เมื่อควีนโอเมก้าผู้งดงาม พวงด้วยตำแหน่งราชินีนักเต้นระบำที่แสนสง่า ต้องไปเผชิญหน้ากับยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก!!
แฟนตาซี,ชาย-ชาย,รัก,ข้ามเวลา,ย้อนยุค,พระเอกครั้งรัก,ดึกดำบรรพ์,ยุคหิน,โอเมก้าเวิร์ส,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เต้นระบำงามสง่ายุคดึกดำบรรพ์
เมื่อควีนโอเมก้าผู้งดงาม พวงด้วยตำแหน่งราชินีนักเต้นระบำที่แสนสง่า ต้องไปเผชิญหน้ากับยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก!!
จะเป็นยังไงเมื่อ ราชินีนักเต้นระบำต้องไปเฉิดฉายอยู่ในยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก
***
น้องจะไปเฉิดฉายที่ยุคดึกดำบรรพ์ค่ะ
ฝากติดตามน้องด้วยนะคะ
ซิทรินยิ้มกว้างออกมาทันทีเมื่อได้ยินเสียงดนตรีที่เป็นจังหวะ แม้มันจะไม่ได้ไพเราะเทียบเท่าเสียงบรรเลงของที่ที่จากมา แต่ว่ามันก็เต็มไปด้วยความสนุกสนานและเสน่ห์ สองฝีเท้าเล็กเริ่มก้าวและกระโดดตามจังหวะ ก่อนที่แขนทั้งสองข้างจะเริ่มออกท่วงท่าไปตามเสียงเพลง ใบหน้างดงามที่ยิ้มแย้มสดใส พร้อมท่าทางที่ร่างกายบอบบางแสดงออกมา มันสะกดสายตาได้ทั้งเหล่าวิหคและเคออสมังกรเพียงตนเดียว ให้หยุดอยู่ที่ร่างงดงามได้อย่างดี
ซิทรินในตอนนี้ไม่ต่างจากนางฟ้าตัวน้อยที่กำลังเต้นระบำอย่างสนุกสนานก็ไม่ปาน
ทว่างานเลี้ยงในที่สุดก็ถึงคราวเลิกรา อนีบินไปส่งน้องชายที่หน้าปากถ้ำ “วันนี้น้องพักผ่อนก่อนเถอะ” ฝ่ามือหนาลูบหัวน้องชายเบาๆ
“แล้วพี่เคออสล่ะ” ซิทรินเอียงคอมองพี่ชายคนโต เขากลัวว่าคนตัวโตที่อยู่ข้างล่างจะไม่มีที่นอน
“เขามีที่ให้กลับไปอยู่แล้ว ไม่ต้องห่วงเขาหรอก เจ้านอนพักเถอะ” อนีเอ่ย ชายผู้นั้นมีหรือที่จะไม่มีที่อยู่อาศัย อินทรีย์หนุ่มคิดว่าเผ่าที่อีกฝ่ายสร้างขึ้นมีขนาดใหญ่กว่าเผ่าหลัก 4 เผ่ารวมกันเสียอีก ถ้าอีกฝ่ายมีความคิดออกล่าเผ่าอื่นๆ เพื่อนำคนที่ล่าได้ไปเป็นทาส ก็คงจะไม่ใช่เรื่องยากเลยสักนิด
“เช่นนั้นฝันดีนะพี่อนี” ซิทรินเอ่ยกับพี่ชายคนโตด้วยใบหน้าน่ารัก ก่อนเขาจะหันหลังแล้วเดินเข้าไปในถ้ำของตัวเอง เขาเพิ่งสังเกตว่าตรงทางเดินของถ้ำมีคริสตัลเรืองแสงด้วย มันสวยงามและทำให้เขาเดินง่ายขึ้นในตอนกลางคืน
“จะว่าไป เตียงอันนี้มันหินไม่ใช่หรือ” ซิทรินจับเตียงของตัวเองที่เป็นแท่นหินแข็งๆ ทว่าก็มีขนสัตว์ที่หนาและนุ่มถูกปูอยู่ บ่งบอกว่าในตอนที่เขาหลับ ทุกคนใส่ใจเขามากแค่ไหน “แต่จะให้นอนตรงนี้คงปวดหลังน่าดู”
