เมื่อควีนโอเมก้าผู้งดงาม พวงด้วยตำแหน่งราชินีนักเต้นระบำที่แสนสง่า ต้องไปเผชิญหน้ากับยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก!!
แฟนตาซี,ชาย-ชาย,รัก,ข้ามเวลา,ย้อนยุค,พระเอกครั้งรัก,ดึกดำบรรพ์,ยุคหิน,โอเมก้าเวิร์ส,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เต้นระบำงามสง่ายุคดึกดำบรรพ์
เมื่อควีนโอเมก้าผู้งดงาม พวงด้วยตำแหน่งราชินีนักเต้นระบำที่แสนสง่า ต้องไปเผชิญหน้ากับยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก!!
จะเป็นยังไงเมื่อ ราชินีนักเต้นระบำต้องไปเฉิดฉายอยู่ในยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก
***
น้องจะไปเฉิดฉายที่ยุคดึกดำบรรพ์ค่ะ
ฝากติดตามน้องด้วยนะคะ
ซิทริน ความหมายของชื่อคือพลอยสีอำพันและพลอยที่ว่าก็ห้อยอยู่ที่คอของเขาตั้งแต่จำความได้ ในตอนอายุ 6 ขวบที่บ้านเด็กกำพร้า
ซิทรินไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร มีพ่อแม่หรือญาติพี่น้องหรือไม่ เพราะพอไปถามแม่ใหญ่เจ้าของสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า เธอก็ให้คำตอบกับเขาแค่ว่า เห็นเขานอนอยู่ที่หน้าประตูในตอนเช้าของวันหนึ่งเท่านั้น ไม่รู้ว่าใครเอามาทิ้งไว้
ซิทรินจำเรื่องอะไรก่อนหน้านั้นไม่ได้เลยสักอย่าง จำได้แค่ชื่อของตัวเอง และของสำคัญอย่างสร้อยพลอยสีอำพันงดงามที่ห้อยอยู่ตรงคอระหงส์เท่านั้น
แม้จะจำที่มาไม่ได้ แต่มันก็เป็นของที่วิเศษมากๆ สำหรับเขา เพราะมันทำให้เขารอดจากเรื่องร้ายๆ และอันตรายมาได้หลายครั้งแล้วในระหว่างที่ใช้ชีวิตคนเดียว
และทุกวัน ซิทรินก็มักจะใช้ชีวิตด้วยการมองเพียงปัจจุบันและล่าทำตามความฝันในการเป็นนักเต้นอย่างมีความสุขเท่านั้น
“เฮ้ออ วันนี้เหนื่อยจังเลย” ตุบ ร่างเพรียวระหงงดงามของควีนโอเมก้าล้มลงกับเตียงนอนกว้างอย่างสบายอารมณ์ “วันนี้เต้นสนุกจัง เราคิดท่าเต้นใหม่ได้ด้วยนะ ต้องออกมางดงามมากแน่”
ใบหน้างดงามหวานหยดมีเสน่ห์ที่ประกอบไปด้วย ดวงตากลมโตหางตาเฉี่ยวขึ้นที่ดูดื้อดึง ดึงดูดบุรุษเพศหรืออัลฟ่าให้เข้ามาสยบเด็กดื้อ ทรงคิ้วโค้งมนเรียวสวย รับเข้ากับดวงตามีเสน่ห์สีทอง จมูกโด่งรัดน่ารัก ริมฝีปากจิ้มลิ้มกระจับสีหวานสดน่าลิ้มลอง ผิวหน้าขาวใสอมชมพูพร้อมพวงแก้มมนน้อยๆ นุ่มนิ่ม ซึ่งตอนนี้กำลังอมยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีบนเตียงขนาดคิงไซซ์
“ช่วงนี้ เราชอบฝันอะไรไม่รู้แปลกๆ ล่ะ ฝันเห็นมังกรโบราณสีดำตัวใหญ่ แต่เขามีนัยน์ตาสีแดงที่ดูเศร้ามากๆ เลยนะ เหมือนกับว่ากำลังเฝ้ารอและรอคอยอะไรบางอย่างอยู่เลย” ร่างเล็กของควีนโอเมก้าวัย 18 ปี เอ่ยเหมือนพึมพำกับตัวเอง เพราะในห้องนอนใหญ่ไม่มีใครอยู่เลย มีเพียงแค่แสงสีทองที่สว่างวาบขึ้นมาเพียงคู่เดียวของพลอยสีอำพันที่เขาสวมใส่อยู่บนคอเท่านั้น ราวกับว่ามันต้องการตอบโต้ทว่าไร้เสียงใดๆ “ไม่รู้ว่าจะใช่เจ้าของเกล็ดแปลกๆ ในมิติหรือเปล่า”
“ว่าแต่วันนี้ไม่มีกระดาษภารกิจให้เก็บของหรือทำอะไรแล้วหรอ?” ร่างเล็กเอียงคอทำหน้างง หลายวันมานี้สร้อยเส้นนี้มักจะให้เขาทำอะไรแปลกๆ อย่างการเก็บเครื่องครัว อาหาร เสื้อผ้า หรือข้าวของต่างๆ เข้าไปในมิติซึ่งอยู่ในสร้อยมาตลอด แต่วันนี้ดูจะเงียบผิดปกติมาก
พังแล้วหรอ?
