รัก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,ตลก,วาย,ชาย-ชาย,ชายรักชาย ,nc,yaoi,bl,รักต่างวัย,ตลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![น้องสี่ คนดีขยี้ใจ [มี E-book] โดย ภุมโม @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JZ2FF4JJMZW875GAABYNYM4X/cover/01JZ2FF4JJMZW875GAABYNYM4X-1752637578520 "น้องสี่ คนดีขยี้ใจ [มี E-book] โดย ภุมโม @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
โอ๊ยยยยย เมื่อไหร่ลุงซาเหรินจะยอมให้น้องสี่คนนี้เข้าไปอยู่ในหัวใจสักที!!!
ผู้แต่ง
ภุมโม
เรื่องย่อ
สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกคนนะคะ นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานเรื่องที่ห้าของโมแล้วค่ะ โดยเรื่อง ‘น้องสี่ คนดีขยี้ใจ’ จะเป็นเรื่องราวของหนึ่งในแฝดสี่จากตระกูลอัศวนาคินทร์ ซึ่งผลงานเล่มนี้เป็นหนึ่งในนิยายเซ็ตที่โมได้มีโอกาสเขียนร่วมกับนักเขียนท่านอื่นค่ะ
ประกอบไปด้วย
#เฮียหนึ่งxหวาหว่า จากเรื่อง : ข้อผูกมัดมาเฟีย เขียนโดย ดาววันศุกร์
#เฮียสองxคุณฉัตร จากเรื่อง : เป็นเหยื่อก็ ก็เขมือบเสือได้แล้วกัน เขียนโดย แทะเม็ดแตง
#เฮียสามxคุณลาฟ จากเรื่อง : สุนัขทรงเลี้ยงของคุณลาติฟาห์ เขียนโดย หทัยปรีดิ์
และเรื่องสุดท้ายคือ #น้องสี่xลุงซา จากเรื่อง : น้องสี่ คนดีขยี้ใจ เขียนโดย ภุมโม
ซึ่งเรื่องน้องสี่ คนดีขยี้ใจ โมจะเน้นไปที่ความอ้อนความอ่อยของสี่ที่ทำให้คนขับรถอย่าง ‘ซาเหริน’ ต้องเคลิ้มอยู่ตลอด มาลุ้นไปด้วยกันค่ะว่าความรักระหว่างลูกเจ้านายกับคนขับรถจะลงเอยอย่างไร
ขอกระซิบว่าความจริงแล้วอยากเขียนนิยายเรื่องนี้ให้เป็นแนว pwp แต่ยังไปได้ไม่สุดทางเพราะมีปมดรามาความหลังฝังใจของแต่ละตัวละครเข้ามามีบทบาททำให้นิยายเข้มข้นขึ้น แต่มีฉาก nc ให้อ่านอย่างจุใจ หวังว่าทุกท่านจะสนุกสนานและรู้สึกฟินจนจิกหมอนไปด้วยกันนะคะ >///< สามารถติดตามผลงานเรื่องอื่นได้จากนามปากกา ภุมโม ค่ะ
คำเตือน
เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้อาจมีบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดบางอย่างที่ไม่เหมาะสม ซึ่งเป็นการเพิ่มเสริมเติมแต่งเพื่อให้เนื้อหามีอรรถรสมากขึ้น หวังอย่างยิ่งว่าทุกคนจะเข้าใจนะคะ
ทั้งนี้ภุมโมไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นภายในเรื่อง ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ หากนักอ่านท่านใดไม่สะดวกใจ สามารถอ่านนิยายเรื่องอื่นของโมได้ค่ะ😊
ปล. เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของภุมโมเท่านั้น ขอให้ดื่มด่ำบรรยากาศและสนุกไปกับการอ่านค่ะ🍀
กลับมาที่ปัจจุบัน
รถเก๋งสีดำถูกขับมาจอดตรงประตูหน้าบ้านหลังโต ก่อนที่ลุงจะเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้ผม ช่วงแรกที่ลุงเข้ามาทำงานผมเคยปฏิเสธและกำชับว่าไม่ต้องดูแลผมขนาดนั้น แต่ลุงกลับทำหูทวนลมและยังคงประคบประหงมผมเสมอมา
“จริงสิ! หลังจากนี้ลุงมีงานอะไรต้องไปทำอีกไหม” ผมถามบุคคลที่เป็นเป้าหมายทันทีที่นึกแผนการอ่อยสำเร็จ
“ไม่มีครับ คุณสี่มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ”
“มีครับ ลุงเอารถไปเก็บในโรงจอดรถและกลับไปทำธุระส่วนตัวให้เสร็จก่อน...ค่อยขึ้นไปหาสี่บนห้องนะ” ประโยคแรกก็พูดเสียงดังชัดถ้อยชัดคำได้อยู่หรอก...แต่ประโยคหลังกลับเบาหวิวจนแทบไม่ได้ยิน กล้า ๆ หน่อยสิวะไอ้สี่!
