หนุ่ม 22 ผู้เสพติดอินเตอร์เนตช่วยผู้หญิงเป็นอาหวังกลับโดนรถสอยส่งมาต่างโลก
เขากลับเป็นเด็กอีกครั้งในโลกที่มีแต่การเอาดาบฟันกันพร้อมปล่อยทักษะใส่กันแบบโง่ๆ
เขาตัดสินใจฝึกสู้คู่กับฝาแฝดกึ่งแมวและกึ่งแมงมุม
ชีวิตตั้งไข่ผ่านไปจนถึงวัยต้องทำงาน
เขาได้ไปทำงานที่ซ่องต่างประเทศเป็นผู้คุ้มกัน
จากนั้นเจ๊ใหญ่ในซ่องเปิดร้านค้าให้เพราะเห็นศักยภาพ
เขาชวนเพื่อนเก่าเพื่อนใหม่พากันไปทำงานที่ร้านนั้น
จนวันหนึ่งได้พบเจ้าหญิงที่ขึ้นเป็นราชินีแล้วชวนไปประเทศเธอ
เขาสร้างบ้าน สร้างห้าง และใช้ชีวิตใหม่ตั้งแต่ตอนนั้น
รัก,แฟนตาซี,เกิดใหม่,ชาย-หญิง,แอคชั่น,รัก,คลั่งรัก,ชาย-ชาย,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,เกิดใหม่ ,รักวัยรุ่น,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,yaoi,หญิงรุก,ชาย-หญิง,ฮาเร็ม,แอ็คชั่น ,ต่อสู้,โรแมนติก ,โรแมนซ์,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
92 ชุมนุมเสือโย้
ผู้หญิงนอนอยู่ในห้องใส่ชุดของโรงพยาบาลที่โลกเก่า
แขนเธอช้ำและเหวี่ยงแขนฟาดเตียงซ้ำๆ
เธอลืมตาขึ้น แล้วหันไปหันมาแบบไม่หยุด
วารีตื่นมาพร้อมเหงื่อท่วมตัว
ท้ายเดือน 3 วารีอายุ 23
มุมมองบุคคลที่สาม
ห้องวารี วาโรซีเมียเรีย
เขารู้สึกว่าวันนี้หดหู่ และไม่อยากทำอะไร
แต่
เมื่อเขามองท้องโย้วาโรเขาก็รู้สึกว่าอยู่นิ่งไม่ได้ เขาต้องเดินหน้าในโลกนี้ ไม่ใช่ย้อนกลับไปโลกนั้น
เขาไม่อยากย้อนกลับไปรับรู้ความรู้สึกที่เขาเคยรู้สึกนั้นอีกครั้ง
เขาลุกขึ้นและวาโรลืมตาขึ้นในห้องวารี
วาโรเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่อย่างหนัก จากนั้นซักพัก “นี่ วันนี้ไม่ต้องเข้าประชุมแล้ว ฉันจะจัดประชุมอื่น เข้าใจมั้ย? มาตอนหลังออกกำลังกาย”
วาโรพูดเหมือนสั่งการแต่วารีเข้าใจว่าตำแหน่งเธอเป็นราชินีประเทศ และเขาเป็นแค่ว่าที่สามี ในอนาคตอันใกล้ ที่มาจากประเทศอื่น และตำแหน่งทางสังคมไม่มีอะไรเลย เป็นแค่พ่อค้า
“ได้ ว่าแต่ ประชุมอะไรเหรอ?” วารีสงสัยเลยถามออกไป เพราะไม่ได้คิดว่ามันเป็นประชุมอะไรที่สำคัญนักหนาเพราะไม่ใช่การประชุมในห้องประชุม
เขาเตรียมไปออกกำลังกาย เลยต้องนุ่งผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำก่อน
เขาโอบไหล่ราชินีพากันเดินออกไปแช่อ่าง
เมื่ออาบเสร็จเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
