รัก,ชาย-หญิง,เกิดใหม่,ครอบครัว,จีน,แม่ทัพพ่ายเมีย,นิยายรักจีนโบราณ,เกิดใหม่,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักเมีย หลงเมีย กินข้าวไม่ได้ร้องไห้หาเมีย
ผู้แต่ง
มู่จิ่น 木槿
เรื่องย่อ
เมื่อจำต้องแต่งงานโดยไม่เต็มใจโดยไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้สิ่งที่ฟ่านซีเซียนหรือไส้ในคือดวงวิญญาณแปลกปลอมของหญิงสาวต่างยุคต่างสมัยเข้ามาอาศัยพึ่งพิงร่างตามที่โชคชะตาได้ขีดเส้นเอาไว้นั้นทำได้คือการพยายามทำตัวให้เป็นที่รักทั้งกับตัวสามีรวมไปถึงผู้คนรอบข้างเขาเพื่อความอยู่รอดอย่างสุขสงบแต่นางกลับมีอุปสรรคใหญ่คือมารหัวใจที่มาปรากฏกายในรูปแบบของน้องสาวบุญธรรมของสามี
ในเมื่อถูกลิขิตให้ได้มีชีวิตอยู่ต่อไปสิ่งที่ทำได้คือต้องสู้สุดใจขาดดิ้นในวิถีทางที่ตนเองพอจะทำได้อย่างเรื่องการขยันทำงานจนสามารถเปิดร้านอาหารเป็นของตนเองได้โดยที่มิต้องอาศัยบารมีของใครหนุนหลังอีกทั้งเอาใจใส่ดูแลในเรื่องอาหารการกินที่นางถนัดฟ่านซีเซียนตั้งใจจะมัดทั้งตัวและหัวใจของท่านแม่ทัพผู้เป็นสามีให้ไม่มีทางดิ้นหนีไปไหนได้และมีเพียงนางเป็นหนึ่งในดวงใจแต่เพียงผู้เดียว
หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้ไม่อิงประวัติศาสตร์ไม่ว่าจะ สถานที่ เหตุการณ์ หรือตัวบุคคลในเรื่องล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้นค่ะ
กติกาการลงนิยาย
ลงเนื้อหาให้อ่านฟรีทั้งหมด 10 ตอนหลังจากนั้นจะติดเหรียญล่วงหน้า รายละเอียดดังนี้
1. ติดเหรียญล่วงหน้า 1 สัปดาห์
2. ปลดเหรียญอ่านฟรี 1สัปดาห์
3. หลังจากนั้นจะติดเหรียญถาวรราคาเต็มไปจนถึงตอนจบค่ะ
“ไม่ต้องพูดไปให้มากความอย่างไรแล้วคุณหนูใหญ่ก็ต้องแต่งงานกับท่านแม่ทัพอุดรทั้งแม่สื่อและบิดาของคุณหนูหารือกันแล้วเป็นที่เรียบร้อยหลังจากนี้ก็ช่วยทำตัวดีๆ อย่าได้คิดสร้างปัญหาไปจนกว่าจะถึงวันแต่งงานที่จะจัดขึ้นในอีกสามเดือนข้างหน้าก็แล้วกัน” น้ำเสียงที่ติดจะไปทางออกคำสั่งดังก้องอยู่ในหูของคุณหนูใหญ่แห่งจวนสกุลฟ่านแม้ตัวคนพูดจะออกไปจากห้องนี้นานมากแล้วก็ตามที
