แอคชั่น,รัก,ชาย-ชาย,ย้อนยุค,ไทย,โจร,ตำรวจ,เสือ,คู่กัด,พีเรียดไทย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
อยากจับนักงั้นมึงก็จับเลยสิ แต่ถ้าไม่กล้า...มึงเอากุญแจมือมาให้กูใส่เองก็ได้นะ
ผู้แต่ง
ZANIA
เรื่องย่อ
“อยากจับนักงั้นมึงก็จับเลยสิ
แต่ถ้าไม่กล้า...มึงเอากุญแจมือมาให้กูใส่เองก็ได้นะ”
ราม
?
อายุ ๓๕ ปี สูง ๑๘๑
เจ้าของโรงน้ำชาสั่งเสือ/โจร
+++++++++
คราม
พ.ต.ท.คทาวุธ เศรษฐชัยชาญ
อายุ ๓๐ สูง ๑๘๘
ตำรวจ
(สารวัตร)
+++++++++
คำเตือน
๑. นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสมมติซึ่งถูกสร้างขึ้นมาจากจินตนาการเท่านั้น ตัวละครทั้งหมดไม่มีตัวตนอยู่จริง เหตุการณ์ทั้งมดภายในเรื่องไม่ได้เกิดขึ้นจริง ไม่ได้มีเจตนาทำให้เกิดความเสียหายแต่อย่างใด หากก่อให้เกิดความไม่สบายใจด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ นักเขียนต้องขออภัยมา ณ ที่แห่งนี้
๒. เนื้อหามีการบรรยายถึงการใช้ความรุนแรง การต่อสู้ การใช้อาวุธ การทำร้ายร่างกาย การฆาตกรรม เลือด การค้าประเวณี การค้าสมบัติชาติ การค้าสิ่งเสพติด กล่าวถึงการมีเพศสัมพันธ์ในรูปแบบของชายรักชาย กล่าวถึงการใช้พลังคาถาเหนือธรรมชาติ การใช้ถ้อยคำหยาบคาย พฤติกรรมไม่เหมาะสมของตัวละคร
๓. นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ ๑๘ ปีขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์
+++++++++
ช่องทางติดต่อนักเขียน
ทวิตเตอร์ (X) : https://x.com/zxxzanxa
ทวงนิยายได้ใน #สั่งเสือ
รบกวนกดเข้าชั้น กดหัวใจ กดติดตาม
เพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ
LOVE
ติดเหรียญตั้งแต่บทที่ 6 เป็นต้นไป
- ZANIA -
บทที่ ๔
แก้ต่าง
หลังจากเฝ้าเสือรามด้วยตัวเองอยู่ทั้งคืนจนกระทั่งฟ้าสาง คทาวุธจึงฝากลูกน้องในทีมให้เฝ้าต่อ ส่วนตัวเองก็กลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนเข้าโรงพักก็แวะซื้อข้าวของในตลาดเช้าเล็กน้อย ทว่าทันทีที่ย่างกรายเข้าไปในตลาด เขาก็ถูกเศษผักที่ใช้การไม่ได้ขว้างใส่พร้อมคำด่าทอเจ็บแสบ ครั้นเห็นว่าตัวเองน่าจะเดินซื้อของต่อไม่ได้จึงรีบกลับรถ
ลมหายใจหนักหน่วงพรั่งพรูออกมาก่อนเจ้าตัวจะเคลื่อนรถไปด้านหน้า มองซ้ายมองขวาเพื่อหาร้านขายของชำ พอเจอจึงจอดรถลงด้านหน้า แต่ทันทีที่ก้าวเท้าลงจากรถ น้ำสกปรกถังใหญ่ก็สาดเข้าใส่เต็มเปา หลังจากนั้นคนกระทำก็โยนกระป๋องสเตนเลสเก่า ๆ ลงพื้นเสียงดังสนั่น
“ไสหัวไปให้พ้นหน้าร้านกู กูไม่ขายของให้ไอ้พวกตำรวจขี้ข้าเจ้านาย!”
