แอคชั่น,รัก,ชาย-ชาย,ย้อนยุค,ไทย,โจร,ตำรวจ,เสือ,คู่กัด,พีเรียดไทย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่ ๖
แบบไหนคือเรื่องจริง
มื้ออาหารแสนธรรมดาจบลงในตอนที่สัตว์เล็กสัตว์น้อยส่งเสียงร้องก้องกังวาน ก่อนจากกันเสือรามก็ให้เงินกับคุณยายไว้เผื่อมีเรื่องจำเป็นเพราะเขาไม่ได้ผ่านมาบ่อย ซึ่งคุณยายก็เอามะขามหมูใส่ถุงกระดาษให้มากินอีกต่างหาก แม้ว่าจะเป็นของที่เอาไว้ไปขายในตลาดพรุ่งนี้ก็ตาม
“ไปส่งกูที่โรงน้ำชาหน่อยสิสารวัตร”
“ทำไมกูต้องไปส่งมึง”
“ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ต้องดูแลประชาชนไม่ใช่เหรอ”
“ได้ข่าวว่ามึงเป็นโจรนะ”
เมื่อถูกยอกย้อนมาก ๆ เข้า เสือรามก็สะบัดหลังมือตีหน้าท้องที่แน่นไปด้วยลอนกล้ามเนื้อด้วยความหมั่นไส้ พอถึงรถก็เปิดประตูไปนั่งข้างคนขับหน้าตาเฉย จนเจ้าของรถได้แต่ส่ายหน้าไปมาแล้วเดินอ้อมไปขึ้นนั่งประจำตำแหน่งของคนขับ
“เดี๋ยวกูเลี้ยงกาแฟแก้วหนึ่ง แต่ถ้าไม่พออยากได้สาว ๆ คนไหนก็ชี้เลย กูจ่ายให้”
“ไม่ต้อง”
“ดี จะได้ไม่เปลืองเงินกู”
เสือรามลอยหน้าลอยตาแล้วปรับเบาะไปด้านหลังก่อนเอนกายนอนลงไป มือหนาเอื้อมไปหยิบแจ็กเกตที่กองยู่บนเบาะหลังขึ้นมาสะบัดไล่ฝุ่นแล้วใช้มันคลุมหน้าตัวเองไว้
“ถึงแล้วปลุกนะ กูจะงีบ”
“กูเป็นคนรับใช้ของมึงหรือไง”
“เอาน่าสารวัตร บริการประชาชนคนหล่อสักวันมันไม่ตายหรอก”
ปากว่ามือก็ยื่นไปตบตักแกร่งปุ ๆ จนคนถูกกระทำสะดุ้งเล็กน้อย เพราะมือมันเกือบโดนอะไรที่ไม่เหมาะไม่ควรเข้า
“ขับนิ่ม ๆ นะมึง กูไม่ได้นอนมาทั้งคืน”
“ไปทำชั่วที่ไหนมาถึงไม่ได้นอน”
“ทำดีต่างหาก พาสาวไปขึ้นสวรรค์มา”
“เลิกโกหกสักที”
สารวัตรผิวแทนพึมพำกับคนที่ชอบพูดจาสองแง่สองง่ามเพื่อเอาตัวรอดก่อนจะขับรถไปตามถนนลูกรังจนฝุ่นตลบตามหลัง ส่วนขุนโจรตัวขาวที่ถูกรู้ทันก็ยกสองแขนขึ้นมากอดไว้กับหน้าอก ริมฝีปากได้รูปยกยิ้มอยู่ภายใต้เสื้อหนังติดกลิ่นหอมประจำตัวของคนข้างกาย
ไอ้เด็กนี่มันฉลาดเกินไป ฉลาดจนเขาทำงานยากขึ้น
