ความสัมพันธ์ที่จบกันไปแล้ว มีเหรอจะปะทุขึ้นมาอีก? ตามหลัก มันก็ควรเป็นแค่อดีตที่ไม่ควรนึกถึงหรือให้ค่าทั้งนั้นสิ..แต่แล้วทำไม เขาถึงไม่ยอมจบสักที!?
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,นางเอกเก่งมาก,นางเอกสวยมาก,นางเอกร้ายลึก,นางเอกรวย,นางเอกฉลาด,พระเอกขี้แกล้ง,พระเอกคลั่งรักมาก,พระเอกครั่งรัก,พระเอกขี้หวง,ตบจูบ,รักต้องห้าม,รักดุเดือด,รักตลก,รักดราม่า,รักplaylist,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักลับๆของยัยแฟนเก่า
ความสัมพันธ์ที่จบกันไปแล้ว มีเหรอจะปะทุขึ้นมาอีก? ตามหลัก มันก็ควรเป็นแค่อดีตที่ไม่ควรนึกถึงหรือให้ค่าทั้งนั้นสิ..แต่แล้วทำไม เขาถึงไม่ยอมจบสักที!?
ในโลกใบนี้ ถ้าหากอยู่ในสถานะแฟนเก่าแล้ว
ก็ต้องไม่แยแส ไม่สนใจ ต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเองไม่ใช่เหรอ?
โลกรู้ ทุกคนรู้
แล้วทำไม...แฟนเก่าของฉัน!?
เขาถึงไม่รู้ตัวเองสักทีว่าควรทำแบบนั้น!?
นี่สติของเขา...มันหายไปพร้อมกับคำบอกเลิกแล้วเรอะ!?
รักลับๆ ของยัยแฟนเก่า
เลิกกันแล้วก็ใช่จะ ‘หนี’ กันพ้น
“กับผีน่ะสิ!”
‘ตาเถร! ‘
“บ้าเอ๊ย! ไอ้คนทรยศ!” เสียงใสร้องลั่นออกมาภายในรถตู้ที่มีคนขับรถคนสนิทของเธออยู่ด้วยกันเพียงสองคน
’โถ่ มูนจู่ๆ ก็โพล่งออกมาแบบนี้ ตกใจนะย๊ะ’ คนขับรถหรือเมเนของเธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ ถึงจะเป็นสถานการณ์ที่เข้าใจได้ไม่ยาก แต่แบบนี้ก็ตกใจไม่น้อย
“พี่! ฉันล่ะเบื่อตานั่นจริงๆ ทำเป็นพูดว่ารักฉัน แต่ดูสิ!สุดท้ายก็มาบอกเลิกฉันด้วยเหตุผลครึ่งๆ กลางๆ ทุเรศสิ้นดี!”
