"วายุฉัน" เกสรพูดไม่ออก วายุยิ้ม ในที่สุดก็ยอมโผล่หัว จึงแกล้งพูดออกไป "แก๊งคอลเซ็นเตอร์เหรอ ไปหลอกที่อื่นไป" วายุวางหูทันที เกสรตกใจโทรเข้าไปอีก วายุไม่สนใจแต่ไปนอนข้างลูก "พ่อจะทำให้แม่ศิโรราบให้ได้ฐานพรากเราพ่อลูก" เกสรโทรเข้าไปอีก" นายจะเอาลูกไปไม่ได้" วายุถาม "ใครมีปัญหา" "ฉันจะไปเอาลูกคืน" เกสรโกรธแค้น" "ใครกล้าลองดีกับผมก็เชิญ ขืนบุกรุกเข้ามาผมแจ้งจับหมดไม่มีกรณียกเว้น"
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,เรื่องสั้น,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โทษฐานของการรู้จัก
"วายุฉัน" เกสรพูดไม่ออก วายุยิ้ม ในที่สุดก็ยอมโผล่หัว จึงแกล้งพูดออกไป "แก๊งคอลเซ็นเตอร์เหรอ ไปหลอกที่อื่นไป" วายุวางหูทันที เกสรตกใจโทรเข้าไปอีก วายุไม่สนใจแต่ไปนอนข้างลูก "พ่อจะทำให้แม่ศิโรราบให้ได้ฐานพรากเราพ่อลูก" เกสรโทรเข้าไปอีก" นายจะเอาลูกไปไม่ได้" วายุถาม "ใครมีปัญหา" "ฉันจะไปเอาลูกคืน" เกสรโกรธแค้น" "ใครกล้าลองดีกับผมก็เชิญ ขืนบุกรุกเข้ามาผมแจ้งจับหมดไม่มีกรณียกเว้น"
แม่แก้วเอาใบพลูที่เก็บได้ วางบนแคร่ข้างบ้าน จากนั้นเริ่มเรียงให้ไปทิศทางแนวเดียวกัน “เก๋ เอาเบียร์มาให้วายุสิ เหลือไว้ตั้งหลายขวด
ไม่ใช่หรือ”พูดด้วยเรียงใบพลูด้วย
วายุยิ้มมองเกสรรู้จักโกหกด้วย
เกสรยิ้มมองเขาเช่นกัน “เขาไม่กินหรอกแม่ เขาจะกิน”ยังไม่ทันที่
เกสรพูดจบ
วายุขัดทันที “ป้าครับผมจะกินเบียร์ กินที่นี่ ตรงนี้ เวลานี้”มองเกสร
เหมือนอยากเอาชนะ แล้วนั่งบนเปล
“เก๋ ไปเอามา” แม่แก้วสั่งเกสรให้ทำตามวายุ เรียงใบพลูเสร็จแล้ว “วายุเวลากลับบ้านอย่าลืมนะ”
แม่แก้วกำชับวายุอีกครั้ง วายุรับปาก
เกสรทำหน้าไม่พอใจ แต่ก็ขัดแม่ไม่ได้ เดินเข้าไปในบ้านกลับออกมาพร้อมเบียร์ที่เหลือจากอาทิตย์ก่อน เธอวางไว้บนแคร่สามขวดพร้อมแก้ว
“ไม่มีนํ้าแข็งนะ” มองหน้าวายุแต่เขาบอกไม่เป็นไร
แม่แก้วขอบใจวายุอีกครั้งและขอตัวไปบ้านป้าแจ่ม บอกว่าคุยธุระยังไม่เสร็จ
แม่แก้วเดินออกไปแล้ว
วายุเริ่มกวน “กลัวผมก็ตามแม่ไปได้นะ”ลุกจากเปลมาหยิบขวดเบียร์และแก้ว
“รุ่นไหนที่จะกลัว นายนั่นแหละที่ต้องกลัวฉัน ถ้าไม่อยากเสี่ยงเอากลับไปกินที่บ้านโน่น”เกสรท้าทาย
“แล้วเอาแก้วมาใบเดียวนี่นะ ไม่กินด้วยหรือคนเก่ง”วายุประชด
“ไม่หล่ะ แค่สามขวดมันน้อยไป สำหรับฉันต้องเป็นลัง”ทำอวดเก่ง
วายุยิ้มรู้สึกขำ “ได้ จะไปซื้อให้เดี๋ยวไม่กินน่าดู”ทำท่าคำรามแล้วจะไปซื้อ
“ยืมรถก่อนนะ”จะสตาร์ตมอเตอร์ไซค์เกสรออก