เขาไปยืนหน้าลานออกกำลัง หันหาเหล่าคนรักและพนักงานส่วนหนึ่งและวารีพูดออกมาดังๆ “เหล่าว่าที่ภรรยาท้องเริ่มโตแล้ว ถ้าเรายังซ้อมต่อสู้กันมันอาจไปกระทบเด็กในท้องได้ คนที่อุ้มท้องอยู่ เมื่อฝึกออกท่าเสร็จก็ไปยกน้ำหนักหรือโหนที่โหนดึงข้อเอา เริ่มฝึก”
เขาบอกทุกคนและทุกคนเข้าใจอะไรง่ายๆ
วารีไปฝึกออกท่าไปเรื่อยๆจนครบทุกท่า
จากนั้นวารีใส่เกราะเบาะ แล้วมองเหล่าภรรยาที่บางคนดึงข้อหรือห้อยแขนโยกขาไปมา กับคนที่กำลังแบกน้ำหนักบนหลังเป็นร้อยกิโลแล้วทำนั่งยองแบบถูกวิธี
บางคนก็นอนลงแล้วดันเหล็กขึ้นลง
วารีไม่คิดว่าพวกเธอเหมือนผู้ชายมากขึ้นหรือสวยเซ็กซี่น้อยลง
วารีชอบและรักคนแข็งแรงจากข้างใน เขาชอบแนวคิดของผู้หญิงที่ไม่ให้ตัวเองถูกรังแก
แล้วเขาคิดว่ามีกล้ามกำลังพอดีมันสวยกว่า
แต่เยอะๆเกินไปแขนเท่าต้นแขนเท่าโคนต้นไม้พันปีก็ไม่ไหวเหมือนกัน แต่สภาพร่างกายแต่ละคนไม่ได้ปูดโปดเส้นเลือดเพียบแบบนั้น
ถ้าเขาไม่ลดการฝึกมันจะไปขนาดนั้นไหม?
เขาจินตนาการภาพวีกับวิวเส้นเลือดปูดแขนกอริลล่า แล้วส่ายหัว
“น่ากลัว” วารีพูดบ่นเบาๆระหว่างมองสาวๆของตัวเอง
สาวๆที่ถูกมองก็มีแรงยกของตัวเองมากขึ้นเมื่อได้รู้ว่า ‘ผัวรัก ผัวห่วง’ แบบธรรมดาสตรีหญิง
วารีใส่เกราะเบาะไปหาพนักงานที่มีแวว
พนักงานเด่นนานแล้วอย่างซีตัวเข้าตาวารีมา
วารีคิดในใจว่า ‘กล้ามเธอใหญ่ขึ้น… เธอจะพอสู้ฉันได้ไหม?’
จากนั้นวารีเดินเข้าไปชวนจับคู่
ซีตัวที่เคยเสนอตัวเก้อเพราะหัวหน้าบริษัทไม่ได้คิดแบบนั้นเมื่อเห็นวารีก็เขินนิดหน่อย
วันนั้นมันตีลังกามาเล่นใหม่ในใจให้เธอเขินแบบไม่มีเหตุผล “เอาสิ หัวหน้า หัวหน้าไม่คิดอะไรกับหนูจริงๆเหรอ?”
วารีมองหน้าอย่างตั้งใจและดูซีตัวหัวจรดเท้า “จริง เธอถามทำไม? สนใจฉันขึ้นมาแล้วเหรอ? แรกๆไม่เห็นคิดนี่”
“นิดๆ… แต่… หนูรักคนไม่มีเวลาไม่ลง แล้วอีกอย่าง หนูมีคู่แล้ว เชื้อของหัวหน้าไม่จำเป็นแล้ว” ซีตัวพูดแล้วจับไหล่หัวหน้าเธอลูบขึ้นลงเหมือนจะสื่ออะไรซักอย่าง
วารีมองมือที่ซีตัวลูบ แล้วเลิกคิดคบเธอเล่นๆ แต่ไม่ได้จะคบจริง เขาจะเลิกสนในแง่นั้นเพราะมีคู่แล้ว
มีพนักงานอีกคนเห็นเรายืนคุยกันแล้วเดินมา “เดี๋ยวหนูเป็นคนนับคะแนนให้ ว่าแต่หัวหน้า เพิ่มเงินเดือนหน่อยสิ เดี๋ยวให้เย… “ไม่เอาน่า” จ้ำจี้”
วารีมองหน้าแล้วยิ้มอย่างมีมารยาท เขาไม่ได้รังเกียจเธอซักนิด “มันน่าสนจริง แต่ช่วงนี้ใจฉันอยู่กับเด็ก 13 คนที่จะมาสิ้นปี”
