เมื่อควีนโอเมก้าผู้งดงาม พวงด้วยตำแหน่งราชินีนักเต้นระบำที่แสนสง่า ต้องไปเผชิญหน้ากับยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก!!
แฟนตาซี,ชาย-ชาย,รัก,ข้ามเวลา,ย้อนยุค,พระเอกครั้งรัก,ดึกดำบรรพ์,ยุคหิน,โอเมก้าเวิร์ส,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เต้นระบำงามสง่ายุคดึกดำบรรพ์เมื่อควีนโอเมก้าผู้งดงาม พวงด้วยตำแหน่งราชินีนักเต้นระบำที่แสนสง่า ต้องไปเผชิญหน้ากับยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก!!
จะเป็นยังไงเมื่อ ราชินีนักเต้นระบำต้องไปเฉิดฉายอยู่ในยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก
***
น้องจะไปเฉิดฉายที่ยุคดึกดำบรรพ์ค่ะ
ฝากติดตามน้องด้วยนะคะ
“เป็นคนดีหรือไม่ พี่ๆ ให้ข้าเป็นคนตัดสินเถอะนะ” ซิทรินเอ่ยกับพี่ชายทั้งสอง เขาไม่รู้ว่าตลอดที่ผ่านมาพี่เคออสเป็นยังไง และทำอะไรลงไปบ้าง แต่เขาก็อยากที่จะเรียนรู้นิสัยและตัวตนของอีกฝ่ายด้วยตัวเอง ทั้งเขาไม่คิดตัดสินใครง่ายๆ โดยที่ยังไม่เห็นกับตา แต่เขาก็เข้าใจว่าพี่ชายทั้งสองเป็นห่วงเขามากเช่นกัน
“…/…” อนีและอาโนพลันเอ่ยสิ่งใดไม่ออก พวกเขาล้วนไม่ต้องการให้น้องชายเข้าใกล้ชายอันตรายผู้นี้ แต่จะให้บังคับกีดกันพวกเขาตอนนี้ก็คงไม่สามารถทำได้เช่นกัน คงมีแต่ต้องดูแลปกป้องอยู่ห่างๆ เท่านั้นแล้ว
“เคออส! จำเอาไว! ไม่ว่าเจ้าตอนนี้จะยิ่งใหญ่ หรือแข็งแกร่งมากแค่ไหน! ถ้าเจ้ากล้าทำน้องชายของข้าบาดเจ็บหรือเป็นอะไรไปอีกล่ะก็ ต่อให้ข้าตาย ข้าก็จะเอาชีวิตเจ้าตายตามไปด้วย!!” อาโนเอ่ยกับชายตรงหน้าอย่างไม่มีความเกรงกลัวใดๆ ใบหน้าของเขามืดลงหลายส่วนด้วยความโกรธ
เคออสไร้ความรู้สึกกลัวใดๆ ต่ออีกฝ่าย ดวงตามังกรสีแดงก่ำยังคงจดจ้องมองไปทางคนตัวเล็กที่ถูกผู้เป็นพี่ชายทั้งสองบังเอาไว้จนมิด “หากครั้งใดที่ข้าทำให้ซิทรินบาดเจ็บ ไม่ว่าจะทางกายหรือทางใจ ข้าเคออสขอสาบานต่อเทพผืนป่า จะไม่ขอมีชีวิตอีกชั่วนิรันดร”
อนีและอาโนเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง ก่อนทั้งคู่จะพยักหน้าพอใจ เพราะคำสาบานหากไม่รักษาคำพูดต่อเทพแห่งผืนป่าซึ่งเป็นเทพสูงสุดในดินแดนแห่งนี้ รางเคาะที่เคยกล่าววาจาไว้ก็จะมาสู่ตัวทันทีไม่อาจหลีกหนีได้
“พี่ๆ ข้าหิวแล้ว พวกเรารีบกลับเผ่ากันเถอะนะ” ซิทรินเอ่ยกับพี่ชายทั้งสอง ดวงตาเฉี่ยวกลมโตสีทองมองอย่างอ้อนๆ ให้ทั้งคู่ตามใจ เพราะบรรยากาศตอนนี้ดูเคร่งเครียดมาก จนเขาที่เป็นคนต้นเรื่องทำตัวไม่ถูกแล้ว
“ได้ รีบกลับกันเถอะ” อนีพยักหน้า ก่อนเขาจะจับมือเล็กของน้องชายคนเล็กไว้ไม่ปล่อยแล้วพาเดินกลับไปที่เผ่า
“เจ้าจะตามเราไปด้วยหรือไง?” อาโนหันไปเอ่ยถามชายอีกคนที่ตามมาด้วยอย่างไม่พอใจ
“ข้าจะตามว่าที่คู่ครองของข้าไป” เคออสเอ่ยทั้งที่ไม่มองอาโนด้วยซ้ำ ก่อนจะเดินผ่านอินทรีย์อารมณ์ไม่ดีไปด้วยฝีเท้ามั่นคงไม่สนใจสิ่งใด เพราะคนที่เขาให้ความสนใจมีเพียงคนตัวเล็กที่เดินนำอยู่ด้านหน้าเท่านั้น
“เจ้า! ยังไม่ได้เป็นอะไรกับน้องชายของข้า อย่าได้คิดเข้าข้างตัวเองเชียว” อาโนชี้นิ้วไปที่อีกฝ่ายอย่างเดือดดาล ก่อนจะเร่งฝีเท้าตามไปอย่างหัวเสีย น้องชายเขาพึ่งจะตื่นขึ้นมา! คิดจะมาแย่งไปรึ!? ฝันไปเถอะ!!