“ฉันเปลี่ยนใจ”เกสรบอกเขา
“โธ่ นึกว่าจะแน่”ทำท่าจะลงจากรถ
“ขอเป็นเหล้าขาว 40 ดีกรี รู้จักไหม ถ้าไม่รู้จักก็ลง จะไปซื้อเอง”เกสรทำท่าจะแย่งรถมาจากเขา
วายุยิ้มกว้าง “ใจเย็น นั่งคอยก่อนนะคุณนาย อย่าใจร้อนจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”ออกรถไปอย่างไว แปลกใจเกสรพูดจริงหรือนี่
วายุกลับมาพร้อมกับเบียร์สามขวดและ 40 ดีกรี ขวดเล็ก
เขายกทุกอย่างไว้บนแคร่แล้วยื่นเหล้าขาวให้เกสรที่นั่งสูดยาดมในเปล
“จะได้รู้ว่าพูดจริงหรือเล่น”
เกสรลุกเดินออกจากเปลไปที่บ้านโดยไม่พูดอะไร
วายุยิ้มหยันแล้วพูดเบาๆ “ที่แท้ก็ลวงโลก”กำลังตัดสินใจว่าจะกลับบ้าน
เกสรเดินออกมาจากบ้าน ชูของในมือแล้วบอกเขา “อุปกรณ์ต้องมีเวลากิน
รู้จักไหม”
วายุยิ้มมันเป็นแก้วใบน้อย ไม่น่าเชื่อเกสรจะมีติดบ้าน
“ไม่มีใครบริการ สงสัยต้องทำเอง”เกสรหยิบขวดเหล้า
วายุแย่งขวดเหล้ากลับ แล้วเปิดฝาออก จากนั้นค่อยๆรินลงแก้วใบน้อย
“เก๋ กินเป็นจริงหรือนี่”รู้สึกสงสัย พอเห็นเกสรกระดกแก้วใบน้อย ที่เขารินให้แค่นั้นหายสงสัยทันที
“เป็นไง ง่ายๆไม่ต้องมีใครสอน เหล้าหรือเบียร์ยี่ห้อไหน รับประกันกินได้หมด”เกสรบอกวายุหลังจากกินเหล้า
“แค่นึกไม่ถึงว่าจะกิน หัดตั้งแต่เมื่อไหร่” วายุแปลกใจ
“ของแบบนี้ไม่ต้องหัด น่าจะเป็นพรสวรรค์ของฉัน เมื่อก่อนนะก่อนที่จะแต่งงาน ฉันกับแม่เคยไปรับจ้างเกี่ยวข้าว พอใกล้เลิกงานนายจ้างเอาเหล้าเอาเบียร์มาเลี้ยง ฉันซึมซับตั้งแต่นั้นมา จนถึงทุกวันนี้ แต่เดี๋ยวนี้น่าจะไม่มีจ้างเกี่ยวข้าวแล้วมั้ง ใช้รถเกี่ยวแทน”เกสรเล่าความหลัง
“ไม่น่าเชื่อ เกี่ยวข้าวเป็นด้วย” วายุเริ่มสนใจ
“ไช่ เมื่อก่อนบ้านเราจนมาก ทุกวันนี้ก็ยังจนอยู่ นายเห็นแล้วนี่ว่าจนยังไง
ไม่ต้องสาธยายเพิ่มไช่ไหม ฉันกับแม่รับจ้างตลอดขอให้มีงาน เพียงแต่ตอนนี้รับจ้างในโรงงาน เพราะมีงานให้ทำตลอด”
“เก๋ ทำโรงงานนานหรือยัง”วายุรินเหล้าให้เธออีก
เกสรดื่มเหล้าทีเดียวหมด “สิบปีแล้ว ฉันทำตั้งแต่แต่งงาน ขนาดเลิกกันแล้วฉันก็ยังทำอยู่ อีกอย่างฉันไม่มีความรู้ จบแค่มัธยมต้น ถ้าออกจากที่นี่คงหางานใหม่ไม่ได้ อายุก็มากแล้วด้วย เป็นคนรวยเหมือนนายสบายไปร้อยแปดอย่าง ทำก็ได้ ไม่ทำก็ไม่เดือดร้อน ยานพาหนะมีทั้งรถยนต์ ทั้งมอเตอร์ไซค์”
เกสรมองรถกระบะของวายุที่จอดอยู่ตรงหน้า
“ที่เห็นทั้งหมดนี่ ของพ่อแม่ผมต่างหาก ผมยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย
ได้ค่าบุหรี่เท่านั้นแหละ ที่ผมทำงานทุกวันนี้”วายุบอกความจริงเกสร
