แอคชั่น,รัก,ชาย-ชาย,ย้อนยุค,ไทย,โจร,ตำรวจ,เสือ,คู่กัด,พีเรียดไทย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
อยากจับนักงั้นมึงก็จับเลยสิ แต่ถ้าไม่กล้า...มึงเอากุญแจมือมาให้กูใส่เองก็ได้นะ
ผู้แต่ง
ZANIA
เรื่องย่อ
“อยากจับนักงั้นมึงก็จับเลยสิ
แต่ถ้าไม่กล้า...มึงเอากุญแจมือมาให้กูใส่เองก็ได้นะ”
ราม
?
อายุ ๓๕ ปี สูง ๑๘๑
เจ้าของโรงน้ำชาสั่งเสือ/โจร
+++++++++
คราม
พ.ต.ท.คทาวุธ เศรษฐชัยชาญ
อายุ ๓๐ สูง ๑๘๘
ตำรวจ
(สารวัตร)
+++++++++
คำเตือน
๑. นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสมมติซึ่งถูกสร้างขึ้นมาจากจินตนาการเท่านั้น ตัวละครทั้งหมดไม่มีตัวตนอยู่จริง เหตุการณ์ทั้งมดภายในเรื่องไม่ได้เกิดขึ้นจริง ไม่ได้มีเจตนาทำให้เกิดความเสียหายแต่อย่างใด หากก่อให้เกิดความไม่สบายใจด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ นักเขียนต้องขออภัยมา ณ ที่แห่งนี้
๒. เนื้อหามีการบรรยายถึงการใช้ความรุนแรง การต่อสู้ การใช้อาวุธ การทำร้ายร่างกาย การฆาตกรรม เลือด การค้าประเวณี การค้าสมบัติชาติ การค้าสิ่งเสพติด กล่าวถึงการมีเพศสัมพันธ์ในรูปแบบของชายรักชาย กล่าวถึงการใช้พลังคาถาเหนือธรรมชาติ การใช้ถ้อยคำหยาบคาย พฤติกรรมไม่เหมาะสมของตัวละคร
๓. นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ ๑๘ ปีขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์
+++++++++
ช่องทางติดต่อนักเขียน
ทวิตเตอร์ (X) : https://x.com/zxxzanxa
ทวงนิยายได้ใน #สั่งเสือ
รบกวนกดเข้าชั้น กดหัวใจ กดติดตาม
เพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ
LOVE
ติดเหรียญตั้งแต่บทที่ 6 เป็นต้นไป
- ZANIA -
บทที่ ๕
ยอมให้จับนะ
กลางดึกคืนหนึ่ง กลุ่มโจรที่มีเสือรามเป็นผู้นำควบม้าคนละตัวออกมาจากชุมเสือ ทั้งหมดมุ่งหน้าตรงสู่บ้านเศรษฐีใหญ่รายหนึ่งของจังหวัดซึ่งขูดเลือดขูดเนื้อกับชาวบ้านตาดำ ๆ ไปมาก
เมื่อใกล้ถึงบ้านที่เป็นเป้าหมาย หัวหน้าขุนโจรก็กระโดดลงจากม้าก่อนที่เหลือจะตามกันลงมา แต่ละคนโพกผ้าสีดำปิดหน้าจนเหลือแค่ดวงตา
“ในบ้านไอ้เสี่ยจำเริญมีคนงานอยู่สิบกว่าคนรวมลูกน้องที่เฝ้ายามตอนกลางคืน พวกมึงเป่าลูกดอกยาสลบใส่พวกที่เฝ้ายาม พอพวกมันหลับกันหมดแล้วค่อยเข้าไป มีข้อแม้ว่าต้องเป่าให้โดนพร้อมกันทีเดียว จะได้ไม่เอะอะโวยวาย”
“จ้ะพี่”
“แยกย้ายกันไปประจำที่ของตัวเอง พอเอาของมาได้ก็รีบไปแจกให้ชาวบ้านเหมือนเดิม ส่วนที่เหลือให้เอากลับชุมเสือ เดี๋ยวกูกับไอ้นพจะตามกลับไปทีหลัง ระวังอย่าให้พวกแม่บ้านผู้หญิงเป็นอันตราย เราแค่ปล้น แต่ไม่ฆ่าหรือกระทำชำเรา จำไว้ให้ขึ้นใจ ใครทำเกินกว่านี้กูเอาตาย”