“ทั้งที่เพิ่งบอกรักฉันไปยังไม่ถึงสามเดือนเลย!” เธอว่าพลางถอนหายใจออกมาเสียงดัง ในขณะที่ยื่นหน้าจอมือถือของเธอที่มีข่าวของ “เขา” หรือ “ไลท์” ที่กำลังเป็นข่าวเรื่องแอบออกไปเจอยัยการ์ตาร์กลางดึกที่ปารีส
‘มูน..ฉันว่ามันไม่ใช่แบบนั้นหรอกนะ ข่าวพวกนี้ก็ดูเหมือนไม่ใช่ตัวของแฟนเธอเลย‘
“แฟน ‘เก่า’ ด้วยค่ะ” มูนเอนตัวไปทางเบาะคนนั่งพร้อมทั้งปิดหน้าจอมือถือลง เหอะ ขยาดซะจริง ที่แท้ก็เตรียมการไปแล้วว่าจะเลิกกับฉันเพื่อไปคบกับคนอื่นต่อ
เจ้าเล่ห์ซะไม่มี สมกับฉายา’ หมาป่าล่าเนื้อ’ ชะมัด บ้าบอสิ้นดี
‘ไลท์เขาก็ดังมาก เธอก็รู้ดีนี่มูน..อีกอย่างนะ เขาออกพบปะผู้คนแบบนี้มันก็คือเรื่องปกตินะ เธอไม่คิดอย่างนั้นเหรอ‘
“ไม่สักนิดเลยค่ะ ช่างเถอะ เลิกกันมาจะสามเดือนแล้ว ฉันไม่อยากเห็นข่าวอะไรพวกนี้อีกแล้ว”
‘ไลท์เขาอาจจะมีเหตุผลส่วนตัวอะไรที่บอกเธอไม่ได้ ให้เวลาเขาหน่อยสิ คบมาก็เกือบจะห้าปี ไม่มีทางที่เขาจะทิ้งเธอไปแบบนี้หรอกมูน’ พี่เมเนพูดออกมาทั้งมองหญิงสาวตัวเล็กที่นั่งกอดอกตัวเองอยู่ข้างหลังเธอด้วยแววตายิ้มๆ แสดงถึงความเข้าอกเข้าใจทั้งสองฝ่าย เพราะเธอเองก็สนิทกันกับทั้งสองคนเหมือนกัน
”อึก..”
‘เห็นไหมล่ะ ลองคิดดูสิ^^‘
มันก็อาจจะจริงที่เขาทำอาจจะมีเหตุผล แต่เหตุผลพวกนั้นมันคุยกับฉันไม่ได้เลยอย่างนั้นเหรอ?
’ไม่ต้องเศร้าไปหรอกนะมูน เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้น’
“คนอย่างเขา กล้าทำร้ายฉันได้ลงคอขนาดนี้จะมีอะไรต้องคิดอีกล่ะคะ..” หญิงสาวพูดตอบกลับมาด้วยแววตาที่เศร้าลง ริมฝีปากเล็กเม้มเข้าหากันแน่นอย่างคนไม่ชอบใจ
“ช่างเขาเถอะค่ะ เขาจะทำอะไรก็เรื่องของเขา ยังไงซะฉันก็ไม่สนใจอีกแล้ว”
พูดแบบนี้มาตลอด แต่ก็ให้ความสนใจตลอดเลยนะ ให้ตาย
พี่เมเนที่นั่งอยู่เบื้องหน้าเธอคิดในใจพลันส่ายหน้าไปมาเบาๆ ถึงแม้ขนาดเธอเองก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกัน ก่อนหน้านี้รักกันดีถึงขนาดนั้นแต่กลับเลิกกันไปได้ยังไง..เพราะมีคนอื่นจริงๆ น่ะเหรอ
ถ้าแบบนั้น มูนก็น่าสงสารมากจริงๆ ..
เอี๊ยด
เมื่อเสียงรถจอดเทียบท่ากับพรมแดงในงานประกาศรับรางวัลของนักแสดงชื่อดังระดับโลกดังขึ้น ตากล้องที่มีมากกว่าพันคนต่างก็หันมาให้ความสนใจกับรถตู้คันสีดำสนิทที่จอดนิ่งอยู่ตรงนั้นทันที ราวกับรู้ว่าดาวเด่นประจำงานในค่ำคืนนี้ได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว
“ฉันพร้อมแล้วค่ะ”
’โอเค เดี๋ยวพี่เปิดประตูให้ จำไว้ว่าเธอคือดาวของงานนี้ อย่าได้หวั่นเชียว‘
“ค่ะ!”
ปึก ปัง!
