เขายินดีเป็นให้ทุกอย่างตามที่เข็มทิศต้องการ ไม่เคยปริปากบ่นแม้แต่คำเดียว ทำงานให้คุ้มค่ากับเงินหลายแสนที่จ่ายให้ทุกเดือน แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็มีแค่อย่างเดียวเท่านั้นที่เป็นให้ไม่ได้ นั่นก็คือ...ผัว
รัก,ชาย-ชาย,ไทย,เลขา,เจ้านาย,เอาแต่ใจ,ดื้อ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เขายินดีเป็นให้ทุกอย่างตามที่เข็มทิศต้องการ ไม่เคยปริปากบ่นแม้แต่คำเดียว ทำงานให้คุ้มค่ากับเงินหลายแสนที่จ่ายให้ทุกเดือน แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็มีแค่อย่างเดียวเท่านั้นที่เป็นให้ไม่ได้ นั่นก็คือ...ผัว
ผู้แต่ง
ZANIA
เรื่องย่อ
เข็มทิศ
เข็มทิศ รดิศไพศาล
อายุ 32 ปี สูง 186
รองประธานบริษัท
+++++++++
คเชนทร์
คเชนทร์ นาราบุษย์ อาดริค
อายุ 35 สูง 192
เลขาส่วนตัว
ทำตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ
+++++++++
“ถ้าไม่ให้ฉันเล่นของเล่น งั้นเอาของนายมาให้เล่นแทนดีไหม จะได้เล่นงุ่นง่านสักที”
“เลิกพูดเล่นได้แล้วครับ”
“ใครบอกว่าฉันพูดเล่น”
เข็มทิศช้อนตามขึ้นมองประสานกับดวงตาติดดุ ลำคอระหงเอียงเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป
“ขอลองอีกที แล้วจะเป็นเด็กดีให้วันหนึ่ง”
“งั้นเชิญคุณเข็มดื้อให้เต็มที่เลยครับ”
“นายพูดเองนะคเชนทร์”
เลขาคนเก่งมองดวงตาพราวระยับของคนเป็นเจ้านายแล้วลอบพรูลมหายใจออกมายาวเหยียด มาอีหรอบนี้คงได้แกล้งทำตัวให้เขาปวดหัวมากกว่าเดิมแน่นอน
+++++++++
เขียน | ZANIA
นักวาด | Inine.pyc
+++++++++
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงการสมมติขึ้นเท่านั้น เนื้อหามีการบรรยายถึงการร่วมรักระหว่างชายกับชายอย่างโจ่งแจ้ง และมีรูปแบบเซ็กซ์ที่รุนแรงตามรสนิยมของตัวละคร มีการใช้ความรุนแรงในครอบครัว ทารุณกรรมเด็ก โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เหมาะกับผู้ที่มีอายุ ๑๘ ปีขึ้นไป
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.๒๕๕๘
+++++++++
ช่องทางการติดต่อนักเขียน
PAGE FB : Zania/ซาร์เนียร์ - นักเขียน
X : https://twitter.com/zxxzanxa
เล่นแท็กทวิตเตอร์
#ขย่มใจคเชนทร์
(ไม่เม้าท์มอยกันได้นะคะ เหงามั่กก)
สำคัญ : ติดเหรียญถาวรตั้งแต่ บทที่ 9 เป็นต้นไป
ขอฝาก
#ขย่มใจคเชนทร์
ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
หากถูกใจ กดเข้าชั้นเอาไว้ จะได้ไม่พลาดตอนใหม่นะคะ
กรุณาคอมเมนต์ด้วยความสุภาพ
ขอบคุณค่ะ
บทที่ 8
หงุดหงิด
บ่ายวันหนึ่งซึ่งอากาศค่อนข้างร้อนจัด ร่างสูงเจ้าของตำแหน่งรองประธานบริษัทก้าวยาว ๆ ไปในโรงงานผลิตชิ้นส่วนของรถยนต์อย่างมั่นคง
เนื่องจากได้รับรายงานมาว่าทางฝ่ายผลิตทำชิ้นงานออกมาได้ไม่ตรงสเป็กเขาจึงต้องลงมาดูด้วยตัวเอง เพราะนอกจากลูกค้าจะเสียหายแล้ว ตัวบริษัทเองก็เสียหายเพราะงานที่ไม่ตรงมาตรฐานไปด้วย
“สะ สวัสดีครับคุณเข็มทิศ” เมื่อผู้จัดการโรงงานออกมารับหน้า เข็มทิศก็จ้องมองอีกฝ่ายตาเขม็ง “คุณเข็มทิศจะเดินดูรอบ ๆ โรงงานก่อนไหมครับ ตอนนี้โรงงานของเรา...”