เมื่อได้รับคำสั่งจากหัวหน้า เหล่าชายฉกรรจ์ก็พยักหน้ารับแล้วเข้าประจำตำแหน่ง นับจำนวนคนงานที่เดินป้วนเปี้ยนอยู่สนามหน้าบ้านก่อนจะตกลงกันว่าใครจะยิงลูกดอกยาสลบใส่คนไหน ครั้นสบโอกาสแล้วจึงเป่าลูกดอกออกไปปักตามตัวของลูกน้องเสี่ยจำเริญจนหลับเหมือดกันไปตาม ๆ กัน
รอดูสถานการณ์อยู่ไม่กี่นาทีก็พากันปีนเข้าบ้านเสี่ยจำเริญด้วยความชำนาญแล้วแยกกันไปทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ส่วนเสือรามกับเสือนพนั้นมุ่งตรงขึ้นไปบนชั้นสองซึ่งเป็นที่ตั้งของห้องนอนและห้องทำงานแล้วช่วยกันไล่เปิดดูทีละห้อง
“พี่ราม ทางนี้”
เสือรามชะงักมือที่กำลังจะเปิดประตูห้องตรงหน้าแล้วหันไปมองลูกน้องคู่ใจ ขายาวสาวเดินตรงไปหาเสือนพเร็วรี่
“พี่เข้าไปหาของนะ เดี๋ยวผมเฝ้าหน้าห้องให้”
“เออ กูจะรีบหาก่อนไอ้เสี่ยจำเริญมันจะตื่นขึ้นมาเจอ”
ลูกพี่ใหญ่มองซ้ายมองขวาแล้วเข้าไปในห้องทำงานอย่างระมัดระวัง ทันทีที่ปิดประตูลงก็รีบปรี่ไปยังโต๊ะทำงานแล้วหาของที่ต้องการด้วยความรีบร้อน
ฤทธิ์ยาสลบถูกปรับให้น้อยลง พวกคนที่โดนลูกดอกน่าจะตื่นขึ้นมาภายในครึ่งชั่วโมง หากเขาหาไม่เจอภายในระยะเวลาที่กำหนด การกลับมาปล้นครั้งหน้าอาจยากขึ้นกว่าเดิม
“เอาไว้ไหนวะ”
กึก!
เมื่อลิ้นชักหนึ่งเปิดไม่ออก เสือรามก็ใช้ทักษะการงัดแงะของตัวเองเต็มที่ พอเปิดออกได้ตามต้องการ เขาก็หลุบตามองซองเอกสารตรงหน้าด้วยความสงสัยแล้วหยิบขึ้นมาอ่านดู จดจำรายละเอียดไว้ในหัวให้แม่นยำก่อนปิดลงแล้วเก็บไว้ตำแหน่งเดิมเพื่อไม่ให้ถูกสงสัย จากนั้นก็ปิดลิ้นชักแล้วทำการล็อกไว้เหมือนก่อนหน้า ต่อมาก็รื้อหาของในภารกิจของวันนี้จ้าละหวั่น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงสัญญาณเคาะประตูห้าครั้งเรียกใบหน้าหล่อเหลาให้เงยขึ้นมองได้เป็นอย่างดี จากนั้นก็กวาดสายตามองหาทางหนีทีไล่เผื่อว่าจะออกไปไม่ทันกระทั่งเจอเข้ากับหน้าต่างบานใหญ่
เสือรามรีบจัดเก็บข้าวของให้เป็นที่เป็นทางราวกับไม่เคยถูกรื้อค้นก่อนเดินตรงไปยังประตู เคาะส่งสัญญาณถามเสือนพที่อยู่ข้างนอกก่อนได้รับการตอบกลับมา
“ออกมาเลยพี่”
ขุนโจรเปิดประตูออกจากห้องก่อนมองสาวใช้คนหนึ่งซึ่งนั่งสลบพิงกำแพงอยู่
“มันฉุกเฉินเลยสับหลังคอไปทีหนึ่ง แต่อีกไม่นานก็คงฟื้น ฉันเอาเงินค่ายาไว้ให้แล้วด้วย เรารีบไปกันเถอะ”
“พวกที่เหลือล่ะ”
“ออกไปกันหมดแล้วพี่ ป่านนี้คงกำลังแจกของให้ชาวบ้านอยู่”
“เข้าใจแล้ว งั้นเราไปหานายกันเถอะ”