“เข้าใจแล้วครับ” ลุงตอบกลับเสียงนิ่ง ก่อนจะโค้งตัวและขับรถไปเก็บ ผมที่ใจเต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ก็รีบวิ่งแจ้นขึ้นห้องทันที
บ้านหลักหลังนี้ใหญ่โตมากเพราะต้องสร้างออกมาให้เห็นถึงความมีบารมีหรือความบุญหนักศักดิ์ใหญ่ของป๊า หรือจะเรียกว่า ‘คฤหาสน์แห่งตระกูลอัศวนาคินทร์’ ก็ได้
พื้นที่ส่วนใหญ่ของบ้านถูกจัดสรรปันส่วนเป็นห้องนอนขนาดพอเหมาะของแต่ละคน ยกเว้นห้องนอนหลักที่เป็นห้องของป๊ากับม๊า ห้องนั้นจะมีขนาดใหญ่กว่าห้องนอนของผมสองถึงสามเท่า
ห้องโถงกว้างโอ่อ่าพร้อมการออกแบบสุดหรูหรามีไว้สำหรับรับรองแขกที่เข้ามาเยี่ยมหรือบรรดาเพื่อนฝูงและคนรู้จักของป๊า ต้องบอกเลยว่าผมและบรรดาเฮียทั้งสามคนก็ยังไม่เคยมีใครกล้าพาคนนอกเข้ามาในบ้านโดยพลการ
ห้องครัวยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยว่าข้าวของเครื่องใช้ที่เกี่ยวกับการทำครัวครบครันขนาดไหน เนื่องจากบ้านหลังใหญ่ทำให้ต้องมีแม่บ้านและคนงานเยอะพอสมควร จึงจำเป็นต้องมีครัวที่ใหญ่ด้วย
ดังคำสอนที่บอกว่า ‘หากท้องอิ่มก็จะทำงานได้อย่างเต็มที่’ และเพราะเหตุนี้ป๊าเลยดูแลทุกคนในบ้านเป็นอย่างดีโดยเฉพาะเรื่องการกินและที่หลับที่นอน เมื่อทุกคนในบ้านมีความสุขก็จะทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
มาต่อกันที่ห้องนอนของผม เป็นห้องสำหรับเด็กหนุ่มทั่วไป เตียงนอนขนาดห้าฟุตถูกห่อหุ้มด้วยผ้าปูสีดำไร้ลวดลาย ต้องขอบอกว่าเตียงของผมเป็นเตียงเดียวที่มีขนาดเล็กแบบนี้เพราะเตียงนอนของคนอื่นใช้ขนาดคิงไซซ์กันทั้งนั้น
ต่อไปก็โต๊ะสำหรับทำการบ้านที่ด้านบนเต็มไปด้วยหนังสือสรีระวิทยาของมนุษย์และสัตว์ ไหนจะโมเดลอวัยวะภายในมนุษย์แบบย่อส่วนที่ผมปั้นมาเองกับมือวางรวมอยู่ด้วย อีกทั้งยังมีของเล่นที่เป็นชิ้นส่วนอาวุธนานาชนิดวางทั่วเกลื่อนห้อง
ไม่ว่าจะหันมองไปทางไหน ผมก็รู้สึกอบอุ่นใจทุกครั้งเพราะรับรู้ได้จากบรรยากาศที่อบอวลอยู่ในห้องนี้ว่า ‘ที่แห่งนี้คือที่ของผม’ ก่อนจะคิดได้ว่าผมต้องรีบอาบน้ำแล้ว เดี๋ยวจะไม่ทันการ
นิ้วเรียวสวยปลดเข็มขัดและดึงออกจากกางเกงไปวางไว้ในตู้เสื้อผ้า ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาทีละเม็ด มือเล็กถอดเครื่องแต่งกายออกทีละชิ้น จนมาถึงปราการด่านสุดท้าย ขอบกางเกงในถูกเกี่ยวดึงออกจากตัว ก่อนที่จะถูกนำไปไว้ในตะกร้า
ร่างกายขาวผ่องที่เปลือยเปล่าเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระล้างคราบเหงื่อและกลิ่นกาย น้ำที่ไหลออกมาจากฝักบัวทำเอาเส้นผมสีดำขลับเปียกปอน ก่อนจะตามมาด้วยการโดนยาสระผมขยี้ไปทั่วทั้งศีรษะ
เมื่อล้างครีมฟองออกจากหัวเรียบร้อย มือเล็กก็เริ่มลูบไล้ฟองสบู่ไปทั่วตัวทั้งท่อนแขนบาง เรียวขาขาวตลอดจนแผงหน้าอก หน้าท้องแบนราบและสะโพกมน จนตอนนี้เกือบกลายเป็นก้อนสบู่เดินได้แล้ว
ทันทีที่รู้สึกว่าทำความสะอาดขัดถูสบู่ทั่วตัวแล้วก็เปิดน้ำและปล่อยให้สายน้ำไหลผ่านเรือนร่างเพื่อจะล้างฟองพวกนั้นออกไป ทว่ากลิ่นหอมของครีมอาบน้ำยังคงลอยฟุ้งไปทั่วทั้งห้องและเติมเต็มความรู้สึกสดชื่นให้เด็กหนุ่ม
แกร๊ก!
