เขายินดีเป็นให้ทุกอย่างตามที่เข็มทิศต้องการ ไม่เคยปริปากบ่นแม้แต่คำเดียว ทำงานให้คุ้มค่ากับเงินหลายแสนที่จ่ายให้ทุกเดือน แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็มีแค่อย่างเดียวเท่านั้นที่เป็นให้ไม่ได้ นั่นก็คือ...ผัว
รัก,ชาย-ชาย,ไทย,เลขา,เจ้านาย,เอาแต่ใจ,ดื้อ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เขายินดีเป็นให้ทุกอย่างตามที่เข็มทิศต้องการ ไม่เคยปริปากบ่นแม้แต่คำเดียว ทำงานให้คุ้มค่ากับเงินหลายแสนที่จ่ายให้ทุกเดือน แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็มีแค่อย่างเดียวเท่านั้นที่เป็นให้ไม่ได้ นั่นก็คือ...ผัว
ผู้แต่ง
ZANIA
เรื่องย่อ
เข็มทิศ
เข็มทิศ รดิศไพศาล
อายุ 32 ปี สูง 186
รองประธานบริษัท
+++++++++
คเชนทร์
คเชนทร์ นาราบุษย์ อาดริค
อายุ 35 สูง 192
เลขาส่วนตัว
ทำตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ
+++++++++
“ถ้าไม่ให้ฉันเล่นของเล่น งั้นเอาของนายมาให้เล่นแทนดีไหม จะได้เล่นงุ่นง่านสักที”
“เลิกพูดเล่นได้แล้วครับ”
“ใครบอกว่าฉันพูดเล่น”
เข็มทิศช้อนตามขึ้นมองประสานกับดวงตาติดดุ ลำคอระหงเอียงเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป
“ขอลองอีกที แล้วจะเป็นเด็กดีให้วันหนึ่ง”
“งั้นเชิญคุณเข็มดื้อให้เต็มที่เลยครับ”
“นายพูดเองนะคเชนทร์”
เลขาคนเก่งมองดวงตาพราวระยับของคนเป็นเจ้านายแล้วลอบพรูลมหายใจออกมายาวเหยียด มาอีหรอบนี้คงได้แกล้งทำตัวให้เขาปวดหัวมากกว่าเดิมแน่นอน
+++++++++
เขียน | ZANIA
นักวาด | Inine.pyc
+++++++++
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงการสมมติขึ้นเท่านั้น เนื้อหามีการบรรยายถึงการร่วมรักระหว่างชายกับชายอย่างโจ่งแจ้ง และมีรูปแบบเซ็กซ์ที่รุนแรงตามรสนิยมของตัวละคร มีการใช้ความรุนแรงในครอบครัว ทารุณกรรมเด็ก โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เหมาะกับผู้ที่มีอายุ ๑๘ ปีขึ้นไป
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.๒๕๕๘
+++++++++
ช่องทางการติดต่อนักเขียน
PAGE FB : Zania/ซาร์เนียร์ - นักเขียน
X : https://twitter.com/zxxzanxa
เล่นแท็กทวิตเตอร์
#ขย่มใจคเชนทร์
