รัก,ดราม่า,ตลก,ชาย-หญิง,เกาหลี,18+,ไอดอล,คลั่งรัก,เย็นชา,หึงโหด,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ติ่งหลงเมนมันก็ธรรมดาปะ
แต่เมนจะมาหลงติ่งไม่ได้ มันแหกกฏฟ้า!
ผู้แต่ง
Peach뽀이🍑
เรื่องย่อ
รักร้อนแรงที่เคยได้ดูแต่ในซีรีส์ 🔥
ใครจะไปคิดล่ะ...ว่าจะได้เจอกับตัวเอง!?
..........................................................................................
“ขอขยับตามใจเลยได้หรือเปล่า” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ดวงตาคมจับจ้องคนใต้ร่างด้วยแววตาวาววับ
“.....................”
หญิงสาวได้แต่เอามือปิดหน้าด้วยความเขินอาย
'เรื่องแบบนี้ใครเขาถามกันล่ะ อยากจะทำอะไรก็ทำไปสิ (>///<) '
พีชพึมพำในใจ แต่ทว่า เธอก็ทำได้แต่เพียงพยักหน้าหงึกหงักไปมาเท่านั้น
เอี๊ยด! ๆๆๆ
และเมื่อเห็นว่าเธออนุญาต
ชายหนุ่มเริ่มขยับร่างกายไปตามอารมณ์ทันที
ราวกับไม่สามารถสกัดกั้นอารมณ์ที่พยายามข่มเอาไว้ได้อีกต่อไป
เอี๊ยด ๆๆๆๆ ตึงๆๆๆ เอี๊ยด ๆๆๆๆๆๆ
เสียงเตียง
กับเสียงครางกระเส่า คละเคล้าเสียงหอบหายใจแรง ของทั้งสองคนดังก้องไปทั่วทั้งห้อง
..........................................................................................
พีช 🍑
หญิงสาวที่ไต่เต้าจากติ่งธรรมดา มาเป็นเมเนเจอร์
คิม จองฮัน 🦈
ไอดอลหนุ่มเกาหลี สมาชิกวง 3KING ผันตัวจากศิลปิน มาคลั่งรักเมเนเจอร์
เรื่องราวความรักของเขาทั้งสองจะเป็นอย่างไร ใครจะคลั่งรักมากกว่ากัน
ติดตามได้ใน
หวงรัก ยัยเมเนเจอร์
หวงรัก ยัยเมเนเจอร์
บทที่ 23
เกมนี้ใครกันที่จะแพ้ End
...............................
หลังจากที่จองฮันผลักร่างนางแบบสาวออก ตากล้องหนุ่มก็สั่งหยุดการถ่ายไว้แค่นั้น ไอดอลหนุ่มมองหาเมเนเจอร์สาวด้วยความร้อนใจ เขารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยที่ยังไม่ได้ลบเมคอัพ รีบร้อนไปหาเมเนเจอร์สาวด้วยความร้อนตัว ราวกับคนที่ทำความผิดเอาไว้
ตึกๆๆๆๆๆๆ
สองเท้ารีบวิ่งไปที่รถ เพราะคิดว่าเธอคงรอเขาอยู่ที่นั่น
"แฮ่กๆๆ" ไอดอลหนุ่มหอบหายใจเเรง หน้าผากมีเหงื่อไหลซึมออกมาเพราะออกแรงวิ่ง เมื่อมาถึงที่รถ ก็เห็นเมเนเจอร์สาวยืนอยู่กับใครอีกคน ก่อนที่หญิงสาวจะหันมามองเขาเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทาง แต่เขาก็สังเกตเห็น ว่าจมูกกับตาของเธอดูแดงๆ
"สวัสดีครับ ผมขอติดรถกลับด้วยนะ พอดีพึ่งมาจากสนามบิน"
"พอรู้ว่าพีชมีถ่ายแบบอยู่ที่นี่ เลยแวะมาให้กำลังใจเขาสักหน่อย" วีเอ่ย
"....................." ไอดอลหนุ่มไม่เอ่ยอะไร เพียงแต่พยักหน้าตอบ ก่อนที่พีชจะเดินอ้อมไปฟังคนขับ เปิดประตูขึ้นรถไปนั่งที่ตำแหน่งประจำ
ปึ่ก
วี เปิดประตูฝั่งตรงข้ามคนขับ พร้อมกับหย่อนตัวนั่งทันที ไอดอลหนุ่มมองทั้งสองคนด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง มือหนาเปิดประตูด้านหลังเข้าไปนั่งยังที่ประจำของตนเอง ตาก็จ้องมองที่นั่งฝั่งคนขับตาไม่กะพริบ
“ให้พี่ขับให้มั้ย พีชจะได้พัก” ชายหนุ่มรุ่นพี่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“พี่วี ไม่ต้องห่วงค่ะ พีชได้ฉายาเมเนเจอร์สาวตีนผีเลยนะคะ” เมเนเจอร์หนุ่มสาวทั้งสองคุยกันด้วยภาษาไทย ที่ชายหนุ่มด้านหลังฟังไม่ออก