พนักงานที่วารีไม่รู้ชื่อถอนหายใจเสียดายแล้วหน้าจ๋อยๆ “ก็ได้”
วารีตั้งท่า กรรมการตั้งท่า ซีตัวตั้งท่า
สามคนพร้อมฝึกสู้ในเกราะเบาะ
“เริ่ม” กำการพูดแบบเสียงไม่ค่อยอยากจะพูด
ซีตัวพุ่งมาฟันเฉียงจากบนขวาไปล่างซ้ายวารีพร้อมชูโล่เล็กไว้ข้างหน้า
แต่ก่อนดาบเธอลงถึงคอวารี เขาฟันกระแทกโล่แล้วเท้าเธอถอยขูดพื้นไปเอง “อึก แรงมาก”
วารีเห็นซีตัวมัวแต่พูดแล้วโล่ลอยไปด้านซ้ายมือซีตัวป้องกันอะไรไม่ได้เขาเลยเลือกแทงตับ
ซีตัวเลือกรีบหมุนตัวเพราะแรงกระแทกจากการฟันแรกยังไม่หมดแล้วหมุนกลับมาตั้งโล่กัน
ซีตัวกันได้แล้วฟันลงใส่ดาบหัวหน้าเธอสุดแรงเกิดจนดาบหัวหน้าเธอหลุด
แต่เหมือนมือหัวหน้าเธอไม่ได้เกร็งอยู่ เธอรีบกระโดดเอนตัว แล้วเธอโดนพุ่งจับใต้บั้นท้าย
ซีตัวกระโดดกางขาทิ้งตัวไปข้างล่างแล้ววารียกไม่ถนัด เขาปล่อยแล้วม้วนหลังออกข้างหลัง
ซีตัวฟันลงใส่หัวหน้าที่กำลังกลิ้ง “1 ซีตัว”
ซีตัวรู้สึกภาคภูมิใจแต่หัวหน้าเธอถีบสองขาตอนวารียังม้วนไม่เสร็จ
มันเข้าตับและซีตัวจุกนิดๆ แต่เกราะมันกันเกือบหมด “3 หัวหน้า แยก”
ซีตัวถอนหายใจกับโอกาสชนะที่เสียไป คราวนี้เธอต้องไปเป็นกรรมการ
การออกกำลังกายที่เหลือมันเป็นหัวหน้ายืนแล้วชนะอยู่คนเดียว โดยมีพนักงานสลับกันสู้
“เราคงสู้หัวหน้าไม่ได้” ซีตัวอดไม่ได้ที่จะบ่นนิดหน่อยกับเพื่อนที่เธอพอรู้จักนิดหน่อย
“นั่นน่ะสินะ” เพื่อนเธอก็อดไม่ได้ที่จะบ่นเหมือนกันเพราะหัวหน้าอ่อนคะแนนแรกให้เสมอ
วารีถอดเกราะเบาะแล้วมองวาโรเดินไปบอกเหล่าคนรัก แบบกระซิบ
มันทำให้วารีเอะใจ ‘อะไรกัน?’
วาโรชวนแม้กระทั่งเฟทและอริเธอวี
นาทำหน้าเหมือนไม่อยากไป
แล้ววาโรพาเหล่าคนรักทั้งหมดมาหาวารี “พาเราไปฮาโมนี่ เราเปรี้ยวปาก”
วารีไม่สงสัยที่เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นแล้วพยักหน้า แล้วพากันเดินกลุ่มใหญ่แยกเข้าห้องแล้วไปยืนกันหน้าห้องน้ำแบบนุ่งผ้าเช็ดตัว
เหล่าวารีและแฟนต่างนั่งอาบน้ำจากฝักบัวแล้วไปแยกย้ายกันหน้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปรอกันข้างหน้า
ทุกคนขึ้นโดรนใหญ่ของวารีเพื่อเดินทางไปฮาโมนี่อย่างรวดเร็ว
ไม่นานก็ถึงและวารีเลือกจอดด้านหน้าเพราะเป็นที่จอดของเขาที่ไม่เกะกะใคร
วารีเดินนำเหล่าว่าที่ภรรยาเข้าห้าง แล้วภรรยาทั้งหลายรีบเดินไปทางร้านของกินทันที
ทุกคนซื้อของกันพักเดียวก็พากันทยอยออกมาทีละคน
เมื่อครบวารีก็ถามวาโร “จะประชุมอะไรของเธอนั่นที่ไหน?”
