เมื่อควีนโอเมก้าผู้งดงาม พวงด้วยตำแหน่งราชินีนักเต้นระบำที่แสนสง่า ต้องไปเผชิญหน้ากับยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก!!
แฟนตาซี,ชาย-ชาย,รัก,ข้ามเวลา,ย้อนยุค,พระเอกครั้งรัก,ดึกดำบรรพ์,ยุคหิน,โอเมก้าเวิร์ส,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เต้นระบำงามสง่ายุคดึกดำบรรพ์เมื่อควีนโอเมก้าผู้งดงาม พวงด้วยตำแหน่งราชินีนักเต้นระบำที่แสนสง่า ต้องไปเผชิญหน้ากับยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก!!
จะเป็นยังไงเมื่อ ราชินีนักเต้นระบำต้องไปเฉิดฉายอยู่ในยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก
***
น้องจะไปเฉิดฉายที่ยุคดึกดำบรรพ์ค่ะ
ฝากติดตามน้องด้วยนะคะ
“ซิทริน น้องหิวหรือยัง มากินอาหารเร็ว” อนีเอ่ยกับน้องชายตัวน้อยของตน ก่อนเขาจะตบที่พื้นไม้ข้างๆ ตัวเองเบาๆ โดยบนพื้นมีผ้าขนสัตว์ถูกปูรองไว้อยู่ บ่งบอกว่าอินทรีย์หนุ่มใส่ใจน้องชายคนนี้ของตนเองมากแค่ไหน
“พี่อนี” ซิทรินเดินไปหาพี่ชายคนโต ก่อนจะนั่งลงบนพื้นที่ถูกปูด้วยผ้าหนังสัตว์ข้างๆ ตรงหน้าของเขามีเนื้อสัตว์ที่ย่างหอมๆ และผลไม้มากมายที่วางเรียงรายกันอยู่จำนมาก
“ทำไมถึงเพิ่งลงมา” อาโนเดินเข้ามานั่งข้างๆ น้องชายตัวน้อย ก่อนจะคว้ามือคู่ครองของตัวเองให้มานั่งข้างกัน พลัดออกไปก็เป็นลูกชายวัย 10 ปีที่นั่งลงข้างมารดา ส่วนอีกฝั่งที่ติดกับพี่ชายคนโตก็จะเป็นลีนา คู่ครองคนที่หนึ่งตามด้วยวาเลีย คู่ครองคนที่สองของพี่ชาย จากนั้นจึงเป็นลูกของอีกฝ่ายที่เรียงจาก อะมาน อามาลี และอะวัน
“ข้าทำอาหารอยู่ พี่อยากกินไหม?” ซิทรินหันไปเอ่ยถามพี่ชายคนรองยิ้มๆ ในดวงตากลมโตมีความตื่นเต้นแฝงอยู่อย่างปิดไม่มิด เพราะเขาอยากให้ทุกคนได้รองทานดู จึงได้ทำหม้อใหญ่อย่างที่เห็น
“อาหารหรือ เอาสิ ไหนละ” อาโนเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง มุมปากหนายกยิ้มเอ็นดู เขาเองก็อยากรู้นักว่าน้องชายตัวน้อยของเขาจะทำอะไรออกมา
ซิทรินยิ้มหวานก่อนที่เขาจะนำหม้อพะโล้หม้อใหญ่ ตามด้วยหม้อข้าวออกมาวางไว้ตรงหน้า จากนั้นจึงเอาจานและช้อนออกมาให้ครบจำนวนคน
“มันคืออะไรรึ?” อนีเอ่ยถามน้องชาย จมูกของเขาได้กลิ่นที่ไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน ทว่ามันก็ชวนให้กลื่นน้ำลายลงคออยู่หลายอึก
อะมานมองของสิ่งนั้นที่เขาได้กลิ่นมาก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ในถ้ำของท่านน้าอย่างสนใจ ทว่าท่าทางภายนอกก็ยังคงนิ่งอยู่
“ขอนำเสนอไข่พะโล้ที่แสนอร่อย มันเป็นเมนูโปรดของข้าเลยนะ พี่ลีนา พี่วาเลีย พี่ฟาติน พวกท่านช่วยข้าตักข้าวหน่อย” ซิทรินเอ่ยกับทั้งสามคนด้วยน้ำเสียงสดใส ก่อนที่เขาจะตักข้าวให้ดูเป็นตัวอย่าง แล้วส่งมันให้พี่ชายคนโตเป็นคนแรก จากนั้นเขาจึงหันไปตักข้าวใส่จานที่สองให้พี่ชายคนรองบ้าง
“มันคืออะไร” อาโนเอ่ยถามพร้อมกับมองเจ้าเม็ดขาวๆ ที่ดูแปลกตาในมือตรงหน้า มันดูแปลกแต่ก็ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ออกมาเช่นกัน
“มันคือข้าว เป็นเมล็ดพืชที่เอามาหุงจนสุก” ซิทรินอธิบาย ก่อนเขาจะเริ่มตักน่องไก่และไข่พะโล้ให้พี่ชายทั้งสองคนพร้อมของตัวเอง
ลีนา วาเลีย และฟาติน ที่มองอยู่จึงทำตามโดยตักให้ลูกๆ ก่อน ก่อนที่พวกเขาจะตักให้ตัวเองเป็นคนสุดท้าย