"จิ๊!" เขาหงุดหงิด จนคิ้วขมวด จนจะพันกันอยู่แล้ว แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะตัวเองมีชนักติดหลัง ได้แต่ข่มความไม่พอใจเอาไว้ ทำได้แค่ฟังทั้งสองคุยกันตลอดทาง
บริ้นน
พีชมาส่งชายหนุ่มรุ่นพี่ที่บริษัทก่อน นั่นทำให้ชายหนุ่มด้านหลังยกยิ้มขึ้น แต่ทว่าก็ต้องขมวดคิ้วอีกครั้ง เมื่อก่อนที่จะลงจากรถไปชายหนุ่มรุ่นพี่ก็เอ่ยขึ้นว่า
“วันนี้พีชไปดูหนัง ที่ห้องพี่มั้ย"
"พี่มีหนังเก่าๆ มาเพียบเลยนะ พีชน่าจะชอบ พวกพี่ๆ ที่ทำงานก็ไปด้วยนะ” โดยชายหนุ่มรุ่นพี่เอ่ย
“ได้ค่ะ” พีชเอ่ยตอบไปด้วยรอยยิ้มบางๆ
"...................." รุ่นพี่หนุ่มนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน
“เราเหมาะกับรอยยิ้มที่สุดแล้ว ยิ้มเยอะๆ นะ”
"(^_^)" พีช พยักหน้ารับ ก่อนที่ชายหนุ่มจะลงจากรถไป
วีมองพีชด้วยสายตาเป็นห่วง ก่อนที่ชายหนุ่มจะลงจากรถไป เขาอยากจะรักษารอยยิ้มสดใสของรุ่นน้องสาวเอาไว้ พอเห็นน้ำตาของเธอวันนี้มันทำให้เขาทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ
บริ้นน
ขับรถมาได้สักพัก ก็ถึงหอพักของไอดอลหนุ่ม เมเนเจอร์สาวยังคงทำตัวปกติ ไอดอลหนุ่มลอบมองใบหน้าเธอเล็กน้อย พยายามหาจังหวะจะคุยด้วย แต่ยังไม่รู้ว่าจะพูดอะไร จึงแสร้งตีมึนเดินขึ้นหอไปโดยที่ไม่ยอมหยิบสัมภาระของตัวเองไปด้วย จึงทำให้พีชต้องหอบสัมภาระของเขาทั้งหมดเดินตามขึ้นไปบนห้อง
ก๊อกๆ
ติ๊ด
พีชเคาะประตูตามที่ชายหนุ่มบอก ก่อนจะใช้คีย์การ์ดแตะเพื่อเปิดประตู หอบสัมภาระของเขาไปวางไว้บนโต๊ะ และจัดเรียงให้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย เมื่อพีชเปิดประตูเข้าห้องมา ก็เห็นไอดอลหนุ่มนั่งอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่กลางห้องรับแขก
ตึกๆๆๆ
ไอดอลหนุ่มสั่นขาอย่างลืมตัว เขามีท่าทีลุกลี้ลุกลนทำตัวไม่ถูก คิดหาคำพูดว่าจะคุยอะไรกับเมเนเจอร์สาวดี
“คุณลืมไว้บนรถค่ะ…มีอะไรจะใช้พีชอีกไหมคะ ถ้าไม่มี พีชจะขอตัวกลับก่อน” เมเนจเนอร์สาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงปกติ
"...................." พลันภาพที่ชายหนุ่มรุ่นพี่เอ่ยชวนหญิงสาวไปดูหนังที่ห้อง ก็แล่นเข้ามาในหัวเขา ในขณะที่พีชกำลังจะหมุนตัวกลับ เขาก็พุ่งไปด้านหน้าอย่างลืมตัว
ตึกๆๆๆ!
หมับ
ชายหนุ่มสาวเท้าไปด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะคว้าจับแขนบางของคนตัวเล็กเอาไว้อย่างหลวมๆ
".....หิวข้าว"
"ทำกับข้าวให้กินหน่อย" ชายหนุ่มพยายามจะรั้งเธอไว้ แต่ในหัวก็คิดอะไรไม่ออก
“ได้ค่ะ ไปนั่งรอก่อนนะคะ” พีชเอ่ยพร้อมตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม อย่างที่เคยทำปกติ
แต่ทว่า การที่เธอทำแบบนั้น กลับทำให้ไอดอลหนุ่มรู้สึกชาในใจ ทำไมเธอถึงยังคงทำตัวปกติได้อยู่ หรือเธอไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ความรู้สึกจุกในอกนี้มันคืออะไรกัน การที่เธอทำตัวปกติแบบนี้ เหมือนเป็นการตอกย้ำ ว่าเขาไม่ได้มีความสำคัญอะไรสำหรับเธอเลย เพียงแค่คิดแค่นั้น ก็ทำให้เขาจุกแน่นในอก มันหายใจไม่ออก ราวกับคนกำลังจมน้ำใกล้จะตาย ตอนนี้เขารู้แล้วว่า เขาน่ะ แพ้เธออย่างราบคาบเลย แพ้อย่างหมดรูป