เรื่องราววุ่น ๆ ของคนสองคนที่เริ่มต้นจากการปลอมเป็นแฟนเพื่อช่วยหญิงสาวหลบหนีจากการหมั้นกับผู้ชายที่เธอไม่ได้รัก แต่กลับพบว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาไปไกลเกินกว่าคำว่าแฟนปลอม ๆ
รัก,ชาย-หญิง,แอคชั่น,อาชญากรรม,ไทย,ธุรกิจ,รักวัยรุ่น,คุณหนูไฮโซ,ท่านประธาน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่องราววุ่น ๆ ของคนสองคนที่เริ่มต้นจากการปลอมเป็นแฟนเพื่อช่วยหญิงสาวหลบหนีจากการหมั้นกับผู้ชายที่เธอไม่ได้รัก แต่กลับพบว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาไปไกลเกินกว่าคำว่าแฟนปลอม ๆ
ผู้แต่ง
กุชุก พิรันซ์
เรื่องย่อ
ท่ามกลางมหานครที่ไม่เคยหลับใหล ชายหนุ่มเจ้าของสตูดิโอออกแบบเล็ก ๆ ผู้ใช้ชีวิตหลีกหนีจากความวุ่นวายต้องพบกับความปั่นป่วนครั้งใหญ่ เมื่อสาวสวยเพื่อนบ้านห้องข้างบน ผู้มีรอยยิ้มสดใสและความดื้อรั้นไม่แพ้ใคร ตกอยู่ในสถานการณ์ที่พ่อแม่บังคับให้หมั้นกับชายที่เธอไม่รัก
เพื่อแก้ปัญหา เธอเสนอข้อตกลงที่ทั้งบ้าบอและน่าตื่นเต้น “ช่วยเป็นแฟนปลอม ๆ ให้ฉันหน่อยได้ไหม”
แต่สิ่งที่เริ่มต้นจากการแกล้งทำ ความสัมพันธ์ปลอม ๆ กลับค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นความรู้สึกจริงใจ เมื่อเขาพบว่าเธอไม่ใช่แค่สาวสวยธรรมดา แต่คือลูกสาวตระกูลมหาเศรษฐีที่กำลังหนีจากชีวิตที่ถูกกำหนดไว้
เมื่อความลับถูกเปิดเผย เรื่องราวรักปลอม ๆ ของพวกเขาจะจบลงอย่างไร ความสัมพันธ์ที่เริ่มจากคำโกหกจะกลายเป็นความรักที่แท้จริงได้หรือไม่ และเมื่อเส้นทางของทั้งคู่มาบรรจบกัน ท่ามกลางความคาดหวังของครอบครัว พวกเขาจะเลือกเดินตามหัวใจ หรือยอมสยบต่อกฎเกณฑ์ที่ถูกกำหนดไว้
โอมนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ สายตาเหม่อมองฟ้าผ่านราวระเบียงอย่างไม่มีจุดหมาย รอยยิ้มจาง ๆ ผุดขึ้นมาบนใบหน้าทุกครั้งที่นึกถึงข้อความของนะโมในไลน์กลุ่ม และคำว่า ‘ไว้จะขอเลี้ยงกาแฟเป็นการขอบคุณนะคะ’ ก็ยังคงวนเวียนอยู่ในหัว
เหมือนเสียงสวรรค์ส่งมา ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นที่ทางเดินด้านหน้า ก่อนที่โอมจะได้หันไปดู ใครบางคนก็เคาะประตูห้องเขาอีกครั้ง
ก๊อก ๆ
เขาลุกขึ้นแล้วรีบไปเปิดประตู แวบแรกที่เห็นหญิงสาวคนเดิมในชุดเสื้อยืดตัวหลวมกับกางเกงขาสั้น โอมก็รู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้นไปเสี้ยววินาที
“สวัสดีค่ะ โอม” นะโมเอ่ยพร้อมรอยยิ้มสดใส ในมือเธอถือกาแฟจากร้านดังสองแก้ว
