ซูซ่านในร่างมิเกลลืมตาขึ้น ดวงตาสีแดงก่ำที่ส่องสว่างอยู่ในความมืดไม่รู้ว่ากำลังคิดสิ่งใดอยู่ ไม่นานร่างผอมเพรียวบางก็ลุกขึ้นนั่งสบตากับร่างโปร่งแสง
แฟนตาซี,ลึกลับ,ระทึกขวัญ,ข้ามเวลา,ชาย-ชาย,อนาคต,น่ากลัว,ผี,สยองขวัญ,แฟนตาซี,วิญญาณ,ปราบผี,สตรีมเมอร์,ทะลุมิติ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่17.จับวิญญาณกินเนื้อคน
“นึกว่าจะตายไปก่อนซะแล้ว” มิเกลเอ่ย ก่อนดวงตาสีแดงจะเหลือบไปเห็นวิญญาณที่นอนร้องโอดโอยอยู่หลายจุด “ฝีมือใช้ได้”
กล่าวจบเขาก็เดินไปจับวิญญาณร้ายใส่กระดาษผนึกวิญญาณ ดวงตาสีแดงสว่างวาบ ริมฝีปากฉีกยิ้ม “ในเมื่อไม่คิดไปเกิด คอยวนเวียนสร้างเวรกรรมไม่รู้จบ งั้นฉันก็จะไม่ให้พวกแกได้ไปเกิดสมใจ”
เฟลิกซ์กลืนน้ำลายลงคอ ทว่าเขาก็ไม่คิดจะลดการเฝ้าระวังลง
“คุณช่วยหน่อย” มิเกลยืนขึ้น แล้วเดินไปหาเฟลิกซ์ “ใช้สิ่งนี้จับวิญญาณ เราต้องจัดการวิญญาณทั้งหมดในรถไฟนี้ให้ทันก่อนเช้า ไม่งั้นคุณกับผมไม่รอด”
“…ครับ” เฟลิกซ์รับกระดาษที่ถูกตัดเป็นรูปร่างคล้ายคนมา ก่อนเขาจะเดินไปที่วิญญาณตนหนึ่ง มันพยายามถอยหนี ทว่าเขาก็ไม่คิดปล่อยและแปะกระดาษเข้าที่หน้ามันจนร่างมันหายไป
ใช้เวลาไม่นาน วิญญาณหลายสิบตนในขบวนที่พวกเขาอยู่ก็ถูกผนึกจนหมด
“รถไฟขบวนนี้ไม่ใหญ่มาก น่าจะมีสัก 6 ตู้โดยสาร พวกเราเคลียร์ไปแล้วสอง เหลืออีกสี่ตู้ เหล่าบริวารของผมน่าจะจัดการไม่ยาก” มิเกลเอ่ยขณะรับกระดาษผนึกวิญญาณจากชายหนุ่มมา
ทว่า พูดถึงไม่ทันไร ทั้งคู่ก็กลับมาพร้อมคุกเข่าคำนับ
‘นายท่าน ภารกิจเสร็จสิ้นแล้วขอรับ’
‘ข้าทำงานลุล่วงแล้วขอรับ’
“ดีมาก” มิเกลแสดงสีหน้าพอใจ ก่อนจะหันไปมองชายหนุ่ม มือเรียวยื่นออกไปหาอีกฝ่าย “จับมือผมแล้วหลับตา”
“ครับ” เฟลิกซ์ทำตามทันที เขาหลับตาลง ร่างกายยังคงสั่นโครงเคร่งตามความเคลื่อนไหวของรถไฟ ทว่าสักพักเขาก็รู้สึกเหมือนตัวเองขึ้นลิฟต์ครั้งแรก ก่อนจะรู้สึกว่าร่างตัวเองนิ่งเหมือนยืนอยู่บนพื้นเรียบปกติ เมื่อมือเล็กดึงมือออก เขาก็ค่อยๆ ลืมตา
ทว่าก็ต้องชะงักค้างอีกครั้ง เมื่อภาพตรงหน้าปรากฏหนามแหลมสีดำทมิฬมากมายล้อมรอบพวกเขาไว้
“เอเรบอส” มิเกลเอ่ยเรียกบริวารอีกตนของตัวเอง ไม่นานอีกฝ่ายก็ปรากฏตัวพร้อมคุกเข่าคำนับ ตามด้วยเสียงหัวเราะน่าขนลุก
‘คิก คิก คิก คิก นายท่าน ท่านกลับมาแล้ว’
“ขอบใจมากที่ปกป้องร่างของพวกฉันไว้” มิเกลเอ่ย
‘คิก คิก ด้วยความยินดีขอรับ นายท่าน’