“พ่อแม่นายทำงานอะไร ดูท่าจะรวย แล้วนายคงจะเรียนจบสูงใช่มั้ย”เกสรดูวายุจากการใส่เสื้อผ้า และยานพาหนะที่เขาขับขี่
“ขายของหน่ะ ท่านมีร้านเป็นของตัวเอง ขายทุกอย่าง ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ ผมไม่รู้หรอกว่ารวยเป็นยังไง รู้แต่ว่าท่านมีเงินให้ผมเวลาที่ขอ และก็ส่งให้ยายใช้ทุกเดือน ผมจบ ปวส. เท่านั้น เอาเป็นว่ากว่าจะจบ แทบหืดขึ้นคอ”วายุรินเหล้าให้เกสรอีก
“กินบ้างนะเบียร์ รินให้แต่ฉัน เอามานี่”เกสรคว้าขวดเบียร์และแก้วมาไว้ใกล้ตัวจากนั้นก็รินให้วายุ
“ขายรถคันนี้ให้ผมได้ไหม จะเอาขี่ไปนา เก๋ก็ซื้อคันใหม่”วายุเปลี่ยนเรื่องคุย เห็นสภาพรถที่เกสรขับไปทำงานแล้ว ใจเขาอยากจะซื้อให้ใหม่จริงๆ
เกสรยื่นแก้วเบียร์ให้วายุ “หากเป็นเมื่อก่อนใครพูดแบบนี้ฉันโกรธมาก
แต่ตอนนี้เฉยๆแล้ว นี่เป็นสมบัติชิ้นเดียวที่ได้จากการหย่า ถ้าราคาถูกใจ
ขายแน่ ว่าแต่นายเนี่ยนะ จะไปนาดูท่าไม่ให้เลย”เกสรไม่เชื่อคำพูดวายุ
“ลุงของผมเคยพาไปนา ไปตัดหญ้าให้วัว เห็นแต่แบบนี้เคยช่วยลุงเลี้ยงวัวนะจะบอกให้ ปีนี้ถ้าผมไม่หนีไปไหนก่อน ลุงจะให้
ช่วยไถนา ยายก็เห็นดีนะ บอกว่าให้ช่วยเฉพาะวันที่ไม่ได้ทำงาน”วายุกิน
เบียร์หมดแก้ว
เกสรเติมให้อีก “ลุงของนายไม่มีลูกเหรอ”
ชายหนุ่มรับแก้วเบียร์จากเกสร “มีลูกชายสองคน ไปทำงานที่ระยอง
ทั้งคู่ ยายบอกว่าเหมือนแม่ผม ไปแล้วก็ไปเลย ไม่ยอมกลับมาทำนา
แต่ป้ารำเพยเมียของลุง บอกว่าลูกชายแกทั้งสองคนส่งเงินให้ทุกเดือนนะ”
เกสรบอกเขา “น้องชายฉันก็เหมือนกันส่งให้แม่ทุกเดือนเลย แล้วนายหล่ะ ส่งให้แม่บ้างหรือเปล่า”ทำสายตาดุวายุแต่ยิ้มให้
วายุยิ้มเห็นฟัน “กลับกัน มีแต่แม่ส่งให้ผม แล้วยายก็ให้อีก ผมแปลกใจยายไม่ได้ทำงานแต่มีเงิน ส่วนผมทำงานกลับแบมือขอยายใช้”
เกสรท้าวคางมองวายุ “บ้านนายอยู่กันกี่คน”
“ถ้าที่คุ้มกลางมียายกับผมเท่านั้น แต่ก็มีบ้านของลุงวินที่อยู่ใกล้มาก
เดินไม่กี่ก้าวก็ถึง และลุงกับป้าก็อยู่สองคน ส่วนบ้านที่ชลบุรีมีพ่อแม่อยู่”วายุจ้องหน้าเกสรรู้ว่าเริ่มเมาแล้ว
“แล้วตอนนี้นายอยากกลับบ้านหรือยัง”เกสรเริ่มมึน
วายุยิ้ม “ไล่แล้วเหรอ”
เกสรเอามือประสานท้ายทอย “ฉันห่วงนาย ขืนอยู่นานไปจะไม่
ปลอดภัยนะ ถ้าเกิดพลาดท่าเสียทีให้แม้หม้ายอย่างฉัน ครอบครัวของนายก็คงไม่ปลื้ม เพราะฉะนั้นกลับบ้านได้แล้วนะ”บอกวายุด้วยรอยยิ้ม
“เมาแล้วไช่ไหม”วายุดูสีหน้า