สองเสือออกจากบ้านเสี่ยจำเริญไปอย่างระมัดระวัง พากันไปเอาม้าแล้วออกมาจากพื้นที่เดี๋ยวนั้นเพราะกลัวใครมาเห็นเข้า พี่น้องร่วมสาบานควบม้ามุ่งตรงไปยังสถานที่นัดหมายซึ่งค่อนข้างลับตาและไม่ค่อยมีใครผ่านมาเท่าไรนัก
เมื่อมาถึงแล้วเห็นว่าอีกฝ่ายอยู่บนหลังม้าตัวสีน้ำตาลไหม้ก็เดินม้าของตัวเองไปขนาบข้าง มองใบหน้าที่ถูกบดบังด้วยผ้าเหมือนกับตัวเองเล็กน้อยก่อนผงกศีรษะทักทาย
พวกเขาพูดคุยเรื่องการออกปล้นและภารกิจในครั้งนี้กันเสียงเคร่งเครียด ของที่ให้ไปเอาจากบ้านเสี่ยจำเริญก็ไม่ได้ติดมือมาเพราะไม่รู้ว่าเอาไปซ่อนไว้ไหน ทว่าก็โชคดีที่เจ้านายผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหมดไม่ได้ต่อว่าอะไร
“ท่านครับ” ยามถูกเรียก ท่านที่ว่าก็หันมองหน้าเสือรามก่อนพยักพเยิดหน้าบอกให้พูด “ช่วงนี้ผมทำงานได้ค่อนข้างลำบากเพราะสารวัตรคนใหม่ เราหาเรื่องให้มันโดนเด้งกลับหรือถูกย้ายไปที่อื่นไม่ได้เหรอครับ”
“คงจะยาก ช่วงนี้ทำอะไรก็ระวังหน่อยแล้วกัน อย่าให้โดนจับได้”
“ครับท่าน”
เสือรามตอบรับอย่างจำนน จากนั้นก็มองตามแผ่นหลังของเจ้านายที่ควบม้าจากไป เมื่อไม่เห็นฝุ่นแล้วจึงหันกลับมามองหน้าเสือนพ พอเสือรุ่นน้องยกมือขึ้นมาตบไหล่เพื่อให้กำลังใจก็พรั่งพรูลมหายใจออกมายาวเหยียด สองมือจับเชือกบังคับม้าให้หันไปอีกทางเพื่อกลับชุมเสือไปพักผ่อน
คืนนี้เป็นอีกครั้งที่ภารกิจเขาล้มเหลว โชคไม่เข้าข้างเลยจริง ๆ
วันต่อมาข่าวลือเรื่องบ้านเสี่ยจำเริญถูกปล้นก็กระจายเป็นวงกว้าง เสือรามที่นั่งจิบชาไทยหวานหอมอยู่ภายในโรงน้ำชาคอยเงี่ยหูฟังว่ามันจะออกมาในทิศทางไหน
แน่นอนว่าทุกคนพูดถึงกลุ่มโจรปริศนาที่คอยปล้นบ้านคนรวยสันดานเสียมาแจกชาวบ้านว่าเป็นคนทำ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเป็นกลุ่มโจรของเสือราม เพราะเสือรามชอบทำอะไรเอิกเกริก
“พี่รามคิดว่าใครเหรอจ๊ะ”
คราวที่กลุ่มของนักเลงประจำถิ่นซึ่งเป็นพันธมิตรกันหันมาถาม เสือรามก็เลิกคิ้วสูง จนอีกฝ่ายถามย้ำอีกครั้งหนึ่ง
“พี่รามคิดว่าใครเป็นคนปล้นบ้านเสี่ยจำเริญ”
“กูจะไปรู้เหรอ ไม่ได้ไปนั่งเฝ้าบ้านไอ้จำเริญมันนี่”
“แล้ว...เมื่อคืนนี้พี่อยู่ไหนเหรอจ๊ะ”
“ก็อยู่กับสาลี่ทั้งคืนน่ะสิจ๊ะหนุ่ม ๆ”
สาลี่เดินลงบันไดมาแล้วปรายตามองเหล่าชายฉกรรจ์อย่างมีจริต ต่อมาขาเรียวภายใต้ชุดกี่เพ้าตัวใหม่ก็ก้าวตรงไปหาเจ้าของโรงน้ำชา ทิ้งตัวนั่งลงข้างกายแล้วใช้พัดลายดอกไม้ในมือพัดวีให้อย่างเอาอกเอาใจ จนคนอื่นพากันอิจฉาตาร้อน
“คืนนี้มานอนคุยกับสาลี่อีกดีไหมจ๊ะพี่ราม”
“ไม่เหนื่อยหรือไง”
“อยู่กับพี่รามไม่เห็นจะเหนื่อยตรงไหนเลย”