“ไปวัง” วาโรพูดเหมือนเป็นคำบัญชา
แต่วารีไม่มีปัญหาและจะไปทันที
พวกเขาและเธอนั่งโดรนถึงวัง แล้วเดินกันไปวัง
เฟททำหน้างงๆและหยิบหนังไก่ถุงใหญ่กินคู่กับมั้นมันหรือมันฝรั่งอบเนย
แต่เธอดูเหมือนยังไม่ได้ตั้งใจกินจริงจังและกินแค่เวลาว่างแป้ปเดียวเมื่ออยู่บนโดรนขาไปวัง
วารีจอดที่จอดเขาแถวหน้าวังแล้ววารีกับผู้หญิงท้องโตของเขาพากันลงโดรน
วาโรเดินขึ้นนำแบบไม่ลังเลเพราะที่นี่เป็นวังของเธอ
ข้างในมันสวยงามไปด้วยงานแกะสลักจากช่างโบราณเหมือนที่วารีเคยเข้ามาทุกรอบ
วาโรเดินกันไปนั่งห้องประชุม เมื่อทุกคนพากันนั่งที่เก้าอี้ที่วางไว้เป็นวงกลมเสร็จวาโรหยิบแว่นตาดำจากซอกหน้าอกมาจากมิติไหนก็ไม่รู้
ทุกคนใส่แว่นดำเหมือนกันหมดแม้แต่เฟทวาโรยังเอามายื่นให้
แต่ผมไม่มีใส่คนเดียวเพราะไม่ได้ซื้ออะไรข้างในห้างฮาโมนี่
“วันนี้เราจะคุยเรื่องตำแหน่งของลูกพวกเราว่าลูกใครจะเป็นพี่เป็นน้อง แน่นอน ลูกฉันต้องเป็นคนสืบบัลลังก์คนต่อไป”
เมื่อวาโรพูดเสร็จ วีก็เสนอตัวพูดทันที
“ถ้าอย่างนั้นลูกฉันต้องเป็นคนพี่ เพราะเขาโตกว่าใครทั้งนั้น”
วิวก็ดูมีบางอย่างจะพูดขึ้นมาทันที
“ถ้าอย่างนั้นลูกฉันก็ต้องเป็นน้องรองเพราะเขามาคนที่สอง”
วาโรฟังเงียบๆโดยไม่พูดอะไร
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร”
และเธอก็เห็นด้วยกับทั้งสองแฝดพี่น้อง
เรดจำปากับอ็อกโธมองหน้ากันแล้วเรดจำปามีความเห็นนิดหน่อย
เรดจำปาพูดขึ้นมา “ตัวฉันอยู่ในตำแหน่งที่สี่ แต่ว่าฉันว่าลูกฉันเอาไว้ท้ายๆเถอะ ฉันไม่ได้อยากให้เขามีตำแหน่งสูงๆพิเศษอะไรทั้งนั้นแหละ”
วาโรมองแล้วพยักหน้า จากนั้นมองหน้าผมเหมือนต้องการความเห็น
“ฉันว่าถ้าเรดจำปาอยากให้ลูกตัวเองอยู่ตำแหน่งไหน เธอก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ” วารีพูดขึ้นมา
“ถ้าอย่างนั้นก็ฉันแล้วเหรอ? ส่วนฉันแล้วแต่ ยังไงก็ได้แหละ ลูกฉันต่อจากวาโรก็ได้” นาพูดขึ้นมา
“ถ้าอย่างนั้นลูกฉันก็ต่อลูกนา” แล้วอายะเริ่มออกความเห็นอย่างแรกที่เธอออกวันนี้
“เท่านี้เราก็ได้ตำแหน่งลูกเราคนแรกๆแล้ว” คราวนี้วารีเป็นคนพูดบ้างหลังจากที่นิ่งเงียบมาซักพักแล้วหันไปมองตำแหน่งหลังสุดหรือนั่นก็คือหวาน
หวานมาหลังทุกคนก็จริงแต่เธอท้องแล้วและมีสิทธิ์พูดเหมือนกัน
วารีรู้สึกสนใจว่าเธออยากเอาตำแหน่งลูกไว้ไหน
