จีน,เกิดใหม่,ครอบครัว,รัก,เสี่ยวหลิงยอดนักสู้,นิยายรักจีนโบราณ,ครอบครัว,เกิดใหม่,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ได้เกิดใหม่มาแบบสับคือมีความสับสนเป็นที่สุด
ผู้แต่ง
มู่จิ่น 木槿
เรื่องย่อ
ภาระหน้าที่ของเทพเซียนบนสวรรค์คือช่วยเติมเต็มดวงชะตาและชีวิตที่บกพร่องของมนุษย์แต่เมื่อพวกเขาเป็นผู้สร้างความบกพร่องขึ้นเองด้วยความประมาทเลินเล่อการแก้ปัญหาแบบปัจจุบันทันด่วนจึงได้เกิดขึ้นซึ่งนั่นก็คือการส่งเซียนฝึกหัดตัวน้อยซึ่งอยู่ในช่วงพักผ่อนว่างเว้นจากภาระงานลงมาแก้ไขปัญหาโดยที่ไม่ถงไม่ถามสุขภาพหรือความยินยอมเลยสักคำ
ซึ่งนั่นก็ทำให้หลิงเสวี่ยหญิงสาวชาวบ้านธรรมดาตาดำๆ ต้องมีชะตาพลิกผันอย่างที่ไม่น่าเชื่อว่ามันจะเป็นไปได้แต่กว่าชีวิตจะได้อยู่อย่างสงบและแสนสบายก็เล่นเอาเหงื่อตกกันเลยทีเดียว
หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้ไม่อิงประวัติศาสตร์ไม่ว่าจะ สถานที่ เหตุการณ์ หรือตัวบุคคลในเรื่องล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้นค่ะ
กติกาการลงนิยาย
ลงเนื้อหาให้อ่านฟรีทั้งหมด 10 ตอนหลังจากนั้นจะติดเหรียญล่วงหน้า รายละเอียดดังนี้
1. ติดเหรียญล่วงหน้า 1 สัปดาห์ (4 เหรียญ)
2. ปลดเหรียญอ่านฟรี 1 สัปดาห์
3. หลังจากนั้นจะติดเหรียญถาวรราคาเต็มไปจนถึงตอนจบ (8 เหรียญ)
ช่วงก่อนฤดูฝนเป็นช่วงเวลาที่ต้องเร่งเก็บไม้ฟืนมาตากแดดให้แห้งสนิทเอาไว้ให้ได้มากที่สุดเพราะทันทีที่ฝนแรกมาเยือนจะไม่มีเวลาเก็บไม้ฟืนกันอีกแล้วเพราะทั้งเนื้อไม้และอากาศมันชื้นไปหมดแต่กระนั้นช่วงที่ฝนขาดช่วงท่านตาเหยาชุนก็จะรีบขึ้นเขามาเก็บฟืนสะสมเอาไว้ทันทีและเมื่อเอาไม้ฟืนตากแดดจัดๆ เอาไว้ได้สักสามสี่วันก็จะมาขนลงจากเขาไปเสียครั้งหนึ่งพร้อมๆ กับที่เริ่มหาเก็บไม้ใหม่เอามาพักไว้วนเวียนไปเช่นนี้
วันนี้เป็นวันที่สามแล้วที่สองตาหลานขึ้นเขามาช่วยกันขนไม้ฟืนที่แห้งสนิทลงไปเก็บไว้ที่บ้านเมื่อขนหมดแล้วสองตาหลานก็ยังไม่หยุดการทำงานยังคงช่วยกันหาไม้มาเติมเอาไว้ในโรงพักเพื่อรอตากในลำดับถัดไปเพราะฝนฟ้ายังไม่มีทีท่าว่าจะตกลงมาเพิ่มเมื่อโอกาสดีๆ ในหน้าฝนนั้นไม่ได้มีมากก็จำเป็นต้องฉวยโอกาสเอาไว้ก่อน
แต่แล้วสองตาหลานบ้านเหยาก็ดูฟ้าดูฝนพลาดไปมากนักเพียงสองวันเท่านั้นที่ได้เริ่มเก็บไม้ฟืนรอบใหม่ตากแดดฝนก็เทลงมาเหมือนฟ้าถล่มจึงทำอะไรไม่ได้นอกจากรอให้ฝนหยุดแล้วขึ้นไปตรวจสอบความเสียหายถึงแม้จะมั่นใจว่าฟืนที่ตากเอาไว้นั้นจะเปียกน้ำไปทั้งหมดแล้วก็ตามแต่หากขึ้นเขาไปดูก็ยังพอจะเก็บมันเข้าร่มรอแห้งได้แม้จะต้องใช้เวลามากกว่าการตากแดดโดยตรงแต่หลังจากฝนตกเช่นนี้ใช่จะมีแต่เรื่องแย่ๆ หากตาดีหน่อยเผลอๆ อาจจะได้เก็บเห็ดจากภูเขาลงมาขายได้อีกต่อหนึ่งด้วย