“ผมจะดูสเป็กงานที่ทำกับของตัวอย่าง”
“งะ งั้นเชิญทางนี้เลยครับ”
ผู้จัดการโรงงานผายมือไปยังส่วนของออฟฟิศแอร์เย็นฉ่ำแล้วเดินนำหน้าไป เมื่อถึงที่หมายก็เปิดประตูกระจกเลื่อนให้เจ้านาย เลขาส่วนตัวและบอดีการ์ดอีกหนึ่งคนเข้าไปด้านใน จากนั้นก็กระวีกระวาดเอางานตัวอย่างของลูกค้ากับงานที่ทำออกมาวางไว้บนโต๊ะตัวใหญ่
“นะ นี่ครับคุณเข็มทิศ”
เข็มทิศพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ แล้วหยิบชิ้นงานของลูกค้ากับชิ้นงานที่ฝ่ายผลิตทำขึ้นมาเทียบกันดู เมื่อของที่ผลิตออกมามันเล็กกว่าก็ขมวดคิ้วมุ่น วางของทั้งสองชิ้นในมือลงแล้วหยิบแฟ้มรายละเอียดงานซึ่งได้มาจากลูกค้าขึ้นมาดู พอเห็นว่าทางนั้นระบุทุกอย่างมาชัดเจนก็โยนแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะทำงานไม่เบาแรง ทำเอาพนักงานที่กำลังทำงานอยู่ในออฟฟิศสะดุ้งไปตาม ๆ กัน
“หลับตาทำงานกันหรือไง รายละเอียดก็ระบุไว้ชัดเจนขนาดนี้ยังจะทำพลาดกันอีก!”
เสียงเข้มดังขึ้นจนคนทำพลาดได้แต่กุมมือกันแล้วก้มหน้ารับเท่านั้น ใครต่างก็รู้ว่ารองประธานบริษัทเขี้ยวลากดินขนาดไหน หากอ้าปากเถียงข้าง ๆ คู ๆ มีหวังได้ออกไปหางานใหม่ทำเป็นแน่
“ต้องให้ผมลงมาคุมการผลิตเองเลยไหมครับคุณชัย งานมันถึงจะตรงตามมาตรฐาน”
“มะ ไม่ครับ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ทำให้มันดี ๆ หน่อย บริษัทเสียหายหลายล้านนะคุณ!”
เมื่อเห็นว่ายิ่งพูด เจ้านายก็ยิ่งอารมณ์เสีย คเชนทร์ที่ยืนเยื้องอยู่ครึ่งก้าวจึงยื่นมือไปแตะต้นแขนหนาเพื่อบอกให้ใจเย็นลงกว่านี้อีกหน่อย
“ลูกค้าส่งเอกสารขอเคลมสินค้ามาให้แล้ว พวกคุณรีบไปจัดการให้เรียบร้อยซะ ถ้ารอบนี้ยังทำพลาดกันอีก ผมจะตัดโบนัสทั้งโรงงาน!”
คราวได้ยินว่าจะถูกตัดโบนัส เหล่าพนักงานออฟฟิศรวมทั้งพนักงานที่เดินผ่านไปผ่านมาก็พากันตาเหลือก รีบกลับไปทำงานของตัวเองอย่างขยันขันแข็ง
คนอย่างเข็มทิศถ้าบอกจะตัดก็คือตัด ไม่มีการข่มขู่อะไรทั้งนั้น และก่อนจะได้ชวดโบนัสก้อนโต พวกเขาต้องขยันให้มากกว่านี้
“ผลิตสินค้าล็อตใหม่เสร็จเมื่อไรโทรไปแจ้งคุณฟางเลขาผมด้วย เดี๋ยวผมจะเข้ามาตรวจอีกรอบก่อนส่งให้ลูกค้า ถ้ามีผิดพลาดแม้แต่ชิ้นเดียวก็ง้างคอรอไว้ได้เลย...”
