ไม่มีใครชอบเวลาโดนหลอก
แต่หากว่าการถูกหลอก ทำให้รู้สึกเหมือนหลงทางในห้วงฝันหวาน ยามอยู่บนที่นอนนุ่มสบายแล้วละก็
บางที..การตื่นขึ้นมารับความเป็นจริง ก็อาจมิใช่สิ่งที่น่าปรารถนาอีกต่อไป
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,ตะวันตก,รัก,ดราม่า,แฟนตาซี,ย้อนยุค,แวมไพร์,ปีศาจแห่งความมืด,ปีศาจ,สงคราม,ฆาตกรรม,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไม่มีใครชอบเวลาโดนหลอก
แต่หากว่าการถูกหลอก ทำให้รู้สึกเหมือนหลงทางในห้วงฝันหวาน ยามอยู่บนที่นอนนุ่มสบายแล้วละก็
บางที..การตื่นขึ้นมารับความเป็นจริง ก็อาจมิใช่สิ่งที่น่าปรารถนาอีกต่อไป
ผู้แต่ง
PinkyPaw
เรื่องย่อ
คำโปรย
ไม่มีใครชอบเวลาโดนหลอก
แต่หากว่าการถูกหลอก ทำให้รู้สึกเหมือนหลงทางในห้วงฝันหวาน ยามอยู่บนที่นอนนุ่มสบายแล้วละก็
บางที..การตื่นขึ้นมารับความเป็นจริง ก็อาจมิใช่สิ่งที่น่าปรารถนาอีกต่อไป
…
หลังจากลืมตามาดูโลกได้ไม่กี่ปี ‘ลีน่า’ บังเอิญพบราชาปีศาจผู้เป็นอมตะ ‘อัมบรูส’
นางสมควรกลัวเขา สมควรรังเกียจและผลักไส ไปให้ไกลจากเขา
ทว่าเพราะเวทมนตร์ โชคชะตา และความหลงใหล ทำให้นางไม่อาจต่อต้านอำนาจรัก
ต่อให้รู้ว่านี่เป็นความรู้สึกต้องห้าม หรือต่อให้เขาจะทำเรื่องโหดร้ายขนาดไหน
แต่..ใจมันก็อดประหวัดถึงคนผู้นั้นไม่ได้จริง ๆ
...
คุยกับไรท์
สวัสดีทุกท่านค่ะ
ก่อนกดเข้าไปอ่าน เราอยากชวนคุยสักนิด ชี้แจงสักหน่อย
เนื่องจากนิยายเรื่องนี้ เราเขียนตอนที่รู้สึกคิดถึงอารมณ์รักโรแมนติก เหมือนตอนที่หัดเขียนนิยายเรื่องแรกเมื่อหลายปีก่อน
ตอนนั้นเราเขียนด้วยความอยากปลดปล่อยจินตนาการตามประสาเด็ก ซึ่งรู้ว่าถึงพยายามยังไงตอนนี้ก็ไม่มีทางกลับไปมีความรู้สึกอันน่าคิดถึงแบบนั้นได้
แต่สุดท้ายก็แต่งนิยายเรื่องนี้ออกมา ถึงเป็นแนวเรียบง่าย เล่นกับความรักสุด classic ที่มีความแฟนตาซีแต่ไม่หวือหวา กระนั้นก็ยังพอเติมเต็มความรู้สึกที่ขาดหายไปนานได้บ้าง
หวังใจว่าจะมีรี้ดสักคนที่หลงรักนิยายเรื่องนี้ไปพร้อมกับเรา และหวังว่านิยายเรื่องนี้จะช่วยเป็นความผ่อนคลายของใครได้นะคะ
ปล. นิยายเรื่องนี้มี e-book แน่นอนค่ะ ไว้เปิดขายแล้วจะแจ้งให้ทุกท่านทราบอีกทีนะคะ
...
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง ทั้งการฆ่า และการกระทำโหดร้ายทารุณอื่น ๆ ของตัวละคร
ทั้งนี้ ผู้แต่งไม่มีเจตนาพาดพิงถึงเรื่องความเชื่อตามศาสนาใดทั้งสิ้น และไม่ได้อิงหลักกฎหมายหรือกฎเกณฑ์ของสังคมยุคไหนอย่างเฉพาะเจาะจง เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นจากจินตนาการเพียงเท่านั้น ขอให้ทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
...
นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่หรือกระทำการใด ๆ ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายต่อผู้กระทำละเมิดอย่างเด็ดขาดโดยไม่มีข้อยกเว้น
...
ช่องทางติดตามไรท์
tiktok : @itspinkypaw
X : @itspinkypaw
อีกฝั่งหนึ่ง ลูอิสเดินทางฝ่าสายฝน ปีกคู่ใหญ่สีดำสยายกว้าง พาร่างของเขาบินระดับเดียวกับเมฆสีเทา ห่างจากพื้นดินเป็นพันฟุต
ที่ระยะเท่านี้ สำหรับปีศาจซึ่งมีสายตาดีกว่ามนุษย์หลายเท่า นับว่าเป็นการเดินทางที่ทั้งเร็วทั้งสะดวกเลย
เด็กคนนั้นอยู่ไหนกัน..
หัวใจคนเป็นพ่อไม่แท้เริ่มร้อนรน เมื่อเขาบินวนไปรอบเมืองแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นเงาของลีน่า ไม่ว่าจะบนถนนหรือในอาคารแห่งไหน
ไม่สิ..ยังมีที่หนึ่งที่ข้าไม่ได้หา
ลูอิสนึกขึ้นมาได้ ว่าเขายังไม่เฉียดเข้าใกล้สถานที่ซึ่งอันตรายสำหรับปีศาจ
โบสถ์ใหญ่กลางเมือง..
แม้จะต้องตายเพียงเพราะย่างเท้าเข้าไปก้าวเดียว แต่หากกลับไปตัวเปล่า เดาว่าก็คงจะได้ตายอนาถด้วยไฟโทสะของเจ้านายเช่นกัน
หากให้เลือก ลูอิสยอมเข้าไปในโบสถ์ยังดีเสียกว่า อย่างน้อยก็น่าจะมีทางรอด
เขาบินโฉบเลียบกำแพง ลอบมองเข้าไปจากทางหน้าต่าง
เป็นดังคาด.. ลีน่านั่งอยู่ตรงเก้าอี้แถวยาว ยังอยู่คนเดียวเสียด้วย
“เจ้าจงใจวางกับดักข้าหรือ”
ลูอิสหัวเราะ เขารู้ว่านี่เป็นกับดักที่เลียมวางไว้แน่
และที่ลีน่ายังนั่งนิ่ง ทั้งที่ไม่มีเชือกมัดมือมัดเท้า ก็คงเป็นเพราะโดนวางยาแปลก ๆ ในของที่กินเข้าไปแน่
มนุษย์ผู้โง่เขลา เจ้าดูถูกข้าเกินไป..
ตำแหน่งหัวหน้าพ่อบ้านก็แค่ของชั่วคราว เพราะก่อนหน้านั้นเขาก็คือแม่ทัพผู้คุมกองพลปีศาจ ยังรับบัญชาโดยตรงจากอัมบรูสแต่เพียงผู้เดียว
ดีดนิ้วทีหนึ่ง กายนี้ก็แปรสภาพ มันโปร่งใสเสียจนเหมือนไม่มีตัวตนอยู่
จากนั้น เขาก็จะสามารถลอบเข้าไปในโบสถ์อย่างง่ายดาย
“ลีน่า.. ลีน่าตื่นขึ้นเถอะ”
เสียงเรียกอันคุ้นเคยนี้ หญิงสาวได้ยินมาตลอดสิบปี
เปลือกตาปรือเปิดขึ้นช้า ๆ ภาพอันเลือนรางค่อย ๆ ชัดขึ้น จนเห็นว่าตรงหน้านางคือผู้เป็นบิดา
“ท่านพ่อ”
ตอนนี้คนที่ลูอิสยอมให้อำนาจมองเห็นร่างของเขาได้ มีแค่บุตรสาวไม่แท้
“พ่อมารับลูกแล้วนะ” เขาจับมือนาง ซึ่งสั่นอยู่น้อย ๆ จากความเย็น “กลับบ้านกันเถอะ นายท่านรออยู่”
นายท่านหรือ..