เคออสไม่ตอบสิ่งใด เขาเพียงแค่… นำขนปีกแสนสวยของคนตัวเล็กขึ้นมาชมเท่านั้น อาโนที่มองดูอยู่ก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่
เมื่อกลับมาถึงเผ่า ทุกคนที่รู้ว่าซิทรินหายตัวไปต่างก็พากันโล่งใจทันที ทว่าโล่งใจไม่ทันไร ทั้งหมดก็ต้องตัวชาวาบเมื่อเห็นว่าใครที่ตามมากด้วย ใบหน้าที่เย็นชา ดวงตาสีแดงก่ำ ทำให้พวกเขารู้สึกหนาวสั่นจนไปสุดชั่วหัวใจ
ทั้งผืนป่านี้ไม่มีใครไม่รู้จักวีรกรรมของอีกฝ่าย ที่ไม่ว่าจะเป็นความแข็งแกร่งหรือความโหดเหี้ยมก็ตาม แล้วเหตุใดคนผู้นี้ถึงมาที่นี่!? หรือว่ามาล่าตัวเมีย!!?
“ท่านน้า! ดีจริงที่ท่านไม่เป็นอะไร” อะมาลีรีบเดินเข้าไปสำรวจท่านน้าคนงามของนางทันที นางตกใจแทบตายในตอนที่รู้ว่าท่านน้าผู้แสนบอบบางหายไป นางพยายามออกตามหาเองแล้วเพราะกลัวจะโดนท่านพ่อดุ แต่เพราะหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ นางจึงต้องรีบไปแจ้งกับท่านพ่อเท่านั้น
“ขอโทษที่ทำให้เจ้าเป็นห่วง” ซิทรินเอ่ยกับหญิงสาว เขาเองก็นึกเป็นห่วงนางเช่นกัน ดีจริงที่ไม่ได้หายไปไหน
“ท่านอนี เขา?” ลีนาเดินเข้าไปอยู่ข้างๆ คู่ครอง ก่อนจะหันไปมองชายอีกคนที่ตามมาด้วยความสงสัย นางมองได้ไม่นานก็ต้องหลบตาอย่างเกรงกลัว ทั้งที่อีกฝ่ายยังไม่ได้ลงมือทำอะไร
“เขามาเป็นแขกของเราในคืนนี้ รีบไปกันเถอะงานเลี้ยงรออยู่ พวกเจ้าเตรียมอาหารมาให้ซิทรินด้วย เอามาให้มากหน่อย” อนีเอ่ยตอบลีนา ก่อนจะหันไปสั่งวิหคตัวเมียที่ยืนจับกลุ่มกันอยู่อีกด้านหนึ่ง
“ได้เจ้าค่ะ” พวกนางตอบรับแม้จะยังหวาดระแวงคนมาใหม่ ก่อนจะรีบเดินออกไปทำตามคำสั่งของหัวหน้าเผ่าทันที
หลังจากนั้นงานฉลองก็เริ่มขึ้น แม้จะมีความตึงเครียดเล็กๆ เกิดขึ้น แต่ทว่าเพราะนานๆ จะมีงานเลี้ยงสักครั้ง พวกเขาจึงได้พยายามผ่อนคลายและสนุกสนาน ทั้งเคออสยังทำเพียงนั่งนิ่งๆ ไม่ได้รบกวนใคร แม้บรรยากาศรอบกายจะน่ากลัวมากก็ตาม
“พี่เคออส ทานไหม” ซิทรินเดินเข้าไปหาคนพี่ ก่อนจะยื่นเนื้อย่างหอมๆ ให้ เขาลองชิมดูแล้ว เนื้อถือว่าใช้ได้เลย ถ้ามีเครื่องปรุงที่ดีกว่านี้คงอร่อยมากแน่ ทว่ามันก็เป็นรสชาติที่เขาคิดถึง เพราะในตอนยังเด็กเขาได้กินเนื้อบ่อยมาก
“ทาน?” เคออสเลิกคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดแปลกๆ ของคนตัวเล็ก แต่คนตัวโตก็ยินดีรับของกินที่คนน้องให้มาเอาไว้
“หมายถึงกิน” ซิทรินยิ้มออกมาเบาๆ จะว่าไปแล้วไม่ว่าคำพูดหรือการใช้ชีวิตของคนทั้งสองโลกล้วนแตกต่างกันจังเลยนะ “พี่อนี พี่อาโน มานั่งด้วยกันสิ ข้ามีเรื่องสนุกๆ มาเล่าให้ฟังด้วยนะ”
ซิทรินกวักมือเรียกพี่ชายทั้งสองให้มานั่งใกล้ๆ กัน ซึ่งพวกเขาก็ไม่รอช้าที่จะมานั่งประกบข้างซ้ายขวาน้องชายตัวน้อยของพวกเขา
TBC