ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย - ตอนที่ 9 พบกันอีกครั้ง โดย makitomak @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ผจญภัย,แฟนตาซี,ลึกลับ,แอคชั่น,ระทึกขวัญ

ลึกลับ,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,ผี,ผจญภัย,สยองขวัญ,แฟนตาซี

ดินแดนลี้ลับที่ไม่มีใครเข้ามาแล้วออกไปได้ง่ายๆ นครโบราณนามว่า ฤทธิ์ธาจักรดิ์ทราวดี มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับพรานกล้า หรือ ภพ กันแน่ แล้วบุรุษนามว่า "ชนากร" คือใคร ร่วมเดินทางหาคำตอบด้วยกัน

ผู้แต่ง

makitomak

เรื่องย่อ

 ไพรดงพิศวง ความหมาย:

 * ไพร : หมายถึง ป่า, ดง หรือพื้นที่ป่าทึบ

 * ดง : หมายถึง กลุ่มต้นไม้ที่ขึ้นหนาแน่น

 * พิศวง : หมายถึง น่าแปลกใจ, น่าสงสัย, หรือทำให้เกิดความสงสัย

"ไพรดงพิศวง" จึงหมายถึง ป่าหรือดงที่เต็มไปด้วยความลึกลับ น่ากลัว หรือเหตุการณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้ อาจมีความเชื่อเกี่ยวกับสิ่งลี้ลับ หรือเรื่องราวเล่าขานที่น่าขนลุกเกี่ยวข้องกับสถานที่นั้นๆ

 🙏กราบสวัสดีท่านผู้เดินทางทั้งหลาย เร็วๆนี้กระผมจะพาท่านเดินทางไปพบกับความ🙏ประหลาด🫨

ความเร้นลับ ความเชื่อมโยงกับโลกต่างมิติ 

และเรื่องราวของพรานหนุ่มที่โดนกลุ่มล่าสมบัติว่าจ้างให้นำทางเข้าป่าลึกเพื่อตามหาว่านชนิดหนึ่ง สี่ว่านจตุรมิตร การเดินจะพบเจออะไรบ้างมาเดินทางไปด้วยกันในป่าจะมีอะไรรออยู่เตรียมเสบียงให้พร้อม😏😏😏

แล้วพบกันท่านผู้เดินทาง (แสยะยิ้ม)

______________________

รบกวนท่านผู้เดินทางกดเข้าชั้นหนังสือ กดหัวใจกดติดตาม คอมเม้นท์ เพื่อเป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะครับ จุ้ฟๆ 

_______________________

1.1 นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสมมุติ ซึ่งถูกสร้างขึ้นมาจากจินตนาการ ของผู้แต่งเท่านั้น เหตุการณ์ สถานที่ ตัวละคร ไม่มีอยู่จริงครับ

2.2 เนื้อหาในเรื่องมีการใช้อาวุธ การต่อสู้การทำร้ายร่างกาย การฆ่า เลือด การร่วมเพศสัมพันธ์ุุของชายชายและหญิงหญิง มีการใช้คาถาอาคม พลังเหนือธรรมชาติ ผีสาง วิญญาณร้าย 

3.3 นิยายเรื่องนี้อาจมีคำหยาบคาย เหมาะกับผู้ที่อายุ 15 ปีขึ้นไปโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

 ขอบคุณท่านผู้เดินทางทุกคนที่เข้ามาอ่านและขออภัยถ้าเกิดมีความผิดพลาดในเนื้อเรื่องบางประการจะพยายามไม่ให้ออกทะเลไปไกลจ้ะ

ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-การเดินทางกำลังเริ่ม กล่าวทักทายกับคนอ่านและนักเดินทาง,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 1 ทางออกที่ไม่มีอยู่จริง [ พรานสิงห์ ],ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 2 นครฤธาจักรดิ์ทราวดี,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 3 อาณาจักรหลักสองล้านนา,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 4 ใต้ปราสาทโบราณ [ พรานสิงห์ ],ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 5 บึงต้องคำสาป ( พรานกล้ากับภพ ),ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 6 เสียงกอย กลางหมอก ( ดิเรกกับชางวี ),ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 7 เสียงกระดิ่งสุดท้าย [ ดิเรกกับชางวี ],ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 8 [ ชายปริศนากับพรานสิงห์ ],ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 9 พบกันอีกครั้ง,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 10 ไออุ่นจากพรานกล้า,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 11 สู่เส้นทางลับแล,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 12 ก้าวสู่ลับแลนคร,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 13 ลับแลนคร 1,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 14 ลับแลนคร 2,ไพรดงพิศวง ภาค 2 เส้นทางที่ล่มสลาย-ตอนที่ 15 มุ่งหน้าสู่เรือนสีทองกลางหมู่บ้าน

ณ บึงขนาดใหญ่ทางทิศเหนือ สายน้ำสีเขียวมรกตสะท้อนแสงอาทิตย์ยามอัสดงเป็นประกายระยิบระยับคล้ายผืนกระจกวิเศษที่ทอดยาวสุดสายตา บรรยากาศโดยรอบสงบเงียบ มีเพียงเสียงเจื้อยแจ้วของนกน้อยที่โบยบินกลับรัง กับเสียงซุบซิบของลมยามเย็นที่แทรกผ่านพงหญ้าและปลายใบไม้สูงริมฝั่งน้ำ

ดิเรกกับชางวีเดินมาถึงบริเวณบึงใหญ่ ตามเส้นทางที่หญิงชราชุดดำชี้นำให้—เส้นทางลับที่ถูกเถาวัลย์และไม้เลื้อยปกคลุมราวกับไม่เคยมีผู้ใดย่างกรายมาเนิ่นนาน ทั้งสองยืนนิ่งครู่หนึ่ง มองผืนน้ำที่นิ่งสงบอย่างน่าประหลาดใจ ราวกับมันกำลังซ่อนบางสิ่งบางอย่างอยู่ใต้ผิวนั้น

"แปลกจัง...น้ำดูเงียบ"

 ชางวีเอ่ยเบา ๆ พลางมองไปรอบ ๆ อย่างระแวดระวัง

"ใช่...แต่ตรงนี้น่าจะปลอดภัยพอสำหรับพักก่อนฟ้ามืด" 

ดิเรกตอบ พร้อมชี้ไปยังโคนต้นไม้ใหญ่ใกล้ ๆ ที่มีร่มเงาปกคลุมกว้าง

ทั้งสองพากันไปนั่งลงใต้ต้นไม้ใหญ่ รากไม้แผ่ออกมาเป็นแนวยาวเหมือนแขนขาที่เฝ้าดูผืนป่า เสียงแมลงเริ่มก้องกังวานขึ้นตามจังหวะของยามพลบค่ำ กลิ่นดินชื้นและไอเย็นจากผืนน้ำลอยมาแตะจมูก ทำให้บรรยากาศยิ่งดูน่าฉงนปนลึกลับ

ขณะที่ชางวีกำลังก่อไฟ ดิเรกยังคงจ้องมองไปยังบึงอย่างไม่วางตา ภาพสะท้อนของแสงสุดท้ายของวันสะท้อนเงาของเขากลับมา แต่ในห้วงชั่วพริบตา เงานั้นกลับดูเหมือน…ขยับเองได้

เปลวไฟจากกองไม้แห้งที่ชางวีเพิ่งจุดเสร็จลุกโชนแผ่วเบา กลิ่นควันลอยปะปนกับกลิ่นดินชื้นอบอวลทั่วบริเวณ ขณะที่เขากำลังใช้กิ่งไม้เขี่ยฟืนให้จัดเข้ารูปนั้นเอง เสียงนกร้องโหวกเหวกก็ดังขึ้นจากพงไม้ฝั่งเหนือของบึง ตามด้วยเสียงกระพือปีกแรงราวกับมีอะไรบางอย่างวิ่งไล่ต้อนฝูงมันออกจากรัง

“แกรก...” เสียงกิ่งไม้หักดังขึ้นในความเงียบ

ดิเรกที่กำลังเดินตรวจรอบเขตพัก กระชับมีดพกในมือโดยอัตโนมัติ ดวงตาเขามองไปยังทิศต้นเสียงอย่างระแวดระวัง

“ตัวอะไรอีกเนี้ย ให้กูได้พักบ้างเถ้อะ...”