จริงสิ ข้าออกมาก่อนที่นายท่านจะตื่นนี่นา
ลีน่าดูคล้ายยังมึนงงอยู่ในทีแรก แต่เมื่อสติของนางกลับคืนมาแล้ว กายเล็กก็หยัดยืน
“จริงสิท่านพ่อ ป้าเมแกนล่ะเจ้าคะ”
คำถามนี้ทำให้ลูอิสต้องเงียบไปชั่วอึดใจ มีสีหน้าสลดยามเอ่ยตอบ
“ลีน่า ลูกจำได้ไหม ก่อนหน้านี้ลูกอยู่กับใคร”
“มีป้าเมแกน แล้วก็เลียมเจ้าค่ะ เขาบอกว่าจะเลี้ยงขนมพวกข้า”
“เลียมสินะ” ผู้เป็นพ่อหัวเราะ
ทว่าน้ำเสียงของเขาไม่ได้แฝงความสุขหรือยินดี กลับเป็นเสียงหัวเราะประชดประชันฟังน่าเจ็บปวด
“ท่านพ่อ มีอะไรหรือเจ้าคะ”
หญิงสาวยังไม่อาจเข้าใจสถานการณ์ แต่รับรู้ได้ถึงลางสังหรณ์ไม่ดี
“ป้าเมแกนไม่อยู่แล้วลีน่า” ลูอิสสบตานาง บอกให้รับรู้ความจริงอันโหดร้าย “เลียม..สหายเจ้าคนนั้นฆ่าป้าเมแกน ศพของนางอยู่ข้างบ่อน้ำหลังโบสถ์”
เมื่อครู่ตอนที่บินผ่านมา ลูอิสมองเห็นศพที่ถูกซ่อนอยู่ ถึงได้ยิ่งมั่นใจว่าลีน่าจะต้องอยู่ข้างในนี้
“ว่าอย่างไรนะ”
ลีน่าเหมือนฟังไม่เข้าใจ ลูอิสก็จับมือนางไว้ พาเดินไปที่ประตู “พ่อจะพาไปดู แล้วลูกจะได้รู้ว่าเพื่อนของลูกทำอะไรพวกเราไว้บ้าง”
“แต่ทำไมเลียมต้องฆ่าป้าเมแกน ไม่มีเหตุผลเลย”
“เช่นนั้นหากพ่อบอกว่าเลียมเป็นศัตรูกับนายท่าน ลูกจะยอมเชื่อขึ้นมาบ้างหรือไม่”
ศัตรูหรือ..
ทำไมข้าไม่เคยรู้เรื่องนี้
ยิ่งฟัง ลีน่าก็ยิ่งรู้สึกราวกับสมองของนางจะหยุดทำงานไปชั่วขณะ
“ทำไมล่ะ”
น้ำเสียงของนางเลื่อนลอย ดวงตาของนางฉายเพียงความสับสนงุนงง
ลูอิสก็พอเข้าใจอยู่หรอก เพราะลีน่ายังเด็กมาก อีกทั้งตลอดมาพวกเขาก็เลี้ยงนางแบบทะนุถนอม ไม่เคยยอมเปิดเผยเรื่องอะไรที่คาดว่าจะเป็นอันตรายต่อนาง
ไม่เคยบอกกระทั่งความจริง ซึ่งเป็นสิ่งที่นางไม่อาจทนรับได้
“นายท่านมีศัตรูมากมาย ทำให้เปิดเผยตัวตนไม่ได้ และพวกพ่อที่ทำงานกับท่านเองก็ต้องโดนเพ่งเล็งไปด้วย”
“แต่..แต่ป้าเมแกนไม่ได้ทำอะไรผิด”
“พวกเราล้วนไม่ได้ทำอะไรผิดทั้งนั้นแหละลูก”
เป็นครั้งแรกที่ลูอิสสวมกอดลูกสาว ปลอบประโลมร่างอันสั่นเทาอย่างสุดความสามารถ
“หากเราไม่รีบหนี ลูกเองก็คงไม่รอดเช่นกัน”
หนีหรือ..
