หลินซือหยู หญิงสาวจากโลกปัจจุบัน ถูกจี้หยกพาดิ่งสู่อดีตอันโหดร้ายของเมืองฉางอานแห่งราชวงศ์ถัง เธอต้องเผชิญกับกบฏ สงคราม ความรัก และโชคชะตาที่ผูกพันกับแม่ทัพจ้าวหย่งเฉิน จี้หยกกลายเป็นทั้งพลังแห่งความหวังและคำสาป เธอจะเปลี่ยนประวัติศาสตร์ หรือยอมสละทุกสิ่งเพื่อคนที่รักได้หรือไม่?
ชาย-หญิง,จีน,เกิดใหม่,ย้อนยุค,ข้ามเวลา,ดราม่า,จีนโบราณ,นิยายจีน ,นิยายจีนโบราณ,ย้อนเวลา,ย้อนยุค,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลินซือหยู หญิงสาวจากโลกปัจจุบัน ถูกจี้หยกพาดิ่งสู่อดีตอันโหดร้ายของเมืองฉางอานแห่งราชวงศ์ถัง เธอต้องเผชิญกับกบฏ สงคราม ความรัก และโชคชะตาที่ผูกพันกับแม่ทัพจ้าวหย่งเฉิน จี้หยกกลายเป็นทั้งพลังแห่งความหวังและคำสาป เธอจะเปลี่ยนประวัติศาสตร์ หรือยอมสละทุกสิ่งเพื่อคนที่รักได้หรือไม่?
ผู้แต่ง
หลูซื่อเต๋อ 卢赐徳
เรื่องย่อ
หลินซือหยู นักศึกษาประวัติศาสตร์สาวจากยุคปัจจุบัน ถูกจี้หยกโบราณพาดิ่งสู่ราชวงศ์ถังอันรุ่งโรจน์แต่เต็มไปด้วยเงามืด เธอตื่นขึ้นในร่างของ หลินซือเยว่ ลูกสาวขุนนางที่ถูกวางยาพิษ และต้องเอาตัวรอดท่ามกลางแผนกบฏขององค์ชายสามที่หมายโค่นบัลลังก์ ด้วยไหวพริบและความรู้สมัยใหม่ ซือหยูจับมือกับ จ้าวหย่งเฉิน แม่ทัพหนุ่มผู้แบกปมจากตระกูลที่ล่มสลาย เพื่อล้างมลทินและปกป้องเมืองหลวง จากความไม่ลงรอยกลายเป็นความรักที่ลึกซึ้งใต้แสงจันทร์
การผจญภัยข้ามกาลเวลา ความรักที่ท้าทายโชคชะตา และการตัดสินใจที่อาจเปลี่ยนประวัติศาสตร์ คุณพร้อมหรือยังที่จะตามซือหยูไปค้นหาคำตอบใต้เงาจันทร์?