เข็มทิศคาดโทษไว้เท่านั้นแล้วเดินออกมาจากออฟฟิศ ตาคมติดดุดันกวาดมองไปรอบบริเวณก่อนจะเดินตรวจตราการผลิตในส่วนต่าง ๆ เพราะยังไงก็ได้ออกมาแล้ว แน่นอนว่าพอเข็มทิศไป เหล่าลูกน้องที่พกมาด้วย รวมทั้งผู้จัดการโรงงานก็ตามหลังมาติด ๆ
เดินตรวจดูตรงนั้นทีตรงนี้ทีอยู่สักพัก ขายาวก็ชะงักเมื่อได้กลิ่นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ฉุนกึกมาจากตัวพนักงานกลุ่มหนึ่ง พอหันไปมองก็เห็นว่าทั้งกลุ่มที่ทำงานอยู่ด้วยกันมีท่าทางแปลก ๆ
“พวกคุณหันหน้ามาทางนี้หน่อยสิ”
เมื่อถูกเรียก กลุ่มคนงานดังกล่าวก็หันมามองตามเสียง ซึ่งทันทีที่เห็นหน้าค่าตากันชัดเจน เข็มทิศก็ขมวดคิ้วเข้าหากันมุ่น
“ไปเอาเครื่องตรวจแอลกอฮอล์มาเดี๋ยวนี้เลยคุณชัย”
“พะ พวกผมไม่ได้ดื่มนะครับหัวหน้า”
“ผมสั่ง ไม่ได้ยินหรือไงคุณชัย!”
“จะรีบไปเอามาเดี๋ยวนี้เลยครับ”
ผู้จัดการโรงงานได้แต่ก่นด่าพนักงานในใจแล้วรีบวิ่งไปเอาเครื่องเป่าแอลกอฮอล์ซึ่งมีไว้ตรวจพนักงานก่อนเข้างานทุกวันบนโต๊ะ กลับมาก็รีบจับทั้งสามคนเป่าเพื่อตรวจวัด พอค่ามันสูงบ่งบอกว่าทั้งสามคนแอบดื่มแอลกอฮอล์ในโรงงาน คนเป็นผู้จัดการก็มีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมา
“พวกเอ็งสามตัวนี่นะ!”
“ไล่...!” ก่อนเข็มทิศจะได้ทำอะไรหุนหันพลันแล่น คเชนทร์ก็รีบจับแขนเจ้านายไว้ “อะไรของนายอีกฮะคเชนทร์”
“ทำทัณฑ์บนไว้ก่อน ถ้ามีอีกครั้งค่อยไล่ออกแล้วกันนะครับคุณชัย” เข็มทิศได้แต่มองคนที่แทรกแซงตัวเองอย่างไม่ชอบใจ “ให้โอกาสเขาได้แก้ตัวก่อน ถ้ายังทำผิดอีกค่อยไล่ออกก็ยังไม่สายนะครับ”
“ชิ” เข็มทิศส่งเสียงออกมาด้วยความหงุดหงิด “ต่อไปนี้ให้ทั้งสามคนตรวจวัดแอลกอฮอล์สามครั้งต่อวัน ก่อนเข้างาน ตอนพักเที่ยงแล้วก็หลังเลิกงาน ถ้ามีอีกแม้แต่ครั้งเดียวให้ไล่ออก ไม่มีการลดหย่อนโทษให้ทั้งนั้น”
“ขะ ขอบคุณครับ พวกผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ”
เมื่อหมดเรื่องหมดราว เข็มทิศก็เดินดุ่ม ๆ ไปยังทางออกของโรงงาน จนคเชนทร์ที่มองอยู่ได้แต่ส่ายหน้าไปมาแล้วเดินตามหลังไปติด ๆ
ช่วงนี้เจ้านายเขาฉุนเฉียวง่ายกว่าปกติ อะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เคยผ่อนผันให้ได้ก็กลายเป็นเรื่องใหญ่โตซะหมด ทำเอาคนทำงานด้วยหัวหมุนไปตาม ๆ กันเลยทีเดียว
“คุณคเชนทร์ครับคุณคเชนทร์”
เสียงเรียกจากทางด้านหลัง ส่งผลให้ขายาวลดระยะการเดินลงจนห่างจากเจ้านายสองก้าว พอคนเรียกเดินขึ้นมาตีเสมอกันก็เหลือบมองเล็กน้อย
“คุณเข็มเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ช่วงนี้รู้สึกว่าเขาหงุดหงิดง่ายแปลก ๆ ขับรถเร็วก็ด่า ขับช้าก็บอกว่าจะลงไปเดินเอง ผมเอาใจไม่ถูก”