ขณะที่เสือรามทำทีเป็นหลับ รถยนต์คันโก้ก็เคลื่อนตัวในอัตราเร็วคงที่ กว่าจะมาถึงหน้าปากซอยที่ตั้งของโรงน้ำชาก็เล่นเอาเกือบสองทุ่มเข้าไปแล้ว ซึ่งพอถึงที่หมายคนแกล้งหลับก็ผุดลุกขึ้นมาก่อนจะถูกปลุก ทว่าพอลุกขึ้นมาแล้วเห็นลูกน้องของเสือมิ่งเดินโผล่ออกมาจากซอยก็ใช้แจ็กเกตคลุมทั้งหัวตัวเองและคนข้างกายเอาไว้
“ทำอะไรของมึง”
“เงียบ คนของไอ้มิ่งกำลังจะเดินผ่าน”
ได้ยินเช่นนั้นสารวัตรคทาวุธก็เงียบเสียงลงทันควัน ตาคมมองคนตรงหน้าผ่านความมืดมิด แม้ว่าจะมองไม่เห็นแต่คิดว่าขุนโจรก็น่าจะหันมองตรงมาที่ตัวเองเพราะบางครั้งเวลาขยับตัว ปลายจมูกพวกเขาก็บังเอิญสัมผัสกัน
“อีสาลี่นี่มันเล่นตัวจริง ๆ ทั้งที่ก็เป็นแค่กะหรี่”
“ถ้าไอ้รามรู้ว่ามึงไปยุ่งกับผู้หญิงของมันนะไอ้คม เจอกันคราวหน้ามันเอามึงตายแน่”
คนถูกพาดพิงขมวดคิ้วมุ่นยามได้ยินว่าสาลี่ถูกลูกน้องเสือมิ่งมาระรานถึงถิ่น นี่ถ้าหากว่าไม่กลัวพวกมันเห็นว่าตัวเองรู้จักมักจี่กับสารวัตรคงออกไปกระทืบให้จมตีนสักที
“แต่ถึงไอ้รามไม่อยู่ ไอ้นพก็ยื่นตีนมาสอดแทนลูกพี่มันอยู่ดี”
“พูดถึงไอ้นพแล้วก็ก็ยังเจ็บกรามไม่หาย หมัดหนักทั้งลูกพี่ลูกน้องเลย”
เมื่อเหล่าลูกน้องของเสือมิ่งห่างออกไปแล้ว เสือรามก็ตวัดแจ็กเกตออกแล้วเปิดประตูลงจากรถเร็วรี่ ขายาวสาวไปข้างหน้าด้วยความร้อนใจ เห็นแบบนั้นคทาวุธจึงรีบตามหลังไปเพราะอยากรู้ว่าที่โรงน้ำชามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
แม้จะรู้จักกันได้ไม่นานนัก แต่เขาก็พอจะดูออกว่าเสือรามรักพวกพ้องของตัวเองมากแค่ไหน
“ไอ้นรกเอ๊ย! อุตส่าห์ให้นั่งแดกแต่ยังมาทำตัวชาติเปรตใส่เจ้าถิ่นเขาอีก นี่ถ้าสาลี่ไม่ห้ามไว้นะกูจะกระทืบให้เดี้ยงก่อนออกไปเลยคอยดู” ขณะเก็บเก้าอี้ที่ล้มระเนระนาดบนพื้น เสือนพที่ต่อยลูกน้องปลายแถวแต่ทำกร่างของไอ้เสือมิ่งไปได้แค่ไม่กี่หมัดบ่นกระปอดกระแปด
“พี่รามไม่อยู่ร้าน อย่ามีเรื่องเลยดีกว่า เกิดมันยกพวกมาจะแย่เอา”
สาลี่ซึ่งถูกตบจนมุมปากแตกพูดเสียงเบาก่อนหันไปมองยังทางเข้าร้านซึ่งลูกพี่ใหญ่ยืนมองสภาพร้านด้วยสายตาเอาเรื่อง
“พะ พี่รามกลับมานานแล้วเหรอจ๊ะ”
“เมื่อกี้นี้เอง สวนกับลูกน้องไอ้มิ่งพอดี”
“แล้วทำไมถึงมากับสารวัตรได้ล่ะจ๊ะ”
“พี่ติดรถมันมา”