คนออกคำสั่งนั้นคือฟ่านเจียวหวงฮูหยินเอกคนปัจจุบันของจวนสกุลฟ่านซึ่งนางคงมิอาจได้เผยอหน้ามาครอบครองตำแหน่งนี้ได้หากมารดาของฟ่านซีเซียนมิได้สิ้นบุญไปก่อนเวลาอันสมควร แม้ก่อนหน้านี้นางจะเคยวางตัวดีแต่ก็เป็นแบบที่เรียกได้ว่าเป็นบุคคลที่สามารถอยู่ร่วมหลังคาเดียวกันได้แต่ถ้าให้เลือกก็ไม่ข้องเกี่ยวกันจะดีเสียกว่าจนกระทั่งบิดาของฟ่านซีเซียนนั้นได้เลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่งในหน้าที่การงานฮูหยินผู้นั้นจึงได้คบหากับบรรดาภรรยาขุนนางด้วยกันมากขึ้นจนมีความคิดแปลกๆ มากมายหลายอย่าง
จนท้ายที่สุดก็เริ่มทำการจับคู่ทั้งฟ่านซีเซียนและน้องสาวฟ่านเซียวเซียนหลายครั้งแต่พวกนางก็เอาตัวรอดมาได้จนกระทั่งหนนี้ที่เห็นทีจะยากไปเสียหน่อยเนื่องจากอีกฝั่งเป็นคนที่นางมิสามารถไปต่อกรอะไรได้เลย
แม่ทัพอุดรหรือแม่ทัพไร้พ่ายแห่งเป่ยเปียนเมื่อเอ่ยนามนี้คนทั่วแคว้นมิมีใครที่ไม่รู้จักเจ้าของฉายาแสนองอาจภาคภูมิ โดยชายผู้นั้นก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งแม่ทัพตั้งแต่ยังเยาว์วัยอีกทั้งครึ่งชีวิตของเขาก็ใช้มันไปท่ามกลางสนามรบซึ่งครั้งล่าสุดที่ฟ่านซีเซียนได้มีโอกาสเห็นเขาจากที่ไกลๆ ก็เมื่อราวๆ สามปีก่อนก็คือครั้งที่เขานำกองทัพกำชัยชนะและหัวของแม่ทัพฝั่งตรงข้ามกลับมามอบให้ฮ่องเต้หลังจากสงครามแดนเหนือยืดเยื้อมากว่าสองปีซึ่งสิ่งที่คุณหนูฟ่านจำได้นอกจากขบวนของทหารม้าที่ยาวหลายสิบลี้ก็น่าจะเป็นใบหน้าที่แข็งกร้าวและสายตาที่ทั้งดุดันและเฉียบคมของท่านแม่ทัพผู้นั้น
ถ้าหากต้องแต่งให้เขาไม่เท่ากับว่าฮูหยินของบิดาจะส่งนางไปตายในดินแดนที่มีเพียงสองฤดูคือหนาวกับหนาวมากหรอกหรือครั้นจะคิดหาทางปฏิเสธชะตากรรมอันน่าอดสูนี้ก็ไม่พ้นต้องตกเป็นของน้องสาวคนเดียวของนางเป็นแน่แท้ดังนั้นทางออกเดียวที่ฟ่านซีเซียนพอจะทำได้คือการทำใจยอมรับแต่ถึงแม้จะพยายามบอกตัวเองเช่นนั้นแต่ร่างกายของนางแสดงอาการปฏิเสธออกมาอย่างที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้
ความผิดปกติของร่างกายเริ่มตั้งแต่กินอาหารน้อยลงเรื่อยๆ จนกระทั่งบางวันก็จิบได้เพียงแต่โจ๊กนิ่มๆ ไม่ถึงถ้วยกอปรกับร่างกายที่เริ่มพักผ่อนไม่เพียงพอทำให้ฟ่านซีเซียนมีร่างกายซูบซีดผ่ายผอมลงภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนซึ่งนั่นยิ่งทำให้ฮูหยินฟ่านเป็นเดือดเป็นร้อนเพราะคิดว่าบุตรสาวคนโตของสามีกำลังขัดขืนและหาเรื่องประท้วงนางในเรื่องการแต่งงานดังนั้นฟ่านเจียวหวงจึงสั่งให้สาวใช้กรอกน้ำกรอกอาหารรวมไปถึงยาบำรุงให้ฟ่านซีเซียนไม่ได้ขาดเพื่อให้ร่างกายของนางแข็งแรงขึ้นในเร็ววันหรืออย่างน้อยๆ ให้ทันงานแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้นก็ยังดี