“ท่านตาจัดการที่โรงพักฟืนไปก่อนนะเจ้าคะข้าจะไปดูฟืนที่ในป่าเองว่าจะมองหาเห็ดไปด้วยเพราะแถวๆ นั้นมักจะพบว่ามีเห็ดเกิดงอกงามดี” ด้วยที่ตากฟืนไม่ได้มีจุดเดียวเหยาหลิงเสวี่ยจึงขอให้ท่านตาจัดการบริเวณโรงพักฟืนที่เป็นจุดแรกที่เดินทางไปถึงส่วนที่ตากฟืนในป่าที่ลึกไปอีกหน่อยนางจะเป็นคนเข้าไปจัดการด้วยตนเอง
“เช่นนั้นก็ระวังตัวด้วยเล่าแล้วถ้าหากกลับมาไม่เจอตาเจ้าก็ลงเขากลับไปที่บ้านได้เลยเข้าใจหรือไม่ แต่ตาคิดว่าไปช่วยเจ้าในป่าน่าจะดีกว่านะ” ท่านตาสั่งความกับหลานรักแต่แล้วก็เปลี่ยนใจอยากจะตามนางไปด้วยเพราะความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะข้าจะเข้าไปหาเห็ดเพื่อให้ทันเอาไปขายช่วงเย็นอาจจะต้องใช้เวลาหากท่านตาเสร็จงานทางนี้แล้วก็กลับบ้านไปพักผ่อนเถิดเจ้าค่ะ” ป่าแห่งนี้นับว่าค่อนข้างปลอดภัยแม้สัตว์จะชุกชุมแต่ก็เป็นเพียงสัตว์ตัวเล็กตัวน้อยสัตว์ใหญ่ที่พบบ่อยที่สุดก็ไม่พ้นกวางแต่หากเป็นพวกหมูป่าที่พอจะมีอยู่นั้นต้องเข้าไปในป่าลึกมากกว่านี้มากนักจึงไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยใดๆ เลย
“เอาเช่นนั้นก็ได้แต่เจ้าต้องระมัดระวังตัวให้มากแล้วก็อย่าทำงานจนลืมเวลาเล่า” ด้วยความที่หลานสาวเป็นคนที่มีความรับผิดชอบในหน้าที่ของตนเองเป็นอย่างมากท่านตาเหยาชุนจึงปล่อยให้นางไปทำงานได้อย่างสบายใจ
หลังจากที่ตรวจสอบอย่างถ้วนถี่ดีแล้วว่าอุปกรณ์และข้าวของที่จำเป็นนั้นอยู่ในตะกร้าสะพายหลังเหยาหลิงเสวี่ยจึงเดินมุ่งหน้าไปตามเส้นทางเล็กๆ ที่คุ้นเคยเพราะเดินเข้าเดินออกป่าแห่งนี้มาหลายปีแล้วถึงแม้เส้นทางจะลำบากไปบ้างเพราะฝนที่กระหน่ำเทลงมาก่อนหน้านี้ทำให้ถนนเส้นเล็กๆ ที่เป็นทางเดินลื่นเป็นโคลนแต่นั่นก็ไม่ใช่อุปสรรคแต่อย่างใด
เดินขึ้นเขามาได้ยังไม่ทันจะเหนื่อยสายตาของเหยาหลิงเสวี่ยก็พบเข้ากับเห็ดที่ผุดขึ้นมาจากตอไม้แม้พวกมันจะเป็นเพียงเห็ดหูหนูดำธรรมดาที่มีราคาไม่ได้สูงอะไรแต่หากเก็บได้เป็นปริมาณมากก็อาจได้จับเงินก้อนเล็กๆ ได้เช่นเดียวกัน
มือเล็กค่อยๆ ใช้คมมีดแซะเห็ดที่นุ่มและลื่นออกจากตอไม้อย่างระมัดระวังซึ่งเหยาหลิงเสวี่ยจะตัดพวกมันห่อไว้ในใบไม้ที่เก็บมาจากแถวๆ นี้เพื่อรักษาความสดไม่ให้เห็ดแห้งไปเสียก่อนเพราะตากลมแต่ถึงจะมีบางส่วนแห้งไปบ้างก็ไม่เป็นไรเพราะหากนำไปผึ่งให้แห้งสนิทดียังสามารถนำไปส่งขายให้ร้านค้าสมุนไพรได้อีกหนึ่งทาง
