รัก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,ตลก,วาย,ชาย-ชาย,ชายรักชาย ,nc,yaoi,bl,รักต่างวัย,ตลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![น้องสี่ คนดีขยี้ใจ [มี E-book] โดย ภุมโม @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JZ2FF4JJMZW875GAABYNYM4X/cover/01JZ2FF4JJMZW875GAABYNYM4X-1752637578520 "น้องสี่ คนดีขยี้ใจ [มี E-book] โดย ภุมโม @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
โอ๊ยยยยย เมื่อไหร่ลุงซาเหรินจะยอมให้น้องสี่คนนี้เข้าไปอยู่ในหัวใจสักที!!!
ผู้แต่ง
ภุมโม
เรื่องย่อ
สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกคนนะคะ นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานเรื่องที่ห้าของโมแล้วค่ะ โดยเรื่อง ‘น้องสี่ คนดีขยี้ใจ’ จะเป็นเรื่องราวของหนึ่งในแฝดสี่จากตระกูลอัศวนาคินทร์ ซึ่งผลงานเล่มนี้เป็นหนึ่งในนิยายเซ็ตที่โมได้มีโอกาสเขียนร่วมกับนักเขียนท่านอื่นค่ะ
ประกอบไปด้วย
#เฮียหนึ่งxหวาหว่า จากเรื่อง : ข้อผูกมัดมาเฟีย เขียนโดย ดาววันศุกร์
#เฮียสองxคุณฉัตร จากเรื่อง : เป็นเหยื่อก็ ก็เขมือบเสือได้แล้วกัน เขียนโดย แทะเม็ดแตง
#เฮียสามxคุณลาฟ จากเรื่อง : สุนัขทรงเลี้ยงของคุณลาติฟาห์ เขียนโดย หทัยปรีดิ์
และเรื่องสุดท้ายคือ #น้องสี่xลุงซา จากเรื่อง : น้องสี่ คนดีขยี้ใจ เขียนโดย ภุมโม
ซึ่งเรื่องน้องสี่ คนดีขยี้ใจ โมจะเน้นไปที่ความอ้อนความอ่อยของสี่ที่ทำให้คนขับรถอย่าง ‘ซาเหริน’ ต้องเคลิ้มอยู่ตลอด มาลุ้นไปด้วยกันค่ะว่าความรักระหว่างลูกเจ้านายกับคนขับรถจะลงเอยอย่างไร
ขอกระซิบว่าความจริงแล้วอยากเขียนนิยายเรื่องนี้ให้เป็นแนว pwp แต่ยังไปได้ไม่สุดทางเพราะมีปมดรามาความหลังฝังใจของแต่ละตัวละครเข้ามามีบทบาททำให้นิยายเข้มข้นขึ้น แต่มีฉาก nc ให้อ่านอย่างจุใจ หวังว่าทุกท่านจะสนุกสนานและรู้สึกฟินจนจิกหมอนไปด้วยกันนะคะ >///< สามารถติดตามผลงานเรื่องอื่นได้จากนามปากกา ภุมโม ค่ะ
คำเตือน
เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้อาจมีบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดบางอย่างที่ไม่เหมาะสม ซึ่งเป็นการเพิ่มเสริมเติมแต่งเพื่อให้เนื้อหามีอรรถรสมากขึ้น หวังอย่างยิ่งว่าทุกคนจะเข้าใจนะคะ
ทั้งนี้ภุมโมไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นภายในเรื่อง ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ หากนักอ่านท่านใดไม่สะดวกใจ สามารถอ่านนิยายเรื่องอื่นของโมได้ค่ะ😊
ปล. เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของภุมโมเท่านั้น ขอให้ดื่มด่ำบรรยากาศและสนุกไปกับการอ่านค่ะ🍀