คนที่เพิ่งอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามาได้ไม่นานก้มลงมองสภาพของตัวเองก่อนพ่นลมหายใจออกมายาวเหยียด มือหนารีบเปิดประตูขึ้นรถแล้วขับกลับบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ให้เรียบร้อยก่อนออกไปทำงาน ซึ่งคราวนี้เขาไม่ได้แวะที่ไหนให้โดนขับไล่ไสส่งอีกเป็นหนที่สอง
คทาวุธวิเคราะห์ข้อมูลคนร้ายที่เหล่าคนในทีมได้มาอย่างถี่ถ้วน แม้จะยังไม่ทราบแน่ชัดว่าเป็นใคร แต่มันก็สามารถบ่งบอกได้ว่าเสือรามไม่ใช่คนทำ เพราะอีกฝ่ายมีพยานยืนยันที่อยู่ให้ชัดเจนทั้งสองครั้ง ช่วงเวลาที่เหยื่อถูกฆ่า เสือรามดื่มอยู่กับชาวบ้านอีกหมู่บ้านหนึ่ง ซึ่งกว่าจะกลับก็เลยเวลาตายของเหยื่อไปแล้ว
“เอายังไงกันต่อดีครับสารวัตร”
“ก็คงต้องไปปล่อยเสือรามก่อน”
หัวหน้าทีมคนเก่งตอบคำถามจ่ายอดก่อนเดินไปมองรูปเสือรามที่แปะอยู่บนกระดาน ไม่นานก็ดึงออกเพราะเจ้าตัวไม่เกี่ยวข้องกับคดีนี้
“มันไปทำบ้าอะไรที่บ้านเหยื่อถึงสองครั้ง”
“เสือรามอาจจะไปเพราะได้ข่าวคราวของทั้งสองคนก็ได้นะครับ”
ผู้กองสิงขรออกความคิดเห็นในทางที่น่าจะเป็นไปได้ เพราะจากที่สอบถามกับชาวบ้านมา เสือรามกับผู้ตายค่อนข้างรักใคร่ปรองดองกันทีเดียว
“เราลองถามข้อมูลจากเสือรามดูไหมครับ บางทีเขาอาจจะรู้อะไรมาบ้างก็ได้”
“นั่นสิ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมไปถามเอง”
สารวัตรตัวโตหยิบเครื่องบันทึกเสียงขึ้นมาแล้วเดินดุ่ม ๆ ออกไปจากห้องท่ามกลางสายตาของเหล่าลูกน้องทั้งหลาย กระทั่งถึงห้องสอบสวน เขาก็หยุดอยู่หน้าบานประตูนิ่งงัน ไม่นานก็เปิดเข้าไปด้านในแล้วทิ้งตัวนั่งลงฝั่งตรงกันข้าม
“มาคุยกันหน่อย”
“คุยอะไร”
“มึงพอจะรู้ไหมว่าผู้ใหญ่นกกับกำนันเจิดมีเรื่องกับใครอยู่บ้าง”
“ถามแบบนี้แสดงว่ายืนยันได้แล้วสินะว่ากูไม่ได้ทำ”
เสือรามยกยิ้มเยาะก่อนขยับเก้าอี้เข้าใกล้โต๊ะมากขึ้น มือเอื้อมไปหยิบเครื่องบันทึกเสียงขึ้นมาจ่อริมฝีปากของตัวเองเพื่อให้มันเก็บเสียงได้อย่างชัดเจน
“ผู้ใหญ่นกกับกำนันเจิดเป็นคนดี ดีชนิดที่ว่าไม่ชอบก้มหัวให้กับพวกคนชั่ว เท่านี้พอจะเดาได้ไหมว่าทำไมทั้งสองคนถึงถูกฆ่า”
“ไม่ยอมทำตามคำสั่ง”
“ฉลาดนี่ แต่จะฉลาดกว่านี้ถ้าไม่มัวแต่มาสงสัยกู”
“ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้มึงอยู่ในที่เกิดเหตุ”
“กูได้ยินข่าวก็เลยไปดูให้แน่ใจเท่านั้น มึงคิดว่าฆาตกรที่ไหนจะไปอยู่ในพื้นที่ให้โดนจับได้แบบนั้น”
ขุนโจรตัวแสบโยนเครื่องบันทึกเสียงลงบนโต๊ะแล้วยันตัวลุกขึ้นเต็มความสูง สบตากับสารวัตรเด็กน้อยครู่หนึ่งก็โน้มเข้าไปใกล้จนใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ
“ฝีมือมีแค่นี้...จับสลากได้เป็นสารวัตรเหรอครับ หรือว่าใช้เส้นสายได้มา”
“อย่ากวนตีนให้มาก ถึงมึงจะไม่ผิดเรื่องนี้ แต่เรื่องอื่นใช่ว่ามึงจะรอด”