“ดูนะ ข้าจะสอนวิธีกินให้พวกท่านดู” ซิทรินหยิบช้อนขึ้นมา ก่อนที่เขาจะตักอาหารตรงหน้าเข้าปาก
ทุกคนที่เห็นก็ทำตามอย่างงึกงัก ทว่าพอได้ลิ้มรสชาติที่แปลกใหม่ที่ทั้งหอมและอร่อย พวกเขาก็นิ่งค้างไป ก่อนไม่นานจะเริ่มกินเร็วขึ้นแบบไม่มีใครยอมใคร
ซิทรินที่เห็นว่าทุกคนชอบก็ยิ้มเล็กๆ ออกมา “ถ้าไม่อิ่มก็ตักเพิ่มได้เลยนะทุกคน”
“อร่อยมากท่านน้า ข้าไม่เคยกินเนื้อสัตว์ที่นุ่มขนาดนี้มาก่อน” อะวันเอ่ยไปกินไปทั้งที่ในแก้มยังคงมีอาหารอยู่เต็มราวกับกลัวใครแย่ง
“ท่านน้า ท่านสอนข้าทำบ้างได้ไหมเจ้าค่ะ” อะมาลีเอ่ยออกมาบ้าง แววตาของเธอวาววับยามมองท่านน้าคนงาม เธอไม่เคยกินอาหารเช่นนี้มาก่อน มันอร่อยมากจนเธออยากกินทุกวัน
“ได้ ถ้าหาวัตถุดิบได้จากที่นี่ก็คงดี ถ้าเจอแล้ว ข้าจะสอนเจ้าให้ทำอาหารพวกนี้นะ” ซิทรินเอ่ยกับนางก่อนที่เขาจะค่อยๆ ทานช้าๆ
“กินช้าขนาดนี้เดี๋ยวก็ไม่ทันเจ้าพวกตะกละพวกนี้หรอก” อาโนเอ่ย ก่อนที่เขาจะตักเนื้อสัตว์ใส่จานให้น้องชายเพิ่ม แม้ว่าในจานจะมีอยู่แล้วส่วนหนึ่งก็ตาม
“พอแล้วพี่อาโน ข้ากินเท่านี้ก็อิ่มแล้ว กินเยอะเดี๋ยวจะปวดท้องเอา” ซิทรินเอ่ยห้ามพี่ชายคนรอง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะตักไข่เพิ่มให้เขาอีก
“เมื่อคืนน้องก็กินน้อยมาก จะไม่เป็นอะไรแน่หรือ น้องทานน้อยกว่าอากอที่มีอายุเพียง 10 ปีอีกนะ” อนีเอ่ยไปก็ขมวดคิ้วไป เมื่อคืนเพราะเขาเห็นน้องชายเต้นด้วยความสนุกสนานจึงได้ปล่อยผ่านเรื่องนี้ แต่พอมานั่งมองใกล้ๆ ก็เห็นว่าน้องชายทั้งกินช้าและกินน้อยมากจริงๆ
“ข้ากินเท่านี้ก็เยอะแล้ว ทุกคนทำงานกันหนักต้องใช้แรงเยอะ ข้าอยู่เฉยๆ เลยไม่ค่อยหิว ทุกคนกินเถอะถ้าข้าหิวก็ยังมีของกินอยู่ในของวิเศษไม่น้อย” ซิทรินเอ่ยกับทุกคน
ทุกคนที่ได้ยินแบบนั้นก็ทำได้เพียงพยักหน้า ก่อนที่จะเริ่มกินอาหารแปลกใหม่อีกครั้งจนมันหมดหม้อ ทว่าแม้หม้อจะใหญ่มาก แต่บุรุษฉกรรจ์ตัวใหญ่สองคนและชายหนุ่มที่อยู่ในช่วงเติบโตก็ใช่ว่าจะอิ่ม พวกเขาจึงได้กินอาหารที่ตัวเมียในบ้านเตรียมไว้คราวแรกจนหมด
“กินของคาวแล้วก็ต้องกินของหวานต่อ” ซิทรินเอ่ยด้วยรอยยิ้มหวานสดใส หลังจากที่เขาดื่มน้ำหลังทานอาหารจนอิ่ม
“ของหวานหรือ? คืออะไรหรือท่านน้า” อากอเอ่ยถามท่านน้าคนงามของตนเอ่ยอย่างตื่นเต้น ตอนนี้ไม่ว่าท่านน้าจะทำอะไรให้กินเขาก็อยากจะกินมันทุกอย่างเลย
“นี่ไง” ซิทรินนำคุกกี้ชิ้นใหญ่ออกมาจากมิติ ก่อนจะแจกให้ทุกคนคนละชิ้น
อะมานรับคุกกี้มา ทว่าเขาก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ออกมาจากท่านน้าตัวน้อยอีกแล้ว จนหัวคิ้วหนาขมวดเข้าหากันอีกครั้ง ชายหนุ่มไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปกระซิบบอกบางอย่างกับท่านพ่อและท่านน้ารองเสียงเบา หลังเอ่ยจบ เหยี่ยวหนุ่มก็กางปีกบินออกไปจากบ้านต้นไม้พร้อมกัดกินของในมือที่รับมาจากท่านน้าคนงามหนึ่งคำ
ไม่นานดวงตาสีอำพันก็เบิกกว้างกับรสชาติแปลกใหม่ที่หอมหวาน ก่อนร่างสูงโปร่งจะบินไปรวมกลุ่มกับสหายที่ยืนรออยู่ไม่ไกล
ส่วนทางด้านอนีและอาโน หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่อะมานกระซิบ พวกเขาก็มองหน้ากันทันที ก่อนทั้งคู่จะมองไปที่น้องชายตัวน้อยที่กำลังเล่นกับอากอด้วยสีหน้ากังวล
TBC