ชายหนุ่มแทรกขายาวข้างหนึ่งไปตรงกลางระหว่างขาเรียวทั้งสองข้างของเด็กหนุ่ม ก่อนจะดันเข่าขึ้นให้แนบชิดส่วนอ่อนไหวและขยับเข่าไปมาเพื่อนวดส่วนนั้นอย่างหยอกล้อ
อีกทั้งยังไม่ปล่อยให้มือหยาบของตัวเองได้ว่างเว้น รีบซุกไซ้เข้าไปสัมผัสเนื้อกายนุ่มนิ่มภายใต้ร่มผ้าโดยไม่ต้องรอฟังคำอนุญาต ทุกจุดที่ปลายนิ้วหรือฝ่ามือแตะและลูบไล้ทำเอาร่างบางสั่นสะท้าน
ไม่ทันไร เข็มขัดของเด็กหนุ่มก็ถูกปลดออก เผยให้เห็นชั้นในสีขาวสะอาดตาที่มีคราบเปื้อนเฉอะแฉะจากของเหลวบางอย่างตรงส่วนที่นูนเด่นออกมา
มือหยาบของซาเหรินเริ่มซุกซนอีกครั้งและชอนไชเข้าไปล้วงจับแก่นกายสีอ่อนสวยของคนตรงหน้าที่ตอนนี้กำลังแข็งชูชันสู้มือ ก่อนจะกำไว้ให้พอดีมือและออกแรงขยับช้า ๆ
ใบหน้าสวยเชิดขึ้นเพื่อกอบโกยอากาศหายใจพลางยกมือขึ้นปิดปากตัวเองไว้เพราะกลัวว่าเสียงครางอื้ออึงของตนจะดังเล็ดลอดออกไปให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาได้ยินเข้า
ความเสียวซ่านที่ได้รับจากสัมผัสของคนที่ตนรักผสมกับความตื่นเต้นและหวาดหวั่นว่าจะมีใครผ่านมาเห็น ปะปนกันไปหมด
ทว่าเพียงไม่นาน ความตกใจและความเขินอายก็เล่นงานสี่เข้าอย่างจัง เมื่อซาเหรินทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าที่พื้นจนใบหน้าหล่อใกล้ชิดกับแก่นกายของตนเอง สมองขาวโพลนจนไม่อาจจินตนาการสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้
ดวงตาคมของชายหนุ่มไล่มองส่วนแข็งขืนที่ผงาดตรงหน้า ก่อนจะใช้ลิ้นร้อนแสนสากแตะเลียตรงส่วนปลายที่มีเมือกเหลวใส แล้วค่อย ๆ เพิ่มระดับความรุนแรงของการละเลงลิ้น
ขาเรียวของสี่สั่นระริกจนเกือบพยุงตัวไม่อยู่ โชคยังดีที่ได้แขนแกร่งของซาเหรินโอบรัดใต้สะโพกกลมไว้ บวกกับการได้พิงขอบโต๊ะในครัว ร่างบางของเด็กหนุ่มเลยยังไม่ทรุดลงไปอยู่กับพื้น
ทางด้านของคนที่กำลังเย้าแหย่กับแก่นกายสีอ่อนก็ตัดสินใจไม่ประวิงเวลาอีกต่อไป ชายหนุ่มเปลี่ยนจากการตวัดลิ้นโลมเลียเป็นการครอบริมฝีปากลงไปและออกแรงดูดแทน ก่อนจะขยับศีรษะ
ยิ่งซาเหรินดูดส่วนนั้นแรงมากเท่าไหร่หรือขยับศีรษะเร็วขึ้น เสียงครวญครางที่ถูกสกัดกลั้นเอาไว้ของเด็กหนุ่มก็ยิ่งดังอื้ออึงอยู่ในลำคอมากเท่านั้น และเพียงไม่กี่อึดใจ สะโพกกลมก็เด้งรับแรงดูดและปลดปล่อยความสุขสมในปากของอีกฝ่าย
เสียงหอบหายใจแสนเย้ายวนของสี่หลังจากเสร็จกิจดังก้องในโสตประสาทของพวกเขาทั้งคู่ เนื้อตัวแดงเถือกและสีหน้าแดงก่ำของเด็กหนุ่ม ถือเป็นเชื้อเพลิงอย่างดีในการจุดไฟราคะของซาเหริน
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนที่มือใหญ่จะเร่งปลดเข็มขัดกางเกงและล้วงงัดท่อนเนื้อที่แข็งจนเป็นลำออกมาแสดงตัว สิ่งที่ผงาดง้ำค้ำโลกอยู่ในตอนนี้ทำเอาดวงตาเรียวของสี่ฉ่ำเยิ้ม