“อย่าได้คิดมาใช้ลูกไม่ตื้นๆ ด้วยการประท้วงอดอาหารเพราะข้ามิใจอ่อนเช่นบิดาของคุณหนูใหญ่เป็นวาสนาแค่ไหนแล้วที่ได้แต่งเข้าจวนแม่ทัพหาได้แต่งกับบุรุษธรรมดาที่มีอยู่ดาษดื่นเต็มเมืองหลวง” วันนี้ฮูหยินฟ่านเข้ามาควบคุมการกรอกอาหารให้บุตรสาวคนโตของสามีด้วยตนเองและไม่วายที่จะพูดย้ำให้เห็นถึงความโชคดีในการที่ได้แต่งเข้าจวนแม่ทัพให้ฟ่านซีเซียนได้ฟัง
“หากการแต่งเข้าจวนแม่ทัพมันดีจริงเช่นที่ฮูหยินว่าเหตุใดจึงมิให้บุตรสาวของท่านแต่งให้ท่านแม่ทัพเสียเล่าเหตุใดจึงต้องมายุ่งวุ่นวายกับข้าและน้องสาวด้วย” ฟ่านซีเซียนกัดฟันพูดโต้ตอบกับฮูหยินฟ่านทั้งๆ ที่ในตอนนี้นางรู้สึกปั่นป่วนในท้องเป็นอย่างมากหลังจากที่ถูกสาวใช้ข้างกายของสตรีผู้นี้จับกรอกข้าวกรอกน้ำใส่ปากเยี่ยงการให้ข้าวให้น้ำสัตว์เดรัจฉานที่กำลังเจ็บป่วยเพื่อให้มันยังคงมีชีวิตรอดอยู่ต่อไปได้
“ข้ามอบชะตาดอกท้อให้เจ้าก็นับว่าดีเท่าไหร่แล้วคุณหนูฟ่านซีเซียนเจ้าไม่ต้องเป็นห่วงชะตาของบุตรสาวของข้าหรอกเพราะชะตาของนางต้องดีกว่าเจ้าหลายร้อยหลายพันเท่าอย่างแน่นอน อ้อ ไม่ต้องห่วงน้องสาวของเจ้าหรอกนะหลังจากนี้ไม่นานข้าจะจัดการหาคู่ครองที่เหมาะสมให้นางแต่งงานตามเจ้าออกไปจากจวนสกุลฟ่านอย่างแน่นอน”
หลังจากที่ฮูหยินฟ่านและบรรดาสาวใช้ของนางจากไปแล้วฟ่านซีเซียนที่เก็บอาการมานานก็สำลักออกมาเสียจนตัวโยนซ้ำยังอาเจียนเอาอาหารที่ถูกจับกรอกปากไปเมื่อครู่ออกมาจนหมดไส้หมดพุง โดยนางอาเจียนไปก็สำลักไปจนเศษอาหารพลัดเข้าไปติดในหลอดลมส่งผลให้ดิ้นทุรนทุรายและขาดใจตายอยู่กับพื้นในห้องสภาพที่เวทนาโดยที่ไม่มีผู้ใดได้รับรู้เรื่องราวที่น่าสลดหดหู่นี้เลย
แต่ในขณะเดียวกันที่อีกฝั่งภพหนึ่งมีดวงวิญญาณหนึ่งดวงที่เพิ่งจะออกจากร่างในช่วงเวลาเดียวกันกับที่ฟ่านซีเซียนขาดใจแต่การตายของเธอผู้นั้นได้ผ่านการเตรียมใจมานานแม้ชีวิตนี้จะไม่ได้เป็นไปตามที่ใจปรารถนาแต่ทว่าที่ผ่านมาก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่หรือว่าพี่น้องของตนเองอีกทั้งหญิงสาวยังทิ้งมรดกเป็นรายได้จากผลงานที่ยังสามารถจำหน่ายสร้างรายได้ไปจนชั่วลูกชั่วหลาน