“ยังไม่ชินอีกหรือไงเก้า”
“ทุกทีไม่หนักขนาดนี้นะครับ”
คราวที่กษิดิศทำหน้าคล้ายโลกจะแตก คเชนทร์ก็หลุดยิ้มออกมาเบาบาง
“เดี๋ยวก็กลับมาปกติเองนั่นแหละน่า”
“จะนอนกันที่โรงงานเลยไหม ชักช้าอยู่ได้!”
ยามเข็มทิศแผดเสียงใส่ ทั้งสองคนก็เลิกสุมหัวกันแล้วเดินไปยังรถซึ่งจอดอยู่ไม่ไกล คเชนทร์ปลดล็อกประตูให้เจ้านายขึ้นไปนั่งแล้วรีบพาตัวเองกลับเข้าประจำตำแหน่ง
“เก้า แวะซื้อกาแฟให้หน่อยนะ”
“ได้ครับคุณเข็ม”
กลับมาถึงบริษัท ร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่เจือความหงุดหงิดไว้ไม่ห่างก็ทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความเหนื่อยหน่าย มือหนาหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมาเปิดอ่าน
ทว่าพอเจอคำเขียนผิดก็ใช้ปากกาวงไว้แล้วเขียนคำแก้ให้เสร็จสรรพ จากนั้นก็เปิดไล่ดูเพื่อหาคำที่เขียนผิด พอเจออีกสองสามจุดก็วงไว้แล้วแก้ให้เช่นเดิม เมื่อเรียบร้อยแล้วจึงวางแยกไว้อีกโต๊ะแล้วหยิบแฟ้มเอกสารอันใหม่มาทำ
จัดการกับเอกสารจนหมดกอง เข็มทิศก็หยิบแฟ้มสามแฟ้มที่พบคำเขียนผิดขึ้นมาถือไว้แล้วเดินออกจากห้องทำงาน พอเจ้าตัวเดินดุ่ม ๆ ไปยังลิฟต์โดยไม่พูดไม่จา เลขาหนุ่มที่นั่งทำงานอยู่ก็รีบลุกจากโต๊ะแล้วเดินตามหลังไป เข้ามาในลิฟต์ก็เหลือบมองใบหน้าเคร่งขรึมอย่างพิจารณา
มาอีหรอบนี้ เจ้านายเขาคงจะเอาระเบิดไปฝากไว้ที่แผนกอื่นแน่นอน
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับคุณเข็ม”
“เอกสารมันเขียนผิด”
“ผมขอดูได้ไหมครับ”
คราวที่มือหนาส่งเอกสารมาให้ คเชนทร์ก็รีบรับมาเปิดดู พอเห็นว่าเอกสารมีคำผิดอยู่สองสามจุดซึ่งสามารถแก้ได้ไม่ยากก็ลอบพรูลมหายใจออกมา
หากเป็นยามปกติก็คงจะเรียกให้เจ้าของงานเอาไปแก้แล้วส่งฉบับที่ถูกต้องมาใหม่ ทว่าช่วงนี้เจ้าตัวดันอารมณ์ไม่คงที่เท่าไรนัก คาดว่าคงจะโวยวายจนบริษัทแตกแน่นอน
“กลับไปนั่งรอที่ห้องทำงานดีไหมครับ เดี๋ยวผมเอาไปจัดการให้เอง”
“เอามานี่”
ผู้เป็นนายดึงเอกสารออกมาจากมือหนาของลูกน้อง พอประตูลิฟต์เปิดกว้างออกก็เดินดุ่ม ๆ ไปยังแผนกที่ทำเอกสารไม่เรียบร้อย
ทันทีที่เจ้าของส่วนสูงหนึ่งร้อยแปดสิบหกปรากฏกาย เหล่าพนักงานตาดำ ๆ ก็พากันลุกพรวดขึ้นอย่างตกใจ เพราะถ้าเข็มทิศลงมาเองเช่นนี้คงต้องมีเรื่องมีราวอะไรแน่นอน ซึ่งก็เป็นอย่างนั้น เมื่อแฟ้มเอกสารสีดำขลับก็ถูกวางไว้บนโต๊ะใกล้มือจนเกิดเสียงดัง
“ผมไม่ใช่ครูภาษาไทยที่ต้องมาคอยตรวจคำเขียนผิดให้พวกคุณนะ จะส่งเอกสารผิด ๆ แบบนี้ให้ผมอีกถึงเมื่อไร!”