แสงแดดยามเย็นระยิบระยับราวทองคำหลอมเหลวสาดส่องลงบนสวนเล็ก ๆ หลังบ้านชนบทใกล้เมืองหลัวหยาง ดอกไม้ป่าที่หย่งเฉินปลูกลงดินเมื่อหลายวันก่อนผลิดอกสีเหลืองและสีขาวเล็ก ๆ ลมเย็นยามเย็นพัดผ่านใบหลิวที่ปลูกไว้ริมลำธาร เสียงน้ำไหลดังกรุบกริบกลมกลืนกับเสียงนกที่ร้องเจื้อยแจ้ว หลินซือหยูนั่งอยู่บนม้านั่งไม้ใต้ร่มเงาของต้นหลิว ผ้าคลุมไหล่สีครามที่หย่งเฉินหยิบมาให้ยังคลุมไหล่ของเธอ ร่างของเธอยังอ่อนอแม้จะผ่านไปหลายวัน อาการหน้ามืดและความชาที่ลามจากแขนและขาของเธอยังเกิดขึ้นบ่อยครั้ง บางครั้งเมื่อลมเย็นพัดมาแรง ๆ เธอก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ข้อต่อและกล้ามเนื้อจากพิษที่ยังสะสมอยู่ในร่าง แต่ใบหน้าซีดเผือดของเธอกลับมีรอยยิ้มบาง ๆ ขณะที่มองไปยังจ้าวหย่งเฉินที่ยืนรดน้ำต้นไม้ด้วยถังน้ำไม้ที่เขาทำเอง
จ้าวหย่งเฉินอยู่ในชุดคลุมสีน้ำเงินเข้มเรียบง่าย ผมยาวสีดำของเขาถูกรวบไว้หลวม ๆ ใบหน้าคมเข้มของเขามีสีแดงระเรื่อจากแสงแดดยามเย็น บาดแผลที่หน้าอกของเขายังคงต้องพันด้วยผ้าสะอาด แต่เขาก็ยังเคลื่อนไหวด้วยความแข็งแกร่ง เขาหันมามองซือหยูและเห็นรอยยิ้มของเธอ ความอบอุ่นที่ฉายอยู่ในดวงตาคู่สวยของเธอทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง
“เจ้ายิ้มอะไร?” เขาถามด้วยน้ำเสียงทุ้มที่เต็มไปด้วยความขบขัน ขณะที่วางถังน้ำลง และเดินมาหาเธอช้า ๆ ดวงตาของเขามองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอราวกับจะจับทุกอารมณ์ที่ซ่อนอยู่ในนั้น
ซือหยูหน้าแดงระเรื่อเมื่อเขาก้าวเข้ามาใกล้ “ยิ้มให้คุณ” เธอกระซิบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความรู้สึก “คุณดูหล่อมากในแสงแดดแบบนี้” เธอพูดต่อ ขณะที่ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว
หย่งเฉินยิ้มกว้างขึ้น รอยยิ้มที่ทำให้ดวงตาของเขาหยีเล็กน้อย และนั่งลงข้างเธอบนม้านั่งไม้ เขาคว้ามือเย็นเฉียบของเธอ และวางไว้ในอุ้งมืออุ่น ๆ ของเขา “ถ้าข้าดูหล่อในสายตาเจ้า ข้าก็จะให้แสงแดดนี้อยู่ไปนาน ๆ” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเจ้าชู้เล็ก ๆ ขณะที่ยกมือของเธอขึ้นจูบที่หลังมือ หย่งเฉินดึงร่างของเธอเข้ามาใกล้จนไหล่ของทั้งคู่สัมผัสกัน เธอรู้สึกถึงกลิ่นไม้และลมหายใจอุ่น ๆ ที่แผ่ออกมาจากตัวของเขา
หัวใจของซือหยูเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกจากอก เธอกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว ขณะที่หย่งเฉินโน้มตัวเข้ามาใกล้จนปลายจมูกของเขาเกือบสัมผัสกับปลายจมูกของเธอ “หย่งเฉิน...” เธอเรียกชื่อของเขาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อย ดวงตาของเธอปิดลงโดยไม่รู้ตัวเมื่อเขาก้มลงจูบที่หน้าผากของเธอเบา ๆ ความรู้สึกนุ่มนวลจากริมฝีปากของเขาทำให้หัวใจของเธอเต้นระรัว เขาค่อย ๆ เลื่อนลงมาจูบที่ปลายจมูกของเธอ ก่อนจะประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากของเธอช้า ๆ จูบของเขานุ่มนวลในตอนแรก แต่เมื่อซือหยูตอบรับด้วยการยกมือขึ้นโอบรอบคอของเขา เขาก็เพิ่มความลึกซึ้งให้กับมัน ริมฝีปากของเขาดูดดึงเบา ๆ ที่ริมฝีปากล่างของเธอ ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปสำรวจอย่างแผ่วเบา ความรู้สึกหวานซึ้งและร้อนแรงแผ่ซ่านไปทั่วร่างของซือหยู เธอรู้สึกถึงลมหายใจร้อนของเขาที่ผสมกับลมหายใจของเธอ