‘เฮฮฮฮ!! มูน!! มูน!!!‘
‘พวกเรารักเธอ!!!‘
’นางฟ้าของเรามาแล้ว!!‘
เสียงของแฟนคลับและผู้คนที่ตั้งตารอจะเห็นหญิงสาวที่อยู่ในรถกลับดังสนั่นหวั่นไหวจนรถที่ว่าเป็นเหล็กยังสะเทือนไปด้วยการเปล่งเสียงของเหล่าแฟนคลับที่รักผู้หญิงในดวงใจของพวกเขา รอคอยเธอออกมาจากรถคันนั้นอย่างใจจดใจจ่อ
‘ออกมาเร็วมูนน!! พวกเราอยากเห็นคุณแล้ว!!‘
ทั้งแสงแฟลชที่เริ่มวูบวาบ ป้ายไฟชื่อมูนที่โบกไหว หรือแม้กระทั่งการ์ดรักษาความปลอดภัยที่เริ่มเคลื่อยไหวมาอยู่รอบๆ ประตูรถของเธอ ทำให้หญิงสาวค่อยๆ ขยับกายหมุนตัวออกไปทางประตูช้าๆ ในระหว่างที่เตรียมรอพี่เมเนของเธอที่จะเปิดประตูให้ดั่งทุกที
กึด
“ฉันทำได้” มือเล็กยกขึ้นมากุมอกของตัวเองเอาไว้ ซ่อนใบหน้าที่เจ็บปวดจากคนรักเก่า ด้วยความเข้มแข็งและพยายามที่จะสดใสให้ได้มากที่สุด
เพราะนี่คืองานแรกในรอบหลายเดือนที่เธอเก็บตัวเงียบไปยังไงล่ะ!
‘...‘
ครืดดด
บานประตูรถตู้ค่อยๆ เปิดออกพร้อมกับเสียงลมหายใจของแฟนคลับและตากล้องอีกนับพันเหมือนหยุดลงเพียงชั่ววินาที
‘มูนนน!!! สวยมาก!!!’
’คุณมาแล้ว!! กรี๊ดดดมูนน มองมาทางนี้หน่อยค่าา!‘
ในจังหวะนั้นเอง ส้นสูงของหญิงสาวที่ชื่อว่า ‘มูน’ กระทบลงบนพรมแดง
รูปร่างผอมเพรียวภายใต้เดรสสีขาวที่ประดับประดาด้วยดอกกุหลาบถักทออย่างประณีต ปาดไหล่เผยผิวเนียนและเนินอกอวบอิ่มรับกับธีมงานสุดเย้ายวน ผมสีดำขลับตรงยาวจนถึงบั้นท้ายไหลลงอย่างสง่างาม ไล้ผ่านแผ่นหลังที่เปลือยเปล่าของเธอราวม่านไหม
ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักซ่อนแววแสบสัน ดวงตาสีครามเข้มสั่นไหวเล็กน้อยยามเสียงเชียร์จากทุกทิศทางดังก้องกังวานราวกับคลื่นทะเลที่ถาโถมเข้ามา
ในเวลาไม่นาน รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากอิ่ม เป็นรอยยิ้มที่อ่อนหวานแต่มั่นใจ
มือเรียวที่สวมถุงมือยาวสีขาวจนถึงข้อศอกค่อยๆ ยกขึ้น โบกทักทายแฟนคลับไปมาอย่างอ่อนช้อย แต่นิ่งพอจะบอกว่าเธอควบคุมเวทีนี้อยู่ในกำมือ
‘มูน!! ทางนี้ครับ!’
‘หันมาทางนี้หน่อยครับมูน!!!’
เธอหันใบหน้าไปตามเสียง ยิ้มหวานเฉพาะจุด ปล่อยให้แฟลชจากกล้องนับร้อยถ่ายภาพเธอในมุมที่ดีที่สุดไม่ใช่เพราะบังเอิญ แต่เพราะเธอ ตั้งใจ ด้วยความเป็นมืออาชีพของเธอ
เสียงตะโกนเรียกชื่อของมูนยังคงดังอยู่ไม่ขาดสาย ราวกับโลกทั้งใบหมุนรอบตัวเธอ จนกระทั่งเสียงหนึ่งแทรกเข้ามาอย่างแผ่วเบา แต่เฉียบคม
‘ไลท์! ไลท์มาแล้ว!!’