ทุกคนอาจจะสงสัยว่าสร้อยเส้นนี้คืออะไร อันที่จริงแล้วเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่ว่าสร้อยเส้นนี้แหละที่ทำให้เขารอดจากอันตรายมาได้ แม้จะไม่เคยพูดกลับมาหาเขาเลยสักครั้ง แต่ก็มักจะส่งข้อมูลเป็นกระดาษมาให้เขาอยู่ตลอด
เช่นข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งของ ข้อมูลของผู้คน จนกระทั่งคำนวณถึงสถานการณ์ต่างๆ ให้กับเขาในตอนเยาว์วัยที่ยังไม่รู้ความ
“ครั้งก่อนก็ให้เก็บเตียงเข้ามิติ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่เลยน้า” ร่างเล็กอมยิ้มขณะเอ่ย ก่อนกายเพรียวบางจะลุกขึ้นเพื่อเดินไปอาบน้ำซึ่งอยู่ในห้องนอนหรู
“ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า แต่เรารู้สึกเหมือนกับว่าที่นี่ ไม่ใช่โลกของตัวเองยังไงก็ไม่รู้”
“รู้สึกเหมือนมีสถานที่หนึ่ง ที่กำลังรอคอยเราอยู่เลย” ร่างเล็กเอ่ยพึมพำกับตัวเองเบาๆ แต่ก็มีเพียงแสงสีทองสว่างที่จี้พลอยออกมาเช่นเดิม
แล้วคืนวันนี้ ซิทรินก็ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังถูกดูดไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งเต็มไปด้วยเรื่องน่ามหัศจรรย์มากมาย
ณ สถานที่ลึกลับ ในดินแดนสัตว์อสูรพงไพร
มีถ้ำถ้ำหนึ่งในเผ่าอินทรีย์ปักษา ที่เงียบสงบและเงียบเหงามานานเป็นเวลากว่า 12 ปี แต่ทว่าบัดนี้ ได้มีการเปลี่ยนแปลงกับร่างระหงส์งดงามของสัตว์ปีกเพศเมียคนหนึ่ง ซึ่งกำลังนอนแน่นิ่งอยู่บนแท่งหินที่ถูกปูด้วยหนังสัตว์ชั้นดีหลายชั้น
“นับวันแรมปี เขายิ่งงดงามจนไม่อาจมีใครเทียบเทียม น่าเสียดายนักที่น้องของท่านอนีผู้นี้ หลับใหลมากว่า 12 ปีแล้ว” เสียงของหญิงสาวเพศเมียนางหนึ่งเอ่ยขึ้นมาเบาๆ
“เราคงทำได้แค่ดูแลเขา ตามที่ท่านหมอผีและคู่ครองของเราบอกมาเท่านั้น หลังจากนี้ คงมีแต่โชคชะตาเท่านั้นที่จะกำหนด” หญิงสาวเพศเมียอีกคนในถ้ำเอ่ยตอบ
ทั้งคู่มองหน้ากันเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงช่วยกันเช็ดผิวขาวละเอียดของคนงามที่นอนหลับใหลอยู่ต่อ พร้อมด้วยผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า และหวีเผ้าหวีผมให้อย่างเบามือ
“คนข้างนอกต่างคิดว่าเขาตายไปแล้ว ไม่รู้ว่าหากเขาตื่นขึ้นมาจริงๆ ความงามระดับนี้ จะทำให้เกิดการแย่งชิงครั้งใหญ่หรือไม่”
“หากเป็นเช่นนั้น คู่ครองของพวกเราที่เป็นหัวหน้าเผ่า คงจะปวดหัวมากแน่”
“คิกๆ จริงด้วยนะ เขามีน้องชายที่งดงามขนาดนี้ ทว่าท่านอนีที่ไม่สามารถเข้ามาเห็นกับตาตัวเองได้ก็น่าสงสารเช่นกัน เขาอยากเข้ามาดูน้องชายใจจะขาด แต่ท่านหมอผีเอ่ยวาจาว่าสัตว์เพศผู้ไม่สามารถเข้าใกล้ถ้ำได้ ไม่เช่นนั้นเขาคงได้เห็นใบหน้าที่งดงามและบริสุทธิ์ของน้องชายผู้นี้ไปแล้ว”
“นอกจากพวกเราสองคน 12 ปีมานี้ก็ล้วนไม่มีผู้ใดได้พบเขา จึงไม่แปลกอันใด ที่ผู้คนจะลืมเลือนน้องของคู่ครองเราผู้นี้”
ทั้งคู่พูดคุยกันอีกเล็กน้อย ก่อนจะแจกแจงทุกอย่างเกี่ยวกับร่างเล็กที่นอนหลับใหลอยู่พักใหญ่ แล้วจึงพากันเดินออกจากถ้ำไปอย่างเงียบเชียบ
TBC