หย่งเฉินโอบรอบเอวบางของเธอด้วยแขนข้างหนึ่ง ดึงร่างของเธอเข้ามาแนบชิดกับร่างของเขา มืออีกข้างหนึ่งของเขาลูบลงไปตามแนวแผ่นหลังของเธออย่างอ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยความครอบครอง เสียงลมหายใจของทั้งคู่ดังขึ้นท่ามกลางอากาศเย็น ซือหยูรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ซ่านจากร่างกายของเขา มือของเธอที่โอบรอบคอของเขาค่อย ๆ ลูบลงไปตามแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแกร่ง เธอหลับตาลงแน่น และปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งในความรู้สึกที่เขามอบให้
หย่งเฉินถอนจูบออกช้า ๆ ใบหน้าของเขายังอยู่ใกล้กับใบหน้าของเธอจนเธอรู้สึกถึงลมหายใจของเขา เขาก้มลงจูบที่มุมปากของเธออีกครั้ง ก่อนจะเลื่อนลงไปฝังใบหน้าลงที่ซอกคอของเธอ ลมหายใจร้อนของเขากระทบผิวบาง ๆ ตรงนั้น ทำให้ซือหยูต้องสูดลมหายใจเข้าลึก และตัวสั่นเล็กน้อย
“ซือหยู...” เขากระซิบด้วยน้ำเสียงแหบแห้งที่เต็มไปด้วยความรัก ขณะที่กดจูบเบา ๆ ที่ซอกคอของเธอ “ข้าสัญญา” เขากล่าว ขณะที่ยกใบหน้าขึ้นมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ มือของเขาย้ายจากเอวของเธอมาจับใบหน้าของเธอด้วยความอ่อนโยน ปลายนิ้วของเขาลูบไล้ไปตามโหนกแก้มของเธอ “ข้าจะปกป้องเจ้า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าพิษนั้นจะอยู่กับเจ้าไปนานแค่ไหน ไม่ว่าอนาคตจะพาเรากลับไปเจอศึกสงครามหรือความโกลาหลอีกครั้ง ข้าจะยืนข้างเจ้า และข้าจะไม่ปล่อยให้อะไรมาทำร้ายเจ้าได้อีก” ดวงตาของเขาสะท้อนแสงแดดยามเย็น และเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่ทำให้ซือหยูรู้สึกถึงความปลอดภัย เขาดึงเธอเข้ามากอดแน่น แขนแข็งแกร่งของเขาโอบรอบร่างบางของเธอราวกับโล่ที่ไม่มีวันแตกสลาย
ซือหยูรู้สึกถึงน้ำตาที่ไหลลงมาช้า ๆ จากหางตา เธอยิ้มให้เขาด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรัก “ฉันเลือกคุณแล้ว” เธอกระซิบด้วยน้ำเสียงที่สั่นจากอารมณ์ “และจะไม่เสียใจ” เธอจับใบหน้าของเขาแน่นด้วยสองมือ ขณะที่น้ำตาของเธอไหลลงมาเป็นสาย “ไม่ว่าพิษนี้จะทำให้ฉันต้องเจ็บปวดนานแค่ไหน ไม่ว่าฉันจะต้องใช้ชีวิตที่นี่ยากเย็นแค่ไหน ฉันก็จะไม่เสียใจเลย” เธอกล่าว ขณะที่โน้มตัวเข้าไปจูบที่มุมปากของเขาเบา ๆ ก่อนจะเลื่อนไปประทับจูบที่ริมฝีปากของเขา จูบของเธอเต็มไปด้วยความรักและความมุ่งมั่น เธอรู้สึกถึงรสชาติของเขา และความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากร่างกายของเขา หย่งเฉินตอบรับจูบของเธอทันที มือของเขาลูบลงไปตามแผ่นหลังของเธอ และดึงร่างของเธอเข้ามาแนบชิดจนแทบไม่มีช่องว่าง
