ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย - ตอนที่ 15 มุ่งหน้าสู่เรือนสีทองกลางหมู่บ้าน โดย makitomak @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ผจญภัย,แฟนตาซี,ลึกลับ,แอคชั่น,ระทึกขวัญ

ลึกลับ,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,ผี,ผจญภัย,สยองขวัญ,แฟนตาซี

ดินแดนลี้ลับที่ไม่มีใครเข้ามาแล้วออกไปได้ง่ายๆ นครโบราณนามว่า ฤทธิ์ธาจักรดิ์ทราวดี มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับพรานกล้า หรือ ภพ กันแน่ แล้วบุรุษนามว่า "ชนากร" คือใคร ร่วมเดินทางหาคำตอบด้วยกัน

ผู้แต่ง

makitomak

เรื่องย่อ

 ไพรดงพิศวง ความหมาย:

 * ไพร : หมายถึง ป่า, ดง หรือพื้นที่ป่าทึบ

 * ดง : หมายถึง กลุ่มต้นไม้ที่ขึ้นหนาแน่น

 * พิศวง : หมายถึง น่าแปลกใจ, น่าสงสัย, หรือทำให้เกิดความสงสัย

"ไพรดงพิศวง" จึงหมายถึง ป่าหรือดงที่เต็มไปด้วยความลึกลับ น่ากลัว หรือเหตุการณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้ อาจมีความเชื่อเกี่ยวกับสิ่งลี้ลับ หรือเรื่องราวเล่าขานที่น่าขนลุกเกี่ยวข้องกับสถานที่นั้นๆ

 🙏กราบสวัสดีท่านผู้เดินทางทั้งหลาย เร็วๆนี้กระผมจะพาท่านเดินทางไปพบกับความ🙏ประหลาด🫨

ความเร้นลับ ความเชื่อมโยงกับโลกต่างมิติ 

และเรื่องราวของพรานหนุ่มที่โดนกลุ่มล่าสมบัติว่าจ้างให้นำทางเข้าป่าลึกเพื่อตามหาว่านชนิดหนึ่ง สี่ว่านจตุรมิตร การเดินจะพบเจออะไรบ้างมาเดินทางไปด้วยกันในป่าจะมีอะไรรออยู่เตรียมเสบียงให้พร้อม😏😏😏

แล้วพบกันท่านผู้เดินทาง (แสยะยิ้ม)

______________________

รบกวนท่านผู้เดินทางกดเข้าชั้นหนังสือ กดหัวใจกดติดตาม คอมเม้นท์ เพื่อเป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะครับ จุ้ฟๆ 

_______________________

1.1 นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสมมุติ ซึ่งถูกสร้างขึ้นมาจากจินตนาการ ของผู้แต่งเท่านั้น เหตุการณ์ สถานที่ ตัวละคร ไม่มีอยู่จริงครับ

2.2 เนื้อหาในเรื่องมีการใช้อาวุธ การต่อสู้การทำร้ายร่างกาย การฆ่า เลือด การร่วมเพศสัมพันธ์ุุของชายชายและหญิงหญิง มีการใช้คาถาอาคม พลังเหนือธรรมชาติ ผีสาง วิญญาณร้าย 

3.3 นิยายเรื่องนี้อาจมีคำหยาบคาย เหมาะกับผู้ที่อายุ 15 ปีขึ้นไปโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

 ขอบคุณท่านผู้เดินทางทุกคนที่เข้ามาอ่านและขออภัยถ้าเกิดมีความผิดพลาดในเนื้อเรื่องบางประการจะพยายามไม่ให้ออกทะเลไปไกลจ้ะ

ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-การเดินทางกำลังเริ่ม กล่าวทักทายกับคนอ่านและนักเดินทาง,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 1 ทางออกที่ไม่มีอยู่จริง [ พรานสิงห์ ],ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 2 นครฤธาจักรดิ์ทราวดี,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 3 อาณาจักรหลักสองล้านนา,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 4 ใต้ปราสาทโบราณ [ พรานสิงห์ ],ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 5 บึงต้องคำสาป ( พรานกล้ากับภพ ),ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 6 เสียงกอย กลางหมอก ( ดิเรกกับชางวี ),ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 7 เสียงกระดิ่งสุดท้าย [ ดิเรกกับชางวี ],ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 8 [ ชายปริศนากับพรานสิงห์ ],ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 9 พบกันอีกครั้ง,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 10 ไออุ่นจากพรานกล้า,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 11 สู่เส้นทางลับแล,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 12 ก้าวสู่ลับแลนคร,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 13 ลับแลนคร 1,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 14 ลับแลนคร 2,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 15 มุ่งหน้าสู่เรือนสีทองกลางหมู่บ้าน