มิเกลคุยกับอีกฝ่ายจบแล้วก็กวาดตามองร่างวิญญาณร้ายที่ถูกหนามเงาแทงทะลุร่าง มันถูกตรึงไม่สามารถหนีได้ เขาเดินเข้าไปหามันช้าๆ พร้อมหยิบตุ๊กตาเปล่าออกมา มันเป็นตุ๊กตาวัวตัวน้อย “เลือกซะว่าจะหายไปไม่ได้ไปเกิดหรืออยู่ต่อ”
วิญญาณร้ายมีแววตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาต ความเกลียดชัง และความโกรธแค้น แต่มันก็เลือกเข้าไปอยู่ในตุ๊กตา ก่อนจะกรีดร้องออกมาอย่างทรามาร
“วิญญาณร้ายที่สถานีรถไฟ ได้มาแล้ว” มิเกลชูตุ๊กตาขึ้นมา ก่อนจะมองไปที่กล้องสตรีม “ปราบผีครั้งนี้สนุกมากจริงๆ แต่ก็เหมือนจะให้เวลาเยอะเหมือนกัน”
ดวงตาสีแดงมองไปยังพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้น อากาศที่เย็นสบายทำให้ปลอดโปร่งมากหลังทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี “ปิดสตรีม”
[ทำการปิดสตรีมเรียบร้อย]
“ค คือว่า ผมเชื่อแล้วครับว่าวิญญาณมีอยู่จริง” เฟลิกซ์เดินไปเอ่ยกับคนตัวเล็ก ประสบการณ์ในครั้งนี้ทำให้เขาได้เปิดโลกมาก ทำให้เขารู้ว่ายังมีอะไรที่ตัวเองไม่รู้อีกมากมาย “ขอบคุณที่ช่วยผมเอาไว้นะครับ เกลือของคุณมีประโยชน์มาก”
มิเกลเงยหน้ามองชายหนุ่ม เขาคิดว่าอีกฝ่ายมีจิตใจที่นิ่งและสงบจริงๆ ถ้าเป็นคนอื่นคงสติแตกไปแล้ว “ขอกระดาษยันต์คืนด้วยครับ”
“อันนี้เหรอครับ” เฟลิกซ์ส่งคืนกระดาษที่คนตัวเล็กเคยให้ก่อนเข้าไปในขบวนรถไฟ แล้วอยู่ๆ ภาพหนามแหลมสีดำมากมาย พร้อมวิญญาณท่าทางน่ากลัวทั้งสามตน เขาก็ไม่สามารถเห็นได้อีกในทันที
มิเกลฉีกกระดาษยันต์ที่ได้มา ก่อนจะทิ้งมันอย่างไม่ใยดี มือเล็กยกขึ้นมาปิดปากหาว “หาววว ง่วงจริงๆ งั้นคุณกับผมลากันตรงนี้แล้ว”
เอ่ยจบ มิเกลก็ส่งข้อความให้โจเซฟมารับ ตอนแรกก็กะจะนอนโรงแรมอยู่หรอก แต่ไหนๆ ก็เช้าแล้ว ไปนอนที่คฤหาสน์ดีกว่า
“ครับ” เฟลิกซ์มองส่งคนตัวเล็ก เมื่อเห็นว่ามีคนมารับแล้ว เขาก็กดเรียกยานส่วนตัวให้มารับเขาบ้าง ดวงตาคมมองย้อนกลับไปดูสถานีรถไฟอีกครั้ง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเหมือนความฝันตื่นหนึ่งเลย
เมื่อขึ้นมาบนยานแล้วเขาก็สั่งให้มันไปส่งเขาที่บ้าน ในระหว่างนั้นเขาก็กดย้อนดูสตรีมที่ตัวเองได้เป็นแขกรับเชิญ
หัวคิ้วของเขาขมวดเข้าหากันทันที เมื่อในสตรีมทั้งเขาและเด็กน้อยคนนั้นทำแค่เพียงยืนนิ่งๆ อยู่ในสถานีรถไฟที่มืดมิด มันชวนวังเวงและน่าขนลุกมาก ถ้าเป็นคนปกติคงไม่กล้ายืน
ฝ่ามือหนายกขึ้นมาลูบหน้าตัวเองแรงๆ ก่อนจะปิดสตรีม แล้วหลับตาพักสายตา
หลังจากนี้ ข่าวฆาตกรกินเนื้อคนก็จะไม่มีอีกแล้วใช่ไหม?
