ ไม่ได้แล้วสิ ต้องใช้คำว่า ‘ข้า’ แทนตัว และ ‘เจ้า’ แทนคำว่า คุณหรือเธอแทน”

“ใช่ นั่นคือวิธีการพูดของคนสมัยนี้” ระบบตอบกลับทันที “อย่างเช่นข้าที่คุยกับเจ้าในตอนนี้ เพราะข้าก็ใช้ลักษณะการพูดของคนสมัยนี้คุยกับเจ้า”

หลี่เหวินพยักหน้ารับคำ “ขอรับ ข้าเข้าใจแล้ว” เขาหยุดชะงักเล็กน้อย “แต่ก่อนอื่น...ป่าที่นี่จะยาวไปไหนเนี่ย”

เดินไปได้ไม่นาน สายตาของหลี่เหวินก็เหลือบไปเห็น กระท่อมไม้หลังหนึ่ง ตั้งอยู่ท่ามกลางความเขียวขจี “กระท่อมไม้งั้นเหรอ?” เขาพูดออกมาอย่างแปลกใจ

“งั้นในวันนี้เจ้าไปพักที่นี่ก่อนก็ได้” ระบบเสนอแนะ “เพราะกระท่อมไม้หลังนี้ไม่มีคนอยู่ และนานๆ จะมีคนมา เจ้าใช้ที่นี่ชั่วคราวไปก่อน”

หลี่เหวินพยักหน้า ก่อนจะเดินตรงเข้าไปในกระท่อมไม้หลังนั้น

ตัดสลับภาพกลับมายังเมืองหลวง “หลงเฉิง (龙城)” ณ ตำหนักซูหวัง (苏王府) ซึ่งเป็นตำหนักของขุนนางระดับสูงภายในวังหลวง สายตาของผู้คนต่างจับจ้องไปยังหญิงสาวผู้หนึ่ง นางมีรูปร่างสูงโปร่ง 165 ซม. ทว่าไม่ได้บอบบางจนเกินไป ยามเดินก้าวเท้าอย่างมั่นคง ทำให้ดูสง่างามและเปี่ยมด้วยความมั่นใจ ผิวขาวเนียนดุจหยกอ่อน มีกลิ่นหอมอ่อนๆ จากดอกชิงซานอันเป็นดอกไม้ประจำตระกูล ใบหน้ารูปไข่ ดวงตาคมเรียว จมูกโด่งเล็กน้อย ริมฝีปากบางสีชมพูจาง เมื่อไม่แสดงอารมณ์จะดูสงบนิ่ง แต่ยามเผลอยิ้ม ใบหน้าจะดูอบอุ่นจนละลายหัวใจ ผมยาวสีดำขลับยาวสลวยถึงเอว มักจะมัดครึ่งศีรษะด้วยปิ่นหยกเขียวอ่อน หรือประดับด้วยดอกไม้ผ้าในวันที่ปลอมตัวออกนอกวัง ดวงตาสีดำสนิทเยือกเย็นดั่งผืนน้ำในฤดูหนาว ทว่าลึกลงไปกลับซ่อนเร้นความเศร้าและความปรารถนาที่จะสำรวจโลกภายนอก

หญิงสาวผู้นี้คือ ซูเหยา (苏瑶) นางสวมชุดฮั่นฝูไหมแท้สีชมพูจางลายดอกบัวที่ปักด้วยมืออย่างประณีต แขนเสื้อประดับตราสัญลักษณ์ตระกูล “มังกรหงส์คู่” เครื่องประดับเป็นหยกขาวงดงาม เส้นผมรวบขึ้นด้วยปิ่นทองฝังไข่มุก

ซูเหยายืนอยู่หน้าประตูใหญ่ของตำหนักซูหวัง ซึ่งสร้างด้วยไม้หอมแก่นสักแดง หลังคามุงด้วยกระเบื้องเขียวมรกตสลักลายมังกรทอง ประตูใหญ่มีป้ายไม้จารึกอักษรคัดจีนโบราณว่า “ซูหวัง府” กำแพงสูงสามเมตรล้อมรอบตำหนัก มีทหารองครักษ์เฝ้าตลอดวันคืน

เมื่อนางผลักประตูบานใหญ่นั้นเข้าไป ห้องแรกที่ปรากฏแก่สายตาคือ ห้องทำงานของซูอวิ๋นหลง เต็มไปด้วยพู่กัน คัมภีร์ราชการ แผนที่เก่าแก่ และหนังสือมากมาย ซูอวิ๋นหลง (苏云龙) อัครเสนาบดีฝ่ายบุ๋นแห่งแคว้นต้าหลง กำลังนั่งอ่านราชโองการต่างๆ อยู่ เขาเงยหน้าขึ้นมาเห็นซูเหยาพอดี ก็ยิ้มออกมาอย่างอบอุ่น “ไหน ลูกสาวแสนสวยของข้า มีเรื่องอะไรถึงได้มาถึงนี่กัน”

เมื่อสิ้นเสียงของซูอวิ๋นหลง ซูเหยาก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ใช่แล้ว ท่านพ่อ ข้ามีเรื่องจะขอร้องท่าน ข้าอยากจะขออนุญาตท่านไป……”

โปรดติดตามตอนต่อไป
敬請期待下一集。

เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกียวกับตัวละคร รูปร่างหน้าตา

ซูเหยา (苏瑶) อายุ: 21 ปี

ลักษณะภายนอก

รูปร่าง: สูงประมาณ 165 ซม. รูปร่างเพรียวบางแต่ไม่บอบบางเกินไป เดินตัวตรงเสมอ ทำให้ดูสง่างาม มีความมั่นใจในตนเอง ผิว: ผิวขาวเนียนดุจหยกอ่อน มีกลิ่นหอมอ่อนๆ จากดอกชิงซาน (ดอกไม้ประจำตระกูล)

ใบหน้า: หน้ารูปไข่ ตาคมเรียว จมูกโด่งเล็กน้อย ริมฝีปากบางสีชมพูจาง ดูสงบนิ่ง แต่เวลาเผลอยิ้มจะอบอุ่นละลายหัวใจ ผม: ผมยาวสีดำขลับ ปล่อยยาวถึงเอว มักมัดครึ่งศีรษะด้วยปิ่นหยกเขียวอ่อน หรือติดดอกไม้ผ้าในวันที่ปลอมตัวออกนอกวัง ดวงตา: สีดำสนิท เยือกเย็นดั่งผืนน้ำในฤดูหนาว แต่ลึกลงไปซ่อนความเศร้าและอยากรู้อยากเห็นโลกภายนอก