เมื่อคนอื่นเลิกสนใจตัวแล้วหันไปนั่งพูดคุยกันต่อ เสือรามกับสาลี่ก็หันมองหน้ากันแล้วต่างคนต่างคลี่ยิ้มออกมาอย่างรู้ทัน
เพราะมีสาลี่อยู่ข้างกายเรื่องมันจึงง่าย แค่บอกว่าเขาอยู่กับคณิกาคนโปรดทั้งคืนทุกคนก็พร้อมจะปักใจเชื่อ เนื่องจากสาวสวยผู้เป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม หากใครได้อยู่ใกล้คงไม่อาจห่างกายไปได้ทั้งคืน
“สะ สารวัตร มาทำอะไรครับ”
เสียงเรียกขานของลูกน้องส่งผลให้หัวหน้ากลุ่มโจรหันไปมองได้เป็นอย่างดี ซึ่งวันนี้คนที่ไม่อยากเจอที่สุดอยู่ในชุดตำรวจเต็มยศ
ยามสบตากันสารวัตรคนเก่งก็พยักพเยิดหน้าบอกให้ออกไปคุยกันข้างนอก ด้วยไม่อยากให้ร้านเละเทะไม่เป็นท่าทั้งที่ลูกค้านั่งกันอยู่เต็มไปหมด เสือรามจึงจำใจลุกออกไปอย่างช่วยไม่ได้
“มีอะไร”
“เมื่อคืนนี้มึงอยู่ไหน”
“อยู่บนสวรรค์”
เสือรามตอบไปอย่างยียวนก่อนบุ้ยหน้าไปทางสาลี่ที่นั่งอยู่ในร้าน พอสาวเจ้าหุบพัดลงแล้วโบกไปมากลางอากาศก็คลี่ยิ้มให้ก่อนจะผินหน้ากลับมามองร่างเท่าตึกตรงหน้า
“ทำไม มีอะไร”
“แน่ใจนะว่าไม่ได้อยู่ข้างนอก”
“คิดว่ากูเป็นคนปล้นบ้านเสี่ยจำเริญหรือไง หาเรื่องมาจับกูได้ทุกวันเลยนะมึงเนี่ย”
เมื่อเห็นว่าเสือรามรู้เรื่องทั้งที่ยังไม่ได้บอก คิ้วเข้มของสารวัตรหนุ่มก็ขมวดเข้าหากัน ตาคมจ้องมองขุนโจรตัวขาวอย่างจับผิด
“ไม่ต้องแปลกใจหรอกว่ากูรู้ได้ยังไง ชาวบ้านเขาพูดกันทั้งตลาด”
“ใครใช้ให้ทำตัวน่าสงสัยไม่ทราบ”
“อยากจับนักงั้นมึงก็จับเลยสิ”
ครั้นถูกมองด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ เสือรามก็ชูข้อมือทั้งสองขึ้นตรงหน้าพร้อมพูดจาอย่างท้าทาย จนคทาวุธคว้าหมับเข้าที่เอวหนาแล้วออกแรงบีบหนัก ๆ เพื่อคาดโทษ ทว่ากระนั้นอีกคนก็ยังไม่ยอมหยุด
“แต่ถ้าไม่กล้า...มึงเอากุญแจมือมาให้กูใส่เองก็ได้นะ”
“มึงอย่ามาท้าทายกู”
“อะไรกันครับสารวัตร พอยอมให้จับก็หาว่าผมท้าทาย”
คนโตกว่าส่งเสียงหัวเราะในลำคอก่อนจัดปกคอเสื้อชุดตำรวจสีกากีให้อย่างหยอกเย้าพลางช้อนตาขึ้นมองสบในระยะใกล้ ขณะที่สารวัตรคนเก่งกำลังเผลอไผล เขาก็ผลักอกแกร่งออกห่างโดยไม่มีออมแรง จากนั้นก็เดินกลับเข้าไปในร้านแล้วนั่งกอดคอสาลี่อย่างสนิทสนม ตาคมมองคนที่ยังไม่ไปไหนพร้อมทั้งยักคิ้วให้ด้วยท่าทางยียวน ทำเอาคทาวุธถึงกับพ่นลมหายใจออกมาแล้วเดินจากไปในที่สุด
จะมีครั้งไหนไหมที่เจอหน้ากันแล้วไม่กวนอารมณ์ให้ขุ่น
วอนซะจริง...
#สั่งเสือ
พี่รามอย่ามาเล่นกับใจสาววายได้บ่คะ 5555555555555
ต้องมานั่งลุ้นทุกวันว่าวันนี้เขาจะตีกันไหม อ่ยยยยยย
- ZANIA -