ร่างบางคุกเข่าลงตรงท่อนเอ็นหนาของอีกฝ่ายอย่างรู้งาน มือเล็กทั้งสองข้างเอื้อมไปกอบกุมส่วนนั้น ก่อนจะออกแรงชักรูด ทว่าความฝืดแห้งจากการไร้ตัวหล่อลื่นทำให้ขยับยากเล็กน้อย
ทันใดนั้นก็มีของเหลวสีขาวขุ่นหยดลงมาที่ท่อนเอ็นตรงหน้าจากด้านบน ใบหน้าสวยของสี่เงยขึ้นเพื่อดูว่าสิ่งนั้นคืออะไร และพบว่าซาเหรินกำลังอ้าปากเพื่อคายน้ำของที่เด็กหนุ่มปลดปล่อยไปก่อนหน้านี้ออกมา
อีกทั้งยังมีน้ำลายจากริมฝีปากหนาของอีกฝ่ายผสมปนเปและไหลยืดลงมาด้วย ทำเอาคนมองขนลุกซู่ด้วยอารมณ์กระสันจนอยากลองมอบความหฤหรรษ์อย่างนั้นให้แก่ชายหนุ่มดูบ้าง ว่าแล้วก็ใช้ลิ้นเล็กแตะเลียส่วนหัวของท่อนเนื้อสีเข้มอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
ความไม่ประสีประสาในเรื่องอย่างว่าทำให้การโลมเลียเพื่อสร้างความเสียวซ่านไม่เป็นไปอย่างที่คิด แม้เด็กหนุ่มจะไล่เลียตั้งแต่ส่วนปลายจนสุดโคนหรือกอบกุมแท่งนั้นและขยับรูดขึ้นลงก็ไม่ได้ยินเสียงครางอื้ออึงพึงพอใจจากชายหนุ่มเลย
ตอนนั้นเองที่ร่างบางตัดสินใจอ้าปากออกให้กว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้และครอบริมฝีปากลงไป ก่อนจะพยายามกลืนกินแท่งเนื้อจนสุดลำโคน ทว่าความใหญ่ยาวทำเอาเจ็บขอบปาก ปวดกรามและเจ็บลำคอไปหมด
ทางด้านของซาเหรินที่จู่ ๆ ถูกโพรงปากเล็กดูดกลืนส่วนนั้นเข้าไปก็สะดุ้งเฮือก ความชื้นแฉะและความรัดแน่นที่ได้รับในตอนนี้ ให้ความรู้สึกใกล้เคียงกับการสอดใส่ตรงช่องทางด้านหลังเลย
ชายหนุ่มไม่อาจทนกักเก็บความต้องการได้อีกต่อไป มือใหญ่จับศีรษะเล็กของคนตรงหน้าเพื่อล็อกไว้ไม่ให้ขยับ ก่อนจะออกแรงกระแทกสะโพกเข้าออกเพื่อเพิ่มความเสียวซ่านให้ตัวเอง
ทั้งสีหน้าและเสียงคำรามในลำคอบ่งบอกความพึงพอใจของซาเหรินได้เป็นอย่างดี กิจกรรมนั้นดำเนินต่อไปอีกหลายนาทีจนปลดปล่อยหยาดน้ำแห่งความสุขสันต์ออกมาในที่สุด
กลิ่นคาวและความร้อนกรุ่นจากสิ่งแปลกปลอมที่พุ่งกระฉูดเข้ามาทั่วโพรงปากนั้นทำให้สี่รู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายเสร็จสมแล้ว ทั้งคู่ค้างอยู่สภาพนั้นเพียงชั่วครู่ ก่อนที่ซาเหรินจะผละตัวออกไป
เด็กหนุ่มที่ยังคงไม่ได้สติและหลุ่มหลงอยู่ในแรงตัณหาก็เผลอกลืนของเหลวในปากลงคอไปจนหมดสิ้น สร้างความตกใจและประหลาดใจให้กับใครอีกคนเป็นอย่างมาก
“คุณสี่กลืนลงไปทำไมครับ” เสียงท้วงถามที่เต็มไปด้วยความกังวลของลุงเรียกดึงสติผมให้กลับมา
“สะ สี่ไม่รู้...สี่กลืนไปแล้วอ่ะ” ความรู้สึกคาวที่ยังติดอยู่ในลำคอเป็นตัวบ่งบอกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นความจริง
“มาครับ เดี๋ยวผมจัดแจงชุดให้” ตอนนี้ผมไม่กล้ามองตาลุงด้วยซ้ำ ทำได้แค่พยักหน้าและส่งเสียงขานรับออกไป
“อื้อ!”