“นี่หวาน กระต่ายของฉันเธออยากให้ลูกตัวเองอยู่ตำแหน่งไหน”
วารีถามหวานตรงๆ
“หนะ, หนูเหรอ ไม่รู้สิตัวผู้ของหนู หนูได้หมดนะ”
หวานก็ตอบมาแบบไม่คิดอะไรมาก
วารีพยักหน้าและหันไปมองทุกคน
“เอาแบบนี้แล้วกัน เรียงพี่น้องตามวันเกิด และช่วงป้อนนม พวกเธอหยุดทำงานไปก่อน ยิ่งเสี่ยงๆ มันยิ่งอันตรายกับเด็ก”
เมื่อวารีพูดแบบนั้นวาโรพูดขึ้นมาทันทีพร้อมขมวดคิ้ว
“ฉันหยุดงานได้ที่ไหนล่ะ ฉันเป็นราชินีฉันต้องทำเพื่อประเทศ”
วารีคิดเกือบห้าวินาทีแล้วตอบออกไป “ถ้าอย่างนั้นเธอลุยแต่งานเอกสารกับโฮเบริมแล้วกัน แต่สัญญากับฉันว่าจะไม่เครียด ไม่อย่างนั้นเด็กอาจมีปัญหา”
วาโรคิดซักพักแล้วพูด “อย่างนั้นก็ได้”
วารียิ้มให้เธอแล้วพยักหน้า “ได้เลย”
วีกับวิวที่ตำแหน่งกลายเป็นหนึ่งกับสองก็เริ่มคุยกันเบาๆ แบบไม่สนคนอื่น
“เฮ้ วีกับวิว ฉันรู้ว่าเธอสบายใจ แต่ใจเย็นนิดน่า คนอื่นยังไม่รู้เลย เธอรอก่อนได้มั้ย”
“จึ” พอวารีพูดตรงๆ วีก็ไม่เข้าใจ แต่วิวที่อีกนิสัยแค่ยิ้มเจื่อนๆเหมือนกึ่งรู้สึกผิด
“ถ้าหวานคลอดก่อนมันจะก่อนฉันกับพี่อายะน่ะสิ” นาพูดแบบเคืองๆ
อ็อกโธที่ท้องเพราะแขวนกระต่ายไม่มีความเห็นอะไรเพราะเธอแอบกินยาคุมตลอดแต่ยาเอาไม่อยู่
เหมือนกันกับอลิสและไอซิสที่เพิ่งท้องได้ไม่นานก็มองหน้าตาเจื่อนๆ
หวานมองซ้ายขวาและพูด “ลูกฉันอยู่ตำแหน่งไหนก็ได้ มันเป็นธรรมดาของลูกตัวเมียที่มาทีหลัง”
วารีคิดอย่างหนักว่าจะทำยังไงดี
“เอาแบบนี้แล้วกัน ใครที่อยู่ตำแหน่งไหน ก็อยู่ตำแหน่งนั้นไป”
ผู้หญิงทุกคนมองหน้ากันแล้วพยักหน้าตกลงกันเองโดยสัญญาณจากสายตา
พี่อลิสยกมือและเมื่อผมพยักหน้าพี่เขาพูดว่า “มันจะไม่แยกพี่น้องยากเหรอ”
“มันก็น่าจะสับสนนิดหน่อยแต่เดี๋ยวลูกก็ตัดสินกันเองถ้าเราเลี้ยงดี”
วาโรพูดขึ้นมากับความเห็นที่น่าสนใจ
เมื่อวารีเห็นว่าเป็นแบบนี้แล้ว “ถ้าอย่างนั้นก็สรุปตามนั้นแล้วกัน ฉันเข้าใจนะว่ามันจะมีช่วงเวลาลูกฉันลูกเธอ แต่เราต้องพยายามเลี้ยงให้ดี อย่าให้ออกมาเป็นแบบนั้น”
ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยแม้แต่หวานที่ไม่ได้สนเรื่องตำแหน่งลูกตัวเองมากมาย
เมื่อวารีเห็นเหล่าคู่หมั้นเข้าใจกันหมดแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
แต่วีแมวดำจอมเก็บกดถามขึ้นมา “ถ้าฉันอยากให้ลูกฉันเป็นราชินีล่ะ?”
