เมื่อควีนโอเมก้าผู้งดงาม พวงด้วยตำแหน่งราชินีนักเต้นระบำที่แสนสง่า ต้องไปเผชิญหน้ากับยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก!!
แฟนตาซี,ชาย-ชาย,รัก,ข้ามเวลา,ย้อนยุค,พระเอกครั้งรัก,ดึกดำบรรพ์,ยุคหิน,โอเมก้าเวิร์ส,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เต้นระบำงามสง่ายุคดึกดำบรรพ์
เมื่อควีนโอเมก้าผู้งดงาม พวงด้วยตำแหน่งราชินีนักเต้นระบำที่แสนสง่า ต้องไปเผชิญหน้ากับยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก!!
จะเป็นยังไงเมื่อ ราชินีนักเต้นระบำต้องไปเฉิดฉายอยู่ในยุคดึกดำบรรพ์ที่แสนยากลำบาก
***
น้องจะไปเฉิดฉายที่ยุคดึกดำบรรพ์ค่ะ
ฝากติดตามน้องด้วยนะคะ
“ที่ผ่านมาท่านเป็นยังไงบ้างหรือ?” ซิทรินเอ่ยถามคนตัวโตในขณะที่เดินกลับเผ่า ในตอนนี้เขาได้ยินเสียงของทุกคนที่กำลังสนุกสนานกับการทำอาหารแล้ว จึงได้แอบโล่งใจขึ้นมาก
“เรียกข้าว่าพี่เคออสเหมือนเดิมได้หรือไม่” เคออสเอ่ยกับร่างงามที่ตนประคองมือไว้อย่างทะนุถนอม มันบอบบางมากจนเขาไม่กล้าแม้แต่จะกำเอาไว้ให้อยู่ในฝ่ามือหยาบกร้านของตัวเอง ดวงตาดุคมสีแดงเลือดที่ฉายแววอ่อนโยนยังคงค้างติ่งอยู่ที่ร่างเล็กไม่ถอดถอนสายตาไปทางไหน ราวกับกลัวว่าคนที่ตนเองรักสุดหัวใจจะหายไปอีกครั้ง
“พี่เคออส” ซิทรินเอ่ยพร้อมรอยยิ้มหวานสดใสแม้ว่าจะค่อนข้างไม่ชินนัก คงเพราะพวกเราห่างหายจากกันนานถึง 12 ปี แต่กระนั้นเขาก็ยังสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่คนพี่มอบให้เขา มันส่งมาผ่านแววตาจนเขาเองยังสัมผัสได้
เคออสยิ้มเบาบางจนเหมือนไม่ยิ้ม ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มหันมองคนตัวเล็ก “ข้าคิดถึงเจ้าอยู่ทุกวัน ไม่มีวันใดที่อยู่อย่างสบายใจ”
ซิทรินเม้มปาก เขาแอบรู้สึกผิดที่ตลอดมาจำอีกฝ่ายไม่ได้เลย
“แต่ตอนนี้ข้าดีใจที่เจ้าฟื้นขึ้นมา และดีใจที่เจ้าไม่โกรธข้าหรือรังเกียจข้า ข้าดีใจมากซิทริน” เคออสกุมมือคนงามแน่นขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงและแววตามีความรู้สึกที่หลากหลายอยู่ในนั้น
“ข้าจะกล้ารังเกียจพี่ได้ยังไง พี่ออกจะหล่อนะ” ซิทรินยิ้มและมันก็เป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์มาก ต้องพูดตามตรงว่าคนตัวโตเป็นอังฟ่าที่ตรงสเปคมาก ตอนอยู่ที่โน้นเขาเองก็เคยเห็นคนหล่อมามากมาย ทั้งยังมีอังฟ่าหลายคนเข้ามาจีบ แต่เพราะคนเหล่านั้นไม่ตรงสเปคจึงไม่สนใจ ทั้งเขายังรู้สึกเหมือนตัวเองมีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว แม้ในตอนนั้นจะนึกไม่ออกเลยก็ตาม“ข้าไม่เคยเห็นใครที่หล่อเท่าพี่”
“…” เคออสสบกับดวงตางดงามไม่ละไปไหนแม้ใบหูทั้งสองข้างจะแดงก่ำอยู่ก็ตาม “เช่นนั้น เจ้าห้ามมีใครอื่นและห้ามสนใจผู้ใดนอกจากข้า”
“ข้าไม่สนใจใครอยู่แล้วน่า” ซิทรินเอ่ยดวงตาสดใสสีความขบขันอยู่ในนั่น “พี่นั่นแหละ หล่อขนาดนี้ ที่ผ่านมาคงมีตัวเมียเข้าหาเยอะสินะ”