นอกจากเห็ดหูหนูแล้วที่ใกล้ๆ กันนั้นยังพบหน่อไม้ที่เพิ่งโผล่พ้นดินออกมามากมายแต่เพราะหน่อไม้เป็นอาหารที่ชาวบ้านไม่นิยมรับประทานเพราะมันมีรสชาติติดจะขมเหยาหลิงเสวี่ยจึงมองข้ามมันไปและตั้งหน้าตั้งตาเก็บเห็ดหูหนูดำจนได้มากองโต
“วันนี้โชคดีเป็นของข้าแล้วหากนำไปขายที่ตลาดต้องได้เงินพอซื้อเนื้ออย่างแน่นอน” ที่ตรงนี้นอกจากเห็ดหูหนูดำที่ขึ้นอยู่เยอะมากก็ยังมีเห็ดหอมขึ้นอยู่พอให้ได้เก็บอยู่เหมือนกันจนเมื่อหาเห็ดบริเวณซากไม้ที่โดนฟ้าผ่าจนหมดแล้วนางจึงรีบมุ่งหน้าไปดูไม่ฟืนของท่านตาจัดการเก็บพวกมันเข้าไปผึ่งเอาไว้ในร่มเพื่อที่จะให้มันแห้งไปเองแม้จะต้องใช้เวลาหลายวันก็ตามแต่มันก็ดีกว่าที่จะปล่อยไม้ฝืนตากฝนโดยไม่ทำอะไรเลย
หลังจากขนไม้ฟืนเข้าไปผึ่งในเพิงที่ท่านตาสร้างไว้จนเสร็จสิ้นเหยาหลิงเสวี่ยก็นั่งพักดื่มน้ำจนหายเหนื่อยจากนั้นก็ตัดสินใจเดินขึ้นเขาไปอีกนิดด้วยมั่นใจว่าวันนี้นางต้องพบเห็ดอื่นๆ ที่มีมูลค่าบ้างเนื่องจากตามเส้นทางบนพื้นยังไม่เห็นรอยเท้าของคนก็แสดงว่าหลังจากฝนตกยังไม่มีใครได้ขึ้นมาเก็บเห็ดกันเลย
บนเขาแห่งนี้มีความหลากหลายของพืชพรรณค่อนข้างมากบริเวณชายป่าจะมีพวกผักป่าต่างๆ และผลไม้ขึ้นอยู่หลากหลายชนิดแต่เมื่อเดินขึ้นเขามาใช้เวลาสักหนึ่งชั่วยามก็จะเป็นป่าสนซึ่งเป็นบริเวณที่จะพบเห็ดขึ้นอยู่มากมายเช่นเดียวกัน
และการเดินขึ้นเขามาร่วมๆ หนึ่งชั่วยามก็ไม่ทำให้เหยาหลิงเสวี่ยต้องผิดหวังเพราะนางพบเข้ากับเห็ดหอมจำนวนมากพอสมควรอีกทั้งยังมีเห็ดสนขึ้นอยู่ประปรายซึ่งมันต้องใช้สายตาที่เฉียบคมในการมองหาเพราะว่าพวกมันมักจะซ่อนตัวอยู่ใต้ใบสนที่ร่วงหล่นทับถมกันเป็นจำนวนมาก
“อ๊ะ เจ็บ” ในระหว่างที่กำลังตั้งใจเก็บเห็ดอยู่ดีๆ เด็กสาวก็รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาที่บริเวณแขนข้างขวาและตาของนางก็ไวพอที่จะเห็นหางไวๆ ของแมงป่องตัวใหญ่ดำมะเมื่อมที่ดูท่าแล้วนางคงจะบังเอิญมารุกรานที่หลบภัยของมันเข้าด้วยบริเวณนี้มีเศษกิ่งไม้และใบไม้ทับถมอยู่ด้วยกันเป็นจำนวนมาก
“พิษมันคงไม่อันตรายหรอกมั้ง โอ๊ย” พูดยังไม่ทันขาดคำแขนของเหยาหลิงเสวี่ยก็มีอาการปวดอย่างรุนแรงขึ้นมาเสียได้ทำให้นางไม่ทันระวังเดินเซไปสะดุดเข้ากับรากไม้ล้มไปลงบนพื้นดินที่ชื้นแฉะแต่ยังไม่ทันที่จะได้ยันตัวขึ้นมาจากพื้นก็รู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่มือทั้งสองข้างเพราะนางดันล้มลงไปบนรังของมดคันไฟทั้งรังเสียได้