“เธอก็อย่าดื้ออย่างนี้เลยวี” วารีพูดขึ้นมาด้วยความรวดเร็ว
“ฮึ้ เธอก็แบบนี้ตลอดแหละ พ่อคนหลายใจ วารี” วียังโมโหเรื่องอะไรก็ไม่รู้ไม่จบ
วิวรีบเดินไปลูบไหล่วีโดยที่หวังว่าวีจะสงบลง
วีมองหน้าน้องสาวตัวเองแล้วมองท้องของเธอที่โตพอกัน
“เธอรู้สึกว่าแบบนี้ยุติธรรมเหรอวิว? เรามาก่อนนะ นึกถึงสมัยก่อนสิ มันมีแต่เราสามในหมู่ดาวเราจะรักกันตลอดไปแต่มันออกมาเป็นแบบนี้ตั้งแต่ยัยแซ… “หยุดเลยพี่วี” ยัยวาโรก็ได้มาแซงเราสอง ฉันเสียใจนะวิว”
วีระบายความเก็บกดทั้งหมดออกมาในคราเดียว
“เราไม่ได้เป็นเจ้าของชีวิตคนรักของเรานี่พี่วี พี่คิดดูสิ วารีมีประโยชน์กับทุกคนแม้ยังไม่ได้เป็นแฟนเราเป็นคู่หมั้นก็พิเศษที่สุดแล้ว วารีจะแต่งกับเรา!”
วิวจับไหล่ทั้งสองข้างของวีแบบตั้งใจพูดที่สุด
นาเดินมาและอายะก็เดินเข้ามาด้วย
“วิวพูดถูกนะวีจากจุดเริ่มต้นชีวิตเรา เรามาถึงจุดนี้ได้แล้ว อย่าต้องการมากไปกว่านี้เลยไม่อย่างนั้นเราอาจต้องเสียทุกอย่างไป” นาพูดขึ้นมาให้วีเข้าใจ
“ฉันไม่เข้าใจหรอกนะว่าชีวิตเด็กกำพร้าเป็นยังไง แต่ฉันเข้าใจว่าคนที่คนอื่นไม่ต้องการมันเป็นยังไง เรามีโอกาสเป็นคนที่มีคนต้องการแล้วอย่าทำเองให้มันเสียเองเลย”
อายะออกความเห็นของผู้ใหญ่เสริมเข้ามา
เรฟเนสมองซ้ายขวาเหมือนตัวเองไม่มีอะไรที่ช่วยคนอื่นได้เลย
อลิสกับไอซิสมองกันด้วยหน้าปลงๆเหมือนตัวเองเป็นหมากเสริมในกระดาน
“พี่อลิส เราคงเป็นส่วนเกินสินะ” ไอซิสเริ่มตัดพ้อตำแหน่งตัวเอง
อลิสทำหน้าตาอึมครึมเหมือนมีอะไรค้างอยู่ในใจ แต่เธอพยักหน้า
เมื่อวารีเห็น เขารีบมาจับไหล่ทั้งสองคน
“พวกเธอมีค่ากับฉัน แม้พวกเธอเห็นเป็นอื่น นั่นคือเรื่องจริง”
วารีพูดขึ้นมาโดยที่หวังให้พวกเธอเข้าใจ
พวกเธอสองคนพยักหน้าแบบไม่มีแสงไฟในดวงตา
แต่ว่ารีทำอะไรไม่ได้ แล้วเขาก็ได้ยินเสียงเคี้ยวถั่วจากด้านหลัง
ท่านหญิงเสือดำกำลังเคี้ยวเจี้ยนกั๋วในถุงพิตาชิโอยืนเต้นแบบเทกรอกปาก พอหมดแล้วเธอก็ขยำถุงทิ้งลงพื้น
“เจ้าหัวมีแต่น้ำกาม ทำไมไม่เข้าไปเป็นตัวกลาง เธอปล่อยให้คู่ภรรยาในอนาคตทะเลาะกันอยู่ได้ มันถูกมั้ย? เจ้าวารี ไอ้หนุ่มน้อย”
เมื่อท่านหญิงพูดแบบนั้นวารียิ่งปวดใจที่เขาเป็นคนที่ดูแลภรรยาในอนาคตได้ไม่ดีพอ
ท่านหญิงเสือดำตบกระโหลกวารีดังลั่น
มันทำให้ข้อมูลมากมายจากไหนก็ไม่รู้พรั่งพรูเข้ามาโดยที่วารีทำอะไรไม่ได้
วารีกุมหัวอย่างเจ็บปวด