“อรุณสวัสดิ์ครับ…” เขาทักตอบเสียงเบากว่าปกติเล็กน้อย ดวงตาไล่มองจากแก้วกาแฟมาที่ใบหน้าของเธออย่างประหม่า
“ตามสัญญาค่ะ คาปูชิโน่ไม่หวาน ไม่ใส่น้ำตาลเลยนะ” เธอยื่นแก้วให้เขา “โอมชอบแบบนี้ใช่ไหม”
เขารับแก้วมาช้า ๆ นิ้วมือแตะกับมือเธอแผ่วเบาโดยไม่ตั้งใจ ความรู้สึกอุ่นวาบแทรกซึมมาถึงปลายนิ้ว ทำให้เขารีบหลบตาและกลั้วหัวเราะแห้ง ๆ
“ขอบคุณครับ…นะโม”
“เรียกโมเถอะค่ะ” เธอพูดพร้อมหัวเราะเบา ๆ
“ปกติเราไม่ค่อยอยากรบกวนใครตอนเช้า แต่เรื่องบางเรื่องเราก็ไม่อยากให้เข้าใจผิด ชุดชั้นในของเราปลิวมาตกระเบียงกลัวเขาจะหาว่าอ่อย”
โอมชะงักไปนิด รอยยิ้มเขินจัดชัดขึ้นที่มุมปาก ก่อนจะกลบเกลื่อนด้วยการเชิญชวน
“งั้น…เข้ามาข้างในก่อนสิครับ ตรงระเบียงอากาศดีเชียว”
นะโมพยักหน้าเบา ๆ แล้วเดินตามเข้าไปในห้องของเขา แม้จะเป็นห้องชายหนุ่ม แต่กลับสะอาดเป็นระเบียบอย่างน่าประหลาด ทั้งคู่เดินออกไปที่ระเบียง โอมขยับเก้าอี้อีกตัวให้เธอนั่ง
“แล้วโมอยู่ที่นี่มานานหรือยังครับ”
“เพิ่งย้ายมาอยู่ไม่กี่วันเองค่ะ ยังไม่ค่อยสนิทกับใครเลย”
“งั้น…ผมก็เป็นเพื่อนบ้านคนแรกที่โมรู้จักน่ะสิ”
“ก็น่าจะใช่นะคะ” เธอตอบพลางจิบกาแฟ แล้วหันมาสบตาเขา
“เพื่อนบ้านที่รู้จักคนแรก…น่ารักกว่าที่คิดไว้เยอะเลย”
โอมถึงกับสำลักกาแฟเบา ๆ รีบเบนหน้าหลบอย่างช่วยไม่ได้
“แฮ่ม…อย่าพูดแบบนั้นสิครับ เดี๋ยวผมก็คิดเป็นอย่างอื่นหรอก…”
“อ้าว แล้วถ้าเราอยากให้คิดล่ะ”
นะโมหันมาถามยิ้ม ๆ ในดวงตามีประกายบางอย่างที่ทำให้โอมพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง เขาทำเพียงยิ้มเก้อ ๆ พร้อมเกาศีรษะเบา ๆ
“ล้อเล่นค่ะ อะไร…โอมหน้าแดงหมดเลย เขินเราเหรอ” แล้วเสียงหัวเราะใส ๆ ก็ลอยฟุ้งในอากาศ
ขณะที่กาแฟในแก้วค่อย ๆ ลดลง ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนบ้านสองคนก็เริ่มขยับขึ้นทีละนิด สายลมยังพัดเอื่อย ๆ เหนือระเบียงที่มีเพียงสองคนและสองแก้วกาแฟเย็น ๆ วางอยู่บนโต๊ะไม้ตัวเล็ก
โอมนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ สายตามองเลยไปยังท้องฟ้า
นะโมนั่งไขว้ขาอย่างเป็นกันเอง ใบหน้าสวยสดใสดูเงียบลงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ และพูดขึ้นด้วยเสียงที่ต่างไปจากเดิม
“โอม เราขอปรึกษาอะไรหน่อยสิ”
โอมหันมามองทันที แววตาแสดงความสงสัย แต่เขาไม่พูดอะไร รีบตั้งใจฟังแทน
“เราอยากถามโอมว่า…เราสวยพอจะเป็นแฟนของโอมได้ไหม”
คำถามนั้นทำให้เขาแทบสำลักกาแฟ