เสือรามละสายตาจากสภาพร้านไปมองใบหน้าสวยของหญิงสาวภายใต้ชุดกี่เพ้าสีกรมท่านิ่งงัน พอคิดว่าปล่อยไอ้พวกนรกนั่นไปไม่ได้เขาจึงหมุนตัวกลับเตรียมตามไปเอาเรื่อง ทว่ามือหนาของคุณตำรวจที่ตามมาด้วยก็คว้าแขนเอาไว้ก่อน
“หมดหน้าที่ของมึงแล้วสารวัตร ไสหัวกลับไปซะ”
“มึงจะไปไหน”
“ไปเอาเลือดหัวไอ้พวกเวรนั่นมาล้างตีน”
“ใจเย็นก่อนราม”
“เย็นเหี้ยอะไร มึงไม่เห็นเหรอว่ามันตบผู้หญิง”
ขุนโจรเลือดร้อนกระชากแขนตัวเองออกจากการจับกุมแล้วเดินดุ่ม ๆ ออกไปทางหน้าปากซอยจนคทาวุธได้แต่เดินตามไปห้าม แต่ไม่ว่าจะแตะโดนตัวอีกสักกี่ครั้งก็ถูกสะบัดออกทันควัน กระทั่งถึงรถเขาจึงจับคนหัวร้อนเหวี่ยงกระแทกประตูอย่างจัง จนเสือรามได้แต่เอี้ยวหน้าไปตวาดลั่น
“ไอ้คราม!”
“ตอนนี้ลูกน้องมึงต้องการให้มึงอยู่กับเขามากกว่าไปเอาเรื่องพวกนั้นนะราม”
“มึงจะให้กูปล่อยมันไปอย่างนี้น่ะเหรอ!”
“พรุ่งนี้ไม่สาย เคยได้ยินไหม”
สบตากันในระยะใกล้เพียงแค่ครู่หนึ่ง เสือรามก็ดิ้นให้หลุดจากการจับกุมแล้วจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง เห็นแบบนั้นนายตำรวจหนุ่มจึงผ่อนลมหายใจออกมา
“กลับเข้าไปหาลูกน้องได้แล้ว”
“มึงก็กลับไปได้แล้ว เหม็นขี้หน้าว่ะ”
คทาวุธได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างของจอมโจรอารมณ์ขึ้นง่ายยิ่งกว่าวัยทองด้วยความอ่อนใจ กระทั่งหายลับไปกับตาจึงเปิดประตูขึ้นไปนั่งหลังพวงมาลัย สตาร์ตเครื่องยนต์แล้วขับรถกลับบ้าน
เมื่อถึงที่หมายอย่างสวัสดิภาพ มือหนาก็เอื้อมไปหยิบแจ็กเกตที่วางอยู่เบาะด้านข้าง ทว่ายามตาเหลือบไปเห็นถุงกระดาษใส่มะขามหมูจึงหยิบขึ้นมาแล้วถือลงจากรถเข้าไปในบ้าน
วางของในมือลงบนโต๊ะไม้ตัวเตี้ยหน้าโซฟาก่อนเดินไปรินน้ำกินดับกระหาย สายตาจดจ้องอยู่กับถุงมะขามดังกล่าวก่อนนึกถึงคำที่เสือรามพูดเอาไว้ ดังนั้นเขาจึงวางแก้วน้ำลงแล้วเดินไปเปิดตู้เก็บของเอาเหล้าสีอำพันจากต่างประเทศออกมา
หนุ่มผิวแทนทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาไม้สักแสนทนทานก่อนรินเหล้าใส่แก้วใสใบเล็ก จิบเบา ๆ เพื่อนำร่องก่อนหยิบมะขามในถุงมาแกะกินแล้วตบเหล้าตามอีกอึก ครั้นเห็นว่ามันเข้ากันได้ดีไม่น้อยอย่างที่เสือรามว่าก็นั่งกินต่อคนเดียวไปเพลิน ๆ รู้ตัวอีกทีมะขามก็หมดถุงซะแล้ว
