เมื่อควีนโอเมก้าผู้งดงาม พวงด้วยตำแหน่งราชินีนักเต้นระบำที่แสนสง่า ต้องไปเผชิญหน้ากับยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก!!
แฟนตาซี,ชาย-ชาย,รัก,ข้ามเวลา,ย้อนยุค,พระเอกครั้งรัก,ดึกดำบรรพ์,ยุคหิน,โอเมก้าเวิร์ส,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เต้นระบำงามสง่ายุคดึกดำบรรพ์
เมื่อควีนโอเมก้าผู้งดงาม พวงด้วยตำแหน่งราชินีนักเต้นระบำที่แสนสง่า ต้องไปเผชิญหน้ากับยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก!!
จะเป็นยังไงเมื่อ ราชินีนักเต้นระบำต้องไปเฉิดฉายอยู่ในยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก
***
น้องจะไปเฉิดฉายที่ยุคดึกดำบรรพ์ค่ะ
ฝากติดตามน้องด้วยนะคะ
“ข้าไปส่งเจ้าที่เผ่า” เคออสเอ่ยกับคนงามด้วยน้ำเสียงอ่อนลงหลังจากได้ยินถ้อยคำที่ต้องการ ก่อนฝ่ามือหนาจะยื่นไปตรงหน้าเพื่อขอจับมือเรียวเล็กของคนงามอีกครั้ง
“เช่นนั้นรบกวนท่านด้วย” ซิทรินวางมือเรียวบางของตัวเองลงที่ฝ่ามือหนาเบาๆ ก่อนจะยิ้มสดใสออกมา รอบกายงดงามมีแต่ความสุขที่แผ่ซ่าน ไม่ได้มีการขัดขืนเหมือนครั้งก่อนหน้านี้อีก
เคออสยิ้มมุมปากเล็กน้อยจนแทบมองไม่เห็น ฝ่ามือหนากระชับมือเรียวเล็กไว้แผ่วเบา ก่อนที่พวกเขาทั้งสองจะเริ่มเดินไปด้วยกัน และชายหนุ่มไม่อยากให้เวลาดีๆ เช่นนี้หมดไปเลยสักนิด
เรื่องราวของพวกเขาทั้งสองคน ต้องย้อนกับไปในตอนที่ทั้งคู่ยังเป็นเด็ก ในตอนนั้นซิทรินยังมีอายุแค่เพียง 6 ปีเท่านั้น
ในวันนั้น เด็กน้อยผิวกายขาวผุดผ่อง ใบหน้าน่ารักที่ฉายแววงดงาม กำลังบินเล่นอยู่บนท้องนภาอย่างสนุกสนานกับอะมานและอะวัน ซึ่งในตอนนั้น อะมานมีอายุเพียง 7 ปี ส่วนอะวันมีอายุเพียงแค่ 4 ปีเท่านั้น
ตอนนั้นซิทรินกำลังสอนอะวันบินอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งเริ่มเหนื่อย พวกเขาจึงได้หยุดพักดื่มน้ำที่ข้างทะเลสาบซึ่งอยู่ไม่ใกล้จากเผ่าอินทรีย์ปักษานัก
ในเวลานั้น อะวันค่อนข้างดื้อ อะมานที่เป็นพี่ชายจึงต้องตามประกบและดูแลอย่างใกล้ชิด
ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันที่หงส์ตัวน้อยไปเจอมังกรที่กำลังนอนขดตัวอยู่ เกล็ดสีดำเงาของอีกฝ่ายทำให้เด็กน้อยสนใจจนต้องเข้าไปดูใกล้ๆ