เขาพึมพำเบา ๆ อย่างเหนื่อยล้า ดวงหน้าฉายแววไม่สู้ดีนัก เพราะร่างกายที่เดินลุยป่ามาทั้งวันเริ่มประท้วงด้วยความเมื่อยล้าและอ่อนแรง

ชางวีที่เพิ่งหยิบหอกไม้ขึ้นมาจากข้างตัว ก็รีบหันไปสบตากับดิเรก ราวกับทั้งสองรู้กันดี—หากมีอะไรเกิดขึ้น พวกเขาจะไม่ตะโกน ไม่วิ่งหนี แต่จะแยกไปลอบดูต้นตอของเสียงก่อน

“ ชางวีขึ้นทางเนินขวานั้นเลย เดี๋ยวผมลอบจากซ้าย”

“อือ ระวังตัวด้วยล่ะ”

ทั้งสองขยับตัวเร็วและเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฝ่าใบหญ้าที่สูงท่วมหัวโดยไม่มีเสียงกุกกักใด ๆ ให้หลุดรอด ดิเรกเลือกทางลัดขึ้นเนินฝั่งซ้าย ขณะที่ชางวีเบี่ยงออกขวาอ้อมไปทางโคนไม้ใหญ่ เสียงหัวใจเต้นแรงของเขายิ่งชัดเจนเมื่อเข้าใกล้จุดที่นกร้องเมื่อครู่

ทันใดนั้นเอง — เงาดำก็โผล่ขึ้นจากหลังพุ่มไม้!

ทันทีที่เห็นเงาดำโผล่ออกมาจากด้านหลังต้นไม้ใหญ่ ชางวีกับดิเรกที่กำลังตั้งท่าจะปะทะถึงกับชะงักค้างไปชั่วครู่ แต่พอได้เห็นหน้าชัด ๆ ทั้งสองก็แทบร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ

“พรานกล้า! ภพ!”

มันไม่ใช่สัตว์ร้ายอย่างที่พวกเขาเกรง แต่คือสองสหายที่คิดว่าหลงหายไปแล้ว ภพกำลังหิ้วแขนพรานกล้าไว้แนบลำตัว เดินพยุงกันมาอย่างทุลักทุเล สีหน้าพรานกล้าซีดเผือด ดวงตาแดงก่ำ ร่างกายร้อนผ่าวเพราะพิษไข้จากการฝืนใช้พลังว่านมากเกินไป

ชางวีรีบวิ่งเข้ามาแทบไม่คิดชีวิต กอดแขนอีกข้างของพรานกล้าไว้เพื่อช่วยพยุง

“ชางวีดีใจมากเลยค่ะ ที่ได้เจอคุณภพกับพรานกล้า…”

น้ำเสียงสั่นเครือเพราะดีใจที่ทั้งสองยังมีชีวิตอยู่ ก่อนเงยหน้าถามภพทันที

“แล้วพรานกล้าเป็นอะไรมาค่ะ ชางวีจะได้ทำยาสมุนไพรให้”

ภพที่เหน็ดเหนื่อยไม่แพ้กันพยักหน้าเบา ๆ

“ฉันก็ดีใจมากเลยที่ได้เจอเธอและพี่ใหญ่… พวกเราสู้กับสัตว์ประหลาดเหมือนงู พรานใช้พลังว่านปกป้องฉันตลอด น่าจะเพลียเฉย ๆ มั้ง แต่ร่างกายเขาร้อนมากเลยนะ”

ดิเรกเดินเข้ามาช้า ๆ ดวงตาแดงก่ำ กอดคอน้องชายด้วยแรงอัดอั้น

“ฉันดีใจที่แกยังไม่ตาย…”

เขาเอ่ยเสียงแหบ ก่อนจะหันมามองภพและถามด้วยความกังวล

“แล้วนี้ยายจันทร์แก้วล่ะ… อย่าบอกนะว่าโดนแยกออกไปคนเดียว "