เสียงนั้นเหมือนฉีกม่านของความมั่นใจในใจเธอออกเป็นริ้วๆ
เธอชะงักนิดเดียว เพียงเสี้ยววินาที…
แสงแฟลชเบนทิศ ราวกับคลื่นเปลี่ยนทาง
ประตูรถสปอร์ตเปิดออกอย่างช้าๆ พร้อมเงาร่างสูงในสูทดำสนิท ผมสีบลอนด์สว่างเซตเรียบ รับเข้ากับองค์ประกอบของใบหน้าที่หล่อเหลา ดวงตาสีฟ้าอ่อนค่อยๆกวาดมองรอบๆอย่างช้าๆ เหมาะสมกับฉายา หมาป่าล่าเนื้ออย่างเด่นชัด
’ไลท์!!! มองทางนี้หน่อยครับ!‘
เขาก้าวออกมาช้าๆ ด้วยท่าทีมั่นใจ ไม่เหลือร่องรอยของคนที่เคย “รัก” อย่างอ่อนโยนอีกต่อไป มีเพียงภาพลักษณ์ของซูเปอร์สตาร์ที่ใครๆ ก็หลงใหล
ไหนพี่เมเนบอกว่าไลท์ไม่มาไง
ทำไมถึง..
‘โอ้พระเจ้า!!นั่นการ์ตาร์ใช่ไหม!!’
เสียงชัตเตอร์จากกล้องนับร้อยยังคงกะพริบระยิบราวกับพายุสายฟ้า
ภาพของไลท์ที่ยืนนิ่งอยู่บนพรมแดง พร้อมหญิงสาวในชุดเดรสสีแดงเข้มคล้องแขนของเขาไว้แน่น ราวกับต้องการให้โลกรู้ว่า ‘ฉันคือของเขา’
การ์ตาร์ ยิ้มหวานตอบรับทุกกล้องที่สาดแฟลชใส่เธอและเขาอย่างไม่ปิดบัง
ไลท์ไม่พูดอะไร แค่ยืนยิ้มให้กล้องนิ่งๆ พอเหมาะพอดีกับกล้องข่าว ตอบรับข่าวโคมลอยที่ป่าวประกาศปาวๆว่าพวกเขากำลังมีข่าวเดต
เหมือนพวกเขาเตรียมสิ่งนี้มาแล้วเพื่อซ้ำเติมความเป็นจริง…อย่างจงใจ
มูนยืนนิ่งอยู่ในพรมแดงถัดมาไม่กี่ก้าว
ไม่มีเสียง ไม่มีคำพูด ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ
มือเรียวยังโบกค้างอยู่นิดๆ ก่อนที่เธอจะลดลงช้าๆ
แต่เพียงเสี้ยววินาที ดวงตานั้นของเธอ…เหลือบตวัดไปทางไลท์อย่างเยือกเย็น
ไม่ต้องมีคำพูดอะไรทั้งนั้น
ไม่มีคำด่า ไม่มีน้ำตา ไม่มีแม้แต่คำถาม
มีเพียงสายตานิ่งงันที่ว่างเปล่า
แต่ในความว่างเปล่านั้น กลับเหมือนกระจกใสที่สะท้อนบาดแผลทั้งหมดกลับไปที่เขา
แค่หนึ่งวินาที
เขาก็เป็นฝ่ายเบือนหน้าหลบ
เหอะ จะเอาอย่างนี้สินะไลท์
ได้เลยฉันจะให้นายได้ชดใช้กับสิ่งที่ทำกับฉันเอง
มูนหันหน้าไปอีกทาง สูดลมหายใจเข้าเล็กน้อยจนเต็มปอด
แผ่นหลังตั้งตรงและก้าวขาเดินต่อ…อย่างคนที่พร้อม “จบรัก” บนเวทีเดียวกับที่เขาคิดจะดูแคลน