“ผมมาแล้วครับคุณสี่” เสียงประตูถูกเปิดออกดังมาให้ได้ยิน ก่อนจะมีเสียงนุ่มของลุงดังตามมา
“อ๊ะ! รอแป๊บนะลุง สี่อาบน้ำใกล้เสร็จแล้ว!” ผมรีบกุลีกุจอแปรงฟันอย่างลวก ๆ เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายต้องรอนาน
จัดการธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย มือก็คว้าผ้าคลุมอาบน้ำมาสวมทันทีพลางรีบเดินกึ่งวิ่งไปทักทายลุง ทว่าเมื่อได้เห็นอีกฝ่ายอยู่ในชุดลำลองธรรมดา เสื้อกล้ามสีขาวสะอาดตาและกางเกงผ้าร่มสีน้ำเงินเข้มทำเอาผมใจเต้นระรัวจนแทบหลุดออกมาจากอก
“คุณสี่ยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นครับ” เสียงเรียกของลุงทำให้ผมได้สติ สงสัยผมคงมองลุงด้วยสายตาเคลิบเคลิ้มมากเกินไปหน่อย หวังว่าเมื่อกี้คงไม่ได้น้ำลายย้อยนะ!!
“แหะ ๆ ผมไม่คิดว่าลุงจะมาเร็วขนาดนี้ ลุงนั่งรอก่อนนะ” ผมว่าพลางพยักเพยิดหน้าไปทางเตียงนอน ก็ห้องนี้ไม่ใช่ห้องรับแขกที่จะมีเก้าอี้เตรียมไว้รองรับใคร...แต่จะปล่อยให้ลุงนั่งเก้าอี้ตรงโต๊ะทำการบ้านก็คงจะแปลก ๆ ไปสักหน่อย ให้นั่งที่เตียงนี่แหละดีที่สุด!
“ครับ” ลุงตอบกลับสั้น ๆ ง่าย ๆ แต่ได้ใจความตามประสาคนพูดน้อย ก่อนจะเดินไปนั่งโดยไม่มีท่าทีหืออือใด ๆ ทั้งสิ้น
“อืมมม ใส่อะไรดี” ผมละสายตาจากลุงเพราะต้องหันมาสนใจเรื่องชุดของตัวเองที่จะต้องสวมใส่ในตอนนี้เสียก่อน
ช่วงเวลาเดียวกันนั้น ระหว่างที่เด็กหนุ่มกำลังก้ม ๆ เงย ๆ เลือกชุดอยู่ เสื้อคลุมอาบน้ำก็ย่นเผยอและเปิดออกเล็กน้อยทำให้ใครอีกคนที่อยู่ในห้องเห็นช่วงลำคอขาวลามไปถึงแผงอกช่วงบน พลางมีความคิดในใจว่า ถ้าร่างบางก้มตัวลงอีกนิดก็คงจะเห็น...