ณ ค่ำคืนที่ดวงจันทร์เต็มดวงส่องแสงนวลไล้พื้นดิน หมู่บ้านสีทองกลับไม่เงียบงันเหมือนทุกค่ำคืนที่ผ่านมา — คบไฟนับสิบดวงถูกจุดเรียงรายตามทางเดินจากบ้านเรือนแต่ละหลัง ไฟสีส้มอ่อนสะท้อนเงาไหวของต้นไม้และเรือนไม้ ลมกลางคืนพัดโชยเบา ๆ พาเอากลิ่นหอมของดอกไม้จากทุ่งข้างหมู่บ้านลอยแตะปลายจมูก

เสียงรองเท้าไม้ เสียงพูดคุยเบา ๆ และเสียงหัวเราะดังอยู่ทั่วไป ผู้คนในหมู่บ้านไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่ ต่างแต่งกายด้วยผ้าทอพื้นเมืองอย่างเรียบง่าย กำลังมุ่งหน้าไปยัง เรือนสีทองกลางหมู่บ้าน ที่เปิดไฟไว้สว่างไสว และดูอลังการกว่าทุกหลังในบริเวณนั้น

ภายในบ้านพักของกลุ่มพรานกล้า ทั้งห้าคนกำลังเตรียมตัวสวมเสื้อคลุมผ้าทอที่จันทร์แก้วจัดไว้ให้ ดูเรียบร้อยและกลมกลืนกับผู้คนในหมู่บ้านมากขึ้น เสียงเปิดประตูไม้เบา ๆ ดังขึ้น ก่อนจะปรากฏร่างของหญิงสาวในชุดผ้าสีทองอ่อน

> “สายยัณห์สวัสดิ์ หวังว่าพวกท่านคงเตรียมตัวพร้อมกันแล้ว”

เสียงของหล่อนนุ่มนวล ทว่าก็เรียบเย็นเล็กน้อยราวกับคนมีชั้นเชิง

หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงประตูนั้นคือ สุดา — หญิงสาวหน้าตาสะอาดสะอ้าน ดวงตาอ่อนโยนแต่แฝงความลึกลับเช่นเดียวกับพี่สาวของเธอ สุธิดา

สายตาของสุดากวาดมองทุกคนเรียบ ๆ ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ เป็นสัญญาณให้เริ่มออกเดินทาง

ทั้งห้าพยักหน้ารับ ก่อนจะก้าวออกจากเรือน และเดินตามสุดาไปอย่างเงียบ ๆ

—

ทางเดินที่ทอดยาวสู่ใจกลางหมู่บ้านเต็มไปด้วยแสงคบไฟ ผู้คนหลายร้อยคนกำลังทยอยเดินไปในทิศทางเดียวกันอย่างเป็นระเบียบ ไม่มีเสียงเอะอะ ไม่มีความวุ่นวาย ทุกคนเหมือนรู้จังหวะ รู้เวลาที่ควรเคลื่อนไหว

ระหว่างเดิน ภพเหลียวมองรอบตัวก่อนจะเอ่ยขึ้นเบา ๆ

> “เอ่อ... นี่คุณสุดา คนพวกนี้ก็ไปที่กลางหมู่บ้านเหมือนพวกเราหรอครับ?”

สุดาหันมายิ้มเล็กน้อย ยิ้มของหล่อนดูเป็นธรรมชาติ แฝงความอิ่มเอิบในใจ

> “ใช่แล้วเจ้าค่ะ… วันนี้เป็น วันพระ”

“มีจิตของพระรูปหนึ่งมาแสดงธรรม ทุกคนในหมู่บ้านต้องไปรับฟัง เพื่อสั่งสมบุญและความดีไว้ใช้ในภายภาคหน้า”

หล่อนพูดพลางหันกลับไปข้างหน้า

> “และแม้แต่ผู้มาเยือนอย่างพวกท่าน… ก็ควรได้รับฟังเช่นกัน”

ในแววตาของสุดาขณะกล่าวประโยคสุดท้าย เหมือนจะมีเงาของบางสิ่งส่องสะท้อนอยู่ภายใน — คล้ายรู้ว่าค่ำคืนนี้ จะไม่ใช่ค่ำคืนธรรมดาอีกต่อไปแล้ว…

—

สั้นๆได้ใจความค่าาาาา