เขายินดีเป็นให้ทุกอย่างตามที่เข็มทิศต้องการ ไม่เคยปริปากบ่นแม้แต่คำเดียว ทำงานให้คุ้มค่ากับเงินหลายแสนที่จ่ายให้ทุกเดือน แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็มีแค่อย่างเดียวเท่านั้นที่เป็นให้ไม่ได้ นั่นก็คือ...ผัว
รัก,ชาย-ชาย,ไทย,เลขา,เจ้านาย,เอาแต่ใจ,ดื้อ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เขายินดีเป็นให้ทุกอย่างตามที่เข็มทิศต้องการ ไม่เคยปริปากบ่นแม้แต่คำเดียว ทำงานให้คุ้มค่ากับเงินหลายแสนที่จ่ายให้ทุกเดือน แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็มีแค่อย่างเดียวเท่านั้นที่เป็นให้ไม่ได้ นั่นก็คือ...ผัว
ผู้แต่ง
ZANIA
เรื่องย่อ
เข็มทิศ
เข็มทิศ รดิศไพศาล
อายุ 32 ปี สูง 186
รองประธานบริษัท
+++++++++
คเชนทร์
คเชนทร์ นาราบุษย์ อาดริค
อายุ 35 สูง 192
เลขาส่วนตัว
ทำตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ
+++++++++
“ถ้าไม่ให้ฉันเล่นของเล่น งั้นเอาของนายมาให้เล่นแทนดีไหม จะได้เล่นงุ่นง่านสักที”
“เลิกพูดเล่นได้แล้วครับ”
“ใครบอกว่าฉันพูดเล่น”
เข็มทิศช้อนตามขึ้นมองประสานกับดวงตาติดดุ ลำคอระหงเอียงเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป
“ขอลองอีกที แล้วจะเป็นเด็กดีให้วันหนึ่ง”
“งั้นเชิญคุณเข็มดื้อให้เต็มที่เลยครับ”
“นายพูดเองนะคเชนทร์”
เลขาคนเก่งมองดวงตาพราวระยับของคนเป็นเจ้านายแล้วลอบพรูลมหายใจออกมายาวเหยียด มาอีหรอบนี้คงได้แกล้งทำตัวให้เขาปวดหัวมากกว่าเดิมแน่นอน
+++++++++
เขียน | ZANIA
นักวาด | Inine.pyc
+++++++++
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงการสมมติขึ้นเท่านั้น เนื้อหามีการบรรยายถึงการร่วมรักระหว่างชายกับชายอย่างโจ่งแจ้ง และมีรูปแบบเซ็กซ์ที่รุนแรงตามรสนิยมของตัวละคร มีการใช้ความรุนแรงในครอบครัว ทารุณกรรมเด็ก โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เหมาะกับผู้ที่มีอายุ ๑๘ ปีขึ้นไป
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.๒๕๕๘
+++++++++
ช่องทางการติดต่อนักเขียน
PAGE FB : Zania/ซาร์เนียร์ - นักเขียน
X : https://twitter.com/zxxzanxa
เล่นแท็กทวิตเตอร์
#ขย่มใจคเชนทร์
(ไม่เม้าท์มอยกันได้นะคะ เหงามั่กก)
สำคัญ : ติดเหรียญถาวรตั้งแต่ บทที่ 9 เป็นต้นไป
ขอฝาก
#ขย่มใจคเชนทร์
ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