“อะแฮ่ม! ว่าแต่คุณสี่จะให้ผมช่วยอะไรครับ” ชายวัยสามสิบกระแอมถามเจ้านายเพื่อไม่ปล่อยให้ตัวเองได้คิดอะไรเลยเถิด
“วันนี้เลิกคลาสเร็วก็จริงแต่ช่วงหลายวันที่ผ่านมา สี่รู้สึกว่าร่างกายตึง ๆ ยังไงไม่รู้ เลยจะขอให้ลุงช่วยนวดตัวให้หน่อยน่ะ” ระหว่างที่ตอบคำถาม ก็หยิบกางเกงในสีขาวสะอาดมาใส่ตามปกติ โดยไม่ทันได้หันมองว่าคู่สนทนาพยายามเบือนหน้าและเบนสายตาหนีภาพตรงหน้าขนาดไหน
“ครับ เชิญคุณสี่แต่งตัวให้เสร็จก่อนเถอะครับ”
“สี่ใส่แค่ชั้นในตัวเดียวก็พอแล้วเพราะสี่อยากให้นวดน้ำมัน”
ว่าแล้ว เด็กหนุ่มก็ถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออก เผยให้อีกคนเห็นร่างขาวที่สวมชั้นในเพียงตัวเดียว ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่และน้ำมันสำหรับนวดที่ใช้ตอนฝึกต่อยมวยยื่นให้ซาเหริน
“ตามที่คุณสี่ต้องการเลยครับ” มือหยาบกร้านของซาเหรินรับของทั้งสองอย่างมา ก่อนจะลงมือปูผ้าขนหนูผืนใหญ่ให้แผ่กว้างบนเตียงนอนอย่างปราณีต
“เชิญครับคุณสี่” พร้อมผายมือและกล่าวเชื้อเชิญ
เมื่อเด็กหนุ่มลงนอนคว่ำหน้าในตำแหน่งที่เหมาะเจาะแล้ว ซาเหรินก็เทน้ำมันไปทั่วแผ่นหลังขาวเนียน พร้อมทั้งเทน้ำมันบางส่วนลงบนฝ่ามือของตัวเอง ก่อนจะถูมือทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน
เตรียมพร้อมครบทุกอย่างแล้วก็ได้เวลานวด ทว่าทันทีที่สัมผัสหยาบกระด้างจากฝ่ามือแกร่งของซาเหรินแตะโดนเนื้อหนังนุ่มนิ่มของเด็กหนุ่มวัยยี่สิบ ความรู้สึกร้อนรุ่มก็เริ่มก่อตัวขึ้นในใจของทั้งสองคน...แน่นอนว่าตอนนี้ต่างฝ่ายต่างก็พยายามหักห้ามใจ
มือใหญ่เริ่มนวดจากท้ายทอยเบา ๆ ก่อนจะไล่มาที่หัวไหล่ ตามด้วยกล้ามเนื้อตรงสะบัก แผ่นหลังและลามลงมาถึงช่วงเอวบาง เสียงครางฮือในลำคอดังออกมาจากเด็กหนุ่มเป็นระยะ ถือเป็นสัญญานที่บ่งบอกว่าคนโดนนวดกำลังรู้สึกผ่อนคลายและสบายตัว
เมื่อนวดร่างกายท่อนบนจนได้ที่แล้ว ซาเหรินก็ขยับลงไปนวดท่อนล่างต่อทันที โดยจะเริ่มจากนวดคลายเส้นตรงต้นขาเรียวเป็นอันดับแรก ก่อนจะไล่ลงไปตรงน่องและน่าจะสิ้นสุดที่ข้อเท้า ทว่า...
“โอ๊ยยยย” เสียงร้องโอดโอยดังลั่นทันทีเมื่อรับรู้ได้ถึงแรงกดบริเวณต้นขาของตนทำเอาคนนวดชะงักไปเล็กน้อย
“กล้ามเนื้อคงตึงมาก คุณสี่ต้องอดทนอีกสักหน่อยนะครับ” ซาเหรินเอ่ยเสียงนุ่มเพราะเขาอยากคลายกล้ามเนื้อของอีกฝ่ายอย่างเต็มที่และไม่อยากหยุดนวดกลางคัน
“อ๊ะ โอยยยย” ทว่ายิ่งชายหนุ่มออกแรงนวดมากเท่าไหร่ คนโดนกระทำก็ยิ่งส่งเสียงร้องครวญครางดังขึ้นมากเท่านั้น
“ถ้ารู้สึกเจ็บเกินไปจนทนไม่ไหวให้รีบบอกผมนะครับคุณสี่” คนนวดพูดย้ำอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงแต่ดูเหมือนคนโดนนวดจะไม่ได้เป็นห่วงร่างกายตัวเองเลยสักนิด
“สะ สี่ทนไหว! โอ๊ยย!!” ไหวหรือไม่ไหวคงสังเกตได้จากเสียง
“หึ ครับ งั้นผมนวดต่อนะครับ” เมื่อได้รับคำยืนยันมาแล้ว ซาเหรินก็ออกแรงนวดต่อทันที ก่อนจะนวดไปจนถึงข้อเท้าในที่สุด
.
.
.