ความเจ็บปวดจากการถูกแมงป่องต่อยตามติดมาด้วยการโดนมดคันไฟทั้งรังรุมกัดทึ้งเหยาหลิงเสวี่ยที่ปวดแสบปวดร้อนไปทั้งแขนทั้งมือจึงรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายของตนเองรีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินหนีออกมาจากบริเวณนั้นนาทีนี้ทั้งเห็ดทั้งตะกร้านางไม่สนใจอะไรแล้วนอกจากจะต้องกลับไปหาท่านตาให้ได้โดยเร็วที่สุด
แต่แล้วร่างเล็กๆ ของเหยาหลิงเสวี่ยก็กระตุกอย่างแรงหนึ่งครั้งจากนั้นร่างของนางก็ล้มพับลงไปกองกับผืนดินที่ชุ่มชื้นจากน้ำฝนจากนั้นร่างเล็กๆ ก็เกร็งกระตุกอยู่อย่างนั้นซ้ำๆ จนสุดท้ายก็แน่นิ่งไปในที่สุด
ลำพังพิษของแมงป่องนั้นจะเป็นอันตรายถึงชีวิตในกรณีที่คนผู้นั้นมีอาการแพ้แต่เหยาหลิงเสวี่ยไม่ได้แพ้พิษของแมงป่องมันส่งผลให้ร่างกายของนางมีอาการผิดปกติเล็กน้อยเท่านั้นแต่เมื่อถูกฝูงมดคันไฟรุมต่อยซ้ำอีกครั้งอีกทั้งเป็นการถูกรุมยกรังกลับทำให้นางมีอาการแพ้อย่างรุนแรงอันเป็นเหตุให้สิ้นใจในที่สุด
เหยาหลิงเสวี่ยหมดลมหายใจสิ้นอายุขัยไปในวัยย่างสิบหกปีแต่อันที่จริงแล้วมันกลับมิใช่เวลาที่นางจะต้องจากโลกมนุษย์ไปเพราะถึงแม้จะมีชีวิตอยู่แบบค่อนข้างยากลำบากแต่นางก็มีความสุขตามอัตภาพของตนเองการที่ต้องสิ้นใจไปก่อนวัยอันควรนั้นเป็นความผิดพลาดที่ไม่น่าให้อภัยของสวรรค์
อีกด้านหนึ่งบนสวรรค์ในส่วนของที่พำนักของเซียนน้อยทั้งหลายกำลังโกลาหลเมื่อมีผู้หนึ่งเผลอทำผิดโดยที่มิได้ตั้งใจปลิดชีพมนุษย์ที่ยังไม่หมดอายุขัยไปเพราะความประมาทเลินเล่อของตนจึงต้องรีบหาทางแก้ปัญหาและรีบจัดการปกปิดความผิดที่ตนเองได้ก่อไว้อย่างเร่งด่วน
“เอาเช่นนี้ก็แล้วกันส่งใครสักคนไปสวมวิญญาณเข้าร่างแม่นางผู้นั้นแทนจากนั้นเจ้าก็มาเขียนรายงานชี้แจงให้ละเอียดแล้วอย่าได้คิดว่าตนเองจะไม่ได้รับโทษถึงจะแก้ปัญหาให้ผ่านไปได้แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเจ้าเป็นต้นเหตุที่ทำให้มนุษย์ผู้หนึ่งต้องจากไปก่อนถึงเวลาที่เหมาะสม”
“ตอนนี้เซียนน้อยที่พร้อมปฏิบัติหน้าที่ไม่ได้อยู่บนสวรรค์เลยขอรับส่วนหนึ่งกำลังเข้าฌานบำเพ็ญและมีบางส่วนลงไปผ่านด่านเคราะห์ในโลกมนุษย์” คนมีความผิดตอบอย่างจนใจเพราะก่อนหน้าที่เขาจะนำเรื่องมาปรึกษาเซียนที่มีลำดับขึ้นสูงกว่านั้นตนเองได้ตรวจสอบรายชื่อของเซียนน้อยที่ประจำการอยู่บนสวรรค์มาทั้งหมดแล้ว