“…ข้าไม่สนใจผู้ใด ในสายตาข้าเจ้างามที่สุดไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนนั้น” เคออสเอ่ยเสียงนิ่งทว่าฟังดูอ่อนโยน ในใจมังกรหนุ่ม ขอเพียงแค่คนตัวเล็กไม่รังเกียจในตัวตนของเขา เขาก็รู้สึกพอใจมากแล้ว ทั้งคงไม่มีผู้ใดมาชอบตัวตนของเขาจากใจจริง จะมีก็แต่หวาดกลัวและรังเกียจ ไม่ก็หาประโยชน์จากเขา
“คนพวกนั้นตาไม่ถึงเลย” ซิทรินเอ่ยด้วยรอยยิ้มขำขัน พร้อมกับส่ายใบหน้างดงามไปมาเบาๆ คนที่ตัวสูงใหญ่ภูมิฐาน ร่างกายอัดแน่นเต็มไปด้วยกล้ามมัดที่เรียงตัวสวยแข็งแรง ใบหน้าคมหล่อเหลาติดดุที่มองแล้วทำใจสั้นได้ง่ายๆ ทั้งยังมีบรรยากาศอันตรายแผ่ออกมาไม่รู้ตัว ทว่าแววตาคมที่มองกันกับอบอุ่นมาก รวมๆ แล้วมีตรงไหนที่ไม่มีเสน่ห์? ผู้ชายที่อันตรายแต่ว่าครั่งรักก็คือสเปกของเขา
“ซิทริน!” อนีรีบบินไปหาน้องชายตนเองทันที ก่อนจะรีบดึงร่างเล็กออกจากชายน่ากลัวผู้นั้น
ก่อนหน้านี้อยู่ๆ อนีก็ได้รับแจ้งจากลูกสาวหรืออะมาลีว่าพลัดหลงกันกับน้องชายของเขา ด้วยความร้อนใจคนเป็นพี่ชายจึงรีบออกตามหา ใครจะคิดว่าจะเป็นฝีมือของชายคนนี้ อนีดันน้องชายตัวน้อยไปหลบอยู่ด้านหลัง “เจ้าไม่สมควรเข้าใกล้เขา”
“ซิทริน! นั้น?! ทำไมเป็นเจ้า! เจ้ากลับมาทำไม!” อาโนที่รีบบินมาหาน้องชาย เอ่ยกับชายร่างใหญ่ตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเดือดดาล “ออกไปให้ห่างจากน้องชายของพวกเราซะ!”
“…แล้วทำไมข้าจะเข้าใกล้ว่าที่คู่ครองของข้าไม่ได้” เคออสหยิบขนปีกหงส์สีขาวนวลออกมาให้พวกเขาดู ฝ่ามือหนาจับมันอย่างถนุถนอมเพื่อไม่ให้มันเสียหาย
อนีและอาโนขมวดคิ้วแน่นทันที ก่อนจะหันไปมองน้องชายคนเล็กดุๆ ที่หลบอยู่ด้านหลังพวกเขา
“พวกพี่โกรธอะไร?” ซิทรินเอียงคอ เขามองพี่ชายทั้งสองอย่างสงสัย ไม่ใช่ว่าแต่ก่อนพวกเขาเคยอยู่ด้วยกันหรือ แต่จะว่าไปก็แปลกจังที่พอเขาตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นพี่เคออสอยู่ในเผ่าด้วย
“ซิทริน น้องไม่รู้หรือว่าเขาเป็นผู้ที่ทำให้น้องหลับไหลไปนานถึง 12 ปี” อนีเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล เขาไม่อาจวางใจให้คนผู้นี้อยู่ใกล้น้องชายตัวน้อยของเขาได้อีก แม้จะมีความสามารถ หรืออำนาจทั่วผืนป่า แต่เขาจะวางใจให้อีกฝ่ายอยู่กับน้องชายที่เขาพึ่งจะได้กลับคืนมาได้ยังไง
“พี่ ข้าว่าพี่เข้าใจผิดแล้ว” ซิทรินจับพลอยสีอำพันที่คอ ก่อนจะเอ่ยต่อ “ในตอนนั้นเป็นข้าที่อยากได้ของสิ่งนี้ พี่เคออสเพียงแค่เก็บมันมาให้ตามความต้องการของข้าเท่านั้น พี่ๆ อย่าใจร้ายกับพี่เคออสเลยนะ”
“…/…” อนีและอาโนมองหน้ากัน ก่อนจะหันไปหาชายหน้ากลัวที่มีชื่อเสียงไม่ดีนัก
“เขาเป็นตัวอันตราย ตลอดที่เจ้าหลับ เขาล้วนทำเรื่องไม่ดีมากมาย คนเช่นนี้จะให้เป็นคู่ครองของเจ้า ข้าไม่ยินดีแน่นอน” อาโนเอ่ยด้วยน้ำเสียงแน่วแน่
“เรื่องไม่ดี?” ซิทรินเอียงคออีกครั้ง พร้อมกับหันไปมองคนพี่ที่ยืนเงียบอยู่
TBC