ของขวัญเป็นผู้หญิงที่ใช้ชีวิตที่ผ่านมายี่สิบห้าปีของตนเองอยู่แต่ด้านหน้าของจอสี่เหลี่ยมที่มีชื่อเรียกว่าคอมพิวเตอร์เนื่องจากเธอนั้นมีอาการของลิ้นหัวใจรั่วและหัวใจเต้นผิดปกติมาตั้งแต่กำเนิดทำให้ไม่สามารถใช้ชีวิตได้ปกติเช่นคนทั่วไปชีวิตนี้ได้ไปโรงเรียนแค่เพียงชั้นอนุบาลหลังจากนั้นก็เรียนโฮมสคูลและเรียนออนไลน์มาโดยตลอดเพราะแค่เดินไม่ถึงสิบก้าวเธอก็จะมีอาการเหนื่อยหอบแต่กระนั้นของขวัญก็ไม่ได้ทำตัวติดเตียงเธอยังคงพยายามลุกขึ้นยืนด้วยสองขาที่แสนจะบอบบางของตนเองอยู่ในทุกๆ วันแม้จะทำได้เพียงแค่เดินอยู่ในห้องแค่ไม่กี่ก้าวก็ตาม
และสาเหตุที่ทำให้เธอต้องจบชีวิตลงก็คือในวันนี้ของขวัญกำลังเข้ารับการผ่าตัดลิ้นหัวใจอีกครั้งหลังจากที่เคยเปลี่ยนมาแล้วเมื่อหลายปีก่อนแต่ระหว่างการผ่าตัดหญิงสาวเกิดหยุดหายใจและมีอาการแทรกซ้อนทีมแพทย์ต่างก็พยายามช่วยยื้อเอาไว้แต่ก็ไม่สามารถกู้คืนลมหายใจกลับมาได้อีกต่อไปแล้ว
“ทำไมจู่ๆ ก็มีลมพัดได้ล่ะ” ระหว่างที่ดวงวิญญาณที่เป็นร่างโปร่งแสงกำลังลอยตามๆ กันไปยังจุดหมายที่ไม่มีใครรู้จักหรือเคยได้พานพบก็เกิดมีลมพัดเขามาวูบใหญ่แต่เท่าที่เธอสังเกตดูก็ใช่ว่าดวงวิญญาณทุกดวงจะสัมผัสได้ถึงลมนั้นแต่ยังไม่ทันที่ของขวัญจะคิดอะไรมากไปกว่านี้ลมหอบใหญ่ก็พัดมาหาตัวเธออีกครั้งแต่คราวนี้มันเหมือนมีแรงดึงที่ดูดให้วิญญาณเธอหายวับไปจากตรงนี้ทันที
ความแสบร้อนในลำคอและความหนักอึ้งที่ศีรษะเป็นสิ่งแรกที่ของขวัญสัมผัสได้หลังจากที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาโดยในตอนแรกที่ตื่นมาเห็นเพดานที่นอนมองอยู่เป็นขื่อคานที่สร้างขึ้นจากไม้ก็คิดว่าตนเองยังตาลายจึงหลับตาลงอีกครั้งเพื่อปรับการมองเห็นให้ชัดเจนขึ้นครั้นลืมตาขึ้นมาอีกครั้งภาพตรงหน้าก็ยังเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง
ดวงตาเล็กเรียวที่แห้งผากไม่มีน้ำหล่อเลี้ยงให้วับวาวเป็นประกายกวาดตามองไปทั่วห้องด้วยความสงสัยแต่ไม่ว่าจะมองไปทางใดของขวัญก็รู้สึกว่ามันเป็นสถานที่ที่คุ้นเคยแต่เธอก็ไม่ได้มีความกังวลใจหรือว่าหวาดกลัวแต่กลับมีความสงสัยมากมายผุดขึ้นมาเต็มหัวแต่ก็ไม่สามารถหาคำตอบให้ตัวเองได้เนื่องจากในห้องนี้ไม่มีใครสักคนให้ไถ่ถามอีกทั้งเธอยังไม่กล้าลุกขึ้นมาพรวดพราดเพราะยังกลัวว่าความอ่อนแอของตัวเองจะทำให้ร่างกายต้องบาดเจ็บดังเช่นที่ผ่านๆ มา
