เมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด [รีบูต] - บทที่ 8 ปริศนาวัตถุดิบขาดแคลน และ การหยุดชะงักของหลี่เหวินเบเกอรี่ เวอร์ชันดั้งเดิม โดย Nyx Stellarion @Plotteller

ขนมหวานอร่อยระดับตำนาน ที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตและโลกทั้งใบ พร้อมให้คุณลิ้มรสความหวานนี้แล้วในตอนนี้!

เมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด [รีบูต] - บทที่ 8 ปริศนาวัตถุดิบขาดแคลน และ การหยุดชะงักของหลี่เหวินเบเกอรี่ เวอร์ชันดั้งเดิม โดย Nyx Stellarion @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,ข้ามเวลา,จีน,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Nyx Stellarion

เรื่องย่อ

ประกาศ นิยายเรื่องเมื่อผมต้องมาเป็นเชฟขนมหวานในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบเสกขนมหวานที่ไม่จำกัด นั้นจะรีบูตเนื่อหาทั้งหมดและเริ่มต้นเดินทางกันใหม่ทั้งหมด และ ตอนที่เริ่ม รีบูต คือ ตอนที่ 17 นั้นเองนับเป็นตอนที่ 1ของการเริ่มต้นนับ 1 ใหม่นั้นเอง

เนื้อหายังคงเดิมไม่เปลียนตัวละครดำเนินด้วยตัวละครเดิมแต่เนื้อเรื่องใหม่นั้นเอง เริ่มต้นตั่งแต่ตอนที่ 17 สำหรับเนื้อหาที่จะ รีบูต ส่วนตอนเก่าๆคือตอนที่1-15 ยังอยู่ปกติและจะตั่งเป็นอนุสรณ์สถานและจะไม่ลบออกไปไหนนั้นเองและหลังจากนี้ ขอให้สนุกกับการอ่านเนื้อเรื่อง ที่กำลังจะเริ่มต้นใหม่นะครับ

และสิ่งสุดท้ายที่ผมจะฝากก็คือ ถ้าผมอัพตอนนิยายช้ากว่าปกติแล้วนั้นก็ขออภัยมาณที่นี้ด้วยนะครับ

"หลี่เหวิน" เชฟหนุ่มอัจฉริยะผู้เชี่ยวชาญด้านขนมหวานจากทั่วทุกมุมโลก เขาคือสุดยอดเชฟดาวรุ่งแห่งยุค ที่มีชื่อเสียงในวงการเบเกอรี่ระดับโลก ด้วยความสามารถในการรังสรรค์ขนมหวานทุกรูปแบบ ตั้งแต่เค้กฝรั่งเศสไปจนถึงขนมพื้นบ้านไทย ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้!

ในวันแข่งขันชิงแชมป์เชฟโลก ณ กรุงปารีส เขาได้รับกล่องไม้โบราณจากแฟนคลับนิรนาม ภายในกล่องคือ "คริสตัลขนมหวาน" ปริศนา... ทันทีที่สัมผัสมัน โลกทั้งใบก็หมุนคว้าง ก่อนที่เขาจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในดินแดนแปลกตา จีนโบราณ!

ยุคสมัยแห่งขุนนาง การเมือง และสงครามระหว่างตระกูล ที่ซึ่งขนมหวานไม่ใช่ของกินเล่น... แต่คือ "เครื่องมือ" แห่งอำนาจ, สัญลักษณ์แห่งฐานะ, และแม้แต่เครื่องบรรณาการต่อจักรพรรดิ!

ท่ามกลางความไม่เข้าใจในโลกใหม่ เขาได้รับระบบสุดเทพที่ปรากฏในหัว
[ระบบขนมหวานสวรรค์ ได้ทำการติดตั้งแล้ว]
ระบบที่สามารถค้นหาสูตรขนมโบราณ เสกวัตถุดิบหายาก ดัดแปลงวัตถุดิบในมือ และปลดล็อกพลังพิเศษของขนมแต่ละชนิด!