หากถูกใจ กดเข้าชั้นเอาไว้ จะได้ไม่พลาดตอนใหม่นะคะ
กรุณาคอมเมนต์ด้วยความสุภาพ
ขอบคุณค่ะ
บทที่ 1
เข็มทิศ รดิศไพศาล
ท่ามกลางบรรยากาศน่าเบื่อหน่ายภายในห้องประชุมขนาดใหญ่ ร่างสูงเจ้าของตำแหน่งรองประธานบริษัทได้แต่มองจอโพรเจกเตอร์สลับกับคนพูดไปมาอย่างไร้อารมณ์
เมื่อเริ่มถอนหายใจออกมาบ่อย ๆ ปลายปากกาของเลขาส่วนตัวซึ่งนั่งอยู่ข้างกายก็ตีเข้าที่หน้าขาอย่างไม่เกรงกลัว ทำอย่างกับลืมไปแล้วว่าเขาคือเจ้านาย เป็นผู้จ่ายเงินเดือนให้ทุกเดือน
“คนเขาเกร็งกันทั้งห้องประชุมแล้วครับคุณเข็ม”
“ก็มันน่าเบื่อนี่นา”
“อดทนครับ”
ผู้มีอำนาจสูงสุดในห้องประชุมได้แต่พ่นลมหายใจออกมาอีกครั้งแล้วยกมือขึ้นกอดอก ขาเรียวตวัดขึ้นไขว่ห้าง ตาคมติดดุมองตรงไปยังด้านหน้าด้วยท่าทางเรียบนิ่ง ทำเอาคนที่กำลังรายงานผลประกอบการอยู่ถึงกับเกร็งเข้าไปกันใหญ่ เดือดร้อนให้คเชนทร์ต้องเอ่ยเตือนขึ้นมาอีกครั้ง
“ผ่อนท่าทีลงมาหน่อยก็ดีนะครับ”
“น่าเบื่อ”
กว่าจะจบการประชุม เข็มทิศก็ถูกคเชนทร์ใช้ปากกาเคาะหน้าขาไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ถึงแม้ว่าเวลาทำงานอย่างอื่นเข็มทิศจะทำได้ดีและตั้งใจเอามาก ๆ แต่สิ่งเดียวที่ไม่ชอบและไม่อยากทำนั่นก็คือการประชุม เวลาเข้าประชุมทีไร ก็ทำตัวราวกับว่าสมาธิสั้นทุกที
ทำงานด้วยกันมาสามปี โดนปากกาตีไปแล้วไม่รู้กี่หน แต่คนเป็นเจ้านายก็ไม่ดีขึ้นมาบ้างเลย
เมื่อเข้ามาอยู่ในห้องทำงานของตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เข็มทิศจึงทำการปลดกระดุมเสื้อสูทออกแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานอย่างหมดแรง แค่นั่งฟังการประชุมตลอดช่วงเช้าที่ผ่านมาก็เล่นเอาแทบหมดแรง
หากวันนี้พ่อเขาผู้ซึ่งเป็นประธานบริษัทไม่ฝากฝังมาให้เข้าประชุมแทนละก็ อย่าได้หวังเลยว่าจะเห็นหน้าของเขาในห้องดูดวิญญาณนั้น
“เที่ยงนี้จะทานอะไรดีครับคุณเข็ม”
“ขี้เกียจคิด”
“อาหารญี่ปุ่นไหมครับ”
“เบื่อ”
ใบหน้าหล่อเหลาแสดงความเบื่อหน่ายออกมาตามที่พูด ช่วงนี้เขากินอาหารญี่ปุ่นบ่อยจนเอียน เวลาใครนัดเจอทีไรก็มักจะต้องไปเจอที่ร้านอาหารญี่ปุ่น ถ้ายังให้กินอาหารญี่ปุ่นอีกหน้าเขาคงกลายเป็นซูชิแน่
“เอาอย่างอื่น”
“อาหารไทยล่ะครับ”
“ไม่อยากกิน”
“แล้วคุณเข็มอยากกินอะไรครับ”
“ไม่รู้”