สิ่งที่ของขวัญเลือกทำคือการหลับตาลงอีกครั้งเพื่อเป็นการพักผ่อนเนื่องจากร่างกายยังคงรู้สึกอ่อนล้าโดยเธอนั้นได้แต่หวังว่าหลังจากตื่นขึ้นมาในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าความสงสัยหรือความคลางแคลงใจของเธอจะได้รับการเฉลย
แต่การหลับครั้งนี้ของขวัญได้พบเจอกับความฝันที่แปลกประหลาดนักในฝันนั้นเธอเห็นตัวเองอีกคนหนึ่งแต่ใช้ชีวิตอยู่คนละยุคสมัยกับยุคที่เธอเกิดและเติบโตมาอีกทั้งของขวัญอีกคนยังมีร่างกายที่แข็งแรงสมบูรณ์ดีได้ออกไปใช้ชีวิตตามที่ใจตนเองปรารถนา ได้เรียน ได้เล่นสนุกรวมถึงได้สิ่งทำต่างๆ มากมายที่ตัวของของขวัญคนขี้โรคไม่เคยได้ทำเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“จะว่าไปแล้วก็เหมือนกับนิยายที่เคยเขียนอยู่เหมือนกันนะตายแล้ววิญญาณทะลุมิติไปเข้าร่างใครอีกคนที่อยู่ในโลกคู่ขนาน” ในฝันนั้นของขวัญรำพันกับตนเองแต่แล้วก็ต้องยกมือทาบอกด้วยความตกใจปนกับความประหลาดใจที่ในความคิดนั้นมันไม่ได้ต่างจากพล็อตนิยายที่ตนเองเคยเขียนในตอนที่มีชีวิตอยู่สักเท่าไหร่นัก
ด้วยขีดจำกัดในเรื่องของร่างกายที่ไม่สมบูรณ์แข็งแรงแต่ก็ไม่อาจปิดกั้นจินตนาการของผู้หญิงที่ชื่อของขวัญได้เธอคิดง่ายๆ ว่าขนาดเรียนเธอยังเรียนออนไลน์ได้แล้วนับประสาอะไรกับการทำงาน เมื่อคิดได้เช่นนั้นเธอจึงตั้งหน้าตั้งตาค้นคว้าหาอาชีพที่สามารถทำได้โดยใช้ทักษะกับอุปกรณ์เพียงหนึ่งชิ้นนั่นก็คือแล็ปท็อปหรือคอมพิวเตอร์โดยเริ่มแรกนั้นของขวัญเริ่มจากการเขียนบทความต่างๆ เป็นมือปืนรับจ้างหรือนักเขียนเงาทำงานตามแต่ที่ผู้ว่าจ้างจะมอบหมายให้
ทำมาได้สักพักเธอก็ขยับมาเขียนเรื่องสั้นเบาสมองจนกระทั่งขยับมาเขียนนิยายลงในแพลตฟอร์มออนไลน์ที่ผู้คนนิยมอ่านกันและสิ่งนี้ก็ทำให้เธอสามารถสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำจนสามารถเลี้ยงดูทั้งครอบครัวได้โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าหลังแป้นพิมพ์นั้นนักเขียนคนเก่งที่ทุกคนชื่นชอบในผลงานเป็นเพียงหญิงสาวที่ไม่เคยได้ออกไปเผชิญโลกแห่งความเป็นจริงเธอจึงใช้จินตนาการสร้างโลกของตัวเองขึ้นมาแล้วถ่ายทอดเป็นตัวอักษรให้ผู้คนทั่วไปได้ติดตามไปด้วยกัน
แม้จะไม่ใช่นักเขียนที่มีชื่อเสียงโด่งดังหรือว่าสร้างรายได้หลักแสนหลักล้านแต่สิ่งที่ได้กลับมาก็นับว่าเป็นสิ่งของขวัญนั้นภาคภูมิใจเพราะเธอสามารถหาเงินเลี้ยงดูตนเองได้โดยไม่ต้องรบกวนครอบครัวและที่มากไปกว่านั้นเธอยังสามารถช่วยพ่อแม่จ่ายค่าเล่าเรียนให้น้องๆ อีกสองคนได้อีกด้วยแม้พวกท่านจะไม่อยากรับมันแต่เมื่อเธอยืนยันว่าเต็มใจที่จะให้ก็ไม่มีเหตุผลที่พวกท่านจะปฏิเสธความตั้งใจของลูกสาวคนโต