“สวัสดี เจ้าน่ารักจังเลย” ซิทรินตัวน้องเอ่ยทักทาย ใบหน้าน่ารักฉีกยิ้มกว้างจนเต็มแก้ม ก่อนที่ฝ่ามือเล็กจะยื่นไปลูบเกล็ดเย็นๆ ของอีกฝ่ายเบาๆ
“…” เคออสที่ในตอนนั้นมีอายุเพียง 11 ปี และอยู่ในร่างสัตว์กลายพันธุ์ที่ตัวเองแสนรังเกียจ แต่ก็จำเป็นต้องอยู่ในร่างนี้เพราะมันทนร้อนหนาวและหลบหนีได้คล่องแคล่ว
เขาเหลือบตาสีแดงมองเด็กที่ดูแสนอ่อนแอตรงหน้า ที่หากแค่ชนเบาๆ ก็คงจะล้มจนบาดเจ็บหนักได้ง่ายๆ
ในหัวนึกถึงคำพูดของอีกฝ่ายที่บอกว่าตัวเขาในตอนนี้น่ารัก ทั้งที่ตัวเขาเป็นที่น่ารังเกียจของคนทุกคน ไม่ว่าจะเป็นเผ่าพันธุ์ใดที่พบเห็นเขา พวกเขาเหล่านั้นต่างก็ขับไล่และสาปแช่งเขาทั้งนั้น
เคออสเกิดมาโดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองมีแม่หรือไม่ เขาเกิดมาได้ยังไง หรือเป็นเผ่าพันธุ์ใดก็ไม่อาจรู้ได้
สัญลักษณ์บนหัวและหางที่เต็มไปด้วยเกล็ดและเขา ใครเห็นต่างก็บอกว่าเขาเป็นสัตว์กลายพันธุ์ เป็นสัตว์ประหลาด ไม่ว่าใครก็นึกรังเกียจจนทำร้ายแล้วทิ้งให้เขาอยู่คนเดียวในป่าที่แสนเยือกเย็นและอันตราย
จนเป็นเหตุให้เขาต้องอยู่เพียงลำพังในป่าที่แสนกว้างใหญ่และอ้างว้างแห่งนี้
“ทำไมเจ้ามานอนอยู่นี่ละ?” ซิทรินเด็กน้อยที่ได้รับความอบอุ่นจากพี่ชาย และได้รับความใส่ใจจากคนในเผ่าเพราะตั้งแต่เกิดก็ถือกำเนิดเป็นตัวเมียที่แสนล้ำค่า เอ่ยถามอย่างใสซื่อ ทั้งจิตใจที่สะอาดบริสุทธิ์ของเด็กน้อย ไม่ว่าใครเห็นต่างก็นึกเอ็นดู “ไปอยู่ด้วยกันกับซิทรินไหม?”
“..ไปซะ” เคออสเอ่ยไล่เจ้าตัวจ้อยตรงหน้าเสียงนิ่ง เขาที่อยู่ในร่างมังกรหลับตาลงอีกครั้งอย่างไม่สนใจ
แต่ก็เหมือนว่าเด็กน้อยผู้นี้จะไม่ยอมจากตนไปง่ายๆ จนเขาแอบนึกหงุดหงิดในใจ
ทว่าเคออสก็ไม่กล้าเอ่ยคำพูดรุนแรงเพื่อขับไล่อีกฝ่าย ได้แต่ปล่อยให้ฝ่ามือเล็กนุ่มลูบเกล็ดของตัวเองเล่น ทั้งต้องยอมรับว่ามันรู้สึกดีจนอยากให้สัมผัสเช่นนี้คงอยู่ตลอดไป
“ท่าน้าซิทริน! กลับกันได้แล้ว” อะมานเอ่ยเรียกน้าตัวน้อยของตนเองอยู่ไกลๆ เขาจึงไม่ทนเห็นว่าหงส์ตัวน้อยกำลังทำอะไรอยู่
“ตกลง!” ซิทรินหันไปตะโกนตอบอะมาน ก่อนจะหันไปส่งยิ้มหวานให้สิ่งมีชีวิตที่เขาคุยด้วยก่อนหน้า “เอาไว้เจอกันใหม่นะ เดี๋ยวซิทรินจะมาหาใหม่ ซิทรินไปแล้ว”