ดวงตาสีทองอำพันงดงามมองไปรอบๆ ก่อนที่เขาจะเห็นว่ามุมหนึ่งดูใช้ได้ทีเดียว ตอนนี้เขาเหมือนจะรู้แล้วว่าพลอยหรือของวิเศษให้เขาเก็บของพวกนั้นมาทำไม เขาเดินไปที่มุมนั้น ก่อนจะนำเตียงขนาดคิงไซซ์ออกมาจากมิติ มันเป็นเตียงสีครีมที่มีม่านสีขาวโปร่งล้อมเอาไว้ หน้าตาดูจะต่างจากตอนที่เขาเอาเข้ามิตินิดหน่อย ทว่าก็ดูน่านอนมากทีเดียว “จะว่าไป เรายังไม่อาบน้ำเลย”
ซิทรินก้มมองตัวเอง วันนี้เขาทั้งเต้นทั้งกินจนเหงื่อออกเต็มไปหมด รู้สึกเหนียวตัวไม่น้อย คนตัวเล็กชั่งใจอยู่นานว่าควรจะออกไปหาพี่ๆ เพื่อบอกว่าตัวเองอยากอาบน้ำดีไหม ทว่าเขาก็พอจะจำได้ว่าผู้คนที่นี่ไม่ค่อยอาบน้ำกันนักหากไม่สกปรกจริงๆ แต่ด้วยนิสัยที่รักสะอาด และเขาก็คงทนนอนทั้งที่มีเหงื่อไม่ไหว เพราะมันจะทำให้ผิวของเขาคันและเป็นผื่น ฉะนั้นเขาจึงเดินออกมาที่ปากถ้ำอีกครั้ง
“พี่เคออส?” ซิทรินเอ่ยอย่างแปลกใจ เมื่อเดินออกมาแล้วเจอคนพี่ที่ยืนอยู่หน้าปากถ้ำ
“…ยังไม่เข้านอนหรือ” เคออสเอ่ยถามคนตัวเล็ก ดวงตาสีแดงคมลึกลับจ้องมองคนตรงหน้าอย่างอ่อนโยน อันที่จริงเขาคิดอยากที่จะเข้าไปหาคนน้องทว่าก็ไม่กล้าเข้าไปในพื้นที่ของอีกฝ่ายโดยพลการ เพราะกลัวว่าจะโดนตัวเล็กโกรธ จึงทำได้เพียงยืนอยู่ตรงนี้ บางทีอาจจะยืนรอจนถึงเช้า เพื่อรอคนตัวเล็กออกมาหาเขาเอง
“ข้าอยากอาบน้ำ” ซิทรินบอกคนตัวโต เขามองลงไปข้างล่างก็เห็นว่าคนในเผ่าบางตาลงมาก แต่ก็ยังมีเหล่านักรบบางส่วนที่ออกลาดตระเวนรอบเผ่า
“ตอนนี้?” เคออสเลิกคิ้วเล็กน้อย ดวงตาคมยังไม่ละไปจากคนตัวเล็กไปไหน
“ข้า ข้านอนไม่หลับ ถ้าไม่ได้อาบน้ำ” ซิทรินพยักหน้าก่อนจะบอกเหตุผล
“แต่ตอนนี้อากาศเย็นแล้ว เจ้าจะป่วยเอาได้” เคออสเอ่ย ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากตามใจ แต่คนตัวเล็กมีร่างกายที่บอบบางมาก หากเป็นอะไรขึ้นมาเขาจะทนอยู่ต่อไปได้ยังไง
“แต่ว่า…” ซิทรินทำหน้าเศร้าทันที เขาเองก็เข้าใจว่าคนพี่เป็นห่วง แต่นิสัยเก่าของเขามันก็แก้ไม่หายเหมือนกัน
“…มีสถานที่หนึ่งที่ให้กำเนิดน้ำร้อน มันไม่ร้อนมากนัก เจ้าจะไปอาบน้ำที่นั่นดูหรือไม่?” เคออสเมื่อเห็นสีหน้าหงอยเหงาของคนรัก มังกรร้ายที่จิตใจแข็งแกร่งไร้ซึ่งความหวาดหวั่นใดๆ ก็ใจอ่อนเอ่ยขึ้นมาทันที