“คะ คุณเข็มทิศ...”
“ถ้ามีอีก ผมจะให้คัดคำผิดมาส่งคนละพันคำ!”
เข็มทิศกวาดสายตามองเหล่าพนักงานที่ทำตัวไม่ถูกแล้วพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ ก่อนคนอารมณ์ฉุนเฉียวจะหมุนกลับหลังแล้วเดินไปยังลิฟต์ที่เพิ่งออกมาไม่นาน
“ไม่ได้เรื่องสักอย่างเลย!”
“ผมว่าคุณเข็มใจเย็น ๆ ก่อนดีไหมครับ”
“จะให้เย็นอะไรอีก ไม่เห็นหรือไงว่ามันมีแต่เรื่องน่าหงุดหงิด”
“แต่ทุกทีคุณเข็มจัดการตัวเองได้ดีกว่านี้นะครับ”
ขายาวของคนเป็นเจ้านายหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองเลขาคนโปรดอย่างเอาเรื่อง ทำเอาคนที่กำลังจะถูกหางเลขไปด้วยผ่อนลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แต่ถึงอย่างนั้นก็เลือกจะพูดต่อ เพราะถ้าปล่อยไปมันอาจจะกระทบกับงานได้
“ช่วงนี้คุณเข็มหงุดหงิดง่ายจนคนอื่นเขาทำตัวไม่ถูกกันหมดแล้วนะครับ”
“ถ้าไม่อยากให้หงุดหงิดก็ทำให้มันดีตั้งแต่แรกสิ”
“คุณเข็มไม่คุยจุกจิกกับเรื่องเล็ก ๆ แบบนี้นะครับ”
คนฟังชะงักไปเมื่อถูกจี้ใจดำ ทว่ากระนั้นก็ยังเชิดหน้าขึ้นตามประสาคนเอาแต่ใจ
“เคยเจอคำที่เขียนผิดมากกว่านี้ตั้งหลายครั้ง แต่คุณเข็มก็แค่ให้เอากลับไปแก้ไขให้ถูกต้อง ไม่เคยเดินมาโวยเองแบบนี้สักครั้ง”
“ก็วันนี้ฉันจะโวยวาย นายจะทำไม”
“เป็นอะไรไปครับ มันมีปัญหาอะไร ทำไมช่วงนี้ถึงได้ฉุนเฉียวจังเลย”
#ขย่มใจคเชนทร์
ความสัมพันธ์มันไม่ได้เปลี่ยนกันง่าย ๆ แต่มันจะเปลี่ยนไปเร็ว ๆ นี้แหละฮะ
คนของขาดมันก็จะอาการประมาณนี้แหละนะ เพราะงั้นคุณเลขารีบเอาน้ำดับเร็ว ไม่งั้นไฟลุกท่วมตัวแน่
ปล.คุณเข็มตอนจริงจังกับงานก็เท่เหมือนกันนะเนี่ย
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6ODoiMTAzMTU3NDciO3M6NzoiYm9va19pZCI7czo2OiIzMTAyNDYiO30
- ZANIA -