ท่านหญิงเสือดำง้างเท้าจะเตะอีกครั้งแต่เมื่อเห็นวารีเป็นมากเกินไปเธอรีบหยุด
สิ่งที่เกิดขึ้นกับวารีเมื่อเขาหายคือเขาได้ข้อมูลมาจากมิติอื่น
มีคนเรียกเขาไป หรือให้วารีเรียกคนนั้นไปมิติเขาแม้คนนั้นก็รู้ว่าวารีทำไม่ได้
วารีทำใจให้เป็นสมาธิและสนเรื่องที่อยู่ตรงหน้าก่อน
“เป็นอะไร? เมื่อกี้น่ะ เจ้าหนู ฉันออมมือแล้วนะ” ท่านหญิงเสือดำพูดด้วยความสับสนเต็มที่
“มันมีเหตุการณ์ประหลาดนิดหน่อยน่ะพี่ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นไปได้ยังไง”
วารีอธิบายเรื่องแปลกประหลาดเหนือเหตุการณ์ปรกติ มันทำให้ท่านหญิงเสือดำยิ่งงงเข้าไปใหญ่
“เอาเป็นว่า ที่ฉันจะบอกน่ะ อย่าไปเครียดกับมันมาก ยังไงมันก็ลูกเธอทุกคน”
เมื่อท่านหญิงเสือดำพูดเสร็จเธอก็ล้วงสร้อยจากคอออกมาเอาจี้ให้ดู
มันเป็นจี้ ‘เทพกระต่าย?’ ที่ว่าที่ภรรยาทุกคนใส่
แต่ของเธอสะท้อนแสงเป็นประกายเงาวับด้วยเพชรขาวสีต่างๆและพลอยมีค่าหลายสีสัน
“ฉันก็ท้องได้เดือนนึงแล้ว” ท่านหญิงเสือดำพูดขึ้นมา
วารียังอ้าปากค้างและเปิดตากว้าง
จากนั้นเขาคิดในใจ ‘ฉันทำเจ้านายเก่าท้องหรือนี่’
มันไม่น่าเชื่อได้เลย
จากนั้นท่านหญิงเสือดำตบไหล่ “ถ้าแกรักลูกเหมือนเมียก็ไม่มีปัญหาแล้วแหละ”
มันเป็นคำพูดที่ให้กำลังใจผมอย่างสูง
วารีบอกเหล่าเมียทันที “ลูกเราจะเลือกพี่น้องของพวกเขาเองเมื่อพวกเขาโต เราจะไม่แจงตำแหน่งกันก่อน เพื่อให้อิสระกับเหล่าลูกน้อย”
วารีมองกวาดเหล่าเมียที่ท้องทั้งหลาย และทุกคนพยักหน้าเห็นชอบด้วยแม้แต่วีที่นิสัยดื้อนิดๆแบบของเธอ
“และอีกอย่าง คนท้องต้องหยุดต่อสู้ก่อน กันปัญหากระทบกระเทือนเด็ก” วารีพูดเรื่องนี้ให้ทุกคนระวังตัว
“โถ่ เซ็งเลย” วีตัดพ้อขึ้นมาอีกแล้วเมื่อไม่ได้สู้
ทุกคนที่เคยมีงานสายต่อสู้ก็ดูหน้าเซ็งหมด
เมื่อวารีเห็นวารีก็รีบพูดกันไว้ก่อน “แต่ได้โปรดนะ อย่ามองลูกเป็นภาระ พวกเขาจะรับรู้ได้ และมันจะจำฝังใจยันตอนโต”
เมื่อทุกคนได้ยินก็รู้สึกเข้าใจ
วาโรเมื่อเห็นทุกอย่างเข้าที่ และเห็นว่าลูกตัวเองไม่วิเศษแล้วก็ถอนหายใจ
เธอไม่พอใจก็จริง แต่มันแค่นิดเดียว เธอแค่เสียดายที่ไม่มีโอกาสให้ลูกได้พิเศษ
“เอาแบบนั้นแหละ แยกย้ายพักผ่อน ขอบคุณที่มา แยกๆ”
เธอตัดปิดการชุมนุมเงียบๆ
ผมกำลังจะเดินออกประตู แต่วิวขาคนมาควงแขนขวาผม
และวีมาควงแขนอีกข้าง
เราเบียดกันออกประตูในท่านี้และดำเนินวันของเราต่อไป