เคออสลืมตาขึ้น ดวงตาสีแดงก่ำมองร่างเล็กอ่อนแอที่ค่อยๆ เดินจากไป ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง ในใจก็คิดเพียงว่าอีกฝ่ายคงไม่มาแล้ว คงจะเหมือนคนอื่นๆ ที่ทอดทิ้งเขาไป
ทว่าไม่คาดคิดว่าวันต่อมา ร่างเล็กจ้อยจะกลับมานั่งจ๋อยอยู่ที่เดิม
“ยังนอนอยู่ที่เดิมอยู่หรือ?” ซิทรินเอียงคอ ใบหน้าหวานสงสัยแต่ก็ยังคงมีรอยยิ้มน่ารัก
ในมือเล็กทั้งสองข้างมีเนื้อย่างหอมๆ ที่ถูกห่อด้วยใบไม้ใบใหญ่น่าทาน “รอซิทรินอยู่สินะ วันนี้ซิทรินมีของมาฝากด้วย”
ซิทรินเอ่ยจบ ก็วางของกินที่แอบเอาส่วนของตัวเองมาแบ่งให้กับอีกฝ่ายทันที “กินเยอะๆ เลยนะ”
เคออสมองเด็กน้อยตรงหน้า เขาลุกขึ้นนั่งหลังจากที่นอนเก็บพลังงานมาหลายวัน ก่อนจะมองอาหารตรงหน้าอย่างชั่งใจว่าควรกินมันหรือไม่
“กินเลย ซิทรินเอามาให้” ซิทรินเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใสก่อนจะดันอาหารไปให้อีกฝ่ายใกล้ขึ้น
“…เจ้าไม่กินรึ” เคออสเปิดปากก่อนจะเอ่ยถามออกไป ตัวเล็กแค่นี้ไม่ใช่ว่าต้องกินเยอะๆ รึ?
“ซิทรินกินมาแล้-” โครกกก ซิทรินหน้าแดงก่ำอย่างเขินอาย เมื่อยังไม่ทันได้เอ่ยจบ เสียงท้องเล็กๆ ก็ร้องขึ้นมาอย่างน่าอับอาย “ซ ซิทรินกลับไปกินผลไม้ได้ ที่ถ้ำของซิทรินมีผลไม้อยู่เยอะเลย”
“…” เคออสมองเด็กตัวเล็กพร้อมกับก้มมองอาหาร ในใจรู้สึกอบอุ่น เพราะตั้งแต่เกิดเขาไม่เคยได้รับน้ำใจจากใครมาก่อน นี่ถือเป็นครั้งแรก
“ให้ซิทรินป้อนไหม?” ซิทรินเห็นอีกฝ่ายไม่ยอมกิน ก็นึกว่าอีกฝ่ายคงกินไม่ได้จึงได้อาสาที่จะป้อนให้แทน
“ม ไม่ต้อง” เคออสปฏิเสธ ก่อนเขาจะกลายร่างเป็นร่างครึ่งมนุษย์
ในใจคิดว่าเจ้าตัวเล็กอาจจะตกใจแล้วรีบหนีจากตนไปทันที แต่ใครจะคิดว่าดวงตาใสซื่อที่ราวกับมีดวงดาวนับล้านเต้นระบำอยู่ในนั้นจะมองมาอย่างสนอกสนใจแทน ทั้งยังไม่มีความรังเกียจใดๆ
“พี่ชายหล่อจังเลย” ซิทรินเอ่ยชมอย่างใสซื่อ ดวงตากลมโตมองพี่ชายตรงหน้าพร้อมรอยยิ้มกว้างสดใส
“…” เคออสที่ไม่เคยถูกชมทำตัวไม่ถูก ก่อนเขาจะเอ่ยถาม “จริงหรือ?”
“จริงสิ พี่ชายหล่อมากๆ ซิทรินไม่โกหก” ซิทรินพยักหน้ายืนยัน ดวงตาสีทองยังคงใสแป๋วน่ารัก
“ข้าหล่อจนเจ้าอยากเป็นคู่ครองด้วยหรือไม่” เคออสเอ่ย เขาเพียงแค่อยากลองหลอกถามดู ว่าอีกฝ่ายเพียงแค่ชมเขาเพื่อหวังทำให้เขาดีใจเสียเปล่าหรือไม่
TBC