(ไม่เม้าท์มอยกันได้นะคะ เหงามั่กก)
สำคัญ : ติดเหรียญถาวรตั้งแต่ บทที่ 9 เป็นต้นไป
ขอฝาก
#ขย่มใจคเชนทร์
ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
หากถูกใจ กดเข้าชั้นเอาไว้ จะได้ไม่พลาดตอนใหม่นะคะ
กรุณาคอมเมนต์ด้วยความสุภาพ
ขอบคุณค่ะ
บทที่ 6
วันหยุด
เข็มทิศตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกแปลกประหลาด ทุกทีเขาจะต้องตื่นมาด้วยการปลุกของเลขาหนุ่มหน้าตาย แต่วันนี้กลับตื่นขึ้นมาเองในช่วงสายของวัน
มือหนาเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาเผื่อว่าตัวเองจะตื่นเช้าเกินไป ทว่าพอเห็นว่าสิบโมงกว่าแล้ว หัวคิ้วเรียวก็ขมวดเข้าหากันมุ่น วางโทรศัพท์ลงไว้ตำแหน่งเดิมแล้วเดินเปลือยกายเข้าไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น ก่อนจะใส่เพียงแค่ชุดคลุมอาบน้ำลงมายังชั้นล่างที่เงียบสงัด
“ตื่นแล้วเหรอครับ”
ใบหน้าได้รูปหันไปมองเลขาคนสนิทที่สองมือถือข้าวของพะรุงพะรังเข้ามาพลางสำรวจชุดไพรเวตที่อีกฝ่ายใส่อยู่อย่างพิจารณา
“อย่าบอกนะครับว่าคุณเข็มลืมไปแล้วว่าบริษัทหยุดยาววันสงกรานต์”
“จริงด้วยแฮะ” คนที่ทำงานทุกวันจนเกือบจะไม่มีวันหยุดพึมพำออกมาเสียงเบา “แล้วนายมาทำอะไรวันหยุด ไม่นอนเน่าอยู่คอนโดเหมือนอย่างที่บอกหรือไง”
“มาทำโอทีครับ”
“ไม่ให้เงินเพิ่มหรอกนะ เพราะไม่ได้สั่ง”
“หิวหรือยังครับ ผมซื้อพิซซ่ามาให้”
เข็มทิศที่เริ่มหิวขึ้นมาบ้างพยักหน้ารับแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร ระหว่างรอคเชนทร์เอาอาหารออกมาแกะก็เท้าคางมองโดยไม่ละสายตาไปไหน
“อยากออกไปไหนหรือเปล่าครับ”
“ร้อน ไม่ไป”
“ไม่กลับบ้านด้วยเหรอครับ”
“พ่อนัดให้กลับไปกินข้าวที่บ้านอยู่เหมือนกัน แต่วันสุดท้ายของสงกรานต์นู่นแหละ”
จอมดื้อทำหน้าเบื่อหน่ายก่อนจะยื่นมือไปหยิบพิซซ่าออกมาจากถาด กัดกินไปคำหนึ่งแล้วเคี้ยวจนแก้มป่อง
“นายล่ะ ไม่กลับบ้านหรือไง”
“ไกลครับ ไม่กลับหรอก”
คเชนทร์ตอบคำถามเจ้านายพลางหยิบพิซซ่ามากินบ้าง ทว่าพอเหลือบเห็นว่ามีซอสเลอะมุมปากของคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้ามก็ยื่นมือไปเช็ดออกให้อย่างไม่ได้คิดอะไร พอดึงมือกลับมาก็เช็ดคราบซอสลงกับกระดาษเช็ดมือซึ่งแถมมาจากร้านจนสะอาด