“งั้นก็พยายามเข้านะ จะจับกูมันยังเร็วไปสิบปี”
มือหนายื่นไปตบไหล่แกร่งอย่างถือวิสาสะก่อนเจ้าตัวจะถีบเก้าอี้ด้านหลังจนล้มระเนระนาดแล้วเดินผิวปากออกจากห้องไป ทว่าไม่ทันไรสารวัตรผิวแทนก็ตามหลังออกมาจนต้องหยุดเดินแล้วเอี้ยวหน้ากลับไปมอง
“มีอะไรอีก”
“รู้ไหมว่าใครเป็นคนสั่งฆ่าสองคนนั้น”
“เก่งนักก็หาเอาเอง เรื่องนี้ไม่ใช่ธุระที่กูต้องช่วยมึง”
เสือรามยกยิ้มร้ายก่อนโบกมืออำลา ขายาวก้าวเดินต่อไปกระทั่งออกมาหน้าโรงพัก ตามองไปยังเสือนพซึ่งจอดรถรออยู่ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วสาวเท้าเข้าไปหา พออีกฝ่ายปรี่เข้ามากอดก็ตบแผ่นหลังกว้างปุ ๆ แล้วผละออกจากกัน
“กูไม่เป็นอะไรน่า”
“กลับชุมเสือกันเถอะพี่ ทุกคนเป็นห่วงมากเลยนะ”
“ว่าแต่มีอะไรกินไหม”
“ผมซื้อน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ร้านโปรดมาให้ ชาวบ้านก็ฝากของมาเยี่ยมพี่เพียบเลย” ได้ยินเช่นนั้นเสือรามก็ชะโงกหน้าไปมองเบาะหลังซึ่งมีของกินมากมายวางอยู่ “นั่นสารวัตรนี่ ไม่ใช่ว่าจะออกมาจับพี่อีกนะ”
“หืม”
จอมโจรหนุ่มหันกลับไปมองคนที่ยื่นล้วงกระเป๋าอยู่ภายในอาคาร ด้วยความอยากกวนใจเล่น เขาจึงระบายยิ้มออกมาแล้วชูนิ้วกลางใส่ ทำเอาคุณตำรวจขมวดคิ้วเข้าหากันมุ่น
“ไปกันเถอะ กูเหนียวตัวอยากอาบน้ำจะแย่”
“เดี๋ยวผมเปิดประตูให้พี่”
เสือรามขึ้นไปนั่งเบาะข้างคนขับก่อนเสือนพจะปิดประตูให้อย่างกระตือรือร้น ตาคมมองสารวัตรตัวโตที่ยังไม่จากไปไหนนิ่งงัน กระทั่งรถเคลื่อนไปข้างหน้าจึงเลิกมองแล้วปิดเปลือกตาลงเชื่องช้า
“ผมได้ข่าวมาว่าเมื่อเช้าสารวัตรมันถูกชาวบ้านขับไล่ ทั้งเอาเศษผักปาใส่ ทั้งโดนน้ำสาดใส่ แต่ท่าทีของเขาเฉยชามากเลยนะ”
“ชาวบ้านทำอย่างนั้นทำไม”
“จะทำไมล่ะ ก็เพราะเขาจับพี่มาโรงพักน่ะสิ ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไป สารวัตรได้อดตายเพราะชาวบ้านไม่ยอมขายของให้แน่” คำพูดของเสือนพเรียกเสียงหัวเราะจากลูกพี่ใหญ่ได้เป็นอย่างดี “แบบนี้อีกไม่นานคงเผ่นกลับกรุงเทพแน่”
“จะใช่เหรอ มันหน้าด้านออกจะปานนั้น...”
กลับมาถึงชุมเสือ คนในหมู่บ้านก็ออกมาต้อนรับกลับอย่างอบอุ่น ลูกเด็กเล็กแดงต่างวิ่งเข้ามากอดแข้งกอดขาด้วยความคิดถึง ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันพอหอมปากหอมคอ เสือรามก็ขอตัวไปพักแล้วเดินไปท้ายหมู่บ้าน
เมื่อถึงกระท่อมไม้ไผ่ขนาดเล็กกว่าชาวบ้านชาวช่องเพราะเอาไว้แค่อาศัยนอนก็เดินไปตักน้ำในตุ่มขึ้นมาล้างหน้าล้างตา จากนั้นก็ขึ้นไปบนบ้านที่แสนคิดถึง ไม่มีที่ไหนนอนหลับได้เต็มตาเหมือนบ้านหลังนี้
เสือรามเตรียมเสื้อผ้าชุดใหม่แล้วตรงไปน้ำตกขนาดเล็กซึ่งอยู่ห่างจากบ้านตัวเองประมาณสองกิโล ถึงที่หมายก็วางข้าวของไว้บนรากไม้ขนาดใหญ่ก่อนเปลื้องเสื้อผ้าออกเหลือแต่กายเนื้อเปลือยเปล่า ขายาวก้าวลงไปยังสายธารแล้ววักน้ำเย็นฉ่ำขึ้นมาลูบตามเนื้อตัวซึ่งประดับด้วยกล้ามเนื้อสวยงาม