จากเชฟธรรมดาในโลกปัจจุบัน
เขาจะกลายเป็น “เทพขนมหวานแห่งยุคโบราณ”
ที่จะเปลี่ยนแปลงวิถีแห่งขนมในยุคนี้ไปตลอดกาล

พบกับการเดินทางของเชฟผู้ทะลุมิติ
สู่เส้นทางแห่งขนมหวานที่รสชาติไม่เพียงแต่หวานลิ้น...
แต่หวานถึงหัวใจ และร้อนแรงยิ่งกว่าไฟสงคราม!

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่ 8 ปริศนาวัตถุดิบขาดแคลน และ การหยุดชะงักของหลี่เหวินเบเกอรี่ เวอร์ชันดั้งเดิม

ท่ามกลางเส้นทางเดินรถม้าอันปลอดโปร่ง ท้องฟ้ากว้างใหญ่ไร้เมฆ รถแต่ละคันบรรทุกเมล็ดพืชหลากหลายชนิดเต็มคัน แต่เมื่อเส้นทางเริ่มเข้าสู่ป่าลึก สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น...

ณ ร้าน หลี่เหวินเบเกอรี่ หลี่เหวินนั่งเท้าคางมองป้ายประกาศ 'ขนมหมด' ที่แขวนอยู่หน้าร้าน “ปกติจะต้องมีรถม้ามาส่งพวกถั่วหรือวัตถุดิบที่ข้าสั่งไว้ไม่ใช่เหรอ” เขาพึมพำกับตัวเอง

หน้าต่างระบบที่ลอยอยู่ข้างๆ พูดขึ้น “งั้นลองไปตรวจสอบกับเถ้าแก่ร้านที่เจ้ากับข้าไปซื้อประจำไหมล่ะ”

หลี่เหวินลุกขึ้นจากโต๊ะ ยืดเส้นยืดสายเล็กน้อย ก่อนจะปิดร้านและมุ่งหน้าไปยังร้านค้าทันที โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งของชายที่แต่งกายคล้ายชาวบ้านกำลังจับจ้องมองเขาอยู่ห่างๆ นั้นเอง

ภายใน ห้องเครื่องหลวง (御膳房 อวี้เจี้ยนฟาง) ณ วังหลวง "หลงเฉิงกง" เสียงเปลวไฟที่แตกเปาะแปะ เสียงมีดสับที่ดังฉับ ๆ เสียงคนตะโกนสั่ง และเสียงหม้อที่กระทบกันดังระงม ทุกเสียงผสมผสานกันเป็น "ซิมโฟนีแห่งครัว" ที่ไม่มีวันหยุด เชฟหลักห้าคนภายในครัวต่างรับผิดชอบอาหารคาวหวาน อาหารร้อน เครื่องดื่ม และขนมเปี๊ยะ ต่างทำหน้าที่ของตนอย่างสุดความสามารถ โดยมี หวังจินหรง หัวหน้าเชฟราชสำนัก ยืนควบคุมอยู่เบื้องบน

ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าก็ดังเข้ามา หวังจินหรงหันไปมองพร้อมรอยยิ้มบางๆ ที่มุมปาก “เจ้าทำสำเร็จใช่ไหม...” เขาเอ่ยถามชายผู้นั้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

กลับมาที่หลี่เหวิน เขายืนอยู่หน้าร้านขายเมล็ดธัญพืชที่ปิดสนิท “ร้านปิดเนี้ยนะ! ข้าอุตส่าห์เดินทางมาตั้งไกล อะไรกันเนี้ย นี่โชคชะตาเล่นตลกกับข้าใช่ไหมเนี้ย!!!!!!!!!” เขาตะโกนลั่นอย่างหมดหวัง จนผู้คนที่เดินผ่านไปมาต้องหันมองตามกันเป็นแถว

ระบบรีบพูดขึ้นมาปลอบ “เออ...ข้าว่ากลับร้านกันก่อนดีกว่าไหม...”

เมื่อกลับมาถึงร้าน หลี่เหวินเบเกอรี่ ที่ยังคงปิดอยู่ หลี่เหวินหันไปหาระบบ “นี่ข้ารู้ว่าเจ้ามีร้านค้าใช่ไหม ช่วยเปิดขึ้นมาหน่อยสิ”

หน้าต่างร้านค้าระบบปรากฏขึ้น หลี่เหวินยิ้มกว้างอย่างมีชัย “ไม่มีอะไรที่หยุดข้าได้ทั้งนั้น...”