เกสรปฏิเสธ “แค่นี้ไม่เมาหรอกน่า แต่พรุ่งนี้วันจันทร์ ต้องไปทำงานเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง เหลือบางส่วนเอาไว้กินเหล้า อ้อเรื่องรถฉันไม่ลืม
แต่จะถามแม่ก่อน”
“ถ้างั้นขอกินหมดนี่ได้ไหม แล้วจะกลับ”เหล้าเข้าปากแล้วอยากอยู่ต่อ
“ได้ แต่เกิดอะไรขึ้นกับนายฉันไม่รับผิดชอบนะ ดูแลตัวเองดีๆหล่ะ”เกสรอนุญาต
วายุยิ้ม ตัวเล็กๆแค่นี้ คิดจะมาขู่เขา จะว่าไปเขาอยากรู้จักเกสรให้มากกว่านี้ บางครั้งก็แปลกใจตัวเอง หน้าตาบ้านๆแบบนี้นะที่ทำให้เขาต้อง
มาทีนี่ครั้งแล้วครั้งเล่า
“เหลือทำไมนิดเดียว กินให้หมดสิ”วายุเห็นเหล้าอยูก้นขวด
“เอาไว้ถอนตอนเช้า นายสิ รีบกินจะได้รีบกลับ จ้องหน้าฉันอยู่ได้
มีปัญหาอะไรไม่ทราบ”ทำท่าอยากมีเรื่อง
วายุหัวเราะเบาๆ เจอนักเลงให้แล้ว “มีปัญหาอยากถามนั่นแหละ กลัวเป็นคำถามที่ไม่ถูกใจ”
“ถามได้ทุกเรื่อง ตอบได้ทุกเรื่องหรือเปล่าไม่แน่ใจ แต่ขอเรื่องเรื่องเดียวอย่าถาม เรื่องเงิน ว่ามาถามได้”เกสรเชิงอนุญาต
“ได้ข่าวผัวบอกเลิกเพราะไม่มีลูกให้เขา สาเหตุแค่นี้นะ”วายุมองดูคู่สนทนาว่าพอใจกับคำถามหรือเปล่า
เกสรพยักหน้า “ใช่”
“มีอย่างอื่นด้วยหรือเปล่าแต่เขาไม่กล้าบอก”วายุคาดเดา
“เหรอ อะไรหล่ะ นายเป็นผู้ชายเหมือนกันพอจะบอกได้ไหม
ฉันจะได้ปรับปรุงตัว เผื่อมีผัวใหม่”ทำท่าตั้งใจฟังวายุ
“มีอะไรผู้ชาย เรื่อง เรื่อง นั้นแหละ”วายุกระดากปากที่จะพูด
“วายุพูดมา รุ่นนี้ไม่มีอายแล้ว”เกสรจ้องหน้าอยากรู้ในสิ่งที่เขากำลังจะพูด
“เรื่องบนเตียงไง บกพร่องหรือเปล่า หรือว่าละเลยหน้าที่”
วายุแทบจะไม่อยากพูด แต่ไม่รู้โพล่งปากมาได้ยังไง แก้เขินรินเบียร์กินเอง
“แต่ฉันไม่เคยขัดนะ”ไม่กล้าพูดต่อ เกสรคิดในใจ มาพูดเรื่องอะไรกับชายที่เจอกันเพียงแค่ไม่กี่ครั้งนี่ หรือว่าเพราะความเมา
“แล้วนอนเฉยๆ เหมือนหุ่นหรือเปล่า”วายุซักต่อ ว่าตัวเองในใจ
เป็นบ้าอะไรสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน
“จะให้ทำยังไงเล่า”ถามด้วยเขินด้วย คิดไม่ถึงอีตาบ้าวายุจะถามคำถามล้วงลึก
“นอนเฉยๆ มันจะได้อารมณ์อะไร
เตียงมีกี่ฟุตดิ้นไปให้เต็มเนื้อที่ไปเลย” วายุแนะนำ
เกสรค้านอย่างแรง “จะบ้าเหรอ ใครจะกล้าดิ้น บ้านผัวเก่าฉันเป็นบ้านไม้นะ อีกอย่างแม่ผัวก็อยู่ด้วย อายเป็นเหมือนกันนะ พอๆไม่เอา คำแนะนําแบบนี้ไม่เอา”เกสรยิ้มแบบขำๆ
วายุดีใจที่เกสรไม่โกรธในสิ่งที่เขาพูดกลับขำด้วยซํ้า จากนั้นทั้งสองคนเปลี่ยนเรื่องคุยกระทั่งเบียร์หมด วายุจำใจกลับบ้าน
ระหว่างเดินทางกลับบ้าน เขาคิดเห็นหน้าเกสร ทำยังไงถึงจะได้มาที่นี่อีก