“ถ้าวันหยุดนี้คุณเข็มไม่ได้ออกไปไหน งั้นผมไม่เข้ามาแล้วนะครับ”
“นี่คเชนทร์”
“มีอะไรเหรอครับ”
“หาปาร์ตีสนุก ๆ ให้หน่อยสิ เอาตอนกลางคืนนะ กลางวันร้อน”
“คุณเข็มอยู่นิ่ง ๆ ไม่เป็นบ้างเหรอครับ” คราวก่อนเกิดเรื่องอะไรขึ้นเพราะไปปาร์ตีก็ไม่รู้จักเข็ดหลาบ ต้องรอให้โดนกับตัวก่อนใช่ไหมถึงจะหยุดได้ “ถ้าคุณเข็มไป ผมก็ต้องไปด้วยนะครับ”
“นายก็ไม่ต้องไปสิ ให้คนอื่นไปแทน”
“มีคนเอาคุณเข็มอยู่ด้วยเหรอครับ”
“คเชนทร์ ไอ้บ้า ไอ้น่าเบื่อ”
คนเป็นนายถลึงตาใส่ลูกน้องซึ่งทำตัวยิ่งกว่าผู้ปกครองแล้วกัดพิซซ่ากินอย่างขุ่นเคือง ผิดกับร่างสูงที่แม้จะโดนว่าก็ยังคงนั่งกินนิ่ง ๆ ไม่ได้สนใจอะไร
“ไม่รู้แหละ ยังไงฉันก็จะไป หามาให้ด้วย”
“ทำไมไม่หัดไหว้พระสวดมนต์เหมือนเพื่อนคุณบ้าง”
“เป้าหมายของฉันคือการใช้ชีวิตให้สุดแล้วไปหยุดที่นรก ไม่ได้ต้องการศีลธรรมนำชีวิต”
คนฟังได้แต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความเอือมระอาเป็นที่สุด
ไม่รู้ว่าเข็มทิศกับพยัคฆ์คบกันเป็นเพื่อนมาได้ยังไงตั้งสิบกว่าปี คนหนึ่งผับไม่เข้า เหล้าไม่แตะ รักษาศีลได้ครบทุกข้อ แต่อีกคนดันเอาหมดทุกอย่าง ผับก็เข้า เหล้าก็กิน จะยุงจะมดก็ตบตายหมดไม่สนใครหน้าไหนทั้งนั้น ขอแค่ตัวเองพอใจเป็นอันจบ
กินมื้อเช้าค่อนสายด้วยกันจนอิ่ม เข็มทิศก็ขึ้นห้องเพื่อใส่เสื้อผ้าให้มันเรียบร้อย ทว่าคราวที่มือกำลังจะเลื่อนประตูตู้เสื้อผ้าบานใหญ่แล้วเห็นว่ามีแมลงสาบเกาะอยู่ ขายาวก็ก้าวถอยไปด้านหลัง ก่อนที่เสียงกร้าวราวกับฟ้าถล่มจะดังขึ้น
“คเชนทร์!”
“เกิดอะไรขึ้นครับ”
คนถูกเรียกวิ่งหน้าตั้งขึ้นมาหาหยุดอยู่ข้างเจ้านายที่ถอยกรูดจนเกือบจะชิดตู้เสื้อผ้าด้านหลัง ตาคมมองตามมือหนาซึ่งชี้ไปยังตู้ฝั่งตรงกันข้ามก่อนหยุดลงที่แมลงสาบตัวกระจ้อยร่อย
“อ้อ...”
“เอาไอ้ตัวเวรนี่ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลย!”
ยามเจ้านายหันมาตะโกนใส่หูสุดเสียง คเชนทร์ก็กะพริบตาลงทีหนึ่ง เข็มทิศเป็นคนรักสะอาดแถมยังเกลียดแมลงสาบและสัตว์สกปรกเข้าไส้ เจอตัวเป็นไม่ได้ โวยวายจนบ้านแทบแตกตลอด
“เรียกแม่บ้านมาทำความสะอาดใหม่ทุกซอกทุกมุม อย่าให้เหลือแม้แต่ขามันแม้แต่ขาเดียว!”