เมื่อไม่สะใจจึงเดินไปใต้น้ำตกที่ไหลลงมาเป็นสายแล้วนั่งให้มันอาบรดตัวจนเปียกชุ่ม ขัดถูเนื้อตัวให้สะอาดแล้วเอนกายนอนหงายบนผืนน้ำ ขณะลอยตัวก็เหม่อมองท้องฟ้าแจ่มใส พอเมฆสีครามเคลื่อนมาบดบังแสงอาทิตย์ก็พ่นลมหายใจออกมา ผุดลุกยืนกะทันหันแล้วขึ้นบกไปในที่สุด
หลังแต่งเนื้อแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เสือรามก็กลับไปเอาของจำเป็นที่บ้านก่อนออกจากชุมเสือท่ามกลางสายตางุนงงของคนในหมู่บ้าน ทั้งที่บอกว่าจะพักผ่อน ถ้าไม่มีเรื่องอะไรก็อย่าให้ใครไปกวน แต่นี่ไม่ถึงชั่วโมงก็ออกไปจากชุมเสือซะแล้ว แถมท่าทางดูรีบร้อนยังไงชอบกล
“พี่ราม นั่นพี่จะไปไหนน่ะ”
“กูจะเข้าไปในเมือง”
“เพิ่งกลับมาเองนะ พี่จะไปไหนอีก พักสักวันเถอะ”
เมื่อลูกพี่ที่นับถือไม่ได้ฟังที่ตัวเองพูด เสือนพก็ได้แต่เท้าเอวมองตามหลังด้วยความอ่อนใจ ครั้นหัวหน้าชุมเสือควบม้าออกไปก็หมุนตัวกลับเข้าไปในบ้านของตัวเองเพราะรู้ว่ายังไงก็ห้ามคนอย่างเสือรามไม่ได้
หลังออกมาจากหมู่บ้านสักพัก เสือรามก็ผูกม้าตัวโปรดไว้ยังคอกชายป่าซึ่งแอบทำไว้อย่างลับ ๆ จากนั้นก็เดินลัดเลาะไปเอารถมอเตอร์ไซค์แสนเท่ของตัวเองแล้วขับไปตามทาง พอชาวบ้านชาวช่องร้องทักทายก็โบกมือตอบกลับ กระทั่งถึงตลาดจึงจอดรถไว้แล้วเข้าไปซื้อของ พ่อค้าแม่ขายที่เห็นว่าถูกปล่อยตัวแล้วก็ปรี่เอาขนมนมเนยมารับขวัญ
“ขวัญเอ๊ยขวัญมานะพ่อราม คราวหน้าถ้าไอ้ตำรวจเฮงซวยนั่นจับตัวพ่อไปอีก ป้าจะตีกบาลมันให้แยก”
“ขอบคุณที่เป็นห่วงฉันนะจ๊ะป้า แต่อย่าไปทำอะไรสารวัตรเขาเลย เขาแค่ทำไปตามหน้าที่”
เมื่อเสือรามแสดงท่าทีออกมาราวกับกำลังแก้ต่างให้นายตำรวจ ชาวบ้านก็หันมองหน้ากันเล็กน้อย
“ดีแค่ไหนแล้วที่บ้านเราได้ตำรวจดี ๆ กล้าจับโจรมาอยู่ประจำ ถ้าเขากล้าจับฉัน ไอ้พวกสารเลวตัวอื่นก็คงไม่พ้นมือ”
“ที่ว่ามามันก็ถูก ไอ้สารวัตรหนุ่มคนนี้มันซื่อตรง ทำทุกอย่างตามความถูกต้อง” เมื่อคนหนึ่งเห็นด้วย คนอื่น ๆ ก็เออออห่อหมกไปตามกัน “ว่าแต่อยู่โรงพักได้กินอะไรบ้างไหม ทำไมซูบผอมแบบนี้”
“ฉันกินดีอยู่ดีกว่าตอนอยู่ข้างนอกอีกลุง ข้าวเอย น้ำเอย เลี้ยงดีเชียวล่ะ”
สนทนาพาทีกับชาวบ้านอยู่พักใหญ่ เสือรามก็หอบหิ้วถุงต่าง ๆ นานากลับจากตลาด ระหว่างทางเจอลูกเด็กเล็กแดงก็แบ่งขนมนมเนยให้กินเหมือนอย่างเคย
กระทั่งถึงโรงน้ำชาจึงเอาที่เหลือให้กับลูกน้องไปแจกจ่ายกัน ส่วนตัวเองก็ขึ้นไปบนชั้นสามกับสาลี่ สาวสวยเบอร์หนึ่งของร้านท่ามกลางสายตาอิจฉาอย่างปิดไม่มิดของเหล่าชายฉกรรจ์
#สั่งเสือ
แน่ะ! พี่รามทำอะไร ตาวิเศษเห็นนะ กลัวชาวบ้านไม่ขายของให้สารวัตรเขาล่ะสิ ทั้งที่ก็ใจดีขนาดนี้แต่ก็กวนไม่เลิกเลยนะเราอะ
- ZANIA -