อันที่จริงบนสวรรค์นอกจากจะปกครองโดยลำดับชั้นแล้วก็ยังมีการจัดแบ่งส่วนงานเป็นตำแหน่งต่างๆ ด้วยเช่นกันและความวุ่นวายที่เกิดขึ้นนี้ก็คือส่วนสวรรค์ชั้นต้นอันเป็นที่พำนักของเซียนน้อยที่เพิ่งบำเพ็ญเพียงกันมาได้ไม่กี่พันปีอาจจะเป็นเพราะความอ่อนประสบการณ์จึงทำให้เกิดความผิดพลาดอยู่บ้างประปรายแต่ก็ไม่ได้แรงถึงขนาดที่มีมนุษย์ต้องตายตกไปเช่นนี้
“มันจะต้องมีเซียนฝึกหัดหรือเซียนน้อยที่ว่างเว้นจากภาระงานอยู่บ้างสิพวกเจ้าจะติดภารกิจไปทั้งหมดไม่ได้” ผู้ที่มีลำดับชั้นสูงกว่ากล่าวอย่างอารมณ์เสียแต่ในขณะที่มีอารมณ์ขุ่นเคืองก็ยังมีแก่ใจรับสมุดบัญชีรายชื่อผู้ปฏิบัติหน้าที่บนสวรรค์ในเวลานี้มาสำรวจดูหาคนที่เหมาะสมด้วยตนเอง
“นอกจากจะสะเพร่าแล้วสายตาเจ้าก็คงจะไม่ค่อยดีหลังจากเสร็จสิ้นเรื่องวุ่นวายนี้ข้าจะส่งเจ้าไปบำเพ็ญเพียรยังโลกมนุษย์สักร้อยสองร้อยปีจากนั้นก็ไปก่อนเที่ยวในยมโลกสักห้าสิบปีก็แล้วกันนะ” ระหว่างที่เอ่ยบทลงโทษที่ทำเอาเซียนน้อยผู้สะเพร่าในหน้าที่ได้ยินแล้วถึงกับเกิดอาการตัวสั่นงันงกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ส่วนสายตาอันเฉียบคมของผู้มีตบะแก่กล้าหลายหมื่นปีก็ยังไม่หยุดกวาดหาตัวช่วยในการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในครั้งนี้
“พบเสียทีส่งเซียนน้อยหรัวซาลงไปเกิดในร่างของแม่นางเหยาหลิงเสวี่ยบนโลกมนุษย์จากนี้ไปให้นางได้ใช้ชีวิตกับครอบครัวอย่างมีความสุขไม่มีเรื่องเดือดร้อนใจจนน่าปวดหัวอีกต่อไป”
สิ้นเสียงคำสั่งที่นุ่มนวลแต่ทว่ามั่นคงและเด็ดขาดร่างของเซียนน้อยหรัวซาที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับการเดินเล่นในทุ่งหญ้าสวรรค์พลางสูดกลิ่นดอกท้อที่ลอยมาตามลมก็หายวับลงมาจากสวรรค์โดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัวและหลังจากที่ร่างเซียนน้อยหรัวซาลงมาจากสวรรค์แล้วเซียนน้อยต้นเรื่องผู้ประมาทเลินเล่อจนเป็นสาเหตุให้มีมนุษย์เสียชีวิตก่อนวัยอันควรจากการแอบริลองลิ้มชิมรสสุราสวรรค์เพียงจิบเดียวเท่านั้นก็ทำให้เกิดเรื่องเกิดราวใหญ่ต้องลงมาเกิดเป็นมนุษย์เพื่อชดใช้ความผิดที่ตนเองได้ก่อไว้เช่นกัน
“ข้าก็ลืมไปรีบสั่งลงโทษเซียนน้อยที่ทำผิดเช่นนั้นแล้วใครจะเป็นคนเขียนบันทึกรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด... ก็คงต้องเป็นข้าอีกแล้วสินะ” แม้จะบ่นถึงหน้าที่ที่ตนเองต้องมารับผิดชอบตามหลังแต่เพราะตำแหน่งหน้าที่ในการควบคุมเซียนน้อยชั้นต้นจึงทำให้ผู้ควบคุมมิสามารถละเลยปัญหาที่เกิดขึ้นได้เพราะถ้าหากว่าปัญหามันลุกลามใหญ่โตก็อาจจะเดือดร้อนกันมากไปกว่านี้ดีไม่ดีเซียนทั้งสวรรค์อาจจะถูกลงโทษลดลำดับขึ้นกันทั้งหมดเลยก็เป็นได้