หลังเข็มทิศเดินออกจากห้องแต่งตัวไปแล้ว หน่วยปราบปรามแมลงสาบตัวน้อยก็ดึงกระดาษเช็ดหน้าจากกล่องแล้วเข้าไปชุบน้ำในห้องน้ำ กลับออกมาก็เขวี้ยงใส่สัตว์เจ้าปัญหาอย่างแม่นยำ เก็บไปทิ้งแล้วล้างไม้ล้างมือให้สะอาด ล้วงโทรศัพท์ออกมาโทรหาบริษัทรับทำความสะอาดเพื่อบอกให้มาเก็บกวาดเพนต์เฮาส์ตามคำสั่ง
เมื่อหมดเรื่องก็เปิดตู้เสื้อผ้าเอาชุดไพรเวตสบาย ๆ ที่เข็มทิศชอบใส่ออกมาแล้วถือลงมาข้างล่าง
“คุณเข็มใส่เสื้อผ้าก่อนนะครับ เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงบริษัททำความสะอาดจะมาแล้ว”
คนนั่งหน้าบึ้งตึงอยู่บนโซฟาเหลือบมองชุดในมือหนาก่อนจะยันตัวลุกขึ้นเต็มความสูง ดึงกางเกงผ้าเนื้อนิ่มมาสวมใส่เป็นชิ้นแรก ถอดชุดคลุมอาบน้ำออกจากกายเผยให้เห็นผิวขาวสว่างกับกล้ามเนื้อเด่นชัดก่อนจะรับเสื้อแขนยาวเข้าคู่กันมาใส่ปิดท้าย
“ตอนแม่บ้านทำงานคงจะไม่สะดวกเท่าไร คุณเข็มอยากออกไปเดินเล่นที่ไหนไหมครับ”
“ร้อนขนาดนี้จะให้ฉันออกไปเดินที่ไหนได้ ละลายติดพื้นปูนพอดี”
“ห้าง”
“ไม่เอา ขี้เกียจ”
เข็มทิศปฏิเสธแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างไม่เบาแรง ชี้มือบอกให้เลขาคนโปรดหยิบหนังสือนวนิยายสืบสวนสอบสวนต่างประเทศให้ พอได้มาไว้ในมือก็เปิดอ่าน ไม่ได้สนใจอะไรคนที่เอาแต่ยืนมองตัวเองอีก
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง คเชนทร์ก็ลงไปรับพนักงานทำความสะอาดที่ใช้บริการเป็นประจำให้ขึ้นมาจัดการเคลียร์ห้องของเจ้านาย
ระหว่างแม่บ้านกำลังทำความสะอาดกันอยู่ เข็มทิศก็เอาเฮดโฟนมาใส่เพื่อป้องกันเสียงรบกวนแล้วอ่านหนังสือของตัวเองต่อไปเงียบ ๆ ส่วนคนเป็นเลขานั้นนั่งนิ่งมองคนอ่านหนังสืออีกทีเพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไร
สองทุ่มครึ่งของวัน เข็มทิศก็มางานปาร์ตีสงกรานต์ที่สถานบันเทิงชื่อดังแห่งหนึ่งซึ่งจัดขึ้นเป็นประจำทุกปี แน่นอนว่าลูกน้องซึ่งควรจะได้หยุดก็ติดสอยห้อยตามมาด้วย จะปล่อยให้เข็มทิศมาคนเดียวเพียงลำพังหรือให้มากับลูกน้องคนอื่นก็กลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก สุดท้ายก็คงไม่พ้นเลขาคนเก่งต้องมาจัดการให้อยู่ดี
“ผมนั่งรอที่บาร์นะครับ คุณเข็มก็วิ่งเล่นอยู่แถว ๆ นี้ อย่าไปไกลหูไกลตา เข้าใจนะครับ”
“ทำตัวอย่างกับพ่อไปได้”
หลังมือหนาตีเข้ากับอกแกร่งภายใต้เสื้อเชิ้ตสีดำอย่างเหลืออด พอหางตาเหลือบไปเห็นว่าพนักงานเลื่อนเครื่องดื่มที่สั่งไปมาให้ก็หยิบขึ้นมาจิบดับอาการคอแห้ง