โครกกกก
“...” ลุงชะงักไปทันทีที่ได้ยินเสียงท้องผมร้องโครมคราม
“ก็บอกแล้วไงว่าหิวอ่ะ!” พูดได้คำเดียวว่าผมทั้งเขินทั้งอายจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ก่อนจะต้องเปลี่ยนอารมณ์เพราะปฏิกิริยาของลุง
“ขอโทษครับ”
“ขอโทษทำไม ยังไงสี่ก็ต้องเลือกลุงก่อนอยู่แล้ว ทนหิวแค่นี้ สบายมาก!!” ผมพูดพลางชูสองนิ้วให้ลุง ผมไม่อยากให้อีกฝ่ายคิดว่าเรื่องในวันนี้เป็นความผิดของตัวเอง ก่อนจะหันไปลงมือต้มบะหมี่ต่อ
รอไม่นาน น้ำในหม้อก็เดือดปุด ๆ ผมฉีกซองบะหมี่รสโปรดและเทเส้นใส่ลงในน้ำร้อน ต้มต่ออีกไม่กี่นาที ก่อนจะใส่เครื่องปรุง ตามมาด้วยตอกไข่ไก่ใส่สองฟอง ปล่อยให้เดือดต่ออีกนิดหน่อยก็เป็นอันเสร็จ
“หอมมากกกก ลุงไม่กินจริง ๆ เหรอ” ผมที่เห็นว่าอาหารตรงหน้าน่ากินมากก็เอ่ยถามลุงอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรครับคุณสี่” ทว่าอีกฝ่ายยังคงส่ายหน้าบอกปฏิเสธ เห็นทีผมคงต้องงัดลูกอ้อนมาใช้สินะ
“ลองชิมสักคำนะ สี่อุตส่าห์ทำ...” พูดพลางทำหน้างอ
“ก็ได้ครับ” และแน่นอนว่ามันได้ผล!
“เป็นไง อร่อยไหม!” จังหวะที่ลุงเคี้ยวและกลืนบะหมี่ลงคอ ผมลุ้นมากและรอฟังคำตอบด้วยความตื่นเต้น
“หึ อร่อยครับ” รอยยิ้มบางที่ลุงมอบให้เป็นตัวการันตีชั้นดี
“ฮี่ฮี่ แน่นอนสิ ฝีมือน้องสี่เชียวนะ” ผมยิ้มร่าอย่างพอใจ ก่อนจะกลับมากินต่อ
“ผมขอถามเรื่อง...บททดสอบประจำตระกูลได้ไหมครับ” ผมหยุดมือที่กำลังคีบเส้นเข้าปากและเงยหน้ามองลุงทันที
“...ทำไมลุงถึงอยากรู้เรื่องนั้นล่ะ”
“อาจจะฟังดูแปลก ๆ นะครับ แต่ผมคิดว่าในบรรดาพี่น้องฝาแฝดทั้งสี่คน คุณสี่ดูบอบบางและน่าทะนุถนอมที่สุด ไม่คิดเลยว่าจะได้ดูแลคลังอาวุธ”
“ทุกคนก็คิดแบบนั้นแหละแต่สี่จะบอกอะไรให้นะ”
“ครับ”
“สิ่งที่เรียกว่าอาวุธน่ะ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่ใครเข้าใจหรอกเพราะพวกมันเป็นแค่สิ่งของและไม่สามารถทำร้ายใครได้ ทว่าสิ่งที่เรียกว่า ผู้ถือครองอาวุธ ต่างหากล่ะที่น่ากลัว”
“...” ลุงขมวดคิ้วเล็กน้อยราวกับแปลกใจในคำพูดของผม
“การที่สี่ผ่านบททดสอบและได้เป็นผู้ถือครองสิทธิ์ในการดูแลอาวุธทุกชิ้นของอัศวนาคินทร์ก็เป็นเครื่องพิสูจน์ความคิดที่ว่า คนที่คุณคิดว่าไม่เป็นภัย อาจเป็นภัยและน่าหวาดกลัวกว่าที่คิด”
.
.
.