หลังจากนั้นไม่นาน กลิ่นหอมจากร้าน หลี่เหวินเบเกอรี่ ก็เริ่มโชยออกมาอีกครั้ง คราวนี้มีทั้งขนมหวานหลากหลายชนิด ทั้งเพื่อสุขภาพและสำหรับผู้ที่ต้องการความหวาน (แต่ต้องกินพอประมาณนะ) กลิ่นหอมฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ

ในห้องเครื่องหลวงนั้นเอง เด็กฝึกงานคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน ด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด หวังจินหรงที่กำลังยืนคุมผู้ช่วยเชฟยี่สิบคนทำอาหารอย่างแข็งขัน เห็นท่าทางของเด็กฝึกงานก็รู้ได้ทันทีว่าเรื่องที่กำลังจะบอกคืออะไร

เด็กฝึกงานกระซิบข้างหูหวังจินหรง “แย่แล้วขอรับ เจ้าของร้านหลี่เหวินเบเกอรี่เปิดทำการอีกครั้งแล้วขอรับ!”

หวังจินหรงถอนหายใจยาวแสดงสีหน้าเคร่งเครียด “ได้...จะเอาอย่างนี้ใช่ไหม หลี่เหวินเบเกอรี่...หลังจากนี้ข้าจะไม่ประนีประนอมกับเจ้าอีกต่อไปแล้ว!” แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเด็ดขาด

เมื่อยามเย็นมาถึง ขนมในร้านหลี่เหวินเบเกอรี่ก็ยังคงเหลืออยู่บ้างเล็กน้อย แต่เมื่อหลี่เหวินมองไปยังกล่องเก็บเงินบนเคาน์เตอร์ มันก็เต็มไปด้วยเงินทองจนพูน เขายืดเส้นยืดสายเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น “เอาล่ะ มาเริ่มเก็บร้านกันเถอะ”

ทันใดนั้น เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น “นี่หลี่เหวิน เจ้าจะช่วยข้าอะไรอีกสักอย่างอีกครั้งได้หรือไม่...”

หลี่เหวินหันไปตามเสียงอย่างช้าๆ ด้วยความประหลาดใจและแอบเกร็งเล็กน้อย เขาก็พบกับ ซูเหยา และหญิงสาวอีกคน... องค์หญิงเสวี่ยหยิน (雪茵公主)

ซูเหยายิ้มและแนะนำ “เป็นยังไงบ้างหลี่เหวิน ขอแนะนำให้รู้จักองค์หญิงเสวี่ยหยิน องค์หญิงชอบขนมของเจ้ามากๆ เลยนะ ฉะนั้นเจ้าช่วยมาทำขนมให้กับองค์หญิงและก็ข้าทานอีกได้ไหม”

เมื่อซูเหยาพูดจบ หลี่เหวินก็อึ้งไปเล็กน้อย “องค์...หญิง...งั้น...เหรอ...” น้ำเสียงของเขามีความประหม่าปนอยู่

โปรดติดตามตอนต่อไป
敬請期待下一集。

เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกียวกับตัวละคร รูปร่างหน้าตา

องค์หญิงเสวี่ยหยิน (雪茵公主)

อายุ: 19 ปี ตำแหน่ง: องค์หญิงชั้นเอก

ลักษณะภายนอก ใบหน้า: รูปไข่ ผิวขาวซีดราวหิมะแรกของฤดูหนาว ดวงตา: สีดำแวววาวเหมือนน้ำหยดจากกลีบดอก

เหมย มีประกายขี้เล่น ริมฝีปาก: เล็กระเรื่อสีชมพูกลีบพีช ดูสุขภาพดีแม้ร่างกายอ่อนแอ ทรงผม: ไว้ยาวถึงกลางหลัง ผมตรงดำขลับ มักถักเปียบางๆ ด้านข้าง ติดปิ่นดอกเหมยหิมะ ท่าทาง: ชอบเอียงคอเล็กน้อยเวลาอยากรู้อะไร สายตาเป็นประกายเวลาเห็นของหวาน กลิ่นกาย: หอมอ่อน ๆ คล้ายกลิ่นบัวขาวกับใบชาแห้ง