“ไป! ข้าอยากไป!” ซิทรินที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มกว้างออกมาทันที ดวงตาสีอำพันทอแสงประกายระยิบระยับมีความสุข
เคออสพยักหน้า ก่อนจะยื่นมือไปหาคนตัวเล็ก ซิทรินเห็นก็จับมือหนาคนตัวโตไว้อย่างไม่คิดอะไรเช่นกัน ทว่าเมื่อฝ่ามืออีกข้างดีดนิ้วครั้งหนึ่ง ตรงหน้าของพวกเขาก็ปรากฏวงแหวนขึ้น ซิทรินที่เห็นก็เบิกตากว้างตกใจ
“มันคือประตูวิเศษของข้า มาเถอะ มันจะพาเราไปสถานที่แห่งนั้นทันที” เคออสอธิบาย ก่อนเขาจะเริ่มเดินเข้าไปในวงแหวน
ซิทรินเองเพราะเชื่อใจคนพี่เขาจึงหลบตาลงก่อนที่จะเดินตามแรงจูงของคนตัวโตเข้าไปช้าๆ ทว่าผ่านไปสักพัก เขาก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายความอบอุ่น ก่อนเขาจะลืมตาขึ้น
“ว้าวววว บ่อน้ำพุร้อนนน!” ซิทรินร้องออกมาอย่างดีใจ มือข้างที่ไม่ได้ถูกจับกุมเอาไว้ จับแก้มของตัวเองอย่างตื่นเต้น “ขอบคุณนะพี่เคออส ที่พาข้ามาที่นี่”
เคออสพยักหน้าเบาๆ ก่อนเขาจะมองสำรวจรอบๆ ว่าที่นี่มีอันตรายหรือไม่ พอเห็นว่าไม่มีอะไร เขาก็ปล่อยคนตัวเล็กที่ดูเหมือนว่าจะตื่นเต้นมากให้ลงไปอาบน้ำ
“พ พี่จะยืนมองหรือ?” ซิทรินหันไปเอ่ยถามกับคนตัวโต เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่ไปไหน ทั้งยังยืนมองอยู่จนเขาอดหน้าแดงด้วยความเขินและอายไม่ได้
เคออสเลิกคิ้วงงงวยในช่วงแรก ก่อนเขาจะหันหลังแล้วเดินออกไปเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ เพราะมังกรร้ายไม่เคยใกล้ชิดสนิทกับตัวเมียตัวอื่น จึงไม่แปลงที่จะลืมไปว่าตัวเมียส่วนใหญ่ขี้อายมากเวลาอาบน้ำ“ข้าจะรออยู่ใกล้ๆ เสร็จแล้วให้เรียกข้าทันที”
“ตกลง” ซิทรินยิ้มออกมา ก่อนเขาจะหันไปมองบ่อน้ำพุร้อนอีกครั้ง ฝ่ามือเรียวเล็กบอบบางสัมผัสผิวน้ำเพื่อเช็กอุณหภูมิ “ร้อนกำลังดีเลย”
ซิทรินเอ่ยเบาๆ ก่อนเขาจะค่อยๆ ปลดผ้าหนังสัตว์ที่ปกปิดผิวกายส่วนหน้าอกและช่วงเอวออก โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีดวงตาสีแดงก่ำกำลังจ้องมองอยู่จากทางด้านหลัง
เคออสเลือดลมฉูดฉีก จมูกคมหายใจเข้าออกแรง มังกรหนุ่มไม่เข้าใจอาการร้อนรุ่มที่เป็นอยู่ว่าคืออะไร แต่ภาพตรงหน้างดงามจนเขาไม่อาจละสายตาไปที่ใดได้ มือหนาทั้งสองข้างทำเพียงกำเข้าหากันไว้แน่น จิตใต้สำนึกพยายามสั่งการให้เฝ้าระวังคนตัวเล็กจากสัตวร้ายอย่างยากลำบาก
TBC