คเชนทร์ได้แต่มองคนทำหน้ายุ่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่แล้วผ่อนลมหายใจออกมายาวเหยียด เข็มทิศมักจะจู้จี้เรื่องของกินมาตั้งแต่ไหนแต่ไร หากไม่ใช่ของที่อยากกินก็ไม่กิน หากอาหารไม่ถูกปากตั้งแต่แตะโดนลิ้นก็คว่ำทิ้งทั้งจาน เอาใจยากที่สุดก็คือเรื่องอาหารนี่แหละ
“ฉันกินอะไรก็ได้ นายไปเลือกมาสักอย่างเถอะ”
อะไรก็ได้ในความหมายของเข็มทิศ เท่ากับ อะไรก็ได้ที่อยากกินและถูกปาก
“ได้ครับ ไม่เกินครึ่งชั่วโมงเดี๋ยวผมยกมาให้”
หลังคเชนทร์ออกไปจากห้องทำงาน เข็มทิศก็เอาเอกสารที่วางซ้อนกันเป็นกองมานั่งทำฆ่าเวลา ให้เขามานั่งทำเอกสารพวกนี้ก็ยังดีกว่าเข้าไปนั่งหายใจทิ้งในห้องประชุมที่แสนน่าเบื่อหน่ายนั่นซะอีก
แต่ถึงกระนั้นก็เลี่ยงไม่ได้ พอเขารับตำแหน่งประธานบริษัทต่อจากผู้เป็นพ่อในอีกสองปีข้างหน้า คาดว่าคงจะได้นอนเล่นอยู่ในห้องประชุมทั้งวี่ทั้งวันเป็นแน่
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เลขาหนุ่มหน้าหล่อที่ออกไปจัดหาอาหารมื้อเที่ยงให้ก็กลับมาพร้อมกับถาดอาหาร ทว่าพอวางลงตรงหน้าแล้วเห็นว่ามื้อเที่ยงวันนี้เป็นอะไร คนเป็นเจ้านายก็เงยหน้ามองคนที่โตกว่าสองปีอย่างเอาเรื่องทันที
“กวนตีน?”
“ก็เปล่านี่ครับ”
“แล้วนี่มันอะไร”
“ก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ๋นครับ” คเชนทร์ตอบกลับพลางสบตากับเจ้านายนิ่ง ๆ
มันก็ไม่ผิดที่เข็มทิศจะคิดว่าเขากวนเบื้องล่าง เพราะปกติแล้วอีกฝ่ายจะกินอาหารขึ้นห้าง หรือไม่ก็อาหารจากร้านชื่อดังเท่านั้น แต่พอกินของแบบนั้นบ่อย ๆ เข้ามันก็น่าจะมีอาการเบื่อกันบ้าง ดังนั้นเขาจึงลองหาอะไรแปลกใหม่มาให้ลองชิมดู
“รับรองว่าสะอาดและอร่อยแน่นอนครับ”
“ฉันไม่กินของข้างทาง”
“ก็ไม่ได้ข้างทางขนาดนั้นหรอกครับ ลองชิมดูก่อน ถ้าไม่ถูกปากเดี๋ยวผมไปซื้ออย่างอื่นมาให้แทน”
เข็มทิศได้แต่มองอาหารตรงหน้าอย่างชั่งใจ เมื่อเลือกอะไรไม่ได้จึงหยิบช้อนกับตะเกียบขึ้นมาถือไว้ ใช้ปลายตะเกียบจิ้มเข้าไปยังเนื้อน่องไก่ที่นุ่มจนตะเกียบทะลุเข้าไปได้อย่างง่ายดายแล้วคีบส่วนของเนื้อเข้าปากเพื่อลิ้มรส
“เป็นยังไงบ้างครับ พอใช้ได้ไหม”
“ก็ไม่แย่”
เมื่อเห็นว่าเข็มทิศเริ่มคีบเส้นกิน คเชนทร์ก็ยกยิ้มมุมปากแล้วเดินจากมา ปล่อยให้อีกฝ่ายเพลิดเพลินกับอาหารมื้อเที่ยงได้ตามสะดวก
ทำงานด้วยกันมาสามปี เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าอาหารรสชาติแบบไหนเจ้านายชอบหรือไม่ชอบ ถึงแม้มื้อนี้จะเป็นอาหารจากร้านเล็ก ๆ แต่หากสะอาดและรสชาติถูกปาก รับรองได้ว่าไม่เหลือแม้แต่น้ำซุปติดก้นชาม