พวกเขา จะฆ่าข้าอย่างไร้เหตุผลด้วยอย่างนั้นหรือ..
หัวใจมนุษย์นั้นทั้งเปราะบางและซับซ้อน ลีน่าไม่อาจเข้าใจ แต่ก็ยอมทำตามที่ลูอิสพูด
สองมือที่จับกันไว้กระชับแน่น เร่งฝีเท้าก้าวตามสุดกำลัง
ทว่าเรื่องมันคงไม่มีทางจบง่ายถึงเพียงนั้น
“นางจะหนีไปแล้ว!”
เสียงของใครไม่ทราบดังขึ้นพร้อมกับที่ประตูโบสถ์เปิดออกกว้าง ให้สายลมหอบหยาดฝนสาดเข้ามาเปียกพื้นด้านใน
มีชาวบ้านถืออาวุธมากมาย ด้านหน้าสุดคือคนสวมชุดนักบวช
“อย่าปล่อยให้นางหนีไปได้!!”
ชาวบ้านป่าวร้องพร้อมชูอาวุธหลากหลาย ตั้งแต่หอกดาบ คันศร ไปจนถึงจอบคราด
เจตจำนงของพวกเขาชัดเจน อย่างไรก็ต้องเอาชีวิตของลีน่า
เช่นนี้คงเป็นเรื่องยากที่หญิงสาวจะไม่ประหวั่น
“ไม่ต้องห่วง พ่อจะปกป้องลูกเอง”
ลูอิสกล่าวกับคนที่หลบอยู่ข้างหลัง ก่อนจะร่ายมนตร์เผยกายออกมาต่อหน้าผู้คน
“ปีศาจ…นางเป็นพวกเดียวกับปีศาจจริง ๆ ด้วย!!”
“อะไรกัน”
ลีน่าไม่อาจเข้าใจว่าพวกชาวบ้านพูดเรื่องอะไร เพราะในสายตานาง ลูอิสไม่ได้กลายร่างจนดูเหมือนสิ่งมีชีวิตเหนือมนุษย์
“วันนี้เราจะกำจัดพวกปีศาจให้สิ้นซาก!”
นักบวชสองสามคนกล่าว ก่อนจะสาดน้ำบางอย่างใส่ลูอิส
“อ๊ากกก!!!!”
นี่เป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่พวกคนของศาสนจักรร่ายเวทเอาไว้ มันมีผลกับปีศาจอย่างยิ่ง
ไม่นาน ใบหน้าของผู้ถูกกระทำจึงเริ่มไหม้ เละเป็นแผลเหวอะน่ากลัว
“ท่านพ่อ!!”
ลีน่าเข้ามาสวมกอดไว้ มองพ่อตัวเองร้องอย่างเจ็บปวดทรมานแล้ว น้ำตาก็ไหลอาบสองแก้ม
“ทำไมพวกท่านต้องทำพ่อข้าด้วย! เขาไม่เคยทำร้ายพวกท่านสักหน่อย!!”
“นางหนู พ่อเจ้าเป็นปีศาจ” นักบวชผู้นั้นกล่าว ก่อนหันไปตะคอกใส่ลูอิส “และปีศาจทั้งโลกสมควรตาย!”
“รู้หรือไม่..ว่าตลอดมา ข้ากำจัดพวกอวดดีที่พูดแบบนี้มาเป็นร้อยแล้ว!”
ไม่ใช่เขาจะยอมถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวเสียหน่อย
ลูอิสวาดมือหนหนึ่ง ท่องคาถาประหลาดที่เหมือนภาษาโบราณ จากนั้นบนพื้นบริเวณที่พวกชาวบ้านยืนอยู่ก็เกิดกองเพลิงลุกท่วมอย่างไร้ต้นสายปลายเหตุ
เสียงร้องกึกก้อง จังหวะนั้นเองที่ผู้เป็นบิดาอุ้มบุตรสาวไว้ในอ้อมแขน บังกายนางด้วยเสื้อคุลม ฝ่าวงล้อมออกมาอย่างรวดเร็ว