เขาคลายจูบออก และพิงหน้าผากของเขากับหน้าผากของเธอ “ข้าจะรักเจ้าไปจนวันสุดท้ายของข้า” เขากระซิบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ขณะที่ยกมือของเขาลูบผมของเธอช้า ๆ “และข้าจะทำให้เจ้ามีความสุข ไม่ว่าเราจะต้องเจอกับอะไร” เขากล่าว ขณะที่ก้มลงจูบที่มุมปากของเธออีกครั้ง มือข้างหนึ่งของเขาลูบลงไปตามแขนของเธอ และจับมือของเธอแน่นราวกับจะบอกว่าเขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไป
ซือหยูยิ้มให้เขา ขณะที่รู้สึกถึงน้ำตาแห่งความสุขที่ไหลลงมา “ฉันรู้” เธอกระซิบ ขณะที่โอบรอบคอของเขาแน่นขึ้น และฝังใบหน้าลงที่ซอกคอของเขา เธอสูดกลิ่นหอมจากร่างกายของเขา และรู้สึกถึงความร้อนจากร่างกายของเขาที่แผ่ซ่านมาสู่ร่างของเธอ “และฉันก็รักคุณเหมือนกัน” เธอกล่าว ขณะที่กดจูบเบา ๆ ที่ซอกคอของเขา
หย่งเฉินตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงริมฝีปากนุ่ม ๆ ของเธอ เขาดึงร่างของเธอเข้ามาใกล้ และฝังใบหน้าลงบนผมของเธอ “เจ้า...” เขากระซิบด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “เจ้ากำลังทำให้ข้าควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเจ้าชู้
ซือหยูหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เงยหน้าขึ้นมองเขา “ดีแล้วนี่คะ” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงขี้เล่น ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปจูบเขาอีกครั้ง คราวนี้จูบของเธอเต็มไปด้วยความกล้า ความรัก และความปรารถนา หย่งเฉินตอบรับด้วยความร้อนแรง แขนของเขาโอบรอบร่างของเธอแน่นราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป เขาดึงร่างของเธอขึ้นมานั่งบนตักของเขา มือของเขาลูบลงไปตามแนวแผ่นหลังของเธอ ขณะที่จูบของเขาค่อย ๆ ลึกซึ้งยิ่งขึ้น ลมหายใจของทั้งคู่ผสมกันในอากาศเย็นยามเย็น สวนหลังบ้านเงียบสงัด เหลือเพียงเสียงน้ำและลมที่พัดเบา ๆ เป็นพยานให้กับความรักของทั้งคู่
หย่งเฉินถอนจูบออกช้า ๆ และมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ “ข้าจะให้เจ้าเป็นของข้าคนเดียว” เขากระซิบ ขณะที่ยกมือของเธอขึ้นจูบที่ข้อนิ้วของเธอ “และข้าจะเป็นของเจ้า” เขากล่าว ขณะที่ก้มลงจูบที่มุมปากของเธออีกครั้ง
ซือหยูยิ้มให้เขาด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรัก “นายเป็นของฉันอยู่แล้ว” เธอกระซิบ ขณะที่พิงศีรษะลงบนไหล่ของเขา รู้สึกถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเขาที่กอดเธอไว้
แสงแดดยามเย็นค่อย ๆ จางลง สวนหลังบ้านถูกระยิบระยับด้วยแสงสุดท้ายของวัน ซือหยูรู้สึกถึงความรักของหย่งเฉินที่เริ่มแทรกซึมเข้าไปภายในร่างกายของเธอ มันอัดแน่นและชวนอึดอัดในครู่แรก แต่หลังจากนั้นเธอก็ได้รับรู้ถึงความสุขที่โหยหามานาน
คำสัญญาของหย่งเฉินและความรักที่เขามอบให้มันทำให้เธอรู้สึกคิดไม่ผิด เธอค่อย ๆ หลับตาลงแล้วปล่อยให้ความอบอุ่นจากหย่งเฉินซึมซาบเข้าไปในร่างของเธอ