“ไอ้เข็มอยู่ไหม”
คเชนทร์มองแขกไม่ได้รับเชิญอย่าง พายัพ น้องชายต่างแม่ของเข็มทิศด้วยสายตาเรียบนิ่ง เอาตัวเองขวางหน้าประตูไว้ เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเข้าไปกวนเจ้านายจนพานหมดอารมณ์กับมื้ออาหารเข้า
“ไอ้เข็มมันอยู่ข้างในใช่ไหม กูจะได้เข้าไปหา”
“คุณเข็มไม่ว่างครับ”
เลขาหนุ่มตอบกลับเสียงเรียบเฉกเช่นหน้าตานิ่งเฉย ทั้งยังไม่ขยับออกจากหน้าประตูเลยแม้แต่ก้าวเดียว มือหนาผายไปยังทางที่อีกฝ่ายเพิ่งเดินมาเพื่อไล่กลาย ๆ
“เชิญคุณพายัพกลับไปก่อนดีกว่าครับ”
“หลบไป อย่ามายุ่งไม่เข้าเรื่อง”
“ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่คุณจะมาทำอะไรตามอำเภอใจได้ เชิญกลับไปในตอนที่ผมยังพูดดีด้วยดีกว่านะครับ”
ทั้งสองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง พายัพที่สู้ไม่ได้เพราะรู้ความสามารถของมือขวาซึ่งเป็นเลขาของพี่ชายดีจึงยอมล่าถอยไปก่อน
สามปีให้หลังมานี้ หากเข็มทิศไม่อนุญาต ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่สามารถเข้าใกล้เจ้าตัวได้ทั้งนั้น พวกคิดฝ่าฝืนก็ไม่พ้นถูกคเชนทร์ซึ่งทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีจนน่าหงุดหงิดจับโยนออกมาหมด ไม่สนด้วยว่าจะเป็นใครหรือใหญ่โตมาจากไหน
หลังเลิกงานในตอนสามทุ่มครึ่ง เข็มทิศก็มาดื่มยังสถานบันเทิงชื่อดังซึ่งตัวเองเป็นลูกค้าขาประจำ นั่งดื่มไปสักพักใหญ่ ๆ คนที่เรียกให้มาบริการก็มาถึง ดังนั้นคเชนทร์จึงปลีกตัวออกไปรอข้างนอกอย่างทุกที เพราะรู้ดีว่าเจ้านายจะทำอะไรเวลาเรียกคนมาดูแลแบบนี้
ด้านรองประธานหนุ่มหล่อนั่งพิงโซฟาหนังสีแดงเพลิงหลุบตามองชายรูปร่างพอ ๆ กันที่กำลังปรนเปรอแก่นกายร้อนอยู่ระหว่างขาพลางยกแก้วเครื่องดื่มในมือขึ้นจรดริมฝีปาก กระดกรวดเดียวจนหมดแล้วใช้แก้วเปล่านั้นดันปลายคางอีกฝ่ายขึ้นเพื่อบอกให้หยุด ส่งแก้วให้อีกฝ่ายเอาไปวางไว้ที่โต๊ะแล้วตบมือลงบนพื้นที่ว่างข้างกาย ปลายนิ้วชี้และนิ้วกลางคีบถุงยางอนามัยไปให้อีกฝ่ายจัดการกับตัวเอง
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย เข็มทิศก็ปีนขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักแกร่งด้วยความรวดเร็ว มือข้างหนึ่งจับไว้กับไหล่หนา ส่วนอีกข้างนั้นเอื้อมไปทางด้านหลัง จับแก่นกายขนาดพอเหมาะกดเข้าไปในช่องทางซึ่งถูกขยายไว้เรียบร้อยแล้ว ฟันขาวกัดริมฝีปากล่างเบา ๆ เมื่อเกิดการเสียดสีด้านใน พอดันเข้าไปได้จนสุดแล้วจึงหันกลับมามองคนที่ต้องเล่นด้วยกันในคืนนี้