แม้จะยังสับสนแต่ของขวัญก็ยังคงเฝ้ามองชีวิตของผู้หญิงที่เธอเพิ่งทราบชื่อว่าคือฟ่านซีเซียนไปอย่างเงียบๆ ผ่านภาพที่คิดว่ามันเป็นความฝันแต่แท้ที่จริงนั้นมันเป็นความทรงจำตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณหนูฟ่านนั้นจำได้เมื่อตอนรู้ความมาจนถึงวินาทีที่เธอต้องจากไปอย่างทรมาน
“ต้องใจร้ายขนาดนี้เลยเหรอคนเรา เสียใจด้วยนะฟ่านซีเซียนจากนี้ไปก็ขอให้เธอได้ไปอยู่ในภพภูมิที่ดี ขอให้มีความสุขอยู่ที่โลกอีกฝั่งหนึ่งแล้วก็ไม่ต้องพบเจอคนใจร้ายใจดำอย่างฮูหยินอะไรนี่อีกแล้ว” ของขวัญได้แต่ทอดถอนใจเมื่อภาพตรงหน้าดำเนินมาจนถึงช่วงเวลาที่ฟ่านซีเซียนจบชีวิตลงด้วยความทรมาน ร่างกายของหญิงสาวผู้นี้นั้นมีความเครียดจนปฏิเสธอาหารแต่ก็ยังถูกภรรยาใหม่ของบิดาบังคับกรอกอาหารอยู่ทุกวันๆ จนท้ายที่สุดแล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นมาจนได้ของขวัญจึงได้แต่อวยพรให้ดวงวิญญาณของฟ่านซีเซียนได้ไปอยู่ในภพภูมิที่ดีอย่าได้ประสบพบเจอกับความทุกข์ดังที่พบเจออยู่ในชาตินี้อีกเลย
“หากเสียใจกับโชคชะตาที่ไม่เป็นธรรมของข้าเจ้าก็ช่วยใช้ชีวิตที่เหลือต่อจากนี้ให้มีความสุขแทนตัวฟ่านซีเซียนผู้อาภัพได้หรือไม่” แล้วจู่ๆ ก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นมาข้างในหัวของของขวัญเสียงนั้นเป็นเสียงผู้หญิงที่ฟังดูแหบแห้งคล้ายกับคนที่ขาดน้ำมาเป็นเวลานานจนลำคอแห้งผากไปเสียหมด
“แล้วจะทำยังไงล่ะ” ของขวัญที่ยังคงสับสนและสงสัยในอะไรๆ อีกหลายอย่างเอ่ยถามกับเสียงปริศนานั้น
“ชะตาชีวิตของมนุษย์นั้นช่างซับซ้อนยิ่งนักแต่แท้ที่จริงแล้วข้าก็คือเจ้าและเจ้าก็คือข้าจิตวิญญาณของเราเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันมาโดยตลอดเพียงแต่ในเวลานี้ดวงจิตของข้าหมดเวลาลงแต่กายเนื้อนั้นยังอยู่ผิดกับตัวเจ้าที่กายเนื้อหมดอายุขัยแต่ดวงจิตยังคงมีพลังชีวิตอย่างล้นเหลือจึงทำให้จิตวิญญาณของเจ้าสามารถหลอมรวมเป็นส่วนหนึ่งกับร่างกายของข้าได้
หลับตาลงเถิดเสียของขวัญเมื่อเจ้าตื่นขึ้นมาอีกครั้งเจ้าจะมีชีวิตใหม่ภายใต้นามของซีเซียนคุณหนูใหญ่แห่งสกุลฟ่าน”