ในโลกออนไลน์กำลังตีกันอยู่สองฝั่ง ทั้งคนที่เชื่อ ไม่เชื่อ เห็น ไม่เห็น คนเห็นก็ยืนยันว่าตัวเองเห็น ถึงฉากมันจะดูโหดร้ายและสยองขวัญมากกว่าเกมผี แต่พวกเขาก็รู้ว่าสตรีมเมอร์ทำเพื่อช่วยคน
คนที่มองเห็นส่วนใหญ่ น่าแปลกที่ไม่มีใครคัดค้านเรื่องการกระทำของเด็กน้อยวัย 16 ปี ที่มันดูดาร์กและอันตรายมาก
จะมีก็แต่คนที่มองไม่เห็นและไม่เชื่อที่บอกว่ามันไร้สาระ และคนดีๆ ไม่ควรไปที่เปลี่ยวตอนดึก ยิ่งเป็นเด็กยิ่งไม่ควร
แต่ถึงอย่างนั้น เพราะการถกเถียงกันนี้ จึงทำให้ชื่อเสียงของมิเกลดังขึ้นเรื่อยๆ จนไปเตะหูคนใหญ่คนโตหลายคน และทันใดนั้นเอง
มิเกล (โพสต์) : รับปราบภูตผี วิญญาณ และสิ่งเร้นลับ รับปรึกษา ปราบ ป้องกัน ข้อตกลงต้องยินยอมให้ถ่ายสตรีม ส่วนค่าตอบแทนตามใจ
แล้วโลกออนไลน์ก็เดือดอีกครั้ง จนผู้ติดตามแตะล้าน ทั้งที่ช่องยังเปิดไม่ถึงเดือน ไม่นานก็มีคนส่งเรื่องพร้อมเล่าเรื่องราวแปลกๆ ของตัวเองไปที่โพสต์
ตกเย็น
มิเกลที่หลังจากตื่นนอน ก็เลื่อนอ่านคอมเมนต์ใต้โพสต์ของตัวเองที่ได้โพสต์ไว้ก่อนนอนเพลินๆ
‘มีที่สนใจหรือไม่ขอรับนายท่าน’ ฟาริดเอ่ยถามผู้เป็นนาย อะไรที่เป็นเรื่องเงินๆ ทองๆ เขาไม่อยากพลาดเลย
“ไม่ค่อย ส่วนใหญ่มีแต่ธรรมดา” มิเกลตอบ ธรรมดาที่ว่าก็คือ วิญญาณครอบครัวที่สงสัยว่ายังไม่ได้ไปเกิด หรือเจอผีเจอวิญญาณตรงนั้นตรงนี้ให้ไปพิสูจน์ให้หน่อย ทว่าที่สำคัญเลยคือ มันไม่ได้เป็นอะไรที่อันตรายถึงชีวิตหรือการใช้ชีวิต
อย่างที่บอกว่าวิญญาณเห็นได้ทั่วไป จะมีคนพบเห็นบ้างก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย “ทำเครื่องรางขายดีไหม ปัญหาเล็กๆ ใช้เครื่องรางก็พอแล้ว”
‘ก็ดีนะขอรับ’ ฟาริดพยักหน้าเห็นด้วย ริมฝีปากแห้งกร้านฉีกยิ้ม
…
#ไปปราบผีกัน