“หวังว่าจะสมราคาที่จ่ายไปนะ”
“แน่นอนครับ”
คนจ่ายเงินกระตุกยิ้มมุมปากแล้วเริ่มขยับสะโพกควบแก่นกายใหญ่ภายในช่องทางร้อนอย่างช่ำชอง ตาคมหลุบมองชายที่กำลังหยอกล้อกับยอดอกสีเข้มพลางส่งเสียงกระเส่าออกมาแผ่วเบา หมุนควงสะโพกให้กระแทกลงตรงจุดกระสันของตัวเองอย่างพอดิบพอดีเพื่อจะได้ไม่ต้องแตะจับส่วนหน้า
ในระหว่างที่เข็มทิศกำลังเล่นสนุกกับหนุ่มบริการอยู่นั้น ประตูห้องดื่มวีไอพีก็ถูกเปิดออกโดยฝีมือของเลขาคนสนิท ผู้คอยทำให้การใช้ชีวิตของเขาเรียบง่ายขึ้น ตาเรียวติดดุที่บัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นหยาดเยิ้มมองไปยังยักษ์ปักหลั่นซึ่งยืนนิ่งอยู่หน้าประตู ริมฝีปากสวยเผยอออกจากกันก่อนส่งเสียงถามโดยที่สะโพกยังคงขยับเขยื้อนไม่หยุด
“มีอะไร”
“ไฟไหม้สนามแข่งรถที่พัทยาครับ”
สิ่งที่ได้รับฟังจากเลขาหน้าตาย ทำให้สะโพกกลมหยุดชะงักไปชั่วจังหวะหนึ่ง ตาคมวาวโรจน์ขึ้นมาเมื่อรู้ว่ามีคนไปทำอะไรกับสนามแข่งรถสุดรักสุดหวงของตัวเอง
“ตอนนี้ทางนั้นกำลังเร่งดับไฟอยู่”
“ไหม้ตรงไหน”
“ค็อกพิตครับ”
“ให้คนไปเก็บของที่เพนต์เฮาส์ก่อน อีกครึ่งชั่วโมงค่อยเดินทาง”
หลังคเชนทร์รับคำแล้วเดินออกไป เข็มทิศก็กลับมาขยับสะโพกต่ออีกครั้งด้วยความหงุดหงิด โดยมีคนใต้ร่างช่วยชักรูดแก่นกายให้เร็วรี่เพราะจำเป็นต้องรีบทำให้เสร็จภายในครึ่งชั่วโมง เอาความกรุ่นโกรธภายในอกมาลงกับกิจกรรมเร่าร้อนจนหอบเหนื่อย ในที่สุดก็สุขสมแล้วปลดปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องของชายที่ตัวเองขยับกายควบอยู่นานสองนาน
นั่งพักอยู่ในท่าเดิมไม่ถึงนาทีก็ขยับลงจากตักแกร่ง หยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดแก่นกายสีอ่อนขนาดใหญ่ของตัวเองให้สะอาดแล้วแต่งตัวกลับให้เรียบร้อยดังเดิม ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบเอากระเป๋าสตางค์ของตัวเองออกมา คีบเงินจำนวนหนึ่งให้คนที่นั่งอยู่บนโซฟาเพิ่มก่อนจะเดินจากมา
#ขย่มใจคเชนทร์
มือปราบเด็กดื้อเริ่มทำงานแล้วฮะ เห็นแววความน่าปวดหัวมาแต่ไกล คุณเข็มเอาแต่ใจขั้นสุดแน่นวลลล
เข็มทิศ แกก็แรงเกิ๊นนน ล้านแปดแรงม้าไปเลย
ส่วนคุณคเชนทร์ก็คือนิ่งมาก 555555555
- ZANIA -