ตาคมกวาดมองคนในงานที่กำลังสนุกสนานอย่างเพลิดเพลิน หลังจากกระดกเครื่องดื่มที่เหลือจนหมดแล้วสั่งแก้วใหม่ เมื่อได้มาไว้ในมือจึงหันไปมองร่างสูงซึ่งนั่งนิ่งราวกับรูปปั้นกรีกโบราณด้วยสายตาหมั่นไส้อย่างปิดไม่มิด
“นั่งรออยู่ตรงนี้นะครับพ่อ”
“ระวังตัวด้วยนะครับ”
คเชนทร์ไม่ได้ใส่ใจคำประชดประชันของเด็กดื้อแล้วเอ่ยเตือนออกไปด้วยความเป็นห่วง ตามองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินหายเข้าไปกับฝูงชนกระทั่งหลุดอยู่กับคนกลุ่มหนึ่งซึ่งไม่น่าจะรู้จักกันมาก่อน ขณะที่เจ้านายกำลังเล่นสนุกสายตาของเลขาหนุ่มก็มองอยู่จุดเดิมไม่ละไปไหน เผื่อว่ามีเรื่องอะไรจะได้เข้าไปช่วยเหลือได้ทันกาล
นั่งมองอยู่สักพัก เข็มทิศก็โดนดันเข้าไปกับผู้คนมากมายจนเกือบจะมองตามไม่ทัน และก่อนจะคลาดสายตาจากกันโดยสิ้นเชิง คเชนทร์จึงลงจากเก้าอี้แล้วเดินแทรกกลุ่มคนแออัดเข้าไปหาเจ้านายจนกระทั่งหยุดอยู่ด้านหลัง มือหนายกขึ้นจับสะโพกทั้งสองของคนด้านหน้าเอาไว้จนเจ้าตัวเอี้ยวหน้ามามอง
“อยากเล่นน้ำด้วยเหรอคุณคเชนทร์”
“เปล่าครับ ผมกลัวคุณเข็มโดนดันจนหากันไม่เจอ”
คนโตกว่าโน้มใบหน้าลงเล็กน้อยแล้วตะโกนพูดข้างใบหูขาวเพราะเสียงเพลงมันดังจนแทบจะไม่ได้ยินเสียงกัน
“อย่ารับแก้วจากใครมั่วซั่วอีกนะครับ”
“รู้แล้วน่า”
เข็มทิศทำหน้าเอือมระอาใส่คนด้านหลังแล้วก้าวเดินไปข้างหน้า ทว่าไม่ทันไรก็มีหนุ่มวัยนักศึกษาพรวดพราดเข้ามาหาแล้วกอดรอบลำคอไว้ สบตากันได้ไม่นาน อีกฝ่ายก็มองเลยไปยังร่างสูงที่อยู่ด้านหลัง ตาเรียวสวยเกิดประกายวิบวับขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
“มากับเพื่อนเหรอครับ”
เจ้าตัวละสายตาจากคเชนทร์มามองหน้ากันอีกครั้ง ก่อนน้ำเสียงนุ่มน่าฟังจะเอื้อนเอ่ยคำถามออกมา มือบางที่โอบรอบลำคอแกร่งอยู่ก็ขยับลูบแผ่วเบาคล้ายกำลังยั่วยวนกันอยู่
“ไม่เชิงเพื่อน” มุมปากได้รูปกระตุกยิ้มให้แล้วเอนศีรษะไปซบกับไหล่กว้าง “ก็แค่คนแก่ขี้บ่น”
หมับ!
คนถูกกล่าวหาว่าแก่ทั้งที่โตกว่ากันเพียงแค่สามปีออกแรงบีบสะโพกหนั่นแน่นไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างคาดโทษ ซึ่งคนเป็นเจ้านายก็หาได้สะทกสะท้าน ทำเพียงแค่ส่งเสียงหัวเราะชอบใจแล้วลดแขนเรียวที่คล้องรอบลำคอตัวเองออกเท่านั้น
“ไปเล่นกับคนอื่นเถอะ ผมไม่ว่าง”
#ขย่มใจคเชนทร์
หน่วยปราบปรามแมลงสาบ 555555555
เป็นให้ทุกอย่างแล้วจริง ๆ พ่อเลขาเอ๊ยย ขนาดนี้แล้วก็มาเป็น ผะ ละ อั๋วให้เลยเถ๊อะ
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6ODoiMTAzMTU3NDciO3M6NzoiYm9va19pZCI7czo2OiIzMTAyNDYiO30
-ZANIA-