ลมหายใจกรุ่นกลิ่นแอลกอฮอล์ถูกพ่นออกมาหนัก ๆ ก่อนกายหนาจะเอนไปทางด้านหลังแล้วพิงกับพนักโซฟา ยกแขนขึ้นก่ายหน้าผากแล้วปิดเปลือกตาลง ไม่นานภาพของขุนโจรตัวแสบก็แวบเข้ามาในหัว
ใบหน้าเปื้อนยิ้มที่ได้เห็น ความใจดีที่ได้ประสบพบเจอ การกระทำหลาย ๆ อย่างทำให้เขาคิดขึ้นมาว่าอะไรทำให้คนแบบนี้มาเป็นโจรได้ จะว่าเสแสร้งแต่สิ่งที่เขาสัมผัสมามันไม่น่าจะใช่ คนเราไม่น่าจะเสแสร้งได้แนบเนียนขนาดนี้
“สารวัตรครับ” เจ้าของบ้านเปิดเปลือกตาขึ้นมาก่อนเหลือบมองแขกประจำเล็กน้อย “ผมกวนหรือเปล่าครับ”
“ไม่เป็นไร เข้ามาสิ”
คทาวุธยันตัวลุกขึ้นมานั่งพลางนวดลำคอของตัวเอง ก้ม ๆ เงย ๆ งมหอยในคูคลองอยู่เป็นชั่วโมง มันก็เลยรู้สึกตึงขึ้นมาบ้าง
“มีอะไรล่ะ หรือว่าเรื่องคดี”
“ก็ด้วยครับ แต่เอาไว้คุยกันพรุ่งนี้พร้อมทุกคนดีกว่า สีหน้าสารวัตรเองก็เหมือนมีอะไรให้คิดหนัก”
“ดูออกเลยงั้นเหรอ”
“มีเรื่องอะไรเหรอครับ”
“เรื่องเสือราม” สิงขรเลิกคิ้วสูงยามหัวหน้าทีมพูดถึงขุนโจรตัวแสบขึ้นมา “พอจะรู้ไหมว่าเขามาเป็นโจรได้ยังไง”
“ทำไมจู่ ๆ ถึงสงสัยเรื่องนั้นล่ะครับ”
คนถูกถามกลับไหวไหล่ทีหนึ่ง
“อันที่จริงผมก็ไม่รู้อะไรมาก แต่เท่าที่คลุกคลีกับพวกโจรเพชรบูรณ์มาห้าปีมันก็มีทั้งพวกที่อยากมีอำนาจกับพวกที่สถานการณ์บีบบังคับให้เป็นเพื่อการมีชีวิตรอด”
“ผู้กองคิดว่าเสือรามจัดอยู่ในกลุ่มไหน”
“อาจจะกลุ่มหลังหรือเปล่าครับ เพราะเขาไม่เหมือนโจรกลุ่มอื่น แต่อะไรมันก็ไม่แน่หรอกครับ คนประวัติลึกลับแบบเสือรามไว้ใจไม่ได้ยิ่งกว่าพวกโจรใจโฉดอย่างเสือมิ่งซะอีก”
นั่นสินะ บางทีเขาอาจจะโดนหน้ากากคนดีของเสือรามลวงตาก็ได้ คนดี ๆ ที่ไหนมันจะผันตัวไปเป็นโจรแบบนั้น แถมประวัติก็ถูกปกปิดถึงขนาดที่ตำรวจเองก็ยังตามสืบไม่ได้
เขาจะไว้ใจเสือรามตอนนี้ไม่ได้
#สั่งเสือ
พี่รามเขาออกจะน่ารักนะสารวัตร เลิกระแวงได้แล้ว ขี้เกียจมานั่งทายาแดงให้ 55555555555
ผู้กองก็ช่างเสี้ยมจังอะเรา